[TL. ราชาปีศาจ โปวชุน เปลี่ยนเป็น ราชาอสูร โปวชุน นะครับ !]
บทที่ 172 ราชาอสูรผู้สร้างตื่นตระหนก
ในบ่อรวมวิญญาน
ฉื่อหยานมองผ่านพิวน้ำ เพื้อเฝ้าระมัดระวังกู่ลีที่จะลงมาเมื่อใดก็ได้
อยู่ภายในบ่อ เขาไม่รู้เลยว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นภายนอก เค้าไม่คิดเลยว่าในช่วงเวลาสั้นๆแค่นี้ โมจิโต้และม้วนต้วนหุนจะมาถึงหุบเขา ?
เนื่องจากวิญญานจำนวนมากได้ถูกดูดกลืนโดยไข่มุกรวมวิญญาน ภายในบ่อรวมวิญญานจึงเห็นได้อย่างชัดเจนกว่าก่อนหน้า
อยู่ในบ่อ ฉื่อหยานรู้สึกได้ถึงแรงสั่นที่รุนแรงมาจากหุบเขาเหมือนกับว่าเกิดแผ่นดินไหว นี้ทำให้เขาตื่นตัวมากขึ้น เขามองขึ้นไปด้านบนเพื่อระวัง
จู่ๆ ร่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นเหนือสระ
เซี่ยซินหยาน !
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเห็นได้ชัดเจนจากใต้น้ำ แต่ฉื่อหยานก็รู้ได้ทันทีว่า นั่นต้องเป็นร่างของเซี่ยซินหยานแน่นอน
ร่างที่งดงามของเซี่ยซินหยานลอยมาที่บ่อ แต่จู่ๆนางก็ตกลงมาและถูกโจมตีโดยอสูรนั่น
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ฉื่อหยานเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เซี่ยซินหยานได้รับบาดเจ็บและถูกราชสีห์วายุอัศนีพาตัวไป
ฉื่อหยานรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก !
เขาตัดสินใจไม่ซ่อนอีกต่อไป ฉื่อหยานว่ายน้ำขึ้นสู่พื้นผิวของบ่อให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
” เจ้าทำอะไรน่ะ ! หมอนั่นยังอยู่ที่นี่อยู่เลยนะ” เปลวเหมันเยือกแข็งพูดขึ้นทันที
ฉื่อหยานไม่ได้ตอบกลับไป ใบหน้าของเขากลายเป็นดุร้าย และกลิ่นอายของความชั่วร้าย , ความบ้าคลั่งและความเกลียดชังก็ล้อมรอบร่างของเขา
ทันใดนั้น ฉื่อหยานก็เข้าใช้บ้าคลั่งนภาที่สอง และพลังของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า !
” ห้ามไปเด็ดขาด ! ” เปลวเหมันเยือกแข็งตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ฉื่อหยานทำเป็นหุทวนลม
” ซู่ ! “
คลื่นน้ำกระจายไปทั่วบ่อรวมวิญญาน ฉื่อหยานกระโดดออกมาจากบ่อ และยืนอยู่บนพื้นข้างๆด้วยใบหน้าดุร้าย
กู่ลี ที่กำลังจะถึงบ่อ ก็ตกใจ เมื่อเห็นฉื่อหยานปรากฏ มันก็รีบหันหลังวิ่งไปทางกู่เจียงเกอ .
กู่ลีนั้นเชื่อว่าร่างของฉื่อหยานถูดเปลวเหมันเยือกแข็งยึดครองแล้ว และนั่นต้องเป็นเปลวเหมันเยือกแข็ง ดังนั้น เมื่อเห็นฉื่อหยาน มันก็รีบซ่อนตัวเพื่อหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากันแบบตัวต่อตัว
ที่ออกมาจากบ่อรวมวิญญานคือ ฉื่อหยาน เขาเหลือบมองรอบๆด้วยใบหน้าที่ดุร้าย .
บนท้องฟ้าเหนือหุบเขามีกลุ่มก้อนบรรยากาศชั่วร้ายอยู่และมีลูกบอลแสงสีเขียวอยู่ภายใน ผลกระทบของพลังวิญญาณกระจายไปทั่ว
กู่ลีรีบกลับมาแอบอยู่ในถ้ำ และยืนแอบกับกู่เจียงเก้อที่อยู่ทางเข้าถ้ำ
ไกลออกไปในหุบเขา ราชสีห์วายุอัศนีแบกเซี่ยซินหยานอยู๋ . บนหลังของมัน , และมีหญิงสาวที่ดูเร่าร้อนคนหนึ่งกำลังป้อนยาให้เซี่ยซินหยาน
” ซินหยาน ! ” ฉื่อหยานตะโกนขึ้นไปบนฟ้า ขณะที่ยืนอยู่ข้างๆบ่อ
เหอซิงเหมิน ที่นั่งอยู่ด้านหลังของราชสีห์วายุอัศนี ทำมองไปที่ฉื่อหยานด้วยความตกใจเขาเห็นฉื่อหยานคำรามขึ้นมาด้วยความโกรธ
” นางถูกโจมตีโดยพลังวิญญานของปรมจารย์อสูรโมจิโต้” เหอซิงเหมิน ตะโกนกลับไป พร้อมกับกัดฟันแน่น ” เพราะเจ้า ! เพราะนางนั้นต้องการจะช่วยเจ้า ! “
โมจิโต้ !
ฉื่อหยาน เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า และพูดกับเปลวเหมันเยือกแข็งที่อยู่ในแหวน ” เราจะดูดกลืนวิญญานของมันได้ยังไง ! “
” เปิดม่านพลังของไข่มุกรวมวิญญานออกเมื่อไปถึงเจ้านั่น และใช้พลังวิญญานของเจ้าเชื่อมต่อไปที่วิญญานของมันและไข่มุกรวมวิญญาน เจ้าจะต้องใช้พลังวิญญานของเจ้าส่วนหนึ่งเท่านั้น เพื่อไปใกล้กับวิญญานของมัน และไข่มุกรวมวิญญานก็จะเชื่อต่อกับวิญญานของมันด้วยตัวเอง จากนั้นไข่มุกก็จะดูดกลืนวิญญานของมัน ” [สรุปให้เข้าใจง่ายๆ ส่งพลังวิญญานฉื่อหยานเป็นเส้นออกไปเชื่อมกับวิญญานของอสูร และเปิดใช้พลังของไข่มุกรวมวิญญาน เมื่อไข่มุกรวมวิญญานเริ่มดูดวิญญานมันก็จะดูดเส้นพลังวิญญานที่เชื่อมไปยังวิญญานของอสูรและดูดวิญญานของอสูรเข้ามาด้วย]
” ได้ ! “
ฉื่อหยานปลดปล่อยพลังวิญญานของมาบางๆทันที และพลังวิญญานนี่ก็เป็นเส้นแสงพุ่งไปยังบรรยากาศชั่วร้าย
ทันใดนั้น แสงสีดำก็ปรากฏขึ้นบนพื้นฟิวของไข่มุกรวมวิญญาน
แล้ว พลังวิญญานก็พุ่งออกไปจากไข่มุกรวมวิญญานเป็นแสงสีดำแปลกประหลาดพุ่งไปยังปรมจารย์อสูร โมจิโต้
วิญญาณจำนวนมากปรากฏออกมาจากแสงสีดำและอัดแน่นอยู่ในแสง
เป็นวิญญานนับพัน ที่อัดแน่นอยู่ในแสงสีดำที่พุ่งไปยังโมจิโต้ ทำให้วิญญานของโมจิโต้ไม่สามาถทนได้
ในกลุ่มก้อนบรรยากาศชั่วร้าย , วิญญานของปรมจารย์อสูรโมจิโต้วิญญาณถูกควบคุมด้วยแสงสีดำ และไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว
เงาอสูรที่อยู่ในบรรยากาศชั่วร้าบก็เริ่มหวั่นไหวและถูกดูดกลืนเข้ามายังไข่มุกรวมวิญญานผ่านแสงสีดำ
” ใครกล้าทำอย่างนี้กับข้า ” เสียงที่ดังก้องถูกกระจายไปทั่วทั้งหุบเขา ทำให้นักรบในหุบเขาสามารถได้ยินมันอย่างชัดเจน
นี่เป็นจิตสำนึกของปราจารย์อสูรโมจิโต้ !
อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังวิญญานที่ถูกจำกัด พลังวิญญานที่ส่งออกไปนี้จึงไม่สามารถจู่โจมวิญญานได้
” ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ! ” ฉื่อหยานแสยะยิ้ม , ” ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้ากลับไปแนา “
” ข้าจะฆ่าเจ้า ! ข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกเสียดายที่เกิดมา ” จิตสำนึกของโมจิโต้ดังไปทั่วหุบเขา แต่เงาปีศาจที่เกิดจากวิญญาณของมันนัน้กลับกำลังถูกดูดเข้าไปในไข่มุกรวมวิญญานด้วยแสงสีดำ
ไข่มุกรวมวิญญานเป็นเพียงสิ่งที่มีความสามารถในการดูดกลืนวิญญานเท่านั้น ถ้าที่มาไม่ใช่ว่าเป็นวิญญานของมิโจโต้ เขาจะไม่สามารถเขาชนะมันได้แน่นอน
โมจิโต้ นั้นอยู่ในระดับพระเจ้าแท้จริง มันเป็นหนึ่งในปรมจารย์ของดินแดนสี่อสูร และเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดลองลงมาจากราชาอสูร !
ไม่ว่าจะเป็นดินแดนสี่อสูรหรือทะเลไม่มีที่สิ้นสุด ชื่อเสียงของมันต่างก็โด่งดังไปทั่ว
นักรบทั่วไปกลายเป็นตกตะลึงเมื่อได้ยินชื่อของปรมจารย์อสูร
ปีก่อน หยางชิงตี้นำกลุ่มนักรบที่ยอดเยี่ยมจากตระกูลหยางไปยังดินแดนสี่อสูร และฆ่าปรมจารย์ปีศาจตนหนึ่ง หลังจากผ่านอันตรายต่างๆมากมายมาได้ พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยปรมจารย์อสูรอีก3สามตน พวกเขาแทบจะไม่สามารถหนีรอดออกมาจากดินแดนสี่อสูรได้
และโมจิโต้เองก็คือปีศาจที่เกือบจะฆ่าหยางชิงตี้ได้
ตอนนี้ ฉื่อหยาน ที่เป็นนักรบในระดับหายนะ นั้นไม่ได้กลัวโมจิโต้เลยและกำลังจะทำลายวิญญาณของโมจิโต้ด้วยความช่วยเหลือของไข่มุกรวมวิญญาน นี้ทำให้นักรบในหุบเขาตกใจเป็นอย่างมาก
ความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเรียบเฉยของโม่ต้วนหุน . เขาที่อยู่ในศูนย์กลางของภาพเขียวมณี ก็ได้มองลงไปที่ฉื่อหยานด้วยความตกตะลึง
นักรบชูร่าที่พึ่งมาถึงก็สัมพัสได้ถึง จิตสำนึกของโมจิโต้ และได้ยินฉื่อหยานที่กำลังท้าทายโมจิโต้
นักรบชูร่าเหล่านี้ทุกคนต่างก็สะดุ้ง พวกเขาบางส่วนขยีต้าตัวเองแล้ว สงสัยว่าตาของพวกเขายังปกติดีหรือไม่
กู่ลี กู่เจียงเกอ ที่ยืนอยู่ทางเข้าถ้ำก็ตกใจ ใบหน้าของพวกมันซีดเซียว
เหอซิงเหมิน ที่อยู่ด้านหลังของราชสีห์วายุอัศนีนั้นตกใจยิ่งกว่า นางนั้นไม่รู้ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นที่นั่น
นางนั้นไม่เคยได้ยินแม้แต่เรื่องของไข่มุกรวมวิญญาน แต่ในมือของฉื่อหยานกลับมีไข่มุกอยู่ลูกหนึ่งซึ่งนั่นเขากำลังใช้มันดูดกลืนวิญญานของโมจิโต้
นางพบกับสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ : ฉื่อหยานสามารถดูดกลืนวิญญานของโมจิโต้ได้ด้วยแสงสีดำ และวิญญานของโมจิโต้ก็กำลังถูกดูดเข้าไปในลูกแก้วที่ค่อยๆกลายเป็นสีดำในมือของฉื่อหยาน . . . . . . .
ฉื่อหยานเปิดตาของเขามองไปรอบๆ และจ้องไปที่แสงสีดำ และ วิญญานของโมจิโต้ที่กำลังถูกดูดเข้าไปในไข่มุกรวมวิญญานด้วยสีหน้าเย็นชา
” เยี่ยม ! เยี่ยม ! ” เปลวเหมันเยือกแข็งตื่นเต้น ” นี่คือวิญญาณของปรมจารย์อสูร วิญญาณของหมอนี่เทียบได้กับวิญญานของคนทั่วไปนับพัน ! หากวิญญานนี่ถูกดูดเข้าไปใน ไข่มุกรวมวิญญานมันก็จะถูกปรับแต่งให้บริสุทธิ์ ซึ่งนั่นจะถือเป็นประโยชน์ของเราสองคน “
ฉื่อหยานนิ่งเงียบ เขามุ่งเน้นความคิดของเขาที่แสงสีดำ
ด้วยไข่มุกรวมวิญญานที่อยู่ในมือ เขารู้สึกบางอย่างได้ระหว่างแสงสีดำที่เชื่อมกันอยู่ ผ่านแสงดำ เขารู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณของโมจิโต้
พลังวิญญาณของโมจิโต้นั้นเทียบได้กับมหาสมุทรที่กว้างขวางและภูเขาที่สูงชัน เพียงแค่สัมพัสวินาทีเดียว เขาก็ตกใจและไม่กล้ายุ่งเกี่ยวกับมัน
ถ้าฉื่อหยานไม่เข้มแข็งพอ เขาอาจจะทำลายลงภายใต้ความกดดันมหาศาลจากพลังวิญญานโมจิโต้ไปแล้ว และมันก็อาจจะหลบหนีไปได้
น่าประหลาดใจนัก บางทีการใช้พลังวิญญานโจมตีอาจจะดีกว่าโจมตีไปที่ร่างกายก็ได้ !
ทันใดนั้น จิตสำนึกของโมจิโต้ก็ถูกส่งออกมาจากวิญญานของมันที่อยู่ในแสงสีดำ
กลิ่นอายแปลกประหลาดกระจายไปทั่วหุบเขาราวกับว่ามันกำลังสวดภาวนาขอของขวัญจากพระเจ้า
ในหุบเขา บรรยากาศชั่วร้ายอัดแน่นกันนับร้อยครั้งอย่างรวดเร็ว และท้องฟ้าสีเทา ก็ปรากฏรอยแตกที่มองเห็นได้ขึ้น
บรรยากาศชั่วร้ายก็ทะลักออกมาจากรอบแตกเหมือนเคลื่อนแตก
มือกระดูกขนาดใหญ่สีข่วก็เอื้อมออกมาจากรอยแตก มือนั่นขาวราวกับหยก แต่ก็เต็มไปด้วยบรรยากาศชั่วร้ายที่หนาแน่นลอยออกมาจากมือและนิ้ว
ในขณะนั้นเอง เกาะเมฆาทั้งหมดกูถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศชั่วร้าย
ห้านิ้วของมือขาวขนาดใหญ่ก็ขดลง ; แต่ละนิ้วใหญ่เท่าภูเขา พวกมันไม่รู้มาจากที่ใด แต่มันพุ่งตรงลงมายังโมจิโต้ที่อยู่ในแสงสีดำ
” ฉื่อหยาน ! ปล่อยมันสะ ! ” โม่ต้วนหุน ตะโกนจากบนท้องฟ้า
” ปล่อยสะ ! ” เปลวเหมันเยือกแข็งก็เตือนเช่นกัน
ฉื่อหยาน ก็ตกใจ
เขาไม่กล้าที่จะลังเลและตัดพลังวิญญานของเขาออกมาทันที และปิดผนึกส่วนสีดำที่อยู่ในไข่มุกรวมวิญญานทันที
การเชื่อมต่อระหว่างแสงสีดำและวิญญานในไข่มุกก็หายไป ! !
มือกระดูกสีขาวขนาดใหญ่คว้าลงมาและแสงสีดำที่พุ่งออกมาจากไข่มุกรวมวิญญานก็หายไป
มือนั้นทันทีก็กลับไป มันเพียงคว้าไปที่วิญญานของโมจิโต้และดึงกลับไปเท่านั้น
” เจ้าหนุ่ม ข้าจะจดจำพลังวิญญานของเจ้าไว้ ! . ” จิตสำนึกที่แข็งแกร่งดังออกมาจากรอยแตก แสงส่องประกายออกมาจากรอยแตกนั่น และบรรยากาศชั่วร้ายบนเกาเมฆาก็ไหลอย่างบ้าคลั่งเข้าไปในรอยแตก
ทันทีบรรยากาศชั่วร้ายทั้งหมดก็หายไป เกาะเมฆากลายเป็นสีแดงเหมือนเดิมเนื่องจากพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า , มันสะท้อนแสงงดงาม
ไม่นาน ก็ตกค่ำ
เหงื่อไหลออกมาบนหน้าผากของ ฉื่อหยาน มือแต่ละข้างของเขากลุมไปที่ไข่มุกรวมวิญญาน แม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็ไม่กล้าที่จะคลายมือออก
ร่างกายหยาบ ของ ราชาอสูร โป่วชุน !
เขาขบฟันแน่น ฉื่อหยาน เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ใบหน้าของเขาดูจริงจังและมุ่งมั่น
––––––––––––––––––––––––
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 11 แล้ว มีถึงตอนที่ 445 แล้วจ้า ท่านใดสนใจเข้าร่วมกลุ่มอ่านเงือนไขได้ที่โพสปักหมุดของเพจเลยครับ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
