บทที่ 233 ข้าจะฆ่าเจ้า !
ท้องฟ้าเบื้องบนกว้างสุดลูกหูลูกตา,พื้นทะเลทรายไม่มีสิ้นสุดสีแดงเข้ม. ไม่ต้องพูดก็รู้ได้ทันทีว่าร้อนระอุเพียงใด
นักรบสิบเอ็ดคนเดินช้า ๆ ท่ามกลางผืนทรายทรายอันร้อนระอุโดยมีเซี่ยกุ่ยเดินนำพวกเขาขณะที่เดียวกันเหอซิงเมินก็เดินอยู่ห่างออกไป
นักรบของดินแดนปีศาจมหัศจรรย์นั้นไม่สนใจเหอซิงเหมิน และมารวมตัวกันที่ Xie Kui
นักรบเหล่านี้ต่างก็รู้ดีว่าในอนาคตใครจะเป็นผู้ปกครองดินแดนปีศาจมหัศจรรย์, พวกเขาจึงเลือกติดตามเซี่ยกุยหลังจากเห็นข้อพิพาทละหว่างเขากับเหอซิงเหมิน พวกเขานั้นไม่ต้องการที่จะเป็นกลางในความขัดแย้งระหว่างเซี่ยกุ่ยและเหอซิงเหมิน
เหอซิงเหมินด้วยร่างที่งดงามและเร่ารอน นางเดินอยู่เพียงลำพัง ใบหน้าของนางเปล่งประกายดูบริสุทธิ์และงดงาม นางมีสีหน้ากังวล
“จำไว้! ครั้งต่อไปที่เหอซิงเมินต่อสู้กับตระกูลหยาง ข้าต้องการให้พวกเจ้าทุกคนเฝ้าดูนางอย่างใกล้ชิดและดูว่านางยังไม่ใช่พลังเต็มที่ในการต่อสู้อีกหรือไม่ ถ้านางยังคงดื้อดึงที่จะทำเช่นนั้นอยู่หละก็ ข้าขอสั่งให้พวกเจ้ากักตัวนางไว้ เพื่อที่นางจะไม่ต้องมาขัดขวางเราอีก ” เขาออกคำสั่งแก่นักรบทุกคนจากดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ เซี่ยกุ่ยยังคงนำนักรบของเขาไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นและมืดมน
“ขอรับ!” พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าเงียบ ๆ มองไปที่เหอซิงเหมิน ที่อยู่ข้างหลังพวกเขาด้วยดวงตาที่เห็นใจ
ดวงตาที่งดงามของ Qing Man ดูเศร้าสร้อย นางรู้ว่านักรบของนางกำลังจับตาดูนางอยู่และไม่มีอะไรที่นางจะสามารถทำได้เลยในตอนนี
มาถึงเวลานี้ นางเสียใจมากที่ตัดสินใจมายังหุบเหวสงครามก่อนหน้านี้ นางนั้นอยากกลับไปยังทะเลเคียร่าให้เร็วที่สุด นางไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางครั้งนี้อีกต่อไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเลบที่รู้ทางกลับไป จะกลับไปโดยลำพังโดยที่ไม่รู้ทิศทางที่แน่นอนนั้น เป็นสิ่งที่โง่เขลาเป็นอย่างมา ถ้านางไม่สูญเสียความเคารพต่อนักรบของนาง มีหรือนางจะเป็นเช่นนี้ ?
ตอนนี้นางอยู่ในสถานที่อันตราย และรู้ว่าดีว่า เวลานี้เซี่ยกุ่ยและนักรบของนางนั้นไม่สนใจใยดีนางอีกแล้ว นั่น…นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปฏิบัติตามพวกเขา
การลาดตระเวนของนักรบสิบเอ็ดคนยังคงเดินหน้าต่อไปยังเนินทรายซึ่งมีนักรบห้าคนที่ติดตาเซี่ยกุ่ยอย่างใกล้ชิด นักรบเหล่านี้ถือว่าคำสั่งของ เซี่ยกุ่ยคือหน้าที่ของพวกเขา
นักรบคนอื่น ๆ ที่มาจากดินแดนเพิ้งหลายศักดิ์สิทธิ์ และ ดินแดนทะเลสาปเทวาศักสิทธิ์ ไม่ได้พูดอะไรมากนัก พวกเขาเพียงทำตามเซี่ยกุ่ยอย่างเงียบๆ,โดยหวังว่า Xie Kui จะช่วยพวกเขาให้ได้พบเจอกับคนสำนักเดียวกันและถ้าเป็นไปได้ เขาอาจจะพบเจอวิธีที่จะออกไปจากทะเลทรายแปลประหลาดแห่งนี้
“ตูมมมมมมมมม!”
ทันใดนั้นก็เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงขึ้นจากเนินทรายที่อยู่ด้านหน้าพวกเขา
“วุช!”
พายุทอร์นาโดก็โผล่ขึ้นมาทันทีทันใด
ในช่วงเวลาสั้น ๆ พายุทอร์นาโดก็ส่งเสียงหวีดออมาและเคลื่อนไปข้างหน้าซัดเม็ดทรายกระจายไปทุกที่ มีพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่หลูกปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ เกิดเป็นพายุทะเลทรายหนาเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะได้เห็นแม้กระทั่งมือของตัวเอง …
นักรบบางคนถูกดึงเข้าไปในพายุทอร์นาโดพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมาจากนั้นถูกพายุทรายตัดเป็นชิ้นๆ ด้วยทรายที่หนาแน่นทำให้ไม่สามารถแม้แต่จะเคลื่อนไหวได้
“ใครเป็นคนทำ?”เซี่ยกุ่ยตะโกนออกมา กระบี่หิมะที่มีขนาดเล็ยาวก็โผล่ออกมาจากข้อมือของเขา
ที่ด้ามจับของกระบี่ ทันทีก็เกิดเป็นแสงสีเหลืองส่องประกายออกมา,ด้วยกระบี่ของเซี่ยกุ่ย มีคมเสี้ยวแสงที่แตกต่างกันพุ่งออกไปด้านหน้าเป็นแสงสีเหลือง, ซึ่งเป็นรูปโค้งที่สวยงามตัดผ่านเนินทรายที่อยู่ด้านหน้า
“ปังงงงงงงงงงง!”
มีร่างหนึ่งผุดขึ้นมาจากเนินทรายท่ามกลางแสงสีเหลืองที่พุ่งมาจากทางเซี่ยกุ่ยอย่างรวดเร็ว
“ฉื่อหยาน!” ใบหน้าของ เซี่ยกุ่ยทันทีก็เปลี่ยนไป จากนั้เขาก็หัวเราะออมาอย่างเย็นชา “เป็นเรื่องดีจริงๆที่เจอเจ้าที่นี่! ข้ากังวลอยู่กลัวว่าจะหาเจ้าไม่เจอเสียแล้ว ! ตอนนี้เจ้ากลับปรากฏตัวออกมาเอง แสดงว่าตอนนี้เจ้าเตรียมใจไว้แล้วสินะที่จะตกตายด้วยน้ำมือข้า ! ”
หลังจากพูดจบ ร่างกายของเซี่ยกุ่ยก็ ลอยขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็หายลงไปในเนินทรายด้านหลังและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
หลังจากเซี่ยกุ่ยหายตัวไป นักรบต่างก็ถูกพันธนาการด้วยพายุทอร์นาโดซึ่งนั่นเป็นหลุมแรงโน้มถ่วงที่รวมกับทราย พลังที่รุนแรงนี้พันธนาการพวกเขาไว้ทำให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ พวกเขาสามารถทำเพียงร้องตะโกนออกมาเท่านั้น ความเร็วในการโคจรพลังปราณลึกลับในร่างกายของพวกเขาเองก็ถูกปิดกั้นไว้เช่นกัน
เสียงกรีดร้องที่น่าเต็มไปด้วยความกลัวดังไปทั่ว เหอซิงเหมินที่อยู่ด้านหลังไกลออกไป ก็พุ่งไปที่ฉื่อหยาน โดยตัดผ่านพายุทอนนาโดที่เหมือนไต้ฝุ่นขนาดใหญ่ไป
ดวงตาที่งดงามของเหอซิงเหมินเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน อย่างไรก็ตามนางก็ไม่ลังเลที่จะต่อสู้กับชิยัน ร่างที่งดงามของนางลอยขึ้นพร้อมกับปีกสายลมที่พรวดพราดออกมาพร้อมกับมีคมมีดที่ส่งเสียงแปลกประหลาดปรากฏขึ้นในอากาศ
ในเวลาเดียวกัน, เซี่ยกุ่ย ที่ซ่อนตัวอยู่ภายในเนินทรายก็โผล่หัวออกมา, พร้อมดาบหิมะของเขาส่องแสงสีเหลืองออกมา
เกิดเป็นมังกรทรายสีทองบินออกจากเนินทรายพุ่งไปยังฉื่อยาน และเกิดเป็นกำแพงทรายบางๆขึ้นอยู่กลางอากาศ
“ฉื่อหยานจิตวิญญาณต่อสู้ของของข้าสามารถควบคุมทรายได้ ในสถานที่แ่งนี้มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับข้าที่จะฆ่าเจ้า!” [เซี่ยกุ่ยมีจิตวิญญานดิน ซึ่งสามารถควบคุมดินได้ ซึ่งอาจจะรวมทรายไปด้วย ….. นี่มัน กาอาระ ! ]
ฉื่อหยานแสยะยิ้มออมาอย่างเย็นชา “อีกไม่นานเจ้าก็จะตายแล้ว! เจ้าเป็นใครกันถึงกล้ามายุ่งกับซินยาน? มีเพียงข้าเท่านั้นที่ทำได้ ! ในอนาคตข้าจะจัดการดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ซะ !, ข้าเท่านั้นที่คู่ควรกับซินหยาน! เจ้าไม่มีสิทธิที่จะยุ่งกับนาง! ”
ชิยันยืนอยู่กลางผืนทรายสีทองด้วยสีหน้าที่มืดมน
คมมีดวายุของ เหอซิงเมิน ที่ออกมาจากปีกสายลมและมุ่งมาทางฉื่อยานนั้น ทำให้เขาหงุดหงิด เป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่งเช่นเคย
จนใบมัดนั้นพุ่งผ่านร่างของเขาไป เหอซิงเหมินจึงได้รู้ว่าใบมีดทั้งหมดที่โจมตีออกไปนั้นโจมตีไปที่เงาของฉื่อหยานไม่ใช่ร่างจริงๆของเขา
ดวงตาของเซี่ยกุ่ยหดลงด้วยความหวาดหวั่น เมื่อเขาได้รู้ว่ามังกรทรายสีทองและกำแพงทรายของเขาโจมตีไปที่ร่างเงาของฉื่อหยานซึ่งเป็นตัวล่อ
แท้จริงแล้วฉื่อยานได้หลบการโจมตีทั้งหมดไปนานแล้ว
“ข้าเพียงแค่จะกำจัดเซี่ยกุ่ยเท่านั้น, ที่นี่ในทะเลทรายแห่งนี้ เจ้าอย่าได้มายุ่ง เหอซิงเหมิน … ”
ฉื่อหยานขมวดคิ้วและมุ่งความสนใจไปที่การควบคุมของเขาเพื่อดึงหลุมแรงโน้มถ่วงที่ซ่อนอยู่ด้านขวาให้พุ่งออกไปและทันทีมันก็คุมขังร่างที่บอบบางของเหอซิงเหมินในพริบตา
ในขณะเดียวกันหลุ่มแรงโน้มถ่วงอันอื่น ก็พุ่งอย่างรวดเร็วไปที่เซี่ยกุย โดยปราศจากความระมัดระวังเซี่ยกุ่ยก็พบว่าตนเองได้ถูกพันธนาการไว้เรียบร้อยแล้ว
“ย๊าาาาาา!”
เปิดใช้ก้าวอัศนี ฉื่อหยานกลายเป็นเหมือนสายฟ้าฟาดพุ่งไปที่เซี่ยกุ่ยที่ ตรงกลางหลุมแรงโน้มถ่วง
“ขณะที่ขาของข้ายังสัมพัสพื้นดินอยู่ วิชาพันธนาการเด็กเล่นนี่ก็ไม่มีผลต่อข้าเลยสักนิด ” เซี่ยกุ่ย หัวเราะอย่างเย็นชาร่างของเขาแอบเข้าไปในเนินทรายอีกครั้งเพื่อหลบหนีออกจากหลุมแรงโน้มถ่วง
เซี่ยกุ่ยนั้นมีจิตวิญญานต่อสู้แฝด,ทั้งจิตวิญญานไม้และจิตวิญญานดิน, ด้วยขาของเขาที่ยังคงสัมพัสพื้นอยู่เขาก็จะสามารถหลบซ่อนลงไปในพื้นได้อย่างง่ายดาย เว้นแต่ว่าจะมีใครที่สามารถฆ่าเขาได้ในทันที มิฉะนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเอาชนะเขาได้
ร่างของเซี่ยกุย หายไปในเนินทรายอีกครั้ง แต่เสียงของเขายังคงดังออกมาจากเนินทราย ” ฉื่อหยาน ข้าจะตัดหัวเจ้าออกมา และเก็บมันไว้เอาไปให้ซินหยานดู ! ผมจะเอาของเจ้าไปให้นาง เจ้าคิดว่ามันน่าสนใจหรือไม่ ?? ”
ฉื่อหยาน ก็ยืนอยู่บนเนินทรายด้วยสีหน้าเฉยเมย และกำลังรวบรวมพลังเชิงลบทั้งมด
ภาพมายาสามอสูรปีศาจยักษ์สามตนที่ถูกสร้างด้วยพลังลบก็ปรากฏทันทีและพวกมันก็ระดมหมัดไปที่เหล่านักรบที่ถูกพันธนาการ
ฉื่อหยาน ยืนนิ่งหลับตาลง เหมือนกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง
โดยไม่คาดคิด เซี่ยนั้นไม่ได้สนใจหรือคิดจะช่วยเหล่านักรบที่ติดอยู่ในพายุทรายเลย ! ภายใต้เนินทราย , เซี่ยกุยเคลื่อนไหวไปที่เท้าของฉื่อหยานอย่างเงียบๆ
ฉื่อหยานมุมปากของเขายกขึ้นอย่างเลือดเย็น ดวงตาของเขาส่องประกายความโกรธเกรี้ยวออกมาแต่ในพริบตามันก็หายไป
ไม่ว่าเซี่ยกุยจะคิดยังไง เขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่า ฉื่อยาน จะสามารถสร้างเขตแดนที่มีพลังแข็งแกร่งเช่นนั้นได้ ซึ่งไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตใดหากตกอยู่ในหลุมแรงโน้มถ่วงก็คงไม่สามารถหนีได้อย่างแน่นอน !
ร่างกายทั้งหมดของเขาอยู่ใต้เนินทราย แม้ว่าฉื่อหยานจะไม่สามารถระบุตำแหน่งที่เขาอยู่ได้ แต่มันก็คงไม่ง่ายที่จะจับและสังหารฉื่อหยาน
อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาต้องการที่จะจัดการกับฉื่อยาน เขาจะต้องออกไป และเผชิญหน้ากับฉื่อหยานอีกครั้ง
” ฟุด ! ”
เสียงดังมาจากใต้เนินที่ย อยู่ใต้เท้าของฉื่อหยานถูก กลุ่มก้อนดินทรายก็ผลุดขึ้นมา
ร่างของฉื่อหยานเอนเอียงและก้าวไปเหยียบกลุ่มก้อนดินที่ย ทันทีมันก็เหวี่ยงเขากระเด็นออกไป
ภายใต้เนินที่ย , เซี่ยกุยเคลื่อนไวอย่างรวดเร็วเพื่อไปดักรอยังที่ๆฉื่อหยานจะตกลงมา แล้วทันทีเขาก็จะโผล่ออกมาและฆ่าฉื่อหยานในทีเดียว
ในขณะที่ร่างกายของเขาลอยอยู่ในอากาศ มือของฉื่อหยานก็ปรากฏผนึกแห่งความเป็นความตายขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนที่เท้าของเขาจะตกถึงพื้น
ทันทีผนึกแห่งความเป็นความตายก็พุ่งลงไปใต้เนินทราย !
” ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมม ! ”
เกิดเป็นระเบิดที่สนั่นหวั่นไหวขึ้นตรงที่ ที่ฉื่อหยานกำลังจะลงไป
เมื่อเกิดการระเบิดขึ้น ร่างที่แข็งแกร่งก็ถูกโจมตีและกระเด็นออกมา แม้แต่กระบี่หิมะก็กระเด็นออกมา
เมื่อร่างของฉื่อหยานลงมาบนพื้น มือของเขาก็คว้าอย่างแม่นยำจับไปที่กระบี่ของเซี่ยกุ่ย และทันทีก็เปิดใช้ก้าวอัศนีพุ่งไปทางเซี่ยกุ่ยที่กระเด็นออกไป
มุมปากของเซี่ยกุย เต็มไปด้วยเลือด ตั้งแต่เขาถูกผนึกแห่งความเป็นความตายร่างของเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ถ้าเขาไม่ใส่เกราะดินไว้ [TL.น่าจะใช้จิตวิญญานต่อสู้สร้างขึ้นมา] ร่างกายของเขาจะระเบิดเป็นชิ้นๆด้วยผนึกแห่งความเป็นความตายไปแล้ว
ช่วงเวลาที่เท้าของเขาแตะพื้น ฉื่อยานก็เป็นเหมือนสายฟ้าฟาดพุ่งออกไป เท้าซ้ายของเขาเหยียบไปที่เท้าขวาของเซี่ยกุ่ยที่กำลังจะลงไปซ่อนใต้เนินทราย ทันทีเซี่ยกุ่ยก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมากที่เท้าขวาของเขา
เขานั้นต้องการที่จะหลบลงไปซ่อนใต้เนินทราย แต่เท้าเขานั้นถูกแทงด้วยกระบี่อยู่
“หนี ? นี่เจ้ายังคิดที่จะหนีอีกรึ ? ” ฉื่อหยาน สายตาโหดเหี้ยม ใบหน้าของเขาดูโหดร้าย เขาจ้องไปที่เซี่ยกุ่ยพร้อมกัยแสยะยิ้ม
” เจ้า…. ! เจ้า ! ” หน้าของเซี่ยกุยก็เปลี่ยนไป
เท้าขวาของเขาถูกเหยียบโดยเท้าซ้ายของฉื่อยาน , และฉื่อหยานก็ใช้กระบี่แทงทะลุเท้าซ้ายของเขา ผ่านเท้าซ้ายของเขาทะลุไปที่ขาขวาของเซี่ยกุ่ย เท้าซ้ายของฉื่อยานและขวาของเซี่ยกุ่ยถูกเสียบเอาไว้ด้วยกันโดยกระบี่
เพื่อป้องกันไม่ให้เซี่ยกุยหนีลงไปซ่อนอยู่ใต้ทะเลทราย เขาไม่ลังที่จะใช้ดาบแทงทะลุเท้าของตัวเอง
” ปัง ! ”
ด้วยเท้าทั้งสองที่ติดอยู่ด้วยัน เซี่ยกุย และฉื่อยานเผชิญหน้ากันตาต่อตา ฟันต่อฟัน เกิดเป็นแรงระเบิดของพลังทั้งสองที่่ซัดกันดังกึกก้อง ด้วยเคล็ดวิชาทั้งหมดที่ซัดใส่กัน เกิดการเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงขึ้น
ฉื่อหยานเท้าของเขาถูกเสียบแน่นติดกับเซี่ยกุย เท้าทั้งสองของพวกเขาถูกตรึงไว้ด้วยกัน
ในเวลาเดียวกัน , จิตวิญญานกายาแข็งก็เริ่มปกคลุมร่างของฉื่อหยาน ตอนนี้ร่างกายของเขากลายเป็นแข็งแกร่งดั่งเหล็ก พร้อมกับเปิดใช้บ้าคลั่งในนภาที่สอง ทำให้พลังในร่างกายของเขาเพิ้มขึ้นในพริบตา
” บูมมมม ”
เกิดการระเบิดที่รุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ระหว่างฉื่อหยานและ เซี่ยกุ่ย รอบๆร่างของเซี่ยกุย ปรากฏแสงสีเหลืองอ่อน มือทั้งสองของเขาปล่อยเคล็ดลับที่ไม่สามารถมองเห็นได้ออกมเพื่อป้องกันการโจมตีของฉื่อหยาน
” จะตัดหัวข้างั้นรึ ? !! ” หน้าฉื่อหยานก็ดุร้ายมากยิ่งขึ้น ทันทีที่เขาเปิดใช้บ้าคลั่งในนภาที่สองเขาก็สร้างผนึกแห่งความเป็นความตายขึ้นมาและซัดอย่างต่อเนื่องไปที่หน้าอกของเซี่ยกุ่ย โดยใช้พลังที่แข็งแกร่งทั้งหมดเพื่อลายการป้องกันของเซี่ยกุ่ย
ด้วยจิตวิญญากายาแข็ง ร่างกายที่ถูกปรับแต่ง และความแข็งแกร่งของฉื่อยาน พลังของเซี่ยกุ่ยนั้นไม่สามารถเทียบกับฉื่อยานได้เลย
ด้วยบ้าคลั่งในนภาที่สอง พลังที่เขารวบรวมได้นั้นมีมากกว่าเซี่ยกุ่ยมากนัก และด้วยการเผชิญกันซึ่งๆหน้าเช่นนี้ มีเพียงเซี่ยกุ่ยเท่านั้นที่จะถูกทำลาย เขานั้นไม่มีพลังใดๆที่จะสามารถปกป้องด้วยเองได้เลย
” ตายซะ ! ” ฉื่อหยาน ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง ! ทันทีผนึกแห่งความเป็นความตายก็ซัดไปที่หน้าผากของเซี่ยกุ่ย
หัวเซี่ยกุยระเบิดออกทันทีหลังจากถูกโจมตี กะโหลกศีรษะของเขาแหลกเป็นชิ้นๆ เลือดของเขากระจายไปทั่ว และ เขาก็ตกตายทันที
––––––––––––––––––––––––
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 16 แล้ว มีถึงตอนที่ 655 แล้วจ้า ท่านใดสนใจเข้าร่วมกลุ่มอ่านเงือนไขได้ที่โพสปักหมุดของเพจเลยครับ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
