เทพเจ้าล่าสังหาร – บทที่ 441 นองเลือด

บทที่ 441 นองเลือด

” ท่านปู่ใหญ่เคยบอกว่าในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของเรา ฉื่อหยานจะปรากฏ “

หลังจากได้ยินคำพูดของหยางจั๋ว ลูกหลานทั้งหมดทันทีก็เต็มไปด้วยกำลังใจ

ในเวลาวิกฤตเช่นนี้ ฉื่อหยานปรากฏตัวขึ้นจริงๆ

เขาปรากฏตัวขึ้นจริงๆ

ชายหนุ่มเอาแต่ดื่มสุราและเดินเล่นรอบ ๆท่ามกลางเหล่านักร ที่เหมือนฝูงหมาป่า เขายิ้มจนเห็นฟัน และเดินไปทีละก้าว ดึงดูดความสนใจของนักรบทั้งหมด

” ข้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนเริ่มเรื่องพวกนี้ ? “

ชายหนุ่มมองจิวหลันซินกับหมิงไห่ ด้วยดวงตาเย็นชา ไม่ใส่ใจคนรอบข้าง ด้วยสายตาที่ดูถูก .

” เด็กน้อย เจ้าเป็นใคร ? ” ใบหน้าของ ฟู่ฮาว ก็มืดทน . เขมองฉื่อหยานอย่างเย็นชา และก็โบกมือไปที่นักรบหนุ่มข้างๆเขา ” . ฟู่เจี๋ย ฆ่ามันซะ”

ฟู่เจี๋ยเป็นลูกพี่ลูกน้องของ ฟู่ฮาว ,เมื่อเขาเข้ามาในเมืองใต้บาดาล . ฟู่เจียนั้นได้อยู่ในนภาที่สองระดับรู้แจ้ง เขาเป็นมือขวาของ ฟู่ฮาว เขาโหดร้ายและอำมหิต ในปีที่ผ่านมา ฟู่เจียได้ทำหลายอย่างตามคำสั่งของฟู่ฮ่ว

ฟู่ฮาว นั้นมั่นใจในพลังของลูกพี่ลูกน้องของเขา

” ได้เลยพี่ชาย “

สองเมตร ชายที่ร่างใหญ่และที่มีใบหน้ามีแผลเป็นก็หัวเราะและรีบวิ่งไปที่ชายหนุ่ม

ชายหนุ่มยิ้มจนเห็นฟัน เปิดเผย สายตาที่เหยียดหยาม เขาถือเหยือกสุราในมือข้างขวาของเขาและดื่มอย่างต่อเนื่อง เมื่อร่างของฟู่เจี๋ยพุ่งมาอย่างรวดเร็วเหมือนกับดาบ ชายหนุ่มก็โจมตีออกไปอย่างเหยียดหยาม มือซ้ายของเขาพุ่งออกไปจับคอของฟู่เจี่ยรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

ชายหนุ่มคว้าคอของชายสูงสองเมตร และยกเขาขึ้นด้วยมือข้างเดียว ในขณะที่หมัดเหล็กขอฟู่เจี่ยระดมชกไปที่ร่างขอชายหนุ่มตยก็เกิดเป็นเสียงเหมือนโลหะประทะกัน ใบหน้าของชายหนุ่มยังคงเงียบสงบ ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย

ใช้มือข้างหนึ่งยกผู้ชายร่างใหญ่ที่แข็งแรง ชายหนุ่ก็มยิ้มจนเห็นฟันเขาส่ายหัวแล้วกล่าวว่า , ” เจ้าคือคนแรกสินะ “

ปุ !

ชายหนุ่มบีบอย่างแรง และฟู่เจียคอก็ถูกบีบจนขาดออกจากกัน หัวของฟูเจียลอยออกจากร่างอยู่ในอากาศ

เลือดกระเซ็นออกมาอย่างหนาแน่น .

ภายใต้พลังบีบที่รุนแรง คอของฟู่เจี่ยก็ขาดออกจากกัน

พลังช่างแข็งแกร่งนัก !

ทุกคนร่างก็กลายเป็นเย็นเฉียบ

ชายหนุ่มมองอย่างเรียบเฉย ไม่สนใจเลือดที่กระเด็นใส่หน้าเขา เขาถือเหยือกสุราและยังคงดื่มมัน แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา . ” สุรานี่ทำให้จิตใจในการฆ่าฟันกระตุ้นได้ดีนัก การดื่มสุราและฆ่าคนช่างเป็นสิ่งที่รื่นรมในชีวิตจริงๆ”

ในขณะที่พูด ชายหนุ่มเดินต่อไปข้างหน้า ไม่สนใจผู้คนที่ตอนนี้ที่รู้สึกหนาวเย็นไปถึงกระดูก

นักรบนภาแรกระดับรู้แจ้งที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาสายตาก็หวาดกลัว ด้วยสัญชาตญานเขาอยากจะหนี

ใบหน้าของชายหนุ่มยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย และก็ปล่อยหมัดออกไป

ปุ !

มือทั้งสองของเขาเจาะทะลุหน้าอกของนักรบนภาแรกระดับรู้แจ้ง

มือของเขากุมกางออกทั้งๆที่ยังแทงทะลุอกของนักรบคนนั้น แยกร่างของเขาออกเป็นสองส่วน อวัยวะและเลือดก็ผสมกันและสาดกระเซ้นไปโดนนักรบคนอื่นที่อยู่ข้างๆ

ไม่ว่าจะเป็น ฟู่เจียหรือนักรบคนนี้ พวกเขาต่างก็ถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ พวกเขาดูเหมือนะเป็นแค่แผ่นกระดาษบางๆ ด้วยการโจมตีของชายหนุ่ม พวกเขาไม่สามารถทนได้แม้แต่การโจมตีเดียว คอถูกบีบแตก และร่างกายถูกฉีกเป็นชิ้นๆ โดยไม่สามารถทำอะไรได้

นักรบหลายคนรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระถูก สายตาของพวกเขา เต็มไปด้วยความกลัว .

หยางจั่ว หยางมู่ หยางซู่ หลี่เฟิง และ นักรบตระกูลหยางเองก็ตกใจเป็นอย่างมากและตกตะลึงจนพูดไม่ออก .

” ฉื่อหยานนั่นเจ้ารึ ?” หยางมู่หยุดสักครู่ ริมฝีปากแห้งเมื่อเห็นฉากนองเลือด และสงสัยว่าเพียงเสี่ยววิฉากตรงหน้าปรากฏขึ้นได้อย่างไร

สองนักรบระดับรู้แจ้งถูกขยี้จรตัวแตกตาย โดยไม่สามารถขัดขืนแม้แต่น้อย ชายหนุ่มคนนั้นแข็งแกร่งเกินไป

ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา มองหยางมู่ที่ยืนอยู่ชั้นบนและพูด ” พี่ชาย เพียงผ่านไปแค่สี่ถึงห้าปี ท่านก็จำข้าไม่ได้แล้วรึ ? “

หยางมูยิ้มเขิน เขาทั้งประหลาดใจและดีใจ

” เจ้าเป็นใคร ? ” หมิงไห่สีหน้าก็เปลี่ยนไป ด้วยสัญชาตญานเขาก็ก้าวถอยหลัง ขณะที่ดวงตาของเขาหดลง ” เจ้าเป็นหนึ่งในตระกูลหยางรึ ?

ฉื่อหยานยิ้มและพยักหน้า ” ใช่แล้ว ไม่กี่ปีก่อน ชายที่ชื่อ เสี่ยวฮานยี่ได้หาข้ามาที่ทะเลไม่มีสิ้นสุด และท่านลุงเสี่ยวก็ถูกจับตัวไปเพราะข้า นั้นทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ ลุงไห่ ดูเหมือนข้าต้องทำบางสิ่งแทนลุงเสี่ยวแล้ว “

” เจ้าจะทำอะไร ?” หมิงไห่ ถอนหายใจ พยายามให้เห็นถึงความมั่นคงของเขา

” เก็บกวาดขยะ”

ฉื่อหยานจ้องมองอย่างร่าเริง ยกหัวขึ้นมองหยางจั่ว . เขายิ้มและกล่าวว่า ” ท่านลุง ท่านคิดว่าข้าควรทำอะไรให้ลุงเสี่ยวดี ” ?

หยางจั่วตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า ” หมิงไห่ มีระดับการบ่มเพาะที่สองระดับนภา ฉื่อหยานเจ้าต้องระวังให้ดีหละ . . . . . . . “

” ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากเสียอีก ” ฉื่อหยานยิ้ม” ฝากเรื่องตรงนี้ให้ข้าจัดการเอง ไม่ต้องถึงกับรบกวนท่านลุงและพี่น้องตระกูลหยางต้องลงมือ พวกท่านเพียงอยู่ด้านบนและมองดูจุดจบของเหล่าคนที่ทรยศตระกูลหยางเราก็พอ .

เหล่าสมาชิกตระกุลหยางทุกคนก็จ้องอย่างประหลาดใจ อยากจะพูดอะไรมากกว่านี้

” เจ้าเด็กนี่ช่างโอหังนัก ! ” จิ่วหลันซินก็ร้องลั่นแล้วรีบบอกกับคนอื่น ” ทุกคนรวมมือกันฆ่าเจ้าเด็กบ้าน่ารำคาญนี่เสียก่อนและจัดการกับหยางจั่วที่หลัง “

ฟู่ฮาว หยานเฟิง , หมิงไห่ก็เล็งไปที่เป้าหมายเดียวกัน หลังจากที่หญิงสาวพุด ทุกคนพยักหน้าด้วยใบหน้าที่จริงจังและรีบลงมือทันที

” ไม่ต้องรีบร้อน ข้าขอเวลาทำบางสิ่งสักครู่ ” ฉื่อหยานยิ้มและโบกมือของเขาอย่างเรียบเฉย หมอกน้ำแข็งสีขาวก็ทะลักออกมาเหมือนคลืนบนผิวน้ำ พุ่งไปที่ ฟู่ฮาว หยานเฟิง , จิ่วหลันซินสร้างม่านน้ำแข็งขึ้นมากั้นพวกเขาไม่ให้ไปรวมกันหมิงไห่

ในเวลาเดียวกัน แหวนบนนิ้วของฉื่อหยานก็กลายเป็นสีแดงและเขาก็ตะโกน ” ออกมา “

แสงสีแดงก็พุ่งออกมาจากแหวนสายโลหิต , และพวงแสงก็ส่องประกาย แมลงอสูรที่ดุร้ายก็บินออกมา และพุ่งไปที่หมิงไห่

ราชาแมลงอสูรกลินกินซากศพ ! สัตว์อสูรระดับแปด !

ดวงตาของราชาอสูรสีเขียวแหลมคมก็จ้องมองหมิงไห่ อย่างเย็นชา พลังที่น่าหวาดกลัวเป็นเหมือนกับกระแสไฟพุ่งเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของหมิงไห่

หมิงไห่ที่กำลังจะโจมตีเขา จู่ๆก็รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก เขาจับหัวของเขาและร้องออกมา.

ราชาแมลงอสูรบินออกมากลายเป็นกลุ่มแสงสีเขียวแล้วหายตัวเข้าไปในร่างกาย ไห่หมิง .

แกร๊กก แกร๊กก

เสียงกัดแทะที่น่าขนลุกก็ดังออกมาจากร่างกายของหมิงไห่ ทำให้คนที่ได้ยินส่ันสะท้านหนาวเย็นไปถึงขั้วกระดูก

หมิงไห่ก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง กลิ้งบนพื้น ในขณะที่ร่างกายของเขาค่อยๆ แห้งเหี่ยว เขาร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่งและต่อเนื่อง ” ฆ่าข้าเถอะ ! ฆ่าข้าเร็วๆ ขอร้องหละข้าฆ่าเสียเถอะ ! “

ราชาแมลงอสูรแทะเล็มอวัยวะในร่างกายของเขา จนเกิดเป็นเสียงดังออกมา

หนังศีรษะของทุกคนกระตุก

ดูสีหน้าตาทุเรศของหมิงไห่ , นักรบอื่นๆ ทุกคนก็ตกใจ ขาสั่น และอยากจะหนีออกไป

ฉื่อหยานมองไปที่หมิงไห่ที่ตอนนี้ดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่ไปอย่างเย็นชา เขาฉีกยิ้ม และพูดเบาๆ ว่า ” ลุงหมิงไห่ รู้สึกเช่นไรบ้าง ? ท่านรู้สึกเพลิดเพลินกับแขนขาที่ถูกกัดแทะหรือไม่ ? ดี , เช่นนั้น ข้าจะปล่อยให้ท่านมีเวลาเพลิดเพลินกับมันนานๆ แมลงอสูรนี้ช่างน่าสนใจนัก มันจะกินร่างกายของท่าน จากนั้นก็เข้าไปในหัวของท่าน และเพลิดเพลินกับสมองของท่าน เมื่อถึงตอนนั้น ท่านถึงจะตายได้ “

อ๊วกก !

บางคนก็เริ่มอาเจียน นักรบที่ตามหมิงไห่ รู้สึกเหมือนกับท้องหันคว่ำลง พวกเขาอ้วกอาหารที่พวกเขากินออกมา

จิ่วหลันซิน , ฟู่ฮาว และเหยียนฟง พวกเขาสามคนเองก็ไม่เคยเห็นฉากแบบที่น่ากลัวแบบนร่มาก่อน แม้แต่คนจากตระกูลหยางที่ยืนอยู่ด้านก็ยังหันหน้ากลับเข้าไปข้างใน ไม่สามารถจะทนดูได้

หยางซู่ หลี่เฟิง และหญิงสาวคนอื่นก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พวกนางก้มลงไป อาเจียน ในขณะที่ใบหน้าของพวกนางซีดเซียว

โหดร้ายเกินไปแล้ว !

ใครที่เห็นภาพนี้ต่างก็รู้สึกเย็นไปถึงกระดูก พวกเขาหวาดกลัว ฉื่อหยานที่โหดเหี้ยมอำมหิต

ก่อนจะสู้กัน พวกเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

” เจ้าเด็กบ้า เจ้าเด็กปีศาจ ! “

คนก็เริ่มตะโกนออกมาด้วยความกลัว “พี่สาวจิ่ว ข้าขอลสหละ ต่อให้ท่านให้เงินข้ามากเท่าใด ข้าก็คงไม่มีโอกาศได้ใช้มันแน่ ลาก่อน ” หลังจากพูด คนๆนี้ก็กุมท้องและกำลังจะถอย

ฉื่อหยานก็หันไปรอบๆ ค่อยๆ มองชายคนนั้นและพูดเบาๆ “ถ้าข้าไม่บอกให้ใคร ไป ! . . . . . . . ไม่ว่าใครก็ไปไม่ได้ พวกเจ้าทุกคนต้องฟังข้า “

เขาส่ายหัวของเขา ” . เชื่อเจ้าก็บ้าแล้ว ! “

เขารีบพุ่งห่าออกไปและวิ่งหนีไปอย่างสิ้นหวัง

ฉื่อหยานก็พูดขึ้น ” อย่าได้มาโทษข้าแล้วกัน “

ทันทีที่เขาพูดจบ ร่างของคนวิ่งทันทีก็ลอยขึ้นในอากาศ ราวกับว่ามีมือขนาดใหญ่จับและหิ้วเขาไว้บนอากาศ

เส้นใยบางๆสีทองก็ปรากฏขึ้นในอากาศโดยไม่อาจรู้ได้ว่ามาจากไหน มันค่อยๆทอกันเป็นตาข่ายกดทับไปที่ร่างของชายคนนั้น

ร่างกายของเขาเป็นเหมือนเต้าหู้ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ มากมาย เลือดไหลหยดลงมาจากท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง

นักรบชายอีกหกคนก็วิ่งออกไปได้เพียงสิบเมตร ก่อนที่จะรู้ตัว พวกเขาก็ตกอยู่ในหลุ่มแรงโน้มถ่วง จากนั้นก็ปกคลุมด้วยเส้นใยสีทองบางๆนับไม่ถ้วน และถูกแยกเป็นชิ้นๆ

พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะได้ส่งเสียงร้อง

ฉื่อหยานมยิ้มเขาค่อยๆส่ายศีรษะ ” ข้าบอกแล้วว่า ถ้าข้าไม่สั่ง ไม่ว่าใครก็ห้ามขยีบ ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า ก็ก้าวไปข้างหน้าดู “

นักรบเกือบแปดร้อยที่ล้อมอยู่รอบตระกูลหยางร่างกายก็แข็งตรึงของพวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมากราวกับถูกควบคุมโดยพลังบางอย่าง พวกเขาแทบจะไม่สามารถหายใจได้อย่างปกติ

จ้องมองชายหนุ่มที่โหดเหี้ยมอำมหิต ทุกคนก็หวาดกลัวเป็นอย่างมากและไม่รู้ว่าจะต้องทำเช่นไร

เฮ้อ . . .

นักรบระดับรู้แจ้งก็คุกเข่าลง และพูดข้อร้องชายหนุ่ม ” ข้าผิดไปแล้ว ข้ายอมรับ ข้าสมควรตายหลายล้านครั้ง แต่ข้อร้อง เจ้าช่วยอภัยให้เรานาง ข้ายังอยากมีชีวิตอยู่ “

” เราเองก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ . ” นักรบอื่น ก็คุกเข่าลงด้วย ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยน้ำตา ขณะที่พวกเขาพูดออกมาอย่างเศร้าสร้อย และร้องไห้จนหยดน้ำตาไหลน้อง

” พวกเจ้าอยากมีชีวิตอยู่งั้นรึ ?” ชายหนุ่มหัวเราะ หยุดสักพัก แล้วค่อย ๆพยักหน้า ” ได้ ข้าจะให้โอกาศพวกเข้าอีกครั้ง”

” จะให้พวกเราทำเช่นไร ว่ามาเลย ? ” ทุกคนคุกเข่าบนพื้นและตะโกนออกมาด้วยความสุข

ชี้ฟูเฮา หยานเฟิง และจิ่วหลันซิน ชายหนุ่มก็กล่าวว่า ” ฆ่าสามคนนั้นซะ ถ้าพวกเขาสามคนยังมีชีวิตอยู่ พวกเจ้าต้องตาย”

ฟู่ฮาว หยานเฟิง , จิ่วหลันซินใบหน้าก็ซีดเซี่ยวและดวงตาก็ตื่นตระหนก

_________________________

ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 29 แล้ว มีถึงตอนที่ 1371 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <