บทที่ 518 วิญญานหลอมรวม
ฮันซุย ก็เริ่มรุก และมารยาทก็อ่อนโยนมากขึ้น นางยินดีที่จะให้ฉื่อหยาน ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
มองไปยังการแสดงออกที่อ่อนโยนของนาง เหลิงต้านชิงก็ช่วยไม่ได้ที่จะโกรธ นางสูดลมหายใจเข้าแล้วก้าวไปข้างหน้า , ยื่นมือออกไปหาฉื่อหยาน เหลิงต้านชิงขมวดคิ้วในขณะที่พูดกับเขา , ” ตรวจสอบเลย ถ้าเจ้าคิดว่าทำอะไรไม่ได้ก็ถอยออกมา อย่าทำให้ข้าเสียเวลา “
ฮันซุยหัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติ คิ้วสีดำของนางกระตุก. ดูเหมือนนางจะเข้าใจความคิดของน้องสาวนาง นางจึงเดินกลับไป ไม่อยากจะแข่งขันกับผู้เป็นน้อง
เหลิงต้านชิงไม่ได้มองฉื่อหยาน แค่ยืดมือของนางออกไป แล้วหันหน้ากลับไปมองปาฉือตั้ง.
ในตอนนี้ กุญแจโลหิตพระเจ้าบนฝ่ามือของปาฉือตั้งปาล์มก็หายไป รังไหมหนาปกคลุมเขาโดยสิ้นเชิง ดูราวกับว่าเขาถูกขังอยู่ในคุกสีทอง
ปาฉือตั้งก็สงบลง ไม่มีเสียงร้องคำรามดังออกมาอีก เขานิ่งเงียบอยู่ภายในรังไหม พลังผันผวนที่ทะลักออกมาจากร่างของเขาก็หยุดเช่นกัน
” อย่าได้กังวล . . . ” ฉื่อหยานยิ้ม ปล่อยจิตสำนึกวิญญาณของเขา เข้าไปในห้วงจิตสำนึกของนาง
เหลิงต้านชิงก็รู้สึกขัดแย้งในใจของนาง เมื่อนางรู้สึกได้ว่าจิตสำนึกวิญญานของฉื่อหยานกำลังเข้ามาใกล้ นางก็รู้สึกไม่สบายใจ และด้วยใบหน้าของนางสีแดงของนาง นางก็ถอนหายใจฟึดฟัดออกมา
ฉื่อหยานไม่สนใจนาง เขามุ่งไปที่การควบคุมจิตสำนึกวิญญานของเขาให้เข้าไปในห้วงจิตสำนึกของนาง จากนั้นเขาก็ตั้งใจตรวจสอบสิ่งผิดปกติที่อยู่ภายใน
นาทีต่อมา เขาก็เรียก จิตสำนึกวิญญานของเขากลับมา ใบหน้าของเขากลายเป็นเคร่งขรึม ” ยาพิษไม่เพียงส่งผลกระทบต่อห้วงจิตสำนึกของเจ้า แต่ยังส่งผลต่อวิญญานหลัก เรื่องนี้ค่อนข้างยากเล็กน้อย “
” พิษได้ขยายไปถึงวิญญานหลักแล้วรึ เร็วนัก ! ” ปิงชิงถง ก็ตะโกนออกมาด้วยดวงตาที่ซับซ้อน .” ดูเหมือนว่าพิษนี้จะกระจายได้อย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วนี้ อีกนานมันต้องระเบิดแน่ ถึงตอนนั้น . . . . . . . “
นางไม่พูดต่อ
ฮันซุยและเหลิงต้านชิง พวกนางก็กลายเป็นสิ้นหวัง , ด้วยสีหน้ามืดมนพวกนางก็ ถอนหายใจใออกมาด้วยความทุกข์
” ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้เลยรึ ?” ปิงชิงถงค่อนข้างหดหู่ นางส่ายหน้าไปมา ดวงตาคู่สวยของนาง ประกายด้วยความเจ็บปวด
” ข้าจะลองดู แต่ข้าต้องส่งจิตสำนึกวิญญาณของข้าเจ้าไปในห้วงจิตสำนึกและวิญญานของเจ้า มันซับซ้อนและอันตรายในเวลาเดียวกัน ” ฉื่อหยานคิด แล้วกล่าวว่า ” เมื่อวิญญาณของข้าเข้าไปยังห้วงจิตสำนึกและวิญญานหลัก เจ้าจะต้องปลดพลังวิญญานออกให้ข้าเข้าไปในวิญญานหลัก ไม่ว่าข้าจะทำอะไร เจ้าอย่าได้ต่อต้านเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น เจ้ามิอาจทนได้ และแม้แต่วิญญาณหลักของเจ้าก็จะถูกแผดเผา นี่มันอันตรายเป็นอย่างมาก ไม่ว่าพวกเจ้าจะต้องการหรือไม่ ข้าก็ไม่บังคับ พวกเจ้าต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง “
เมื่อพลังวิญญานถูกปลดออกขากวิญญานหลัก ถ้าเจอกับการโจมตีวิญญาน ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีห้วงจิตสำนึกปกป้อง มันจะต้องถูกทำลานอย่างแน่นอน ในความเป็นจริง , ถ้าเขาไม่ได้รู้สึกว่าเขาเป็นหนี้เหลิงต้านชิง เขาก็ไม่คิดจะเสนอวิธีนี้ และปล่อยให้วิญญานหลักถูกทำลายไป เขาเองก็ต้องแบกความเสี่ยงที่ไม่น้อยไปกว่าเหลิงค้านชิงเลย
” เจ้าแน่ใจรึ ? ” ปิงชิงถง ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
” ข้ามั่นใจว่า แต่มันก็ไม่ 100% “
” น้องสาว เจ้าคิดอย่างไร ?
” ข้า . . . “
ฉื่อหยานก็เงียบ ไม่พูดอะไร เขายืนมองนางด้วยสีหน้าเรียบเฉย รอการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของนาง
” ก็ได้ ” หลังจากนั้น เหลิงต้านชิงก็ตัดสินใจ นางขบฟันและพูดออกม ” ข้าให้ทุกอย่างกับเจ้าไปแล้ว ถ้าเจ้าทำอะไรที่ไม่ดีกับข้า ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ถึงแม้ว่าข้าจะกลายเป็นผีก็ตาม “
ฉื่อหยานฝืนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า . ” เช่นนั้นก็เลิกคิดถึงมันเสีย เมื่อวิญญานของข้าเข้าสู่วิญญานหลักของเจ้า มันก็ไม่ดีอยู่แล้ว ถ้าเจ้าจู่ๆพวกเจ้าลงมือกับข้าตอนที่ข้าไม่ได้สติข้าก็คงแย่ ข้าเองก็ไม่ยินดีที่จะเสี่ยง”
” สารเลว !” เหลิงต้านชิงดุเค้าเสียงดัง กลอกตาไปมาด้วบใบหน้าแดงระเรื่อ ใบหน้าของนางหน้าแดง .
” หึ เจ้าจะเอายังไง !? ” ฉื่อหยานพูดอย่างดุร้าย
” อย่าพูดมาก . ลงมือสะ ข้าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ข้าเหมือนตายทั้งเป็นก็เพราะเจ้า ถูกเจ้าทำร้ายอีกครั้งจะเป็นไรไป” เหลิงต้านชิงรวบรวมความกล้าของนาง แล้วแหงนหน้าขึ้น เผยให้เห็นคอขาวที่มากด้วยเสน่ห์ของนาง ในตอนนี้ นางก็คิดในใจ
‘ เจ้าสารเลวคนนี้ ทำไมเขาถึงไม่พูดด้วยความอ่อนโยนบ้าง ? เขาต้องการให้ข้าโกรธตายหรือยังไง ? หึ , ถ้าเขาทำไม่ดี ต่อให้ข้าตายไป ข้าก็จะไม่ปล่อยให้เจ้าอยู่อย่างสุขสบาย ‘ เหลิงต้านชิงคิด
” เจ้าเต็มใจที่จะให้ข้าทำเองนะ ข้าไม่ได้บังคับเจ้า ฉะนั้นพวกเจ้าอย่าได้คิดทำอะไรเด็ดขาด ไม่งั้นอย่าได้หาว่าข้าโหดเหี้ยม . ” ฉื่อหยาน สีหน้าเครียด เขาพูดแนะนำเล็กน้อย เขาระวังมากและเรียกปีศาจสงครามออกมาเตรียมพร้อม
” พวกเจ้าอยู่ให้ห่างจากข้า ” เขามองปิงชิงถง และคนอื่น ๆ
หญิงสาวทั้งสามสีหน้าก็มืดมน
ฉื่อหยานบอกให้พวกนางถอยไปพร้อมกับเรียกปีศาจสงครามออกมา เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ไว้ใจพวกนาง เมื่อวิญญานออกจากร่างกาย หากร่างกายได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง วิญญานก็จะไม่สามารถกลับมาที่ร่างได้ ชายหนุ่มคนนี้กังวลว่าพวนางจะลงมือกับเขาในช่วงเวลานั้น
” เจ้าไม่เชื่อพวกเราเรา ?” ปิงชิงถงสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาด้วยสีหน้ามืดมน.
” มันไม่ได้หมายความว่า ข้าไม่เชื่อเจ้า ข้าแค่ป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นเท่านั้น แม้ว่ายูหลี่หมิงจะหนีไปแล้ว ก็ใช่ว่าเขาจะไม่กลับมาไม่ใช่รึ ? ” ฉื่อหยาน ยิ้มอย่างบูดเบี้ยวแล้วนั่งลง เขาครุ่นคิดสักครู่ และจึงปล่อยราชาแมลงอสูร และให้มันนอนบนไหล่ของเขา
หลังจากนั้นเขาก็เริ่มลงมือ
วิญญานหลักของเขาลอยออกมาจากห้วงจิตสำนึก กลายเป็นลำแสงประหลาดพุ่งเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของเหลิงต้านชิง
ร่างกายอ่อนนุ่มของหญิงสาวก็สั่นสะท้านและสีหน้าก็เปลี่ยนทันที .
เมื่อฝ่ายตรงวิญญานหลักของฝ่ายตรงข้ามบุกเข้ามาในห้วงจิตสำนึกของนาง ก็ไม่ต่างอะไรกับการที่ร่างกายถูกบุกรุก ห้วงจิตสำนึกเป็นสถานที่ต้องห้ามของนักรบ นั่นหมายความว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามเข้ามาในห้วงจิตสำนึก ซึ่งเป็นรากฐานชีวิตของนักรบ มันมีทั้ง วิญญาน ชีวิต และความทรงจำ สถานที่นี้ถือได้ว่าเป็นสถานที่ส่วนตัวที่สุดของนักรบ
ให้ผู้ชายแปลกหน้าบุกรุกเข้ามายังพื้นที่ส่วนนี้ มันน่าอายมากกว่าให้คนอื่นเห็นร่างเปลือยของนางเสียอีก นี่ย่อมหมายความว่านางอนุญาตให้เขาเห็นทุกอย่างในห้วงลึกของหัวใจนาง
ถ้าไม่ได้เป็นสถานการณ์พิเศษ เหลิงต้านชิง จะไม่ให้ใครบุกรุกเข้าในห้วงจิตสำนึกของนางเด้ดขาด อย่างไรก็ตามตอนนี้ วิญญานหลักของฉื่อหยานกำลังปรากฏอยู่ในห้วงจิตสำนึกของนาง
เหลิงต้านชิงรู้สึกว่าห้วงจิตสำนึกของนางสั่น ร่างกายผอมของนางสั่นเล็กน้อย เหมือนกับว่ามีใครบางคน กำลังลูบไล้ร่างกายของนาง ความรู้สึกนี้มันยากที่จะอธิบายด้วยคำพูด
เส้นสายจิตสำนึกวิญญาน ถูกปล่อยออกมาจากฉื่อหยานอย่างเงียบๆ เข้าไปทั่วห้วงจิตสำนึกและวิญญานหลัก เมื่อจิตสำนึกวิญญานกระจายไปทั่ว ร่างของเขาก็สั่นอย่างรุนแรง เกิดเป็นความรู้สึกแปลกประหลาด
ฉื่อหยานทันที ก็รู้สึกหวาดเสียว และยากที่จะควบคุม จิตสำนึกวิญญานนี้กำลังพันเกี่ยวและหลอมรวมวิญญานของทั้งสองฝ่าย มันเกือบจะผลักเขาออกจากการควบคุม , วิญญาณหลักของเขากลายเป็นสับสน
เตือนตนเองอยู่ตลอดเวลา เขาสะกดอารมณ์แปลกประหลาดที่มาจากด้านล่างของหัวใจของเขาและเริ่มกำจัดพิษ
ใช้เส้นสายห้วงจิตสำนึกพร้อมกับเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญาน เขาก็เคลื่อนไหวไปรอบๆห้วงจิตสำนึกของเหลิงต้านชิง เมื่อใดก็ตามที่เขาพบพิ๋ ทันทีที่เขาก็จะใช้จิตสำนึกวิญญาณของเขาพันเกลียวไปที่มันและเผามันด้วยเปลวไฟของเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญาน
เปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานคือเปลวไฟที่แผดเผาวิญญานได้ทุกประเภท มันใช้ได้กับพลังวิญญานทุกชนิด พิษชนิดนี้เองก็เป็นพลังวิญญานชนิดหนึ่ง เมื่อมันได้ถูกเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญาน มันก็ไม่สามารถต่อต้านได้และถูกเผาเป็นเถ้าถ่านไปในพริบตาหายไปอย่างไร้ร่อยรอย
ควบคุมจิตสำนึกวิญญาณของเขา ฉื่อหยาน ก็ค่อยๆเคลื่อนไหวมันไปรอบๆห้วงจิตสำนึกของเหลิงต้างชิงเพื่อหายาพิษ . . . . . . . เขาพันมันด้วยเส้นสายจิตสำนึกวิญญานด้วยความระมัดระวังก่อน แล้วทำลายมันด้วยเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญาน
เปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานนั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ถ้ามันปรากฏในจิตของคนอื่น ห้วงจิตสำนึกและวิญญานของคนๆนั้นจะถูกเผาทันที
ถ้าจิตสำนึกวิญญานของเขาไม่ได้ควบคุมเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานไว้ ห้วงจิตสำนึกของเหลิงต้านชิงคงจะหายไปในพริบตาไปแล้ว
ขณะที่ฉื่อหยานกำลังล้างพิษอยู่ ร่างกายของ เหลิงต้านชิงก็สั่นเล็กน้อย ทั่วทั้งร่างของนางก็กลายเป็นสีแดง นางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ การหายใจอย่างกราดเกรี้ยวราวกับว่าใครบางคนกำลังล่วงเกินนางอยู่
ปิงชิงถง ฮันซุยและซวงยู่ซูก็ มองไปมรานางด้วยสีหน้าแปลกๆ ความรู้สึกแปลก ๆเกิดขึ้นจากก้นบึ้งหัวใจของพวกนาง
ระหว่างพวกนางทั้งสาม , ปิงชิงถงและซวงยู่ซูร่างของนางได้เนื้อแนบเนื้อกับฉื่อหยานในป่า ขณะที่พวกนางกำลังดูการแสดงออกของเหลิงต้านชิง ฉากที่เร่าร้อนในป่าผุก็ดขึ้นในจิตใจของพวกนาง และ วนเวียนอยู๋ในหัวใจของพวกนางไม่ไปไหน . . . . . . .
ปิงชิงถงและซวงยู่ซูต่างก็เป็นผู้ใหญ่และผู้หญิงที่สง่างาม และไม่เคยมีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้ชายมาก่อน ภายใต้ผลกระทบของหมอกละลายจิต พวกนางได้สูญเสียความบริสุทธิ์ของพวกนางให้กับฉื่อหยาน ซึ่งทำให้พวกนางลำบากใจเรื่องฉื่อหยาน ถึงแม้พวกนางจะเกลียดเขา แต่พวกนางก็ดูเหมือนจะปรารถนาบางสิ่ง
จะอย่างไร หญิงสาวเหล่านี้ก็มีหัวใจ หญิงาวส่วนมากจะมอบทั้งชีวิตของพวกนางให้กับผู้ชายคนแรก
และ ฉื่อหยาน จากทุกๆด้าน เขาเป็นคนฉลาด ถ้าเขาไม่เย็นชาเกินไป เขาจะเป็นสมบูรณ์แบบ
ถ้าเขาดูแลพวกนางอย่างอ่อนโยนด้วยหัวใจของเขา และทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง เพื่ออยู่กับพวกนางและเป็นราชาของเมืองจักพรรดิน้ำแข็ง ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็พร้อมจะอยู่กับเขาและดูแลเขาไปตลอด . . . . . . .
ความคิดนี้ผุดขึ้นท่ตลอดเวลาในหัวของพวกนาง ดวงตาคู่สวยของพวกนางเปลี่ยนไปหลังจากมองเหลิงต้านชิง ความคิดของพวกนางเกี่่ยวกับฉื่อหยานก้เปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว
” ใช่ . . . . . . . “
เหลิงต้านชิงก็จู่ๆก็อุทายขึ้น ขนตายาวของนางกำลังสั่นไหว ในขณะที่ร่างกายที่บอบบางกลายเป็นร้อนรุ่ม
ฉื่อหยานนั่งอยู่ตรงนั้น ร่างอันสง่างามของเขาสั่น และหายใจรวดเร็ว
ปิงชิงถง ซวงยู่ซู และ ฮันซุยดวงตาของพวกนางก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจ
ภายในห้วงจิตำสนึกเหลิงต้านชิง วิญญานของฉื่อหยานอยู่ข้างวิญญานหลักของหญิงสาว ร่างที่คลุมเครือทั้งสองร่างกำลังเดินจับมือกัน เมื่อฉื่อหยานเห็นวิญญานหลักของนางกำลังสับสน เขาก็บรรจงคิดปลอบโยนนาง
อย่างไรก็ตาม เมื่อมือของเขาสัมผัสกับวิญญานหลักของเหลิงต้านชิง ความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมก็เต็มเปี่นมไปทั่วดวงวิญญานของพวกเขา
ตอนนี้ เขารู้ทุกความคิดภายในจิตใจของเหลิงต้านชิงราวกับเส้นฝ่ามือของเขา เขารับรู้ความรู้สึกและความลับที่อยู่ในหัวใจของนาง
” ปรากฏว่านางไม่ได้เกลียดข้ามากเช่นนั้น นางโกรธเพียงเพราะมารยาทของข้าเท่านั้น นางยังเป็นห่วงข้า แต่นางนั้นขี้อาจ นี่เป็นจิตใจของหญิงสาวและเป็นปกติที่ความรู้สึกจะขัดแย้งกันเช่นนี้ . . . . . . .”
” เจ้าคนชั่ว เขานั้นมีหญิงสาวมากมาบ หึ . . . แต่เขากลับกล้าบอกเราว่าเขาบริสุทธิ์ ! คนโกหก ! เจ้าคนเชื่อถือไม่ได้ “
” เซี่ยซินหยาน . . . หญิงสาวคนนี้คือใคร ? นางช่างเป็นผู้หญิงที่โชคดีนัก ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่อยู่ในหัวใจของเขา และเป็นเหตุผลที่เขามายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ . . . . . . . “
เมื่อวิญญานของพวกเขาหลอมรวมกัน มันทำให้ทั้งสองฝ่ายต่างก็เห็นสิ่งที่อยู่ลุกในใจของอีกฝ่าย ฉื่อหยานก็อยากรู้เรื่องมารยาทของนางในขณะที่เหลิงต้านชิงก็อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับประสบการณ์ความรักของเขา หลังจากวิญญาณของพวกเขาหลอมรวมกัน, พวกเขาก็เข้าใจทุกสิ่งที่อยุ่เบื้องลึกในจิตใจซึ่งกันและกัน
แช่อยู่ในความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมนี้ ฉื่อหยานพยายามสะกดความปรารถนาราคะของเขา , เร่งเร้าพลังของเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานล้างพิษของจากวิญญานหลักของนางอย่างรวดเร็ว
เหลิงต้านชิงเปิดเผยทุกสิ่ง นางไม่กังวลเกี่ยวกับพิ๋อีกต่อไป , ประสบการณ์ของฉื่อหยานที่อยู่ลึกลงไปในหัวใจของเขา เขาจะปฏิบัติกับหญิงสาวของเขาอย่างดีทุกคน เหลิงต้านชิงเห็นพวกนางทั้งหมด ตอนนี้นางเข้าใจชีวิตรักของฉื่อหยานได้ดีที่เดียว ในบางแง่มุม นางเข้าใจมันยิ่งกว่าตัวฉื่อหยานเองเสียอีก
” ฟิ้วว ! “
สองวิญญาณก็แยกออกจากกัน ฉื่อหยานจ้องมองวิญญาณหลักของนางที่อยู่ในห้วงจิตสำนึก แล้วเดินออกไป
วิญญานหลักของเหลิงต้านชิงก็ยิ้มอย่างพอใจ นางรู้สึกอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นวิญญานหลักของฉื่อหยานจากไป นางก็อยากสัมพัสกับมันอีกครั้ง
_______________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 31 แล้ว มีถึงตอนที่ 1439 ลูกค้าท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
