大姐大 บทที่ 48: ของขวัญจากนายท่านเชิ่ง 2

วันที่มีการบันทึกการลงทะเบียนก็คือวันที่สองของอุบัติเหตุ และผู้ลงชื่อก็คือ เหอเยี่ยน

รหัสประจำตัวประชาชนของผู้ลงทะเบียนถูกบันทึกไว้ในช่องที่สาม

ตามข้อมูลวันเกิดบนหมายเลขบัตรประจำตัวประชาชน เจี่ยนอีหลิงยังสามารถอนุมาณได้เช่นกันว่าเหอเยี่ยนคนนี้ก็คืออาหญิงของเธอ เหอเยี่ยน และไม่ใช่ใครอื่นที่มีชื่อและนามสกุลเหมือนกัน

ช่องสุดท้ายก็คือเหตุผลสำหรับการขอดูกล้องวงจรปิด

[ต่างหูหาย มีข้อสงสัยว่าจะมีขโมยแอบเข้าไป]

หยูซียังคงพูดกับเจี่ยนอีหลิงต่อไปอีกว่า “หนังสือเล่มที่สองเป็นบันทึกรายชื่อผู้ที่เช็คอินที่โรงแรมในปีนี้ พี่ได้ช่วยน้องอ่านและก็พบว่าเหอเยี่ยนไม่ได้เข้าไปพักที่โรงแรมนี้เลยในปีนี้”

ขณะที่หยูซีพูดเขาก็สังเกตสีหน้าจากใบหน้าขาวผ่องของเจี่ยนอีหลิง

เขาไม่มั่นใจว่าเขาได้อธิบายทุกอย่างได้ชัดเจนดีหรือไม่ เด็กหญิงคนนี้สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาสื่อหรือไม่

ถ้าเธอไม่เข้าใจ เขาก็จะอธิบายรายละเอียดเพิ่มให้กับเธอเพื่อให้มั่นใจว่าเธอเข้าใจ

แน่นอนว่าเจี่ยนอีหลิงเข้าใจถึงความหมายของบันทึกที่อยู่ในมือของเธอ

เธอได้พยายามตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงแรมรีสอร์ทเฮ่อหยุนซานมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่กล้องวงจรปิดในวันที่เกิดเหตุนั้นหายไปอย่างลึกลับ

และตอนนี้หลักฐานในมือเธอก็ยืนยันว่า เหอเยี่ยนไปที่โรงแรมเฮ่อหยุนซานเพื่อลบวิดีโอทิ้งหรือนำเอาวิดีโอที่เกี่ยวข้องในวันที่สองของเหตุการณ์ไป ในขณะที่ครอบครัวของเจี่ยนอีหลิงกำลังวุ่นวายอย่างหนักกับอาการบาดเจ็บของเจี่ยนหยุ่นน่าว

“ทำไมนายถึงตรวจสอบเรื่องนี้” เจี่ยนอีหลิงเงยหน้าขึ้นถามหยูซี

หยูซีกางแขนออกและรีบบอกว่าตัวเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ “พี่ไม่ได้ทำเรื่องนี้ นายท่านเชิ่งเป็นคนทำ พี่เพียงแค่แสดงให้เขาเห็นถึงฟอรัมในโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัว”

หยูซีก็เป็นคนที่จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัวเช่นเดียวกัน เขาจึงมีบัญชีในฟอรัมของโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัว

โรงเรียนมัธยมเชิ่งหัวจะเก็บบัญชีของคนที่จบการศึกษาเอาไว้ เพื่อที่ว่าพวกเขาจะสามารถล็อกอินเข้าไปในฟอรัมของโรงเรียนเก่าของเขาได้ตลอดเวลา

หยูซีเห็นโพสต์เกี่ยวกับเจี่ยนอีหลิงในฟอรัมและได้ให้จ๋ายหวินเชิ่งอ่าน

หยูซีไม่ได้มีส่วนร่วมในสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น

มันใช้เวลาเพียงสองถึงสามชั่วโมงนับตั้งแต่เมื่อเขาให้นายท่านเชิ่งได้เห็นเนื้อหาในฟอรัมจนกระทั่งบันทึกสองเล่มนี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา

บันทึกสองเล่มนี้นำส่งมาโดยคนที่ดูแลโรงแรมเฮ่อหยุ่นซานด้วยตนเอง

ดังนั้นเจี่ยนอีหลิงจึงหันหน้าไปดูจ๋ายหวินเชิ่งซึ่งนั่งพิงอยู่บนโซฟา “ทำไมนายต้องการที่จะตรวจสอบสิ่งเหล่านี้”

เสียงของเธอนุ่มนวล แต่น้ำเสียงนั้นจริงจังหนักแน่น

จ๋ายหวินเชิ่งเคาะเท้าแขนของโซฟาด้วยมือข้างหนึ่ง และตอบคำถามของเจี่ยนอีหลิงอย่างช้าๆ “แทนที่จะเป็นข่าวลือ นายท่านคนนี้ชอบที่จะรู้เห็นด้วยตนเองมากกว่า เวลาและสถานที่ของเหตุการณ์นี้ไม่ยากที่จะรู้ ที่เหลือก็เพียงแค่วิดีโอกล้องวงจรปิดของที่นั่น”

ตามเวลาที่เจี่ยนหยุ่นน่าวได้รับบาดเจ็บและจากการเคลื่อนไหวของครอบครัวเจี่ยนอีหลิงในเวลาเดียวกัน เขาจึงสามารถรู้ได้อย่างชัดเจนถึงเวลาและสถานที่ของเหตุการณ์

จากนั้นจ๋ายหวินเชิ่งจึงขอให้ทางโรงแรมจัดหาวิดีโอมาให้ แต่คนที่รับผิดชอบของโรงแรมบอกเขาว่าวิดีโอหายไป

เพียงแค่ไม่ถึงครึ่งเดือนจากเหตุการณ์นั้น วิดีโอกล้องวงจรปิดหายไป ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่สมเหตุผล

ดังนั้นจ๋ายหวินเชิ่งจึงขอบันทึกของโรงแรมจากอีกฝ่าย ซึ่งตอนนี้อยู่ในมือของเจี่ยนอีหลิง

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับบันทึกการเช็คอินของโรงแรมและบันทึกการขอดูกล้องวงจรปิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงแรมรีสอร์ทเฮ่อหยุนซานที่มีเบื้องหลังอันแข็งแกร่ง

แต่นี่ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับจ๋ายหวินเชิ่ง

เจี่ยนอีหลิงเงียบ ของขวัญจากจ๋ายหวินเชิ่งนั้นไม่เหมือนใครจริงๆ และเธอต้องการมันในตอนนี้

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เจี่ยนอีหลิงก็เงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวว่า “ฉันจะไม่รับมันไปโดยไม่ชดใช้ อะไรที่นายต้องการ ฉันจะทำทุกอย่างที่นายต้องการ”

ดวงตาของเจี่ยนอีหลิงนั้นจริงใจและน้ำเสียงของเธอนั้นมั่นคง