大姐大 บทที่ 51: อย่ากังวลที่ไม่ได้เห็นน้องสาว
“ไม่ นี่สำหรับน้องสาวอีหลิง” เจี่ยนหยู่เจี๋ยหอบหายใจและตอบคำถามของย่าเจี่ยนขณะที่ย้ายสิ่งของโดยมีคนขับรถและคนรับใช้ช่วยเหลือ
“สำหรับอีหลิงเหรอ อะไรที่หลานซื้อมาให้เธอ” ย่าเจี่ยนงุนงงเป็นอย่างมาก อะไรที่หยู่เจี๋ยซื้อ แล้วทำไมต้องซื้อมามากมาย
“เป็นตุ๊กตาจำนวนหลายตัว น้องสาวอีหลิงต้องมีพวกมันติดบ้าน แต่เธออาจจะไม่ได้พาพวกมันมาตอนที่เธอมาที่นี่ ดังนั้นผมจึงซื้อมาบางส่วนและจะใส่พวกมันไว้ในห้องเธอ แล้วก็ยังมีพวกกระเป๋ากับเครื่องเขียน”
เมื่อวานนี้เจี่ยนหยู่เจี๋ยไปที่ห้างสรรพสินค้าหลังจากเลิกเรียนตอนเย็น ใช้เงินจำนวนมากจนหมดกระเป๋ากับสิ่งของเหล่านี้
เด็กๆตระกูลเจี่ยนได้รับเงินจำนวนมากจากผู้อาวุโสกว่าทุกปี แต่เจี่ยนหยู่เจี๋ยมีเงินออมน้อยมาก
เพราะว่าแม่ของเขาไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาเป็นนักมายากล เขาจึงเพียงได้แต่ซื้อสิ่งของที่เกี่ยวกับมายากลอย่างลับๆ
แต่หลังจากที่แม่ของเขารู้ว่าเขาได้ใช้เงินไปกับเรื่องนี้ เธอจึงไม่ให้เงินค่าครองชีพให้กับเขา และถ้าเขาต้องการอะไรเธอจะซื้อให้กับเขาโดยตรง
“เอาล่ะ เธอจำได้ว่าจะซื้อของให้น้องสาว แล้วย่าล่ะ ย่าไม่มีส่วนแบ่งบ้างเหรอ” ย่าเจี่ยนแกล้งเจี่ยนหยู่เจี๋ยอย่างตั้งใจ
“ย่า…” เจี่ยนหยู่เจี๋ยเขินอาย
“ก็ได้ ก็ได้ ย่าก็แค่แกล้งหลาน ตามสบายถ้าจะใช้เวลากับน้องสาวหลานให้มากขึ้น เธอนอนไม่ค่อยหลับนักในช่วงก่อนหน้านี้”
เจี่ยนอีหลิงนอนน้อย แต่ย่าเจี่ยนคิดว่าเธอนอนไม่ค่อยหลับ
“น้องสาวอีหลิงนอนไม่ค่อยหลับเหรอ ถ้าอย่างงั้นผมจะซื้อน้ำหอมระเหยช่วยนอนหลับให้เธอสักหน่อยกับชาหอมได้ยินว่าช่วยให้นอนหลับ และก็…”
เจี่ยนหยู่เจี๋ยเริ่มค้นหาของช่วยให้นอนหลับในใจ และแจกแจงออกมาเป็นรายการที่จะซื้อ
“เอาล่ะ เอาล่ะ ดูซิหลานคิดอะไรอยู่ เหมือนกับว่าย่าคนนี้ทำร้ายน้องสาวอี้หลิงของเธองั้นเหรอ สิ่งที่เธอคิด ย่ามีที่บ้านแล้ว อี้หลิงก็กำลังใช้มันอยู่”
ย่าเจี่ยนไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป เธอจะทนปล่อยให้หลานรักของเธอนอนไม่หลับได้อย่างไรกัน
เจี่ยนหยู่เจี๋ยเกาหัวด้วยความเขินอาย ใช่ ถ้ามีย่าเจี่ยนอยู่ น้องสาวอีหลิงย่อมไม่มีอะไรขาด
“ว่าไปแล้ว น้องสาวอีหลิงอยู่ไหน เธอตื่นแล้วหรือยัง หรือว่าเธอยังหลับอยู่บนเตียง” เจี่ยนหยู่เจี๋ยอยู่ที่หน้าประตูสักพักหนึ่งแล้ว แต่ว่าเขาก็ยังไม่เห็นเจี่ยนอีหลิง
“จะนอนอยู่ที่เตียงได้ยังไงกัน เธอไปที่บ้านตระกูลหยูที่อยู่ถัดไปได้สักพักหนึ่งแล้ว”
“เอ๋ เร็วจัง ไม่ใช่ว่าปาร์ตี้จัดตอนบ่ายเหรอ”
“หยูซีมาแล้วบอกว่าจะพาอีหลิงไปเล่นที่นั่นก่อน ย่าจึงไม่ได้หยุดเขาไว้”
เมื่อเจี่ยนหยู่เจี๋ยได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าอสูรร้ายจ๋าวหวินเชิ่งก็พลันผุดขึ้นมาในใจ
“ย่า ผมจะไปบ้านถัดไปก่อนนะ ช่วยขอให้ใครสักคนช่วยผมย้ายของไปห้องน้องสาวอีหลิง”
เจี่ยนหยู่เจี๋ยตะโกนบอกย่าเจี่ยนขณะที่เขาวิ่งออกไป
ย่าเจี่ยนอดหัวเราะไม่ได้ เด็กคนนี้ ทันทีที่เขาได้ยินว่าน้องสาวของเขาไปที่บ้างข้างๆแล้ว ก็อดทนรออีกสักพักไม่ได้วิ่งไปทันที
เจี่ยนหยู่เจี๋ยเร่งรีบวิ่งไปยังบ้านตระกูลหยู ในเวลานั้นยังไม่มีคนที่หยูซีเชื้อเชิญมางานปาร์ตี้แม้แต่คนเดียว
“คุณชายหยูเจี๋ย ทำไมคุณมาที่นี่”
แม่บ้านตระกูลหยู รู้จักเจี่ยนหยู่เจี๋ย
“น้องสาวผมไปไหน” เจี่ยนหยู่เจี๋ยดูท่าทางเป็นกังวล
“คุณหนูเจี่ยนอีหลิงกำลังพักผ่อนอยู่ นายท่านบอกว่าให้คุณหนูอีหลิงพักสักครู่ อย่าเพิ่งไปกวนเธอจนกว่าจะถึงเวลา”
เพื่อที่จะให้เจี่ยนอีหลิงได้นอนพักให้สบาย พวกเขาได้จัดในเธอนอนที่ห้องใต้หลังคาห่างไกลจากห้องล็อบบี้เป็นพิเศษ
“ที่ไหนเหรอ ผมจะไปดู”
เจี่ยนหยู่เจี๋ยไม่เชื่อคำพูดของแม่บ้าน
ใครจะรู้ว่าที่เธอพูดนั้นจะเป็นจริงหรือเป็นเท็จ
เขาจะเชื่อก็ต่อเมื่อเห็นด้วยตัวเอง
แม้ว่าหยูซีจะเป็นคนดี แต่จ๋ายหวินเชิ่งก็สามารถทำอะไรก็ได้ทุกอย่างทันทีที่เห็น
“คุณชายหยู่เจี๋ย เรื่องนี้…” แม่บ้านอึดอัดใจอยู่บ้าง
