大姐大 บทที่ 57: เรียนพิเศษวันอาทิตย์

หลังจากที่ปาร์ตี้จบ เจี่ยนหยู่เจี๋ยก็ส่งเจี่ยนอีหลิงกลับบ้าน

เขาไปส่งเธอถึงที่ประตู เพื่อให้ปู่เจี่ยนเกิดความมั่นใจ

เจี่ยนหยู่เจี๋ยยิ้มและโบกมือให้กับเจี่ยนอีหลิง “น้องสาวอีหลิง พี่ไปละนะ พวกเราค่อยมาคุยกันผ่านทาง WeChat* ถ้าน้องมีอะไร”

ผู้เขียน * WeChat เป็นมากกว่าแอปส่งข้อความและแอปโซเชียลมีเดีย – แอปนี้เป็นไลฟสไตล์สำหรับผู้ใช้มากกว่าพันล้านคนทั่วโลก สนทนาและโทรศัพท์หาเพื่อนๆ อ่านข่าวและใช้บริการท้องถิ่นต่างๆ ด้วยบัญชีทางการและมินิโปรแกรม เล่นเกมกับเพื่อนๆ เพลิดเพลินกับคุณสมบัติการชำระเงินบนมือถือเคลื่อนที่ด้วย WeChat Pay และอื่นๆ อีกมากมาย (จากกูเกิล)

เมื่อเจี่ยนหยู่เจี่ยจากไปแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็กลับไปที่ห้องของเธอและก็พบว่าที่ทางเดินด้านนอกห้องของเธอนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของ

เจี่ยนอีหลิงมองไปยังคนรับใช้ที่ตามหลังเธอมาด้วยความสงสัย

คนรับใช้อธิบายให้กับเจี่ยนอีหลิงฟังว่า “ของพวกสีชมพูนุ่มๆด้านซ้ายนั้นส่งมาจากคุณชายหยู่เจี๋ย ส่วนของที่อยู่ด้านขวาที่ห่อมาอย่างดีในกล่องนั้นส่งมาจากนายท่านเจี่ยนหยุ่นเฉิง เพราะว่าผมไม่รู้ว่าคุณหนูจะทำอะไรกับพวกมัน พวกเราจึงวางมันไว้ที่นี่ก่อน ให้คุณหนูตัดสินใจเลือกว่าชิ้นไหนจะเอาไว้ที่ห้องนอนและชิ้นไหนจะเอาไว้ที่ห้องเก็บของ”

ห้องเก็บของของเจี่ยนอีหลิงในบ้านเก่านั้นเดิมทีว่างเปล่า แต่หลายวันมานี้ ด้วย “ความพยายาม” ของย่าเจี่ยน ห้องนั้นจึงเต็มไปครึ่งหนึ่งแล้ว

ตอนนี้เมื่อมีของหลายอย่างส่งมา ก็ประเมินได้ว่าห้องเก็บของคงจะเต็มแน่

เจี่ยนหยุ่นเฉิงมาที่นี่เมื่อกี้นี้และส่งของมาหลายอย่าง

ของที่เจี่ยนหยู่เจี๋ยส่งมาสามารถเห็นได้ชัดเจนจากการเพียงแค่มองดู พวกมันล้วนเป็นสิ่งของน่ารักๆอย่างเช่นตุ๊กตาของเล่นนุ่มๆ

ส่วนของที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงส่งมานั้นเธอต้องเปิดดู

เจี่ยนอีหลิงเปิดกล่องเหล่านั้น

พวกมันเป็นเสื้อผ้าที่วางซ้อนกันเป็นชั้นๆอย่างเรียบร้อย รองเท้า และสิ่งของหลายอย่างที่ใช้ในชีวิตประจำวัน วิธีการจัดเก็บนั้นสามารถเห็นได้ว่านั่นเป็นฝีมือของเวินน่วนเพียงแค่แรกเห็น เป็นไปไม่ได้ที่พวกผู้ชายตัวโตที่จะจัดแยกเสื้อผ้าเป็นชุดพับซ้อนเรียงกันอย่างดี

ยังมีกล่องที่เต็มไปด้วยผลิตภัณฑ์บำรุงร่างกาย จัดเรียงเป็นประเภทต่างๆด้วยเช่นกัน

ยังมีกระดาษชิ้นหนึ่งบนนั้น เขียนด้วยลายมือสวยหรู

เป็นข้อความรายละเอียดวิธีทานผลิตภัณฑ์บำรุงร่างกายแต่ละอย่าง ทั้งยังมีคำแนะนำหลายอย่างบอกเจี่ยนอีหลิงถึงสถานการณ์ที่เจี่ยนอีหลิงอาจจะต้องเผชิญตลอดทั้งวัน

###

วันอาทิตย์ ฉินชวนมาถึงที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนตรงเวลา

พ่อบ้านไม่ได้พาเขาไปหาเจี่ยนอีหลิงโดยตรง แต่พาเขาไปหาย่าเจี่ยน

ย่าเจี่ยนขอฉินชวนไม่ให้จัดตารางการเรียนหนักเกินไปในวันนี้ และขอให้เขาให้เวลาเจี่ยนอีหลิงพักผ่อนมากยิ่งขึ้น

จุดยืนของย่าเจี่ยนนั้นเรียบง่าย เธอแค่ต้องการให้หลานสาวตัวน้อยมีความสุข

เธอไม่ต้องการที่จะเห็นหลานสาวเพียงคนเดียวของเธอเรียนหนักตลอดวัน

จุดยืนของเจี่ยนหยุ่นเฉิงนั้นก็คือหาใครสักคนมาสอนพิเศษเจี่ยนอีหลิง เพื่อที่จะทำให้เจี่ยนอีหลิงนั้นตั้งใจเรียนดี และใส่ใจในงานของตนเอง

ด้วยเหตุนั้นตราบเท่าที่เจี่ยนอีหลิงรู้จักยับยั้งชั่งใจ ก็ไม่จำเป็นต้องเรียนหนัก การบีบบังคับนั้นไม่ใช่เรื่องดี

ฉินชวนไม่ได้ปฏิเสธ เพราะว่าเมื่อเขาได้รับงานสอนพิเศษจากเจี่ยนหยุ่นเฉิง เจี่ยนหยุ่นเฉิงเองก็พูดว่าไม่จำเป็นที่จะต้องให้เจี่ยนอีหลิงมีความก้าวหน้าในการเรียนมากมายนัก ไม่ต้องทำให้เธอเหนื่อยมากเกินไป เขาเพียงแค่ต้องการให้เธอรู้จักปรับอารมณ์ของตนเองในขณะเดียวกันก็หาอะไรให้เธอทำเพื่อที่เธอจะไม่ได้ไปนึกถึงเรื่องอื่น

ความประทับใจที่ฉินชวนมีต่อเจี่ยนอีหลิงก็คือเธอเป็นคนที่เงียบมาก และเขาก็ไม่รู้ว่าเด็กหญิงเล็กๆคนนี้ชอบทำอะไร

จากนั้นย่าเจี่ยนจึงของให้พ่อบ้านพาฉินชวนกับเจี่ยนอีหลิงไปที่ซุ้มเถาวัลย์ในลานบ้านตระกูลเจี่ยน

คนรับใช้เตรียมน้ำชา ของว่างและผลไม้สำหรับทั้งสองคน

สมุดหนังสือถูกเบียดไปอยู่มุมหนึ่ง

ฉินชวนและเจี่ยนอีหลิงเข้ากันได้ดีจากการพบปะสองสามครั้งก่อนหน้านั้น ยกเว้นแต่ว่าเจี่ยนอีหลิงกลัวเขาอยู่บ้าง

ฉินชวนไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงกลัวเขาทำไม

เธอจะไม่พูดถ้าเธอไม่จำเป็นต้องพูด

ถ้าหากว่าเธอต้องเปิดปากพูด เธอก็จะหวงแหนคำพูดของเธอเป็นกับเป็นทองคำ

ฉินชวนไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงไม่ได้กลัวเขา แต่โดยพื้นฐานแล้วไม่ต้องการพูดกับเขา อย่าว่าแต่จะติดต่อเขา

สำหรับเจี่ยนอีหลิงแล้วมันเป็นความอึดอัดเมื่อมีผู้ชายแปลกหน้ามาอยู่ใกล้ชิดกับเธอเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นเป็นฉินชวน