大姐大 บทที่ 94: การสืบเพิ่ม

หลังจากที่วางสายแล้ว เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็นั่งเงียบอยู่ในรถไปอีกชั่วพักใหญ่

จากนั้นเขาก็โทรศัพท์ไปหาพ่อและบอกพ่อของเขาถึงข่าวดีนี้

แม้ว่ามันจะยังไม่ลงตัว แต่อย่างน้อยก็ยังมีความหวัง

สำหรับตระกูลเจี่ยนในปัจจุบันนั้น  มีหวังดีกว่าหมดหวังมากนัก

ได้ยินข่าวนี้ เจี่ยนชูฉินที่อยู่ปลายสายอีกด้านก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเช่นเดียวกัน

“ถ้าหงไป่จางติดต่อที่นั่นไม่สำเร็จ พ่อจะไปที่บ้านเก่าแล้วอธิบายให้ปู่ฟัง แล้วให้ปู่ใช้เส้นสายของเขาช่วยติดต่อกับอีกฝ่าย”

เส้นสายของปู่เจี่ยนนั้นกว้างขวางยิ่งกว่ารุ่นหลัง บางทีอาจจะหาหนทางได้ถ้าหากว่าทางนี้ติดต่อไม่สำเร็จ

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ต้องพยายามเชิญคนนี้มาให้ได้

“ผมเข้าใจแล้ว ผมยังคงมีอะไรที่จะต้องสะสางอยู่ในตอนนี้ ผมจะพูดกับพ่ออีกทีเมื่อผมกลับบ้าน”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้เกริ่นเรื่องบางอย่างให้กับเจี่ยนชูฉินกับเวินน่วน

เขาตั้งใจที่จะบอกพวกเขาหลังจากที่พบเห็นหลักฐานที่ชัดเจน

หลังจากที่วางสายโทรศัพท์แล้ว เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ขับรถไปยังรีสอร์ทเฮ่อหยุนซานในบริเวณเทือกเขาที่ห่างไกลจากเมื่อเหิงเหย่วน

เจี่ยนหยุ่นเฉิงตรงไปพบกับผู้จัดการของโรงแรมรีสอร์ท

“นายน้อยเฉิง ผมไม่มีสิ่งที่คุณกำลังตามหาอยู่จริงๆ ไม่ใช่ว่าโรงแรมเราไม่ต้องการที่จะให้กับคุณ ยังไงผมก็ช่วยคุณไม่ได้ถึงแม้ว่าคุณจะมาที่นี่ด้วยตนเอง”

ผู้จัดการของโรงแรมรีสอร์ทเฮ่อหยุนซานเริ่มหงุดหงิด

เกิดอะไรขึ้นกันนี่ ทำไมจึงมีแต่คนมาถามเขาเกี่ยวกับกล้องวงจรปิดตรงบันไดทางเข้าโรงแรมแทบทุกวัน

ครั้งสุดท้ายเป็นนายท่านเชิ่งที่ถามถึง เขาถามตรงไปยัง CEO ของกลุ่มบริษัทที่อยู่เบื้องหลังของโรงแรมที่พัก และ CEO ก็สั่งตรงมายังโรงแรมให้จัดการเรื่องนั้น

เขาก็ได้ตอบคำถามของนายน้อยของตระกูลเจี่ยนนี้ทางโทรศัพท์ไปแล้ว แต่นายน้อยก็ยังมาปรากฏตัวที่นี่

ตระกูลเจี่ยนกำลังวุ่นวายอยู่พักหลังนี้ไม่ใช่เหรอ บริษัทเกมต่างประเทศของเขาก็กำลังพุ่งแรงอยู่ช่วงนี้

“ถ้าคุณไม่สามารถหาบันทึกของกล้องวงจรปิดได้ ช่วยเรียกคนที่ดูแลกล้องวงจรปิดมา”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกของโรงแรมอย่างสง่าผ่าเผยและน่าเกรงขาม

ในทางตรงกันข้ามผู้จัดการโรงแรมนั้นดูด้อยกว่ามากนัก

เมื่อตรงหน้าของเจี่ยนหยุ่นเฉิง เขาไม่เพียงมีภาวะอารมณ์ที่ด้อยกว่า แต่ยังรวมไปถึงแรงขับดันอีกด้วย

“นี่…” ผู้จัดการรู้สึกขายหน้า

“มีอะไรที่บอกผู้คนไม่ได้หรือยังไง” เจี่ยนหยุ่นเฉิงสายตาเย็นชา

“ไม่ใช่ นายน้อยเฉิง เพียงแต่ว่าสิ่งที่คุณขอนั้นทำให้โรงแรมของเราเกิดความยุ่งยากเป็นอย่างมาก”

“คุณคิดว่าผมมาที่นี่เพียงเพื่อที่จะคุยกับคุณเท่านั้นเหรอ”

เมื่อเห็นว่าเจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่รับฟังอะไรทั้งสิ้น ผู้จัดการก็พลันโกรธขึ้นมาและเปลี่ยนท่าทีไปในทันที

“นายน้อยเฉิง ผมรู้ว่าตระกูลเจี่ยนของคุณเป็นหนึ่งในตระกูลที่ดีที่สุดในเมืองเหิงเหย่วน แต่คุณก็ต้องรู้ว่าโรงแรมของเราก็มีโรงแรมมากมายทั่วทั้งประเทศและมีรากฐานที่เมืองเหิงเหย่วนนี้เช่นเดียวกัน ทั้งความแข็งแกร่งที่ซุกงำไว้ก็ไม่ได้ด้อย”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงจ้องมองอีกฝ่ายชั่วขณะ จากนั้นก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาส่งข้อความไปยังหมายเลขติดต่อหมายเลขหนึ่ง

ไม่นานนักโทรศัพท์ผู้จัดการก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์ สีหน้าผู้จัดการก็เปลี่ยนไป

ด้วยความตกใจเขารีบรับโทรศัพท์

หลังจากที่คนจากอีกปลายสายของโทรศัพท์พูดสองสามคำให้กับผู้จัดการ ผู้จัดการก็พยักหน้ายอมรับ

“ครับ ครับ ผมรู้แล้วครับ ผมจะทำให้ดี ผมจะทำอย่างดี”

คนที่อยู่อีกปลายสายโทรศัพท์วางสาย และผู้จัดการก็หันมาขอโทษเจี่ยนหยุ่นเฉิงอย่างรวดเร็ว “ผมขอโทษ ผมขอโทษ คนที่คุณต้องการ ผมจะรีบตามตัวมาให้ในทันที”

ผู้จัดการซึ่งพยายามหลีกเลี่ยงอย่างขอไปทีก่อนหน้านี้ สุดท้ายก็มีปฏิกิริยาตอบรับ

เขาไม่ได้ให้เจี่ยนหยุ่นเฉิงรอนาน เขาเรียกคนที่ดูแลจัดการเรื่องกล้องวงจรปิดทั้งหมดมาให้กับเจี่ยนหยุ่นเฉิง

ในเวลาเดียวกัน เขาก็นำเอาบันทึกของกล้องวงจรปิดที่จุดตัดต่างๆ ที่ไม่ใช่บริเวณบันใดที่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นมาด้วย

จากนั้นก็เปิดให้เจี่ยนหยุ่นเฉิงดูจากจุดนั้น