大姐大 บทที่ 119: การจัดการ

ตามความเป็นจริงจี้หมิงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเจี่ยนอีหลิงจะทำอย่างนี้กับเขาอีกครั้ง

ถ้าเจี่ยนอีหลิงพูดว่า แค่ตีทีเดียว เธอก็จะตีเพียงแค่ทีเดียวจริงๆ

เพียงแค่ว่าเจี่ยนอีหลิงกับจ๋ายหวินเชิ่งยังคงนั่งอยู่ที่โซฟาและยังไม่ได้จากไปไหน เพราะว่าพวกเขาต้องการได้ยินคำขอโทษอย่างจริงใจจากจี้หมิง

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของหยูซีก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นข้อความที่เตือนขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ หัวใจของหยูซีก็ “ตึงเครียด” ขึ้น

มันเป็นข้อความที่ส่งมาหาเขาจากเมืองหลวง

หยูซีเปิดดูข้อความอย่างระมัดระวัง

ใช่เลย ผู้อาวุโสจ๋ายขอให้เขาจัดการทำการแนะนำเด็กสาวให้กับนายท่านเชิ่ง

หยูซีได้บ่ายเบี่ยงไปหลายครั้งแล้ว ซึ่งก็มักจะพูดอยู่เสมอว่าเขารู้แล้วและได้ทำการจักการเตรียมการไปหลายครั้งแล้ว

แต่ถ้าเขาเอาแต่พูดแบบนี้ ท่านผู้เฒ่าต้องไม่ยินดีแน่ๆ

แต่เมื่อเห็นข้อความในครั้งนี้ หยูซีพลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

เหลือบมองไปยังจ๋ายหวินเชิ่งกับเจี่ยนอีหลิงที่นั่งอยู่เคียงข้างกันบนโซฟา หยูซีก็พิมพ์ข้อความลงไปบนหน้าจอบรรทัดหนึ่งอย่างง่ายๆ [การจัดการได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว]

ตระกูลจ๋ายได้ให้จัดเตรียมหญิงสาว “บริสุทธิ์” ถ้าอย่างนั้นน้องสาวอีหลิงก็ควรจะถือว่าเป็นเด็กสาวเช่นกันใช่ไหม แม้ว่าจะค่อนข้าจะ “เด็ก” ไปอยู่บ้าง

ไม่นานนักข้อความใหม่ก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ [อาเชิ่งชอบไหม]

หยูซีมองไปยังจ๋ายหวินเชิ่งกับเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง และตอบกลับไปอย่างสบายใจอีกครั้งว่า [น่าจะชอบอยู่]

[นั่นดีแล้ว]

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพอใจมากกับคำตอบของหยูซีในวันนี้

จ๋ายหวินเชิ่ง เจี่ยนอีหลิง และหยูซีนั่งอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของจี้หมิงเป็นเวลาประมาณสิบนาทีก่อนที่จะจากไป

เมื่อมองไปที่ประตูซึ่งได้ปิดลงไปอีกครั้ง จี้หมิงได้อธิษฐานในใจว่าขออย่าให้พวกเขามาอีกเป็นครั้งที่สามเลย

ไม่ เขาจะย้ายกลับบ้านก่อนเป็นอันอับแรก จะไม่อยู่ในอพาร์ตเมนต์นี้อีก

เขาถึงกับมีเงามืดในใจกับที่นี่ไปแล้ว

หลังจากที่ออกไปจากอพาร์ตเมนต์ของจี้หมิง จ๋ายหวินเชิ่งได้ขับรถพาเจี่ยนอีหลิงออกไปขับรถเล่น จากนั้นก็หาที่ทานมื้อเย็น และสุดท้ายก็ขับรถกลับไปยังบ้านเก่าตระกูลเจี่ยนก่อนสามทุ่ม

###

วันอาทิตย์ เจี่ยนอีหลิงคิดว่าเธอจะต้องไปพบกับฉินชวนเพื่อที่จะเรียนพิเศษในวันนี้ แต่ฉินชวนได้โทรศัพท์มาบอกขอหยุด เขากล่าวว่ามีบางอย่างที่จะต้องจัดการ

นี่เป็นข่าวดีสำหรับเจี่ยนอีหลิง เธอจะได้มีเวลาไปที่สถาบันวิจัย

หลังจากที่เจี่ยนอีหลิงติดต่อไปยังสถาบันวิจัยแล้ว อีกฝ่ายก็ได้ส่งรถมารับเธอ

เจี่ยนอีหลิงคิดว่าน่าจะเป็นคนขับรถธรรมดาจากสถาบันวิจัย แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับหลัวซิ่วเอินเมื่อตอนที่เธอเปิดประตูรถ

เดิมทีแล้วจะเป็นเฉิงอี้ที่จะมารับเธอ แต่หลัวซิ่วเอินได้ผลักเฉิงอี้ออกไปและถือสิทธิ์มารับเด็กสาวได้สำเร็จ

หลัวซิ่วเอินโบกมือทักทายไปยังเจี่ยนอีหลิงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “น้องสาวอีหลิง พี่สาวมาที่นี่เพื่อมารับตัวเธอ…”

รอยยิ้มของหลัวซิ่วค่อนข้างจะสดใสเกินไปอยู่บ้าง

ขอบคุณที่เธอเป็นผู้หญิง ไม่เช่นนั้นเธออาจจะถูกถือว่าเป็นพวกผู้ชายลามก

“อื้อ”

เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า จากนั้นก็เริ่มขึ้นไปในรถ

พยายามครั้งแรก เธอขึ้นไปไม่สำเร็จ

หลัวซิ่วเอินตระหนักถึงปัญหานี้และได้ถามเจี่ยนอีหลิงอย่างเร่งรีบ

“เธอขึ้นมาได้ไหม ให้พี่สาวอุ้มเธอขึ้นรถเอาไหม”

หลัวซิ่วเอินขับรถออฟโรด คลาส G ขนาดใหญ่ รถมีโครงสร้างคลาสสิคสูงใหญ่ที่โด่งดัง ถ้าใครตัวไม่สูงพอ ก็จำเป็นที่จะต้องมีตั่งเล็กๆเพื่อที่จะขึ้นไปบนรถ

ปกติแล้วคนในสถาบันวิจัยจะเป็นกลุ่มคนแก่ซึ่งสามารถดูแลตัวเองได้ ซึ่งเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหานี้เมื่อพวกเขาขึ้นรถของเธอ

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า ปฏิเสธที่จะให้หลัวซิ่วเอินอุ้มเธอขึ้นรถ

เธอก้าวขึ้นไปด้วยเท้าข้างหนึ่งก่อน ดึงประตูด้วยสองมือ จากนั้นก็กระเหย่งแรงๆสองสามครั้งก่อนที่จะยกขาอีกข้างขึ้น

หลัวซิ่วเอินมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม คิดในใจว่าทารกตัวโตของสถาบันวิจัยช่างน่ารักจริงๆ และเธอก็ยังน่ารักแม้ในขณะที่ขึ้นรถ