大姐大 บทที่ 200 เปิดเผยวิดีโอต่อสาธารณะ 4

จะดีหรือเลว ก็ปล่อยให้คนพวกนี้พูดกันไป

ชูชาพูดอย่างเหยียดหยาม “อะไรกันเนี่ย พูดว่าเจี่ยนอีหลิงดีอย่างงั้นเหรอ เห็นชัดๆว่าพวกนั้นยังด่าเจี่ยนอีหลิงสาดเสียเทเสียก่อนหน้านี้ พวกลมเพลมพัด ฉ้นผิดหวังจริงๆ”

เดิมทีชูชาก็ไม่ค่อยพอใจกับเจี่ยนอีหลิง เธออยากดูเจี่ยนอีหลิงกลายเป็นเป้าหมายการดูหมิ่นเหยียดหยามของสาธารณชน

ตอนนี้เจี่ยนอีหลิงกลายเป็นขาวสะอาด ทุกคนเริ่มประสานความสัมพันธ์และยกย่องชมเชยเจี่ยนอีหลิง แน่นอนว่าเธอย่อมไม่มีความสุข

โม่ชืออวิ้นไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดของชูชา เธอจ้องมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์อย่างตะลึงงัน

เมื่อเห็นเนื้อหาในวิดีโอนี้ โม่ชืออวิ้นยิ่งตกใจยิ่งกว่าทุกคน

โม่ชืออวิ้นครั้งหนึ่งเคยได้ยินแม่เธอพูดว่าเป็นเจี่ยนอีหลิงที่ผลักเจี่ยนหยุ่นน่าวตกลงจากบันได

สิ่งที่แม่ของเธอพูดนั้นไม่ควรจะผิดพลาด

แต่วิดีโอจากกล้องวงจรปิดนั้นเห็นชัดเจนอยู่ตรงหน้าของเธอ

นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน

แม่หรือว่าวิดีโอกล้องวงจรปิด สิ่งไหนที่ถูกสิ่งไหนที่ผิดกันแน่

เป็นไปไม่ได้ แม่เธอไม่เคยโกหกในเรื่องประเภทนี้ นั่นมันไม่ดีสำหรับเธอ แม่ไม่เคยทำอะไรประเภทนี้

“ชืออวิ้น มีอะไรผิดปกติไปเหรอ” ชูชาเห็นว่าโม่ชืออวิ้นไม่พูด เอาแต่มองจ้องหน้าจออย่างงงงัน เธอจึงถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไร” เสียงของชูชาทำให้โม่ชืออวิ้นมีสติกลับคืนมา เธอระงับสีหน้าไม่ยอมปล่อยให้ความคิดที่อยู่ภายในใจของเธอนั้นเล็ดลอดออกมาให้ชูชาได้เห็น

ความสงสัยเหล่านั้น เธอไม่สามารถปล่อยให้ชูชารู้ได้

เมื่อถึงเวลาที่โรงเรียนเลิก โม่ชืออวิ้นก็อดไม่ได้ที่จะเก็บกระเป๋ารีบกลับบ้าน

เธอนั้นกระวนกระวายต้องการที่จะถามแม่เธออะไรบางอย่าง

หลังจากที่เห็นแม่ของเธอ โม่ชืออวิ้นก็ตรงเข้าไปอธิบายความสงสัยของตนเองออกมา

เมื่อเห็นวิดีโอในโทรศัพท์มือถือของโม่ชืออวิ้น ดวงตาของป้าโม่ก็ขยายกว้างขึ้น เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“นี่มัน… นี่มันเป็นไปได้อย่างไร”

“แม่ เกิดบ้าอะไรขึ้น”

หรือว่าแม่เธอนั้นโกหกจริงๆ

“แม่…”

ป้าโม่นั้นจมปลักอยู่ในความตื่นตระหนก จวบจนกระทั่งเธอเห็นใบหน้าของลูกสาว เธอจึงค่อยฟื้นคืนสติ

เธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกสาวของเธอนั้นรู้เรื่องเหล่านี้ได้ เธอต้องทำให้มั่นใจว่าลูกสาวของเธอนั้นได้อยู่ในโลกที่สะอาดและไร้มลทิน

“แม่ไม่รู้ว่าวิดีโอนี้มาได้ยังไง แม่เห็นด้วยตาของแม่เองว่าเป็นคุณหนูที่ผลักคุณชายสามตกบันได”

ป้าโม่ยืนยันคำพูดเดิมของเธอ

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการที่จะเปลี่ยนคำพูด แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงมันได้

โม่ชืออวิ้นพูดว่า “ถ้างั้นวิดีโอนี้ก็เป็นของปลอมเหรอ มีใครสักคนที่ปลอมมันเหรอ”

โม่ชืออวิ้นไม่รู้ในเทคโนโลยีการปลอมแปลงวิดีโอดีนัก แต่เธอรู้ว่าภาพถ่ายและวิดีโอสามารถใช้เทคนิคพิเศษได้ ดังนั้นย่อมต้องสามารถเปลี่ยนแปลงพวกมันได้ด้วย

ส่วนขอบเขตที่มันสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงได้แค่ไหนนั้น เธอก็ไม่รู้ชัดเจนนัก

“มันคงจะเป็นแบบนั้น…” ป้าโม่ตอบด้วยความรู้สึกผิด

หลังจากที่คิดเรื่องนี้ชั่วขณะ ป้าโม่ก็รีบพูดกับโม่ชืออวิ้นว่า “ชืออวิ้น อย่าไปคิดมากในเรื่องนี้ ในเมื่อวิดีโอนี้ถูกเผยแพร่อยู่ข้างนอก ลูกก็ควรปล่อยให้มันเป็นไป คุณท่านกับนายหญิงใจดีกับพวกเรา ดังนั้นเราก็อย่าไปรื้อฟื้นเรื่องราวของพวกเขา ลูกก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ซะ ถ้ามีใครถาม ลูกก็บอกไปตามวิดีโอ”

“ก็ได้หนูเข้าใจแล้ว” โม่ชืออวิ้นเห็นด้วย

เรื่องนี้ไม่มีผลกับเธอ

ตรงกันข้ามเธอให้ความสนใจกับผลการแข่งขันเคมีมากกว่า

หลังจากที่พูดกับโม่ชืออวิ้นแล้ว ป้าโม่ก็รีบโทรศัพท์ไปหาเหอเยี่ยนและรีบบอกอีกฝ่ายเกี่ยวกับเรื่องฟอรั่มของโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัว

“ทำไมคุณนายรองถึงทำอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าคุณพูดว่าได้จัดการกับวิดีโอแล้วเหรอ”

แน่นอนว่าเหอเยี่ยนย่อมรู้เรื่องวิดีโอนั้นถูกเผยแพร่ออกไปแล้ว

เจี่ยนอีหลิงนั้นเพียงสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องเธอกับใคร แต่ไม่ได้พูดว่าจะไม่เปิดเผยวิดีโอความจริงนี้

“ในเมื่อวิดีโอก็ได้หลุดออกไปแล้ว จะมากังวลเรื่องอะไรอีก”