大姐大 บทที่ 220 ให้บทเรียนชิวหยีเจน 1

เช้าวันอาทิตย์ ชิวหยีเจนเล่นเกมกับสมุนสองคนของเธอที่บ้าน

ที่ผ่านมา “Zerg Invasion” ที่กำลังได้รับความนิยมนั้นสนุกมากจริงๆ และพวกเธอสามคนก็มารวมตัวกันที่ห้องของชิวหยีเจนเล่นเกมกันอย่างดุเดือด

ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกอย่างรุนแรง และเสียงดัง “ปัง” ก็ทำให้ทั้งสามคนในห้องที่กำลังเล่นเกมในห้องนั้นหวาดกลัว

หลังจากที่เห็นคนที่เปิดประตูนั้นเป็นชิวลี่เย่า สมุนของชิวหยีเจนทั้งสองคนต่างก็กลัวที่จะโผล่หน้าออกไป

ชิวหยีเจนก็มองไปที่พ่อของเธออย่างตื่นกลัวเช่นเดียวกัน

“พ่อ ทำอะไรน่ะ พวกเราก็แค่เล่นเกมกันไม่ใช่เหรอ ทำไมพ่อดูโกรธ”

ชิวหยีเจนเพิ่งถาม ชิวลี่เย่าก็ตรงเข้ามาตบหน้าชิวหยีเจน

คราวนี้เขาใช้แรงมากยิ่งกว่าเดิม จนทำให้เลือดติดมุมปากของชิวหยีเจน

โดนตบอย่างไม่รู้ตัว

“แก เจ้าลูกทรพี ชิวลี่เย่าคนนี้ทำชั่วอะไรในชาติก่อนถึงเกิดลูกทรพีอย่างแกออกมา”

ชิวหยีเจนต้องใช้เวลาคืนสติเป็นเวลานาน “พ่อทำอะไร ตบฉันอีกแล้วเหรอ พ่อมีเหตุผลที่ตบฉันเหรอ ฉันไปทำอะไรพ่อถึงต้องตบฉัน”

“แกยังกล้าที่จะถามว่าแกไปทำอะไรมาอีกเหรอ”

“ฉันทำอะไร ทำไมถึงไม่กล้าถาม พ่อต้องให้เหตุผลที่ตบฉันด้วยสิ”

“วันๆแกทำแต่เรื่องงี่เง่าอะไรของแก แกรู้บ้างไหมว่าฉันต้องถูกกดดันแบบไหนบ้าง”

ชิวลี่เย่าเป็นเหมือนมดที่อยู่ในกะทะไปเรียบร้อยแล้ว

เขาจะทำอะไรดีในสถานการณ์แบบนี้

ขณะที่ชิวลี่เย่ากำลังเป็นกังวลอยู่นั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นเบอร์โทร เขาก็รีบรับโทรศัพท์ทันที และชิวลี่เย่าก็ยิ่งเป็นกังวลมากกว่าเดิมเมื่อเขาได้ยินเสียงมาจากโทรศัพท์

“นายท่านเชิ่ง เรื่องนี้… ผม… เรื่องนี้เป็นความผิดของลูกสาวผมเอง ผมสัญญาว่าจะสั่งสอนเธออย่างหนัก”

ชิวลี่เย่ารีบขอโทษกับคนในโทรศัพท์

ชิวลี่เย่าพยักหน้า คำนับ แล้วก็ยิ้ม ทัศนคตินั้นแตกต่างไปจากตอนที่เขาเผชิญหน้ากับลูกสาว

หลังจากที่ผ่านไปชั่วขณะ ชิวลี่เย่าก็วางสาย แล้วก็ตบหน้าชิวหยีเจนอีกครั้ง

“แกมันลูกทรพี ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลย นายท่านเชิ่งกับคนอื่นๆกำลังมา ดูซิว่าแกทำอะไรลงไป”

“พ่อ พ่อพูดถึงอะไร นายท่านเชิ่งเหรอ ทำไมเขาต้องมา”

ชิวหยีเจนมองดูพ่อของตัวเองอย่างงุนงง

เธอไม่เคยเห็นนายท่านเชิ่ง แต่เธอมักได้ยินเรื่องราวของเขาเสมอ

ครั้งสุดท้าย จี้หมิงถูกนายท่านเชิ่งซ้อมปางตาย

และก่อนหน้านั้นก็มีคำร่ำลือนับไม่ถ้วนที่เขาทำให้คนอื่นปางตาย

ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่มีใครที่ล่วงเกินเขามีจุดจบที่ดี

“ทำไมแกยังจะต้องถาม ทำไมแกต้องถาม” ชิวลี่เย่าใช้นิ้วจิ้มหน้าผากชิวหยีเจน “ฉันอยากจะรู้ว่าแกยัดอะไรไว้ในหัว นุ่นหรือว่าขี้หมา คนอื่นแกไม่ยุ่งไปยุ่งกับเจี่ยนอีหลิงทำไม”

“ฉัน…” ใบหน้าชิวหยีเจนซีดเผือดเมื่อเธอได้ยินแบบนั้น “เป็นไปไม่ได้ รอบนี้ฉันทำอย่างมิดชิด เธอไม่ควรจะรู้สิ แล้วฉันก็ไม่ได้ยุ่งกับเธอโดยตรงด้วย ฉันแค่เริ่มกับลูกสาวคนรวยที่ไม่มีคนหนุนหลัง”

ในความคิดของชิวหยีเจน หลังจากที่หูเจียวเจียวกลัวแล้ว เธอก็จะอยู่ให้ห่างจากเจี่ยนอีหลิงตามธรรมชาติ นับประสาอะไรกับแจ้งให้เจี่ยนอีหลิงทราบ

นอกจากนี้ถึงแม้ว่าเธอจะแจ้งให้เจี่ยนอีหลิงทราบ อย่างมากเจี่ยนอีหลิงก็จะตามหาตัวพวกอันธพาลพวกนั้นที่รับค่าหัวจากเธอ และก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหาตัวเธอได้อีกครั้ง

เธอไม่มีการติดต่อโดยตรงอะไรกับพวกอันธพาลพวกนั้นในครั้งนี้