大姐大 บทที่ 355 จักรพรรดิไม่รีบประหารขันที
บทความที่ตีพิมพ์ในชื่อ Dr. FS นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีมาตรฐานที่สูงกว่าและเคร่งครัดกว่าโดยไม่ต้องสงสัย
ทั้งสองไม่อยู่บนเส้นมาตรฐานเดียวกัน
บุคคลที่แอบสับเปลี่ยนบทความของเจี่ยนอีหลิงต้องทำการตรวจสอบหลายครั้งก่อนจะเลือกบทความของ Dr.FS
ประการแรก Dr. FS เพิ่งมีชื่อเสียงและมีอิทธิพลในแวดวงนี้ การลอกเลียนแบบบทความของเขาจะทำให้เกิดผลกระทบมากขึ้น
ประการที่สอง เขามีสภาพลึกลับอยู่เสมอ คนส่วนใหญ่ไม่มีทางติดต่อกับเขาได้โดยตรงและบุคลิกเขาก็เฉยเมยและแปลกประหลาด จากมุมมองที่เขาขึ้นอยู่กับอารมณ์ในการผ่าตัด เขาเป็นคนที่ไม่ได้รับผลกระทบจากอำนาจของเงิน
ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้ตระกูลเจี่ยนหาเขาไม่เจอ เมื่อพวกเขาประชาสัมพันธ์ ดังนั้นตระกูลเจี่ยนจะพึ่งพาอำนาจเงินในการจัดการเรื่องนี้ได้ยาก
ในท้ายที่สุด ไม่ใช่แค่เจี่ยนอีหลิงที่พยายามสมัครเป็นนักศึกษาด้วยตนเองผ่านการส่งผลงานเท่านั้นจะผิดหวัง แต่หลังจากสอบเข้าวิทยาลัยแล้ว เธอก็จะถูกมหาวิทยาลัยใหญ่ๆปฏิเสธเช่นเดียวกัน ไม่มีมหาวิทยาลัยที่ดีใดๆจะรับนักศึกษาที่ทุจริตทางวิชาการ
ไม่ว่าเกรดเธอจะดีแค่ไหน เธอก็จะไม่สามารถเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่ดีได้ในอนาคต
“บอสเป็นไงบ้าง” อันหยางเป็นกังวล เขารอให้เจี่ยนอีหลิงตอบ
“ไม่เป็นไร” ปฏิกิริยาของเจี่ยนอีหลิงยังคงราบเรียบ ไม่เร่งรีบหรือใจร้อน
อันหยางมีความรู้สึกเหมือนว่า “จักรพรรดิไม่รีบประหารขันที”
อันหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ “บอส นี่หมายถึงโอเคใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่สนใจบอสจริงแล้วนะ”
อันหยางสงสัยเป็นอย่างมากว่า สิ่งที่เขาทำตอนนี้เหมือนไม่ใช่ “น้องชาย” แต่ “แม่ย่า”
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
เหนื่อย
“อือ” เจี่ยนอีหลิงให้คำตอบยืนยันแก่อันหยาง
อันหยางหมดหนทางและได้แต่ยอมรับ เมื่อบอสตอบว่าไม่ ดังนั้นเขาก็จะไม่สนใจเรื่องนี้อีก
ทันทีที่อันหยางก้าวออกไปได้หนึ่งก้าว โทรศัพท์ของเจี่ยนอีหลิงก็ดังขึ้นที่ด้านหลังเขา
หมายเลขของผู้โทรคือเจี่ยนหยุ่นเฉิง
เจี่ยนอีหลิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยรับสาย
มีเสียงเร่งด่วนเล็กน้อยจากเจี่ยนหยุ่นเฉิงในโทรศัพท์ “เสี่ยวหลิงไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ พี่ชายใหญ่จะจัดการให้”
“ไม่” เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธทันที
เจี่ยนหยุ่นเฉิงคิดว่าเจี่ยนอีหลิงปฏิเสธ เพราะว่าเธอไม่ไว้ใจพวกเขา
“เสี่ยวหลิง พี่เชื่อว่าเธอไม่ได้ลอกเลียน พี่ชายจะตามหาคนที่ทำเรื่องนี้ และจะไม่ยอมให้เธอ…ถูกทำร้ายอีก” เจี่ยนหยุ่นเฉิงสะดุดเมื่อพูดถึงกลางประโยค
“ไม่” เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธอีกครั้ง
เผชิญหน้ากับการปฏิเสธของเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่มีทางเลือกนอกจากจะโยนเรื่องไปให้เจี่ยนหยุ่นโม่ “แล้วพี่จะบอกพี่ชายรองของเธอให้ช่วยจัดการ ตกลงไหม”
เจี่ยนหยุ่นโม่มีเส้นสายในแวดวงวิชาการ
“ไม่ต้องบอกเขา” เจี่ยนอีหลิงขมวดคิ้ว น้ำเสียงเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เมื่อได้ยินเสียงนี้ น้ำเสียงของเจี่ยนหยุ่นเฉิงก็นุ่มนวลกว่าปกติมาก “เสี่ยวหลิง พี่ชายใหญ่ควรทำยังไง เธอยังไม่เชื่อในพี่ชายใหญ่เหรอ เธอไม่พึ่งพาพี่ชายใหญ่อีกต่อไปแล้วเหรอ”
เบื้องหลังประโยคนั้น เจี่ยนหยุ่นเฉิงรู้สึกถึงความเปรี้ยวที่อธิบายไม่ถูกในปาก
เสี่ยวหลิงในอดีตจะกอดต้นขาเขา และมองมาที่เขาด้วยดวงตาเป็นประกาย สะท้อนความมั่นใจอย่างเต็มที่ในตัวเขา
เจี่ยนอีหลิงเชื่อมั่นในตัวเจี่ยนหยุ่นเฉิง เพียงแต่นี่เป็นเพียงเพราะเธอไม่ค่อยไว้ใจผู้อื่นและไม่อยากสร้างปัญหาให้ผู้อื่น
เธอคุ้นเคยกับการอยู่คนเดียว คุ้นเคยกับการจัดการเรื่องของตัวเอง
ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจี่ยนหยุ่นเฉิงหรือบุคคลอื่น
สำหรับเธอไม่ว่าจะเป็น พ่อแม่ หรือพี่ชาย ก็เป็นแค่ “ความสัมพันธ์” แบบหนึ่ง
บทที่ 356 ฉันต้องการพึ่งพาตัวเอง
“ฉันต้องการพึ่งพาตัวเอง”
เจี่ยนอีหลิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งและให้คำตอบกับเจี่ยนหยุ่นเฉิง
การพึ่งพาตัวเองเป็นการแสดงออกถึงความเป็นอิสระ
สาวน้อยของพวกเขาเป็นอิสระ
แต่ความเป็นอิสระนี้ยังเร็วเกินไป
เธออายุเพียงสิบห้าปี และเธอยังคงเป็นเหมือนเด็กทารกสำหรับพ่อแม่เธอ
เมื่อเธอเจ็บ เธอมีสิทธิ์ร้องไห้เมื่อทำผิด
มากกว่าที่จะเป็นประโยค “ฉันต้องการพึ่งตัวเอง”
ปฏิกิริยาแรกของบุคคลที่ได้ยินคำว่า “ต้องการพึ่งพาตัวเอง” นั่นหมายความว่าในใจเธอไม่มีคนอื่นให้พึ่งพาอีกแล้ว
หรือบางที… คนที่เธอสามารถพึ่งพาและไว้วางใจได้ ทำให้เธอผิดหวัง
ใช่ พวกเขาทำให้เธอผิดหวัง
จากเหตุการณ์นั้น ทำให้เธอเลือกที่จะเชื่อในตัวเอง
ในเวลานั้น เห็นได้ชัดว่าเธอมีโอกาสบอกพวกเขาเกี่ยวกับวิดีโอที่หายไปในโรงแรม และเธอสามารถขอให้พวกเขาตรวจสอบวิดีโอที่หายไปได้
แต่เธอไม่ทำ เธอเลือกสืบหาหลักฐานด้วยตัวเองและจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่เธอไม่ไว้วางใจ เธอก็ไม่ขอให้พวกเขาทำอะไรเพื่อเธออีกต่อไป
หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็พูดกับเจี่ยนอีหลิง “เสี่ยวหลิง พี่ชายใหญ่จะอยู่เคียงข้างน้องเสมอ เมื่อใดที่น้องต้องการอะไร ให้มาหาพี่ชายใหญ่”
เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่สามารถบังคับเจี่ยนอีหลิงได้อีกต่อไป เขาพูดได้เพียงประโยคนี้เท่านั้น
เขาไม่รู้ว่าตัวเขาเองจะต้องรอไปอีกเมื่อไหร่ ก่อนที่จะได้รับความไว้ใจจากเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง
ความไว้วางใจล่มสลายลงไปใช้เวลาเพียงครู่เดียวเท่านั้น
การสร้างความไว้วางใจขึ้นใหม่ต้องใช้กระบวนการที่ยาวนานมาก
เจี่ยนอีหลิงตอบ “อื้อ” แล้วก็วางสาย
แต่เจี่ยนหยุ่นเฉิงที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์กลับยังไม่สามารถฟื้นคืนสติได้ หลังจากฟังเสียง “บี๊บ” ของโทรศัพท์
เขาไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ แต่โทรศัพท์ของของฮั่วอวี้นั้นดึงความคิดของเจี่ยนหยุ่นเฉิงกลับมา
“นายน้อยเฉิง บอกมาซิ อยากฟังข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อน” ฮั่วอวี้ชอบใหันายน้อยทายเป็นประจำ
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
“นายน้อยเฉิง ทำไมวันนี้เสียงนายดูแปลกๆ นายเป็นไข้หวัดเหรอ”
“บอกให้นายหยุดพูดไร้สาระไง”
“โอเค ก็ได้บอกตรงๆเลย ข่าวดีคือ ฉันได้ตรวจสอบเนื้อหาทั้งหมดที่นายขอให้ตรวจสอบแล้ว ข่าวร้ายก็คือ ฉันไม่พบว่าบันทึกว่ามีการแฮ็กเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
“ไม่มีบันทึกการแฮ็ก”
“ใช่ ไม่ใช่ กล่าวคือ ถ้าน้องสาวอีหลิงส่งบทความของตัวเอง การแก้ไขนั้นจะต้องไม่ถูกทำจากคนภายนอกที่แฮ็กเข้าสู่ระบบของสถาบัน เลยสรุปได้ว่าคนที่ทำเรื่องนี้ฉลาดมาก พวกเขารู้ว่าจะถูกพบเจอถ้าเข้าผ่านอินเตอร์เน็ตโดยตรง นั่นก็คือพวกเขาทำแบบออฟไลน์ พูดไปแล้วก็น่าจะเป็นคนของสถาบันคนเดียวกับที่เผยแพร่ข่าวนี้”
“เข้าใจแล้ว”
เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่รอให้ฮั่วอวี้พูดอะไรต่อไป
จากนั้นเขาก็เริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับสถาบันนั้น
เสี่ยวหลิงไม่ต้องการให้พวกเขาช่วยต่อไป แต่เขาไม่สามารถอยู่เฉยๆได้โดยไม่ทำอะไร
แม้ว่าความช่วยเหลือของพวกเขาอาจไม่จำเป็นสำหรับเธอก็ตาม
###
ขณะที่เจี่ยนอีหลิงเพิ่งวางสายจากเจี่ยนหยุ่นเฉิง เธอก็ได้รับสายจากหลัวซิ่วเอิน
ทันทีที่โทรศัพท์เชื่อมต่อกัน เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างไม่มีการอดกลั้นจากพี่สาวเอิน
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ที่รักของพี่สาว รู้ไหมว่าพี่ชายเธอโทรมาหาฉันเมื่อกี้นี้ เธอรู้ไหมว่าเขาพูดอะไรกับฉัน เขาบอกว่าต้องการพบ Dr. FS ขอร้องให้ฉันแนะนำเขา เขาบอกว่าอยากให้ Dr. FS ช่วยชี้แจงว่าเธอไม่ได้ลอกเลียนแบบ ฮ่าฮ่าฮ่า…”
หลัวซิ่วเอินหยุดหัวเราะไม่ได้
