FSTB บทที่ 10: กลับไปยังบ้านเก่าตระกูลเจี่ยน 1
เจี่นนชุนฉิงกลับจากบริษัทในตอนเย็น เขาพาเจี่ยนอีหลิงกลับไปยังบ้านเก่าตระกูลเจี่ยน
ปู่ย่าของเจี่ยนอีหลิงได้รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลาสองวันที่ผ่านมา ดังนั้นพวกเขาจึงขอให้เจี่ยนชูฉิงพาเจี่ยนอีหลิงมาด้วย
เรื่องของเจี่ยนหยุ่นน่าวนั้นร้ายแรงมาก มีผลถึงอนาคตของเขา เจี่ยนชูฉินไม่ต้องการที่จะปิดบังผู้เฒ่าทั้งสอง
ชายชราและหญิงชราตระกูลเจี่ยนได้อยู่กันตามลำพังในบ้านเก่าของตระกูลเจี่ยน และลูกหลานต่างก็พากันออกไปอยู่อย่างอิสระ
แต่หากเกิดอะไรขึ้น ทุกคนก็จะกลับมายังบ้านเก่า
ระหว่างวันหยุดเทศกาล พวกเขาทั้งหมดก็จะพากันกลับไปเป็นเพื่อนกับสองผู้เฒ่า
บ้านเก่านี้ใช้เวลาเดินทางด้วยรถยนต์ครึ่งชั่วโมง
เมื่อมาถึงหน้าบ้าน ประตูเหล็กสีดำก็เปิดออกโดยอัตโตมัติและรถก็วิ่งเข้าไปในลานจอดรถ
บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนนั้นเป็นสถาปัตยกรรมตามรูปแบบยุคกลางของยุโรป
ในบ้านเก่า ชายชราและหญิงชราตระกูลเจี่ยนได้รออยู่นานแล้ว
แม้ว่าปู่เจี่ยนจะเกษียณแล้ว แต่เขาก็ยังดูภูมิฐาน
ผมขาว ร่างผอม กระดูกก็ยังคงแข็งแกร่ง แต่เพราะปัญหาบางอย่างเมื่อตอนเยาว์วัย เมื่อสภาพอากาศแย่ เขาก็จะปวดกระดูกอีก
ย่าเจี่ยนก็มีผมขาวเช่นกัน แต่เธอยังดูภูมิฐานและมีบรรยากาศของชนชั้นสูง
ทันทีที่เจี่ยนชูฉิงจูงมือเจี่ยนอีหลิงเข้ามาในประตู ย่าเจี่ยนก็เดินเข้ามาและดึงเจี่ยนอีหลิงไปหาตัว
“หญิงน้อยของย่า หลานกลัวไหม” ย่าเจี่ยนโน้มตัวเข้าไปปลอบเจี่ยนอีหลิง
“แม่ เป็นอีหลิงที่ทำผิดในครั้งนี้” เจี่ยนชูฉิงขมวดคิ้ว แม่ของเขาก็เป็นแบบนี้ ทำเหมือนกับว่าอีหลิงนั้นเป็นคนที่เจ็บ
ย่าเจี่ยนไม่สนใจ “อย่าพูดไร้สาระ อีหลิงจะมีแรงมากเท่าไหร่เชียว เธอจะสามารถผลักคนตกจากบันไดได้รึไง นอกจากนี้ หยุ่นน่าวก็เป็นพี่ชายของเธอ อีหลิงจะมีเจตนาผลักเขาได้อย่างไรกัน เขาเกิดอุบัติเหตุจากการโต้เถียงกันมากกว่า พอเขาหกล้ม เขาก็ต้องพูดว่าอี้หลิงตั้งใจผลักเขา คนเป็นพ่อเป็นอย่างนี้ได้ยังไง อีหลิงไม่ใช่เด็กไม่ดีสักหน่อย”
ต่างจากพ่อแม่เจี่ยน ย่าเจี่ยนเชื่อมั่นในตัวของเจี่ยนอีหลิง
ตัวย่าเจี่ยนเองนั้นให้กำเนิดลูกชายสามคน และเธอไม่เคยมีลูกสาว เธอหวังมาโดยตลอดว่าอยากได้ลูกสาวสักคน
เมื่อไม่ได้ดังหวัง เธอจึงได้แต่ตั้งความหวังไว้ที่ลูกชายของตัวเธอเอง
ใครจะคิดว่าลูกชายทั้งสามของเธอก็ให้หลานเธอมาถึงแปดคน แต่เมื่อนำพวกเขามาแล้ว กลับไม่มีใครเลยสักคนที่เป็นหญิง
ย่าเจี่ยนรู้สึกรันทด
สุดท้ายหลังจากที่รอจนเจี่ยนอีหลิงถือกำเนิดออกมา และได้รู้ว่าเธอเป็นทาริกา หญิงชรารู้สึกดีใจมาก
แน่นอนว่าเธอต้องเอาใจใส่ยิ่งกว่าหลานคนอื่น
ถ้าไม่มีอะไรทำ เธอก็จะพาเจี่ยนอีหลิงไปที่บ้านเก่าเลี้ยงดูเธอด้วยตนเอง
ถึงแม้ว่าย่าจะมีหลานมากมาย แต่มีเพียงเจี่ยนอีหลิงที่ใช้เวลาอยู่ข้างกายเธอนานที่สุด ก่อนที่เจี่ยนอีหลิงจะอายุได้ห้าขวบ เวลาครึ่งหนึ่งนั้นก็ใช้ไปด้วยการอยู่กับย่า
นี่เป็นเด็กที่เธอเลี้ยงดูมาด้วยตนเอง และเธอรู้ดีว่ามีอะไรอยู่ในใจของเจี่ยนอีหลิง
เธอรู้สึกว่าแม้เด็กคนนี้จะค่อนข้างหยิ่งและเป็นคนเจ้าอารมณ์อยู่บ้าง เธอก็ไม่ได้มีจิตใจเลวร้ายและผลักพี่น้องของเธอตกบันไดอย่างแน่นอน
ส่วนสำหรับอารมณ์ร้ายนั้น จะเป็นไรไปในเมื่อเธอเด็กสาวคนเดียวในตระกูลเจี่ยนซึ่งก็หยิ่งผยองกันอยู่แล้ว
เจี่ยนชูฉิงถอนหายใจหนัก “แม่ แม่ไม่สามารถทำแบบนี้ด้วยการเอาใจแต่เซียวหลิง เซียวหลิงทำผิด ผมกับเวินน่วนพยายามที่จะฝึกวินัยให้กับเธอถึงมารบกวนแม่ ถ้าเป็นเช่นนี้ความพยายามของพวกเราก็คงจะไร้ผล”
ย่าเจี่ยนไม่ฟัง “แล้วจะเป็นไร เธอกำลังจะพูดว่าแม่สอนไม่ดีอย่างนั้นเรอะ ถ้าแม่สอนไม่ดีแล้วจะเลี้ยงพวกเธอสามคนมาได้อย่างไร ตอนนี้แม่แก่แล้วเธอคิดว่าแม่สอนลูกหลานไม่ได้แล้วหรือยังไง”
“แม่ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…” เจี่ยนชูฉินพยายามที่จะอธิบาย แต่ทว่าเขาจะอธิบายว่าตัวเองเป็นเด็กไม่ดีได้อย่างไรกัน
