大姐大 บทที่ 28: ตามลำพังกับพี่ชายคนโต 2

วัตถุดิบในตู้เย็นยังมีเยอะ และก็มีวัตถุดิบสดใหม่หลายชนิด

เจี่ยนอีหลิงอันดับแรกทำซุปไก่และตุ๋นด้วยไฟอ่อน

เจี่ยนหยุ่นเฉิงต้องการบำรุงร่างกาย

จานที่สอง เจี่ยนอีหลิงทำ “สามสหาย (扣三丝)”

นี่คือจานที่ต้องซอยวัตถุดิบทุกอย่างไปเป็นเส้นบางละเอียดซึ่งเป็นการทดสอบฝีมือการใช้มีด

จานนี้ไม่เพียงต้องการฝีมือการใช้มีด แต่ยังต้องการความอดทนด้วย

เจี่ยนอีหลิงต้องการฝึกฝน แม้ว่าการหั่นผักและการผ่าตัดจะเป็นสิ่งที่แตกต่างกัน แต่พวกมันก็ยังสามารถใช้ในการฝึกฝนพัฒนาทักษะของเธอได้

เจี่ยนอีหลิงพบวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับการทำสามสหายในตู้เย็น เนื้อหมู อกไก่ หน่อไม้ เห็ด และแฮม

ทั้งหมดนี้เป็นวัตถุดิบทั่วไปซึ่งปกติจะมีติดครัวตระกูลเจี่ยนเสมอ

หลังจากที่ซอย เธอก็จัดลงจานและนึ่ง

สุดท้ายเธอก็ได้กระเจี๊ยบเขียวต้มอีกจาน ซึ่งผักสีเขียวก็เป็นสิ่งที่จำเป็นเช่นกัน

ในระหว่างที่รอซุปเดือดและผักนึ่งแล้วเสร็จ เจี่ยนอีหลิงก็ไปยังโต๊ะใกล้ๆและนำเอาคอมพิวเตอร์ออกมาใช้งานสักพักหนึ่ง

ประมาณหนึ่งชั่วโมง ซุปก็พร้อม

สองคน สองจานและหนึ่งซุป มีทั้งเนื้อและผัก

ในเวลานี้ เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ลงมาชั้นล่างเช่นกัน เพราะว่ามันเกือบชั่วโมงแล้ว เขารู้สึกว่าวันนี้อาหารสั่งมากินที่บ้านนั้นค่อนข้างจะช้า

เมื่อเขาลงมาที่ชั้นล่าง เขาก็เห็นอาหารสดร้อนบนโต๊ะ

กลิ่นของอาหารอบอวลไปทั่วห้อง ทำให้ผู้คนเกิดความหิวเหลือประมาณ

อาจบางทีเจี่ยนหยุ่นเฉินหิวเหลือเกิน ดังนั้นหลังจากกินข้าวสองถ้วยพูน ท้ายที่สุดเขาก็ยังดื่มน้ำซุปเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษอีกหนึ่งถ้วยด้วย

เจี่ยนหยุ่นเฉิงต้องยอมรับว่าเจี่ยนอีหลิงสั่งอาหารมากินที่บ้านได้ยอดเยี่ยมมาก แม้ว่าความเร็วในการจัดส่งค่อนข้างจะช้า แต่รสชาติก็คุ้มค่ากับเวลา

###

หลังจากมื้ออาหารเย็น เจี่ยนอีหลิงก็กลับไปยังห้องและเปิดพัสดุทีละห่อ หนึ่งในนั้นมีกล้องขนาดมินิ 4G

รูปร่างของกล่องทรงลูกบาศก์ไม่ได้ใหญ่ไปกว่ากบเหลาดินสอ

พร้อมกับเมมโมรี่การ์ด เธอสามารถต่อมันเข้ากับสัญญาณไวไฟของมือถือได้โดยตรง

เจี่ยนอีหลิงเก็บมันเข้าไว้ในกระเป๋านักเรียนของเธอ

ของชิ้นที่สองที่จัดส่งมาเป็นด้ายขนสัตว์สีดำและเข็มนิตติ้ง

เจี่ยนอีหลิงเริ่มถักนิตติ้งหลังจากที่พันด้ายรอบเข็ม โดยใช้เข็มแบบธรรมดาทั่วไป

เจี่ยนอีหลิงไม่ได้ทำมันเสร็จในทีเดียว หลังจากถักไปสักพัก เธอก็กลับไปศึกษาและทำสิ่งอื่นๆ

เจี่ยนอีหลิงชอบผสมผสานงานและการพักผ่อนและผสมผสานการใช้จิตใจและร่างกาย

เมื่อถึงเวลาสิบเอ็ดนาฬิกา เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็มาเยี่ยมเจี่ยนอีหลิงที่ห้องทำงาน

และได้พบแต่เพียงว่าเจี่ยนอีหลิงฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ

เพื่อที่จะติดตามความคืบหน้า เจี่ยนอีหลิงแทบจะไม่ได้นอนในระหว่างนี้ในช่วงเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์นี้

ทุกวันหลังจากที่การสอนพิเศษของฉินชวนจบ เจี่ยนอีหลิงก็กลับไปยังห้องนอนของเธอและวุ่นวายอยู่จนถึงเที่ยงคืน เกือบจะหลับไปในเวลาเดียวกับเจี่ยนหยุ่นเฉิง

เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิงหลับ เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ใบหน้าขาวผ่องของเธอดูซีดเซียวเล็กน้อย

ในช่วงเวลาไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เขาได้เตรียมการสำหรับเธอจนกระทั่งเธอแทบไม่มีเวลาพัก เธอเหนื่อยเหรอ

เจี่ยนหยุ่นเฉิงเดินไปที่โต๊ะ หิ้วเจี่ยนอีหลิงขึ้น ตั้งใจจะพาเธอกลับไปหลับที่ห้อง

ใครจะคิดว่าเจี่ยนอีหลิงจะตื่นขึ้นมาในเวลานี้

ร่างกายของเธอดิ้นรนตามสัญชาตญาณ และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

จนกระทั่งเจี่ยนอีหลิงเห็นว่าคนที่แตะต้องตัวเธอเป็นเจี่ยนหยุ่นเฉิง ความตื่นตระหนกในดวงตาเธอจึงค่อยลดทอนลงไป

เจี่ยนอีหลิงไม่คุ้นเคยกับการสัมผัสจากคนอื่น

ในฐานะของบุคลากรทางการแพทย์ เจี่ยนอีหลิงรู้ว่านี่เกี่ยวพันกับการที่เธอขาดการสัมผัสใกล้ชิดกับคนในครอบครัวนับตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก

แม้ว่าจะรู้สาเหตุ แต่ก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงมันได้

ความตื่นตระหนกและดิ้นรนของเจี่ยนอีหลิงสร้างความประหลาดใจให้กับเจี่ยนหยุ่นเฉิง

ความตื่นตระหนกในดวงตาของเจี่ยนอีหลิงในเวลานั้นเป็นสิ่งที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่เคยคาดคิดมาก่อน

แม้ว่าเธอได้หยุดดิ้นรนในตอนนี้ เจี่ยนหยุ่นเฉิงยังคงรู้สึกว่าเจี่ยนอีหลิงยังคงตึงเครียด