大姐大 บทที่ 33: ชิวลี่เย่าขอพบนายท่านเชิ่ง
ชิวหลีเจนหายใจลึกสองสามครั้ง คิดถึงคำพูดของพ่อของตนเองในใจเพื่อทำใจตัวเองให้เยือกเย็นลง
“เจี่ยนอีหลิง แกต้องการอะไร” ชิวหยีเจนพยายามที่จะสะกดข่มอารมณ์โกรธของตนเอง ไม่ยอมให้ตนเองมีท่าทางหุนหันพลันแล่น
“เธอกับฉันอยู่อย่างสันติ วิดีโอต้นฉบับจะไม่ถูกส่งออกไป” เจี่ยนอีหลิงตอบคำถามง่ายๆ
“แกขู่ฉัน” เมื่อไหร่กันที่ชิวหยีเจนจะถูกข่มขู่แบบนี้
เจี่ยนอีหลิงเพียงแค่มองดูชิวหยีเจนโดยไม่พูดอะไร
ชิวหยีเจนมีสิทธิ์ที่จะเลือก เธอสามารถเลือกที่จะไม่ถูกเจี่ยนอีหลิงขู่ และสร้างปัญหาให้กับเจี่ยนอีหลิงต่อไป
หรือเลือกที่จะเป็นน้ำบ่อไม่ก้าวก่ายน้ำคลองกับเจี่ยนอีหลิง
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของชิวหยีเจนบิดเบี้ยว และคนที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกว่าเธออาจะพุ่งเข้าไปต่อสู้กับเจี่ยนอีหลิงได้ทุกขณะจิต
และร่างเล็กๆของเจี่ยนอีหลิงบางทีอาจจะไม่พอที่จะรับหมัดของชิวหยีเจนได้
ภายใต้สายตาเปี่ยมความกังวลของทุกคน ชิวหยีเจนกล่าวกับเจี่ยนอีหลิงว่า “ก็ได้ ก็ได้ แกเหี้ยมมาก”
นั่นจะใช้ไม่ได้ผลหากว่าเจี่ยนอีหลิงไร้ความปรานี ผลจากการที่เจี่ยนอีหลิงเผยแพร่วิดีโอที่ไม่เซ็นเซอร์ไม่ใช่อะไรที่เธอจะสามารถรับมือไหว
ได้รับคำตอบที่เธอต้องการจากปากชิวหยีเจนแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็เพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย
หลังจากนั้นเธอก็เดินผ่านชิวหยีเจนและเดินออกไปนอกห้องเรียน
ทั้งห้องเรียนมองดูเจี่ยนอีหลิงเดินออกไปจากห้องอย่างไม่เร่งรีบ
ด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ถูก เจี่ยนอีหลิงดูเหมือนจะเทพกว่า
กล้าที่จะยุ่งกับชิวหยีเจน เธอถือเป็นคนแรก
###
ในตอนเย็น ชิวลี่เย่า อันดับแรกตรงเข้าไปหา หยูซื่อเหมี่ยว ประธานกลุ่มฉีเหยว่
เขาและหยูซื่อเหมี่ยวเป็นเพื่อนกันมานานกว่าสิบปี
ครั้งนี้เขาหวังที่จะใช้หยูซื่อเหมี่ยวเป็นสะพานข้ามไปหานายท่านจากเป่ยจิง
หลังจากที่นายท่านมาที่เมืองเหิงเหย่วน เขาก็อาศัยอยู่ในบ้านตระกูลหยู
เพราะว่า หยูซี นายน้อยของตระกูลหยูรู้จักกับนายท่านคนนี้ของตระกูลจ๋าย
ดังนั้นชิวลี่เย่าจึงใช้ความสัมพันธ์ของเขากับหยูซื่อเหมี่ยวไปเยี่ยมนายท่านคนนี้
ด้วยเหตุผลนี้เขาได้ส่งคนไปเตรียมของขวัญพิเศษมากมาย
หลังจากที่ใช้ความพยายามเกลี้ยกล่อมหยูซื่อเหมี่ยวมากมาย สุดท้ายเขาก็ตกลงให้ได้พบปะที่บ้านเก่าตระกูลหยูในวันนี้
บ้านเก่าตระกูลหยู และบ้านเก่าตระกูลเจี่ยนนั่นอยู่ติดกัน และมีเพียงบ้านสองหลังนี้ที่อยู่ในบริเวณนั้น
เมื่อเห็นหยูซื่อเหมี่ยว ชิวลี่เย่าก็ยิ้มและกล่าวว่า “ฉันต้องขอบใจนายสำหรับเรื่องนี้”
หยูซื่อโม่เป็นชายวัยกลางคน ร่างกายของเขาค่อนข้างผิดรูปอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามหน้าตาของเขาก็ยังดีอยู่ ดวงตายังชัดเจน ใบหน้าแสดงความเฉลียวฉลาดของบุคคลที่ประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจ
หยูซื่อโม่ส่ายหน้า “อย่าเพิ่งรีบขอบคุณฉัน ฉันจะพานายไปที่บ้านเก่าของฉัน แต่ว่านายจะได้เจอหรือไม่นั้นก็ขึ้นกับตัวของนายเอง”
“ฉันเข้าใจ” ชิวลี่เย่ายังคงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
สิ่งที่ชิวลี่เย่าคิดก็คือแม้ว่านายท่านคนนี้จะมีฐานะดี เขาก็ยังเป็นแค่เพลย์บอยร่ำรวยเท่านั้น จะยากแค่ไหนกับการเป็นเพื่อนดื่มกินเที่ยวเตร่
เขามีประสบการณ์มากพอกับการรับมือกับคนแบบนี้
เมื่อเห็นสีหน้าของชิวลี่เย่า หยูซือโม่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่สามารถช่วยได้
เขารู้ว่าชิวลี่เย่าคิดเรื่องของนายท่านคนนี้ง่ายเกินไป คนที่มาจากตระกูลจ๋ายจะง่ายดายปานนั้นเหรอ
นายท่านคนนี้มีคำร่ำลือว่าเป็นเพลย์บอยจริง แต่เมื่อตัดสินจากการได้พบปะในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาก็พอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่คนที่จะรับมือไหว
“อีกฝ่ายกำลังเล่นบิลเลียดกับลูกชายฉันในห้องสันทนาการชั้นหนึ่ง” หยูซือโม่นำชิวลี่เย่าไปยังห้องสันทนาการด้วยตนเอง
หยุดอยู่ที่ตรงประตูห้อง เครื่องเล่นหลากหลายวางอยู่เต็มห้อง คนเจ็ดแปดคนยืนอยู่รอบโต๊ะบิลเลียด
ชายหนุ่มสองคนกำลังเล่นอยู่ และที่ยืนอยู่ถัดจากพวกเขาเป็นบอดีการ์ดสวมชุดสูทสีดำหลายคน
