ตอนที่ 375 สิงโตอ้าปากกว้าง
หยางโปจดบันทึกเงื่อนไขเหล่านี้ทีละข้อจนกระทั่งทุกคนบอกว่าไม่มีเงื่อนไขอื่นๆ และในที่สุดเขาก็คิดได้ จึงเพิ่มอีกสามข้อ
คือที่ดินบนวงแหวนที่สามของเมืองหลวง ที่ดินผืนหนึ่งในจินหลิงแล้วยังขอเงินสดอีกสองร้อยล้านหยวน !
แบบนี้ดูเหมือนว่า นี่คือสิงโตอ้าปากกว้าง(เงื่อนไขเยอะเกินไป) ทั้งสิ้น !
ตัดเรื่องเงินสดไปก่อน แม้แต่ที่ดินวงแหวนที่สามของเมืองหลวงก็มีค่ามากมหาศาล เกรงว่ามันจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนภายนอกจะเห็นด้วย ท้ายที่สุดนี้ราคาที่ขอสูงเกินไป !
ตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นสิ่งที่ให้ประโยชน์โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย แม้แต่สำหรับพวกเขาเป็นสิ่งที่สามารถทำได้โดยไม่ต้องเสียเงิน แต่ถ้าเป็นที่ดินมันไม่ง่ายเลย !
หยางโปกำลังวางแผนเพิ่มเรื่องของตระกูลซุนเข้าไป ชุยซื่อหยวนยืนอยู่ข้างๆ และเห็นเขาเขียนคำว่า ซุน ตัวแรกก็จึงหยุดเขา
ปู่ให้พ่อมาบอกลูกเรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลซุน ลูกไม่ต้องไปสนใจอะไรมาก ในเวลานี้หากพวกเขาก่อเรื่องขึ้นมา พวกเขาจะไม่สามารถสร้างปัญหาให้ลูกได้ ลูกวางใจได้ เชื่อมั่นในตัวปู่ เขาจะจัดการกับมันได้แน่ !
หยางโปตกตะลึง เขามองออกไปด้านนอก แน่นอนว่าสถานะของผู้ที่อยู่ภายนอกนั้นไม่ต่ำเลย แต่มันก็ยังห่างไกลจากการตัดสินใจแบบครบวงจร !
ลัวย่าวหัวเห็นหยางโปเขียนเงื่อนไขสามข้อสุดท้าย ไม่นานก็เห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงอะไร ” ที่ดินในจินหลิงเอาไว้ทำโรงประมูลเหรอ ? ที่ดินในเมืองหลวงเอาไว้ให้นายเปิดพิพิธภัณฑ์ในภายหลัง ? หนึ่งร้อยล้านสำหรับตาอ้วนสินะ ? อีกหนึ่งร้อยล้านสำหรับอวี่เหวินใช่ไหมล่ะ ? “
หยางโปพยักหน้า ” ใช่ ! “
ลัวซือเต๋อเมื่อเห็นเงื่อนไขทั้งสามนี้ก็ส่ายหน้าทันที เงื่อนไขเหล่านี้เรียกร้องมากเกินไป ฉันกลัวว่าพวกเขายากที่จะยอมรับ
มันคือการเจรจา ถ้าเราไม่ขออะไรที่สูงขึ้นอีกสักนิด ลองมองย้อนกลับกัน ถ้าพวกเขากดอีกครั้ง ดังนั้นจะมีความหมายอะไรละครับ ? หยางโปตอบ
ลัวย่าวหัวเห็นด้วยทันที หยางโปพูดถูก แต่ว่านายต้องขอให้นายผู้เฒ่าชุยพิจารณาเงื่อนไขเหล่านี้ไหม ? ยังไงซะนายผู้เฒ่าก็มีประสบการณ์มากกว่าเราอยู่บ้าง
ชุยซื่อหยวนรีบเอ่ยห้าม นั่นไม่จำเป็นหรอก คุณพ่อกล่าวว่าเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับเสี่ยวโป !
หยางโปพยักหน้า เขาก็เข้าใจ นายผู้เฒ่าไม่อยากยุ่งอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก เรื่องเหล่านี้พวกเขาทำเองได้ดีกว่า !
หยางโปหยิบกระดาษที่บันทึกเงื่อนไขเอาไว้ออกไป แล้ววางลงตรงหน้าคนเหล่านั้น
จี้กั๋วเฉิงในฐานะผู้อำนวยการสำนักงานปกครอง เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการดูแลการเจรจานี้ หากเผชิญหน้ากับคนธรรมดาเขารู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องยาก แต่เมื่อปู่ชุยเข้ามาอยู่ตรงกลาง แม้ว่าจะโทรศัพท์มาหา บอกว่านายผู้เฒ่าไม่ได้เข้าร่วม แต่เขาไม่ได้คิดอย่างนั้น !
กล้าตีลูกชายของประธานเพราะเห็นแก่หลานชาย ชายชราผู้ทำลายสโมสรของประธาน เขาบอกว่าเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ มันไม่น่าเชื่อถือเลย ! ดังนั้นสิ่งนี้ทำให้ จี้กั๋วเฉิงรู้สึกกดดันอยู่มาก !
เมื่อหยางโปส่งมอบกระดาษเงื่อนไขแผ่นหนึ่งมา จี้กั๋วเฉิงก็โล่งใจในที่สุด ตราบใดที่เขาสามารถเจรจาต่อรองได้ จากนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เขากลัวว่าหยางโปไม่เต็มใจที่จะเจรจาและเขายากที่จะบังคับ !
แต่ว่าเมื่อมองดูเงื่อนไขต่างๆอย่างละเอียดใบหน้าของจี้กั๋วเฉิงก็หน้าดำคร่ำเครียด พออ่านจบเขาอดที่จะโยนกระดาษลงบนโต๊ะด้วยความโกรธไม่ได้ นี่เป็นผลของการตกลงของพวกนายเหรอ ? “
หยางโปไม่ได้มีสีหน้าบนใบหน้าของเขา นี่เป็นวิธีการเจรจาต่อรองของพวกคุณเหรอ ?
” เสี่ยวโป ! ” ชุยซื่อหยวนตำหนิ อย่าทำไม่เหมาะสมต่อผู้อำนวยการจี้สิ !
แม้ว่ามันจะเป็นการตำหนิ แต่น้ำเสียงของชุยซื่อหยวนไม่ได้รุนแรงนัก จี้กั๋วเฉิงในฐานะผู้อำนวยการสำนักงานปกครองเป็นหนึ่งในระดับที่สูงกว่า ชุยซื่อหยวนหลังจากที่เขาตำหนิหยางโป เขาก็มองไปที่จี้กั๋วเฉิง
ผู้อำนวยการจี้ เขายังเด็ก ท่านอย่าไปถือสาเขาเลย เนื่องจากเป็นการเจรจา เงื่อนไขเหล่านี้จะถูกนำเสนอ เลยให้ทุกคนลงข้อเสนอกันมาทีละคน !
จี้กั๋วเฉิงยกยิ้มมุมปากของเขาและพึมพำเบาๆ แต่ก็ไม่พูดอะไรมากนัก เพราะเขาเตรียมเอาไว้แล้ว !
รายการก่อนหน้านี้เกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่การงาน นี่คือสิ่งที่เราเสนอมาก่อน แต่คุณได้กำหนดเงื่อนไขที่เฉพาะเจาะจงมากเกินไป ! นี่จึงเป็นไปไม่ได้ ! พูดจบ จี้กั๋วเฉิงเงยหน้าขึ้นมองชุยซื่อหยวนและเขาก็อิจฉาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ที่ซื่อหยวนจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในมณฑลซานตง เพราะตำแหน่งนี้สำคัญเกินไป !
พูดจบ น้ำเสียงของจี้กั๋วเฉิงผ่อนคลายลงอีกครั้ง ซื่อหยวน คุณก็น่าจะเข้าใจเรื่องนี้ เอาอย่างนี้แล้วกันเราสามารถพิจารณาให้คุณเป็นผู้ว่าการท้องถิ่นในจังหวัดทางตะวันตกได้ !
ชุยซื่อหยวนได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มเต็มใบหน้าอย่างอดไม่ได้ ก่อนหน้านี้เขาเคยทำงานในรัฐบาลกลางและขาดประสบการณ์ การทำงานในท้องถิ่น การที่เขาสามารถรับราชการในตำแหน่งผู้ว่าการท้องถิ่นในภาคตะวันตกได้ มันเหมาะสมกับข้อบกพร่องของเขาเลยทีเดียว !
จี้กั๋วเฉิงมองไปที่ลัวซือเต๋อ คุณที่ต้องการขึ้นแทนที่ก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน ตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมีความสำคัญมากเกินไป ประเด็นก็คือว่ามีสองสามคนเหมาะสมกว่าคุณวุฒิของคุณและต้องเดินทางไปๆมาๆ เกรงว่ามันจะทำงานได้ไม่ดีในอนาคต ! เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกิจการพลเรือนไปก็แล้วกัน !
ลัวซือเต๋อยิ้มและพยักหน้าทันที
จี้กั๋วเฉิงมองดูหยางโป ” ส่วนที่เหลืออีกสองสามคนไม่มีปัญหาเลย สุดท้ายคือเรื่องที่ดินผมจะคุยกันก่อน แต่ที่วงแหวนที่สามของเมืองหยวนนั้นเป็นไปไม่ได้ สองร้อยล้านหยวนก็ไม่ต้องคิด !
หยางโปขมวดคิ้ว แต่ว่าเมื่อเขาคิดถึงความหมายโดยนัยในคำพูดของจี้กั๋วเฉิง ว่าอย่าคิดถึงที่ดินและเงินสดของเมืองหลวง แต่ที่ดินของจินหลิงก็โอเค ! อีกฝ่ายเผยให้เห็นประตูลับแล้ว !
ที่ดินของจินหลิงต้องดีกว่าตี้จิงแน่ อย่างนั้นก็คงมีพื้นที่ให้ชื่นชมมากมายทีเดียว !
หยางโปหันไปมองตาอ้วนหลิว ” อย่างนี้ก็ดี จินเหมินสองที่ จินหลิงสองที่ ! “
ตาอ้วนหลิวมองไปที่หยางโปและรู้สึกประทับใจมาก เพราะบ้านเกิดของเขาคือจินเหมิน !
จี้กั๋วเฉิงขมวดคิ้ว ปากสิงโตของคุณกว้างเกินไป คุณสามารถมีที่ดินได้แค่ชานเมืองจินหลิงเท่านั้น !
หยางโปส่ายหน้า ไม่ได้ เรามีกันทั้งหมดสี่คนและยังมีอีกหนึ่งคนที่คุณยังไม่ได้เห็น เขาไม่ต้องการมีเงื่อนไขเหล่านี้ แต่ต้องมอบที่ดินหรือเงินให้เขาด้วย !
จี้กั๋วเฉิงส่ายหัว ” นั่นมากเกินไป ถ้าคนอื่นมารู้เงื่อนไขพวกนี้ของเรา พวกผมทุกคนจะถูกด่าได้ ! “
หยางโปกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวว่า เราจะส่งมอบตราหยกสืบบัลลังก์ให้กับโลกภายนอกอย่างเปิดเผย ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เราสี่คนยอมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเมื่อถูกคนญี่ปุ่นตามมาไล่ยิง พวกคุณก็ไม่ได้เห็น นี่คือสิ่งที่พวกเราควรจะได้รับ !
จี้กั๋วเฉิงเหลือบไปมองหยางโป งั้นพวกคุณรอสักครู่ ให้ผมไปรายงานเรื่องนี้ก่อน !
ลัวย่าวหัวหันไปมองหยางโป ” นายอ้างสิทธิ์ของอวี่เหวินเพื่อที่ดินในจินเหมิน เขาจะยอมรับมันเหรอ ? “
” ไม่เป็นไร ที่ดินเป็นสกุลเงินแข็ง ยังมีที่ว่างสำหรับการส่งเสริมในอนาคต แม้ว่านายจะไม่ต้องการขายมันในอนาคตก็ตาม ! ” หยางโปกล่าว
ทั้งหลายปรึกษากันอีกครั้งตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีการละเว้นอื่นๆ และยังคาดเดาความเป็นไปได้ที่อีกฝ่ายจะตอบรับ !
ไม่นาน จี้กั๋วเฉิงก็กลับมาและกล่าว ผมได้รายงานไปแล้ว พวกเขาจะมีการประชุมคืนนี้เพื่อยืนยันอีกที ไม่ต้องกังวลไป !
หยางโปพยักหน้าให้จี้กั๋วเฉิง เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่เลวเลยจริงๆ !
