เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 386

ตอนที่ 386 เถ้าแก่กู่

หยางโปจ้องมองไปที่มีย่า หยกเม็ดถั่วไวโอเล็ตชนิดนี้ ถือได้ว่าเป็นหยกคุณภาพต่ำ

พนักงานขายหวางเสี่ยวลี้ไม่ยอมแพ้ พูดกระซิบ หยกไวโอเล็ตหายาก และไม่ได้แพง ! คุณจะรู้ดีไปกว่าฉันได้ยังไง ？

หยางโปหัวเราะออกมา ” เมื่อผมพูดไปแล้ว ผมรู้เรื่องพวกนี้พอสมควร ! ผมเคยได้ติดต่อสอบถามกับผู้เชี่ยวชาญเรื่องหยกมาแล้ว ! “

หวางเสี่ยวลี้จ้องมองหยางโป กำลังจะเอ่ยปากพูด ก็ได้ยินเสียงอบอุ่นดังมาจากด้านข้างเขา

เอ้ สวัสดีคะ คุณคืออาจารย์หยางใช่ไหมคะ ？

หยางโปพอได้ยินคำพูดนี้เขาจึงหันหน้าไปมอง เห็นคนใส่เครื่องแบบชุดสีดำคนหนึ่ง มีป้ายติดอยู่บนหน้าอกของเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา หยางโปก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คุณคือ ?

ฉันเป็นผู้จัดการของร้านนี้ แซ่หลี่ ฉันได้ดูรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณล่าสุดของคุณผ่านรายการโทรทัศน์แล้วมันน่าเหลือเชื่อจริงๆค่ะ สีหน้าผู้จัดการหลี่เต็มไปด้วยความชื่นชม

หวางเสี่ยวลี้ได้ยินแบบนั้นเธอก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอไม่ค่อยดูรายการโทรทัศน์วินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ แต่ก่อนเธอเคยดูสองสามครั้ง และประทับใจต่อผู้เชี่ยวชาญอยู่บ้าง เมื่อเธอเห็นหยางโปที่ยังอายุน้อยแบบนี้ เธอก็สงสัยเล็กน้อย และหันไปถามผู้จัดการ

ผู้จัดการค่ะ เขาพิธีกรคนใหม่ของรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณเหรอค่ะ ?

ผู้จัดการหลี่รีบชี้ไปที่หยางโปและอธิบายว่า เขาเป็นสมาชิกของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณสองสามเทปล่าสุด !

หวางเสี่ยวลี้ได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกตะตึงไปในทันที

หยางโปรีบโบกมือ มันเป็นเพียงแค่การได้รับเกียรติจากหน่วยงาน และผมก็แค่ได้เข้าร่วมรายการสองสามเทปเท่านั้นเอง

มันยอดเยี่ยมมากอยู่แล้ว ต้องรู้ก่อนว่ามีผู้เชี่ยวชาญวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณกี่ท่าน และจะมีสักกี่คนที่สามารถเข้าร่วมในรายการได้ ？ คุณสามารถเข้าร่วมรายการได้ ก็แสดงได้ว่าคุณเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่จริงๆถึงจะไปนั่งในนั้นได้ ! ผู้จัดการหลี่พูดสรรเสริญเยินยอ

หยางโปโบกมืออีกครั้ง เขาพูดถ่อมตัวสองสามประโยค

เหมินย่าหนานสังเกตเห็นสถานการณ์ด้านของหยางโป เมื่อเธอเห็นหยางโปคุยกับพนักงานขายหญิงอย่างถูกคอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ” เพื่อนของคุณเชื่อถือได้ไหม ？ เดิมที่ฉันยังวางแผนว่าจะแนะนำเพื่อนของคุณให้กับมีย่า ตอนนี้ดูแล้วฉันจะต้องเตือนมีย่าให้อยู่ห่างจากเขาแล้วล่ะ !

ลัวย่าวหัวเหลียวไปมอง หยางโปไม่ใช่คนแบบนั้น ผมจะเข้าไปดูสักหน่อย บางทีอาจจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก็ได้ ?

มันไม่สามารถเป็นเรื่องอื่นไปได้หรอก เหมินย่าหนานเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ แต่เธอก็เดินตามหลังลัวย่าวหัวไป

เข้าไปใกล้ อีกหน่อย เธอก็ได้ยินพนักงานขายหญิงพูดว่า อาจารย์หยาง …การวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ…

เหมินย่าหนานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ลัวย่าวหัวเข้าใจแล้วก็กล่าว คุณเข้าใจผิดแล้ว น่าจะเป็นเพราะช่วงก่อนหยางโปไปปรากฏตัวในรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ และช่วงนี้คงมีการออกอากาศแล้ว นั่นน่าจะเป็นแฟนคลับผู้หญิงของเขา ที่จำเขาได้

เหมินย่าหนานยิ่งรู้สึกประหลาดใจมากขึ้น ก่อนหน้านี้เธอได้ยินมาว่าหยางโปและลัวย่าวหัวได้ร่วมมือกันเปิดโรงประมูล เธอก็แปลกใจนิดหน่อย แต่เธอก็พอจะเข้าใจ เพราะครอบครัวมีเงิน มันไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อเธอได้ยินมาว่าหยางโปเป็นผู้เชี่ยวชาญของรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามันกลับกันกับที่เธอเข้าใจมาก่อนหน้านี้ ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงจะมีบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษกว่าผู้เชี่ยวชาญทั่วไป !

เมื่อ เหมินย่าหนานเดินเข้ามา พอได้ยินพนักงานหญิงขายพูด อาจารย์หยาง เป็นผู้เชี่ยวชาญ พูดกันตามจริง ที่คุณพูดนั้นก็เป็นความจริง แต่คุณก็รู้ ร้านของเราที่นี่เชื่อมโยงเป็นห่วงโซ่ ด้วยอำนาจของฉัน ฉันสามารถลดให้ได้ต่ำสุด 15%

เมื่อเหมินย่าหนานเห็นมีย่า ดูเหมือนจะคล้อยตามแบบนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปสะกิดและดึงมีย่าขยับไปเล็กน้อย กระซิบถามต้นสายปลายเหตุ

เมื่อมีย่าพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้หนึ่งรอบ เธอลังเลเล็กน้อยและพูด

ลดตั้ง 15% ราคาก็ต่ำมากแล้วนะ !

เหมินย่าหนานส่ายหัว เธอโง่รึเปล่า หรือว่าเธอยังดูไม่ออก ? หยางโปเก่งขนาดนี้ เขาต้องช่วยเธอซื้อกำไลที่ดีและมีราคาที่สมเหตุสมผลให้เธอได้แน่ เธอจะมากังวลอะไรในเวลานี้อีก ？

มีย่าพยักหน้า ล้มเลิกความคิดของเธอ แล้วเดินกลับไปและเอ่ยปากพูด ผู้จัดการหลี่ ขอบคุณมากสำหรับความมีน้ำใจของคุณ เรื่องนี้ช่างมันเถอะ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันในครั้งต่อไปนะค่ะ

ผู้จัดการหลี่มีสีหน้าเสียดาย ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ !

หวางเสี่ยวลี้ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบหยิบสมุดบันทึกออกมาเล่มหนึ่ง แล้วมอบให้กับหยางโป คุณหยาง คุณช่วยเซ็นลายเซ็นให้ฉันหน่อยได้ไหม !

หยางโปเอื้อมมือไปหยิบปากกา เซ็นชื่อให้หวางเสี่ยวลี้ เมื่อตอนที่ส่งคืน ทันใดนั้นก็ได้ยินสำเนียงกวางตุ้งของคนคนหนึ่ง พูดว่า เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? ลูกค้าไม่พอใจอะไรใช่ไหม ？ “

หยางโปหันหลังกลับไป เมื่อเห็นคนอ้วนอุ้ยอ้าย หน้าผากและศีรษะล้าน เขาก็ชี้ไปที่กำไลข้อมือที่หวางเสี่ยวลี้กำลังจะเก็บ

หวางเสี่ยวลี้หันไปมอง ก็เก็บกำไลข้อมือวางเข้าไป

ผู้จัดการหลี่ตกใจ เธอก็ชี้ไปที่ชายคนนั้นแล้วรีบพูดว่า เถ้าแก่ คุณมาได้ยังไง ？

เธอกลัวว่าหยางโปและคนอื่นๆจะไม่รู้จัก ผู้จัดการหลี่จึงรีบกล่าวแนะนำ ท่านนี้คือเถ้าแก่กู่เจ้าของร้านของเราค่ะ

หยางโปหันหน้าไปพยักหน้าให้อีกฝ่าย เขารู้ความเป็นมาของร้านนี้ดี เถ้าแก่กู่คนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังในโลกของหยกมณฑลกวางตุ้ง เขาพึ่งพาการสะสมหยกเพื่อทำธุรกิจใหญ่และในที่สุดก็ก่อตั้งร้านเครื่องประดับหยกและทองของเขาเองขึ้นมา หลังจากเสร็จสิ้นการสะสมทุนเริ่มต้นแล้ว เขาก็เริ่มเปิดร้านค้าจำนวนมากทั่วประเทศอย่างรวดเร็ว เพื่อสร้างเครือข่ายห่วงโซ่

เถ้าแก่กู่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้ม และหันไปมองผู้จัดการหลี่

ผู้จัดการหลี่ รีบอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่

เถ้าแก่กู่เงยหน้าขึ้นมองหยางโป คุณหยางอายุยังน้อย ก็เป็นถึงตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญแล้ว อนาคตข้างหน้าต้องก้าวไกลอย่างแน่นอน !

หยางโปส่ายหน้า คุณเกรงใจเกินไปแล้ว

แบบนี้ดีแล้ว ในเมื่อคุณหยางรู้สึกว่ามันแพงเกินไป งั้นผมก็จะลดราคาให้คุณถึง 40%! ไปเลย เถ้าแก่กู่พูด