เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 863 แก้ไขแผน

ตอนที่ 863 แก้ไขแผน

หยวนต๋าเงยหน้าขึ้นมองหยางโป ” คุณคุ้นเคยกับเธอมาก หรือว่าไม่รู้จักตัวตนของเธอ ? “

หยางโปส่ายหัว ” คุณได้ตรวจสอบแล้วหรือยัง ? “

หยวนต๋าอธิบายว่า “ อู่อีเป็นลูกสาวนอกสมรสของทานิกาวะ ประธานกลุ่มบริษัทอินากาวะ ทานิกาวะแต่งงานกับลูกสาวของอดีตประธานาธิบดี แต่หลายสิบปีที่ผ่านมา พวกเขาก็ไม่มีทายาท แต่เมื่อปีที่แล้ว อู่อีก็ได้เข้าสู่บริษัทอินากาวะ ในเวลาเดียวกัน ก็มีข่าวลือวงในของอินากาวะว่าเธอนั้นเป็นลูกสาวนอกสมรสของทานิกาวะ ”

หยางโปตกตะลึง เขาไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังของอู่อีจะเป็นแบบนี้ ถ้าหากเป็นแบบนี้ จะบอกว่าโฮชิโนะก็เป็นลูกนอกสมรสของทานิกาวะด้วยอย่างงั้นเหรอ ?

” ได้รับการยืนยันแล้วหรือยัง ? ” หยางโปถาม

หยวนต๋าพยักหน้า “ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง อู่อีมาที่ลอสแอนเจลิสก็เพื่อมารับตำแหน่ง คนในอินากาวะได้ส่งคนฝีมือดีมามากมาย คนเหล่านี้จะไปกับเธอและยิ่งไปกว่านั้น ตามการเลี้ยงดูและฝึกฝนของเธอ คนทั่วไปก็ยากที่จะเปรียบเทียบได้เช่นกัน ”

หยางโปขมวดคิ้ว “ คนในอินากาวะไม่ได้ป่วยหนักเหรอ ? ”

” ไม่มีข่าวออกมาเลย ” หยวนต๋ากล่าว

หยางโปส่ายหัว “ เป็นไปได้มากที่ทานิกาวะจะป่วยหนัก ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมปล่อยโสมเขียวไปเด็ดขาด ถึงยังไงเขาก็เป็นประธานสาขากู่ซานในฐานะสมาชิกสภา เขาจะต้องมีอำนาจทางการเมืองสูง และสามารถกดดันให้เธอยอมแลกเปลี่ยนได้ แต่ตอนนี้แค่ยังไม่มีแนวโน้ม นี่แสดงให้เห็นแล้วว่าคนที่ใช้โสมเขียวนั้นสำคัญกว่ากู่ซาน ! “

หยางโปอยากจะเข้าใจเรื่องนี้ แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย  เพราะว่าแบบนี้จะยิ่งทำให้อู่อีไม่ยอมแลกเปลี่ยน !

ทันใดนั้นลัวย่าวหัวก็พูดว่า ” ในเมื่อไม่มีทางแลกเปลี่ยนได้ งั้นก็ต้องปล้นเท่านั้น ! “

” ปล้น ? ” หยางโปตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเงยหน้ามองไปที่ลัวย่าวหัว ” เกรงว่านี่คงไม่ใช่เรื่องง่าย การป้องกันของพวกเขาแน่นหนามาก การที่พวกเราจะเข้าไปหาโสมเขียวนั้นยากลำบากอย่างแน่นอน สิ่งที่น่ากลัวมากที่สุดในตอนนี้คือ ในกรณีที่เราถูกจับได้ พวกเขาจะส่งเรากลับประเทศญี่ปุ่นและเราจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ! “

” ไม่ได้ ฉันต้องติดต่ออู่อี ! ” หยางโปกล่าว

พูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อจะโทรหาอู่อี แต่สายเข้าจากอู่อีก็ดังขึ้นมาอย่างทันทีทันใด

“ มีเวลาไหม ? มาพบกันหน่อย ” อู่อีกล่าว

” ตกลง ตอนนี้ฉันมีเวลาแล้ว ! ” หยางโปกล่าว

ทั้งสองพูดอย่างเรียบง่ายและชัดเจน หลังจากกำหนดสถานที่แล้ว หยางโปก็รีบไปทันที ลัวย่าวหัวอยากตามไป แต่หยางโปกลับให้เขารออยู่ที่นี่ และขอให้เขาดูแลอวี่เหวินแทน

ความสงสัยของหยวนต๋าก่อนหน้านี้ยังไม่ถูกคลี่คลาย เขาก็เลยไม่สบายใจ !

หยวนต๋ากลับไปที่ห้องและหยวนเฉิงเฟยก็เดินตามเขาไป ทันทีที่ปิดประตู ก็ได้ยินเสียงตะโกนว่า

” คุกเข่าลงไป ! “

หยวนเฉิงเฟยเหลือบมองไปที่หยวนต๋าและเห็นว่าใบหน้าของเขาจริงจังมาก ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคุกเข่าลงกับพื้น !

หยวนต๋าจ้องไปที่หยวนเฉิงเฟย ” ไอ้เวร ! บอกมาตามตรงว่านายซ่อนอะไรอยู่กันแน่ ? “

หยวนเฉิงเฟยส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ” อาจารย์ ผมไม่เข้าใจคุณกำลังพูดถึงอะไร ? “

” ไม่เข้าใจว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร ? โอเค ฉันพูดไม่รู้เรื่องเอง ! ” หยวนต๋าหยิบถ้วยจากโต๊ะแล้วยกมือเตรียมจะทุบ แต่เขาก็ไม่ได้ทุบ !

หยวนเฉิงเฟยรีบหลบโดยสัญชาตญาณ !

หยวนต๋าถือถ้วยขึ้นหมายจะเขวี้ยงออกไป แต่ไม่ได้เขวี้ยงออกไปเพราะกลัวว่าเสียงถ้วยจะกระทบกับการพักผ่อนของอวี่เหวินเขาจึงปล่อยมือลงอย่างอ่อนแรง

” อาเฟย เรารู้จักกันในฐานะอาจารย์และลูกศิษย์มา 30 ปีแล้ว ฉันจำได้ว่าตอนที่เก็บนายมาเลี้ยง

นายอายุสี่หรือห้าขวบตอนนั้นฉันยุ่งเกินไปและไม่มีเวลาที่จะชี้แนะและสั่งสอน  แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่า… “

หยวนต๋าจ้องมองไปที่หยวนเฉิงเฟยโดยไม่พูดอะไร

หยวนเฉิงเฟยยืดคอ “ อาจารย์ ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร ! ”

หยวนต๋าตะลึงและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “ ในเมื่อไม่รู้ งั้นก็ลืมมันซะแล้วก็กลับไปเถอะ ! ”

หยวนเฉิงเฟยลุกขึ้นยืน หันหลังและเดินออกไป ก่อนที่เขาจะออกไปเขากล่าวว่า ” อาจารย์ ผมรู้สึกว่าหลังจากเกิดเรื่อง คุณอวี่เหวินมีท่าทีเย็นชามาก คุณไม่ต้องเตรียมตัวป้องกันสักหน่อยเหรอ ? “

หยวนต๋ามองไปที่ร่างที่จากไปของหยวนเฉิงเฟยและขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เขาคิดว่าหยวนเฉิงเฟยจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ แต่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะได้สัมผัสมัน !

อวี่เหวินได้รับบาดเจ็บ และความเฉยเมยที่เขาแสดงให้เห็นหลังจากที่กลับมาก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าอันตรายที่อวี่เหวินเจอมาตอนที่ออกไปข้างนอกครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา และอวี่เหวินก็ออกไปเพื่อค้นหาพิกัดของหญ้าเปลวเพลิงที่ได้เบาะแสมาจากหยวนเฉิงเฟย เพียงแต่หยวนเฉิงเฟยอาจจะไม่ได้บอกว่ามันอันตรายแค่ไหน !

หยวนต๋าถอนหายใจเบาๆ เขารู้ว่าหยวนเฉิงเฟยกำลังคิดอะไรอยู่  อาเฟยฝึกศิลปะการต่อสู้ภายในของตระกูลหยวนกับเขาตั้งแต่เขายังเด็ก ตอนนี้เขายังหนุ่มยังแน่น ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะดูแข็งแรง แต่ความจริงแล้วร่างกายของเขาได้รับความเสียหายมากมาย เขาอยากติดตามอวี่เหวินมาโดยตลอดเพื่อเรียนรู้วิธีการฝึกฝน แต่อวี่เหวินไม่ยอมรับ !

ในที่สุดอาเฟยก็หลงผิด !

หยวนต๋าไม่คิดที่จะส่งหยวนเฉิงเฟยออกไปด้วยซ้ำ ถึงยังไงพวกเขาก็รักกันเหมือนพ่อกับลูก และเขาต้องการปกป้องอาเฟย !

ในไม่ช้า หยางโปก็มาถึงร้านกาแฟ เลขาหญิงคนสนิทของอู่อีก็พาไปที่ที่นั่งพิเศษ และเชิญเขาเข้าไปจากนั้นเธอก็เดินจากไปทันที

หยางโปนั่งอยู่ตรงหน้าอู่อีและจิบกาแฟ “ ตั้งใจจะยอมแล้วใช่ไหม ? ”

อู่อีเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หยางโปแวบหนึ่ง เธอนำกล่องจากด้านข้างของเธอขึ้นมาวางบนโต๊ะ และเธอก็ไม่ได้เอ่ยปากอธิบาย

หยางโปรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาเหลือบมองไปที่กล่องไม้ แสงแวววาวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

และเขาก็ตกตะลึง สิ่งนี้คือรูปปั้นทองสัมฤทธิ์หัวงู !

” เบลสันให้ของจริงมาเหรอ ? ” หยางโปถาม

อู่อีเหลือบมองหยางโป ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าเป็นของแท้ “ ฉันจับเขาได้ ”

หยางโปตะลึงไปชั่วขณะ ” สุดยอดไปเลย ! ทำได้ดีจริงๆ จริงๆแล้วฉันก็อยากจับเขาและตีเขาสักทีเหมือนกัน “

อู่อีมองไปที่หยางโป ” คิดว่าของนี้มีค่าเพียงพอที่จะแลกเปลี่ยนไหม ? “

หยางโปลังเล เขาเงยหน้าขึ้นมองอู่อี ” เกรงว่าครั้งนี้จะไม่เห็นด้วย ฉันต้องการโสมเขียว ! “

อู่อีมองไปที่หยางโป “ หรือว่านายอยากจะเริ่มสงครามระหว่างตระกูลอีกครั้งจริงๆงั้นเหรอ ? ”

หยางโปส่ายหัว ” ฉันไม่ต้องการก่อสงคราม ฉันแค่อยากรู้ว่าทำยังไงเธอถึงจะให้โสมเขียว ? “

พูดจบ หยางโปก็จ้องไปที่อู่อี ” ทานิกาวะป่วยหนักเหรอ ? “

ทันใดนั้นอู่อีก็มองไปที่หยางโป “ นายรู้ได้ยังไง ? ”

หยางโปจิบกาแฟ ” ฉันเดา “

อู่อีลุกขึ้นเตรียมที่จะจากไป หยางโปจึงกล่าวว่า ” ถ้าหากเธอเชื่อฉัน ฉันสามารถรักษาเขาได้ ! “

อู่อีเหลือบมองหยางโปโดยไม่พูดอะไร

หยางโปลังเลเล็กน้อย เขาหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาและพลังแห่งวิญญาณก็ไหลเข้ามาในมือของเขา เขาใช้กำลังเพียงเล็กน้อยและเสียง “ เพล้ง ” ก็ดังขึ้น แก้วกาแฟถูกเขาบดจนแตก !

อู่อีจ้องมองไปที่ถ้วยกาแฟที่แตกเป็นเสี่ยงๆอย่างใจลอย

หลังจากนั้นไม่นาน อู่อีก็เงยหน้าขึ้นและมองหยางโป “ โสมเขียวถูกส่งกลับประเทศญี่ปุ่นไปแล้ว เราต้องรีบกลับไปให้เร็วที่สุด ! ”

อู่อีคิดเอาไว้อย่างชัดเจน โสมเขียวยังคงอยู่ในประเทศและหยางโปก็ไม่มีโอกาสได้ฉกมันไปแน่ หากเขาสามารถรักษาทานิกาวะให้หายได้ เธอจะมอบให้เขาก็ไม่มีปัญหา !

” เอาล่ะ คืนนี้พวกเรารีบไปกันเถอะ ! ” หยางโปกล่าว