แอร์โฮสเตสสาวสวยพยักหน้า “ ใช่ พวกราจะช่วยคุณดูแลแบบนี้ กระเป๋าเดินทางของคุณก็จะปลอดภัยยิ่งขึ้น”
ลัวย่าวหัวยิ้มและพูดว่า “ คิดไม่ถึงมาก่อนว่า พวกคุณจะมีบริการแบบนี้อยู่ด้วยถ้ารู้มาก่อน
ตอนที่ขึ้นมา ผมจะส่งมอบกระเป๋าเดินทางให้พวกคุณไปแล้ว !”
แอร์โฮสเตสยิ้มหน้าเหยเก “ ปกติพวกเราไม่มีบริการนี้ ” “ ถ้าอย่างนั้นสุภาพบุรุษทั้งสองท่าน
พวกคุณก็หลบหน่อยละกัน ฉันจะเอากระเป๋าเดินทางของพวกคุณไปวางไว้ที่ห้องผู้โดยสารด้านหน้า ” แอร์โฮสเตสกล่าว
หยางโปยกมือขึ้น และพูดห้ามไว้ว่า “ไม่ต้อง วางกระเป๋าเดินทางไว้ที่นี่แหละ สายการบินนี้มี ผู้ก่อการร้ายสองคนอยู่ในห้องโดยสารก็มากพอแล้ว หรือว่ายังมีอีก ? ”
พนักงานต้อนรับสาวพยายามเกลี้ยกล่อมอย่างหนัก “ คุณสุภาพบุรุษ ถ้าคุณนํากระเป๋าสัมภาระให้พวกเราดูแลรับรองว่าปลอดภัยอย่างแน่นอน คุณก็รู้ว่าถ้าส่งมอบกระเป๋ามา ก็จะสามารถรับประกันความปลอดภัยของคุณได้ แบบนี้ก็จะไม่มีใครมารบกวนคุณได้อีก ” หยางโปยิ้ม และกล่าวว่า “ ตอนนี้สองคนนั้นถูกจับกุมตัวไปแล้ว นอกจากพวกคุณแล้ว คงไม่มีใครมารบกวนพวกเราแล้ว !”
ลัวย่าวหัวพูดคล้อยตาม “ หยางโปพูดถูก เป็นไปได้ไหมว่าจะมีคนอื่นในห้องโดยสารที่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกลุ่มเดียวกันอยู่ด้วยถ้าแบบนี้แล้ว นั่นก็หมายความว่าพวกคุณ ไม่สามารถตรวจสอบได้รอบคอบถึงได้มีปืนจํานวนมากถูกนําเข้ามาแบบนี้ ?”
ลัวยาวหัวจงใจพูดเสียงดัง เพื่อให้ทุกคนรอบตัวได้ยิน เขาก็จะบรรลุจุดประสงค์หลายคนใน ที่เกิดเหตุต่างพากันมองมาทางนี้
แอร์โฮสเตสสาวรีบพูดขึ้นมาว่า ” การตรวจสอบของเราเข้มงวดมากมาโดยตลอด คุณสุภาพบุรุษ พวกเราทําเพื่อความปลอดภัยของคุณเท่านั้น ถึงจะนํากระเป๋าเดินทางของคุณไปไว้ที่ห้อง โดยสารด้านหน้า ถึงแม้คุณจะไม่คํานึงถึงตัวเอง แต่ก็ต้องคํานึงถึงคุณสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีหลายท่านที่อยู่รอบตัวคุณด้วย !”
แอร์โฮสเตสสาวฉลาดมากเมื่อเห็นตัวยาวหัวต้องการทําให้ทุกคนมาเป็นพวก เธอจึงลากผู้โดย สารที่นั่งอยู่รอบๆหยางโปมาเข้าร่วมด้วย
เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้จริงๆ ทันทีที่แอร์โฮสเตสสาวพูดจบ ผู้โดยสารที่นั่งอยู่รอบข้างของ
หยางโปก็พากันหันมามอง
” คุณผู้ชายท่านนี้ คุณควรฝากกระเป๋าไว้กับแอร์โฮสเตสนะ ไม่ว่าของข้างในจะสําคัญแค่ไห นคุณก็ควรคํานึงถึงความปลอดภัยของตัวเองนะ ! “
” รีบให้ไปเถอะ เอาไปไว้ที่ห้องโดยสารด้านหน้าอย่างน้อยก็รับรองความปลอดภัยของพวก เราทุกคนได้” ชายผิวขาวที่นั่งอยู่ข้างหยางโป เวลานี้ตื่นขึ้นจากการแสร้งทําเป็นนอนหลับและ เริ่มตําหนิติเตียน
” ลูกเรือบนเครื่องบินเยอะกว่า ในมือของพวกเขาก็มีอาวุธอยู่ด้วยส่งมอบให้พวกเขามันจะ ปลอดภัยกว่า ! “
“คุณยังลังเลเรื่องอะไรอยู่ ของในนั้นมีค่ามากหรือไง ? ต่อให้มีมูลค่าหลายหมื่นหลายแสน
มันจะสําคัญกว่าชื่อของคุณหรือไงกัน ?”
คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุกําลังเริ่มเกลี้ยกล่อม จากนั้นก็เริ่มตําหนิติเตียน
หยางโปหันไปมองชายคนนั้น ที่อยู่ในชุดสูทและรองเท้าหนังดูเหมือนนักธุรกิจ ” ของในนั้น ของผม มีมูลค่าหลายสิบล้าน ”
คนส่วนใหญ่ในที่เกิดเหตุต่างพากันหุบปากทันที เพราะพวกเขาไม่มีทรัพย์สินมูลค่าถึงสิบล้าน เลย !
หยางโปหันไปมองแอร์โฮสเตสสาว “ ส่งมอบของให้พวกคุณดูแลได้ แต่ผมต้องการตรวจสอ บข้าวของในกระเป๋าสัมภาระและถ่ายวิดีโอเก็บไว้ก่อน หากมีของสูญหายไป พวกคุณจะต้องชุด ใช้ ! ”
พนักงานต้อนรับสาวบนเครื่องบินตกตะลึง เธอคาดคิดไม่ถึงว่ากระเป๋าสัมภาระของหยางโปจะมีสิ่งของที่มีมูลค่ามากขนาดนี้อยู่ถ้าหากของสูญหายไปในห้องโดยสารด้านหน้าขีันมาจริงๆ
ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็ต้องชดใช้ !
” ฉันจะต้องไปรายงานต่อหัวหน้าก่อน ” พนักงานต้อนรับสาวกล่าว
พอพูดจบ แอร์โฮสเตสสาวก็เดินจากไป จากนั้นไม่นานเธอก็กลับไปที่ห้องโดยสารด้านหน้า และรายงานเหตุการณ์ดังกล่าว
เวลานี้ ชายชุดดําทั้งสองคนกลับนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยไม่ได้ถูกมัดไว้เลยแม้แต่นิดเดียว
เมื่อได้ยินคําอธิบายของแอร์โฮสเตส คนหนึ่งก็กล่าวขึ้นมาว่า “ ชดใช้ พวกคุณสบายใจได้
เสียหายเท่าไร พวกเราจะชดเชยให้เท่านั้น ไม่มีผลกระทบถึงพวกคุณแน่นอน !”
กัปตันกําลังลังเล ก่อนที่เครื่องจะขึ้น ชายชุดดําสองคนรีบมาที่ห้องโดยสารด้านหน้าและโยนกระเป๋าสัมภาระลงตรงหน้าเขา เขาเหมือนจะช็อกไปเลยในตอนนั้นเพราะตอนที่กระเป๋าสัมภาระใบนั้นร่วงลงสู่พื้น เงินดอร์ลาร์ก็กระจัดกระจายออกมากองอยู่บนพื้นเป็นปึกๆ
เงินหนึ่งล้านดอลลาร์เพื่อซื้อใจลูกเรือในเครื่องบินทั้งหมดในห้องโดยสาร !
เวลานั้นกัปตันแค่รู้สึกลังเลและสับสน แต่ก็ตอบตกลงไปแต่โดยดี แต่คิดไม่ถึงว่ามัน จะเกิดปัญหาขึ้น พวกเขานําปืนพกขึ้นเครื่องมา และยังขอให้พวกเขาร่วมมือแสดงละครด้วย ชาย ชุดดําดูเหมือนจะรู้จักนิสัยของหยางโปดี พวกเขาวางแผนและลงมือทันที
ตอนนี้แค่ทําให้หยางโปส่งมอบกระเป๋าสัมภาระให้ พวกเขาก็จะเสร็จสิ้นภารกิจ !
กัปตันลังเลเล็กน้อยจากนั้นจึงพยักหน้า “ พวกคุณะรับผิดชอบค่าชดเชยใช่ไหม ? “
ชายในชุดดําพยักหน้า “ คุณมั่นใจได้เลย พวกเรารับผิดชอบอย่างแน่นอน !”
” แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราเจอหน้ากัน พวกคุณเป็นใครผมก็ไม่รู้จัก ถ้าหลังจากนี้พว กคุณหนีไปแล้ว ผมจะไปหาพวกคุณได้จากที่ไหน ? “ กัปตันถาม
ชายชุดดำ“คุณสบายใจได้ พวกเราไม่หนีไปไหนแน่นอน”
“ พวกคุณสัญญาไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าจะเป็นการดีที่สุดพวกคุณบอกมาดีกว่าว่าทํางาน ให้ใคร ผมถึงจะเชื่อใจพวกคุณ !” กัปตันกล่าว
ชายชุดดํามีอาการลังเลใจ ผ่านไปสักพักก่อนที่เขาจะเอยออกมาว่า “ พวกเรามาจากสมาคมลับฮงฮวาถัง หัวหน้าของเราคือหยวนเฉิงเฟย เรื่องนี้เขาเป็นคนสั่งให้พวกเรามาจัดการ
คุณน่าจะรู้จักชื่อของเขาอยู่ใช่ไหม ?”
กัปตันพยักหน้า “ ที่แท้เป็นเขานี่เอง ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ผมจะรีบส่งคนไปนากระเป๋าเดินทางมาเดี๋ยวนี้ ! ”
เมื่อแอร์โฮสเตสสาวได้รับคําสั่ง ก็กลับไปหาหยางโปอีกครั้งและอธิบายว่า ” คุณสุภาพบุรุษ กัปตันของเราตกลงถ้าอย่างนั้นตอนนี้คุณก็สามารถส่งมอบกระเป๋าสัมภาระของคุณมาได้แล้ว “
หยางโปปรึกษากับลัวย่าวหัวไว้นานแล้ว เขาจึงหันไปพยักหน้าให้ลัวยาวหัว จากนั้นล้วย่าวหัวจึงหยิบกระเป๋าสัมภาระใบหนึ่งขึ้นมาจากพื้น
ลัวย่าวหัวลุกออกจากที่นั่งและเปิดกระเป๋าสัมภาระออกตรงทางเดิน หลายคนต่างพากันหัน หน้ามาชําเลืองมอง อยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ด้านในกันแน่ ถึงมีมูลค่าเป็นสิบล้าน !
หยางโปที่นั่งอยู่ด้านข้าง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายวีดีโอเก็บไว้
” กางเกงในตัวนี้มีมลค่าหนึ่งพันดอลลาร์ ถงเท้าคนี้มีมูลค่าสามร้อยดอลลาร์ ถ้าหายไปพวก คุณจะต้องรับผิดชอบ ! “ลัวยาวหัวเปิดสัมภาระออก คิดไม่ถึงว่าจะหยิบของพวกนี้ออกมาจากด้านใน
เมื่อแอร์โฮสเตสสาวเห็นกางเกงในในมือของลัวย่าวหัว ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางด้านข้าง
ด้วยใบหน้าที่แดง
ทุกคนในห้องโดยสารต่างพากันเปล่งเสียงหัวเราะออกมา
ลัวย่าวหัวดูเหมือนจะชอบทําอะไรทุเรศเป็นอย่างมาก หยิบกางเกงในอีกตัวหนึ่งออกมา
” กางเกงในตัวนี้ฝังเลี่ยมทอง ถ้าใส่แล้วจะหนักมาก มีมูลค่าหมื่นดอลลาร์ “
แอร์โฮสเตสสาวอดไม่ได้ที่จะมองไปที่กางเกงในตัวนั้น ดูไปมันก็เป็นแค่กางเกงขาสั้นธรรม ดาตัวหนึ่งเท่านั้น มีเลี่ยมทองฝังอยู่ที่ไหนกัน และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีมูลค่าหนึ่งหมื่นดอลลาร์
เธอจึงอดไม่ได้ที่จะโมโหขึ้นมาเล็กน้อย “ มีเลี่ยมทองฝังอยู่ที่ไหนกัน ? ฉันไม่ได้เรียนมาน้อย
คุณไม่ต้องมาโกหกฉัน !”
ลัวย่าวหัวยิ้มกวน ” คุณบอกว่าไม่มีเลี่ยมทองฝังอยู่ งั้นคุณก็ลูบมันดูสิ !”
จู่ๆ แอร์โฮสเตสสาวก็กลายเป็นใบ้ไปในทันที เธอชายตามองเข้าไปในกระเป๋าสัมภาระ
ก็พบว่าด้านในมีแต่เสื้อผ้า ของมีค่าอยู่ที่ไหนกัน ? เธอจึงรู้ว่าตัวเองถูกหลอกเข้าซะแล้ว !
” คุณสุภาพบุรุษ ในกระเป๋าสัมภาระของคุณ ไม่ได้มีของมีค่าอยู่เลย ฉันขอแนะนําให้คุณเปลี่ยนกระเป๋าสัมภาระมาตรวจสอบดีกว่า ” แอร์โฮสเตสสาวกล่าว
อย่าเชียวนะ ทําไมของข้างในของผมจะไม่มีค่า ? เสื้อผ้าพวกนี้มีมูลค่าอย่างน้อยก็ไม่ต่ํากว่าหลายหมื่นดอลลาร์เลยนะ มันจะไม่แพงได้ยังไง ? ” ตัวยาวหัวโต้กลับ
