เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 916 อาหารเลิศรส

ตอนที่ 916 อาหารเลิศรส

หยางโปยิ้มและเริ่มลงมือทําเต้าหู้เหวินซื้อตามคําแนะนําทันทีเต้าหู้นุ่มเตรียมเอาไว้ให้นานแล้ว

ดูเหมือนแม่บ้านทั้งสองคนเดิมทีก็คิดที่จะทําเต้าหู้เหวินซื้ออยู่แล้วเมื่อเห็นฝีมือการใช้มีดของหยางโปจึงคิดจะปล่อยให้เขาทํา

สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับการทําเต้าหู้เหวินชื่อคือการนั่นเต้าหู้หยางโปล้างมีดในน้ําเพื่อไม่ให้เต้าหู้เกาะมีดจากนั้นเขาถึงน้ําเต้าหู้ออกมาวาง

ชุยอี้ผิงยืนอยู่ข้างๆ จ้องมีดทําครัวที่อยู่ในมือของหยางโปตาไม่กระพริบหวังว่าจะได้เห็นทักษะการใช้มีดที่แตกต่างกัน

หยางโปไม่ได้ทําให้ชุยอี้ผิงผิดหวังเลย ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เต้าหู้จากนั้นมีดทําครัวในมือก็ตัดลงไปที่เต้าหู้ดูเหมือนว่าทุกๆการสับลงไปของมีดจะสลับซ้ํากับทิศทางของมีดมือของเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ

จนในที่สุด ก็เห็นเพียงความมันวาวของคมมีดที่สว่างวาบอยู่กลางอากาศเท่านั้นถึงกับเห็นมีดทําครัวไม่ชัดเห็นเพียงความมันวาวของเงามีดเท่านั้น!

ชุยอี้ผิงเบิกตากว้าง ดวงตาทั้งคู่กระพริบถี่ นี่มันน่าทิ้งมาก !

แม่บ้านสองคนที่กําลังทําอาหารอยู่ต่างพากันตกตะลึงพวกเขาหันไปมองด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง !

ที่ด้านนอกห้องครัวมีพนักงานมาฟังข่าวพวกเขายืนอยู่ที่หน้าประตูจ้องมองไปที่ทักษะการใช้มีดถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง เจ้านายคนนี้เจ๋งสุดๆไปเลย!

ไม่นาน การเคลื่อนไหวของหยางโปก็ช้าลงและค่อยๆหยุดลง

ชุยอี้ผิงที่ยืนอยู่ด้านข้างเอ่ยออกมาว่า “ นายเป็นเชฟมาก่อนหรือเปล่า?”

“ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ทําอาหารบ่อยนัก ” หยางโปเอ่ยออกมามองดูเต้าหู้นุ่มๆที่อยู่ตรงหน้าทําเอาเขารู้สึกพึงพอใจมาก

ชุยอี้ผิงจ้องไปที่เต้าหู้บนเขียง เต้าหู้ทั้งชิ้นดูไม่บุบสลายมันทําให้เขาประหลาดใจมาก

” นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?”

พนักงานที่ยืนอยู่นอกห้องครัวต่างก็พากันวิ่งกรูเข้ามาพวกเขารายล้อมอยู่หน้าโต๊ะและจ้องมองไปที่เต้าหู้บนโต๊ะทันที

“ ตัดไม่ถูกหรือเปล่า ? ทําไมยังคงรักษาสภาพเดิมได้ล่ะ !”

“ เป็นไปไม่ได้ ฉันเพิ่งเห็นว่ามีดนั่นโดนเต้าหู้ไปนะ !”

หยางโปหันหน้ากลับมามองโดยที่ไม่ได้พูดอะไรมากตามกฏและระเบียบของบริษัท พวกเขาไม่สามารถทิ้งภาระหน้าที่โดยพลการแต่วันนี้เขามาที่นี่ด้วยตัวเองทุกคนต่างก็รู้สึกสงสัย

เขาจึงไม่ได้พูดอะไรมาก

“ ยกน้ํามาให้ผมกะละมังหนึ่งหน่อยสิ ” หยางโปสั่ง

แม่บ้านในโรงอาหารเตรียมอ่างน้ําเล็กๆไว้เรียบร้อยแล้วอีกทั้งยังยกน้ําขึ้นมายืนรออยู่ด้านข้างแล้วแต่แค่มีคนมายืนรายล้อมอยู่ในบริเวณนี้มากเกินไปจึงไม่สามารถที่จะเดินเข้ามาได้

เมื่อได้ยินคําสั่งของหยางโป ทุกคนต่างก็รีบหลบไปด้านข้างและปล่อยให้ยกน้ําเข้ามา

หยางโปถือเต้าหู้ไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกมือถือมีดช้อนเอาเต้าหู้ทั้งหมดลงไปในน้ํา

เต้าหู้สไลด์ไปตามใบมีดและไหลลงไปในน้ําในตอนที่เส้นเต้าหู้หลายพันเส้นลงไปในน้ําก็กระจัดกระจายออกไปทันทีเส้นเต้าหู้แต่ละเส้นดูบางราวกับเส้นผม !

หยางโปหยิบตะเกียบคู่หนึ่งแล้วคนไปในน้ําเบาๆเส้นเต้าหูในน้ําค่อยๆแตกกระจายออกจากกัน

ดูหนาแน่นขึ้นมาก !

“ นี่มัน !” ชุยอี้ผิงจ้องมองไปที่ภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจเขานึกไม่ถึงเลยจริงๆ

ว่าจะเกิดปรากฏการณ์แบบนี้ขึ้น!

“ เป็นไปได้ยังไงเนี่ย !”

“ คุณพระ! ทักษะการใช้มีดของประธานหยางน่าทึ่งจริงๆ!”

“ ครั้งหนึ่งฉันเคยเห็นคนนั่นเต้าหู้ที่ร้านอาหารฮวยตอนนั้นเขานั่นเร็วมากแต่ก็ไม่เร็วเท่าประธานหยางและที่สําคัญที่สุดคือเต้าหู้ที่เชฟคนนั้นนั่นออกมาก็ไม่บางเท่าของประธานหยางเต้าหู้ที่หั่นแล้วดูมีสัดส่วนดีมากเหมือนกับถูกตัดออกมาด้วยเครื่อง !”

มีเสียงอุทานดังขึ้นในสถานที่เกิดเหตุทุกคนต่างตกใจกับทักษะการใช้มีดที่เก่งกาจของหยางโป

หลังจากนั้นสักพัก ชุยอี้ผิงก็โบกมือขึ้น “ เอาล่ะๆ แยกย้ายกันไปทํางานได้แล้วไม่ต้องมายืนเอ้อระเหยอยู่ที่นี่!”

หลังพูดติดต่อกันสองสามรอบ ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปแต่ข่าวก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งบริษัทประธานหยางที่ไม่มาปรากฏตัวมาเป็นเวลานานลงมือทําอาหารให้ทุกคนกินด้วยตัวเอง!

สิ่งที่สําคัญที่สุดคือทักษะการใช้มีดของประธานหยางนั้นยอดเยี่ยมมากถึงขั้นเป็นเชฟระดับดาวได้เลย

เมื่อข่าวแบบนี้แพร่กระจายออกไป ก็ทําให้ทั้งบริษัทคึกคักขึ้นมาทันที อันที่จริงมีการเล่าลือกันถึงตัวตนของหยางโปในบริษัทมานานแล้วโดยเฉพาะเมื่อไม่นานนี้เองที่หยางโปนําหัวงูทองสัมฤทธิ์กลับมายังประเทศจีนยิ่งทําให้บริษัทมีหน้ามีตาแค่หยางโปไม่ค่อยให้สัมภาษณ์เขาเป็นคนที่ถ่อมตัวมากถึงขนาดมีพนักงานบางคนไม่รู้ด้วยซ้ําว่าหยางโปหน้าตาเป็นยังไง

“ คุณได้ยินไหม ? ประธานหยางที่ไม่เคยเห็นหน้าคาตามาก่อนคิดไม่ถึงว่าจะมาที่บริษัทและยังลงมือทําอาหารกลางวันให้พวกเราด้วย !

“ ไม่ใช่มั้ง ประธานหยางที่เพิ่งกลับมาจากอเมริกาคนนั้นน่ะเหรอ ?”

“ ทักษะการใช้มีดของประธานหยางเก่งมาก ฉันเห็นมือของเขายกมีดแล้วสับลงฉับฉับมีดทําครัวตวัดขึ้นลงเห็นแค่แสงสีเงินกระพริบผ่านตาเท่านั้นเต้าหู้ทั้งก้อนดูสมบูรณ์แบบไม่บุสลายเลยแม้แต่น้อย ”

“ ประธานหยางเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดมาก ฉันต้องแต่งงานกับเขาให้ได้ ผู้ชายแบบนี้จะถึงจะเรียกว่าเป็นชายโสดเพชรตัวจริง !”

บรรดาพนักงานมีความคิดที่แตกต่างกันออกไป ทุกคนต่างก็อยากให้หยางโปนําสิ่งที่เป็นประโยชน์มาให้แน่นอนว่าสําหรับพนักงานหญิงบางส่วนแค่เถ้าแก่หน้าตาหล่อเหลาก็เพียงพอแล้ว!

หยางโปเตรียมอาหารกลางวันไว้อย่างประณีต และยุ่งอยู่จนถึงเที่ยง

เพราะได้ยินว่าวันนี้หยางโปจะกินข้าวเที่ยงอยู่ที่โรงอาหาร ทุกคนจึงคิดที่จะสร้างความประทับใจดีๆให้กับเขาทุกคนจึงวางแผนที่จะมาที่โรงอาหารช้ากว่าปกติเล็กน้อย

เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงก็ยังไม่มีใครมา หยางโปมองออกไปข้างนอกและหวังว่าจะมีคนมาก่อนเวลา

ชุยอี้ผิงกลับทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาดื่มซุปไปสองชามแล้ว และอดที่จะยกนิ้วให้ไม่ได้

” ซุปนี้ปรุงได้ดีมาก ทําเอาฉันถึงกลับได้กลิ่นหอมหวานจากเต้าหูเหวินซือเลยทีเดียว !”

“ พูดจาชี้ชั่วจริงๆ!” หยางโปพูด

ชุยอี้ผิงเหลือบมองออกไปข้างนอกและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ แต่ละคนนะ จริงๆเลย

ปกติเวลากินข้าวมักจะวิ่งมาเข้าแถวก่อนเวลาหลายนาที ตอนนี้ทํามาเป็นวางมาด มีประโยชน์ไหมเนี่ย ? ”

ชุยอี้ผิงกดสายโทรตาม “ พวกคุณไม่กินข้าวเที่ยงกันแล้วใช่ไหม ?”

“ พวกเราจะถึงแล้ว ” หลังจากได้รับสายของชุยอี้ผิง ทุกคนถึงกับรีบวิ่งกรูกันมาที่โรงอาหาร

คนแรกที่ถึงโรงอาหาร คิดไม่ถึงว่าจะเป็นกงเสี่ยวเจิ้ง พอเธอเลิกเรียนก็รีบมาทันที เธอไม่รู้เรื่องที่หยางโปเป็นคนเข้าครัวทําอาหารเลยด้วยซ้ํา

เมื่อมาถึงโรงอาหาร และเห็นหยางโปนั่งรออยู่แล้ว กงเสี่ยวเจิ้งก็มองไปในโรงอาหาร

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ เธอถึงกับอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงนิ่งอึ้งไปเลยทีเดียว

แม่บ้านในโรงอาหารกวักมือเรียกเธอ “ เร็วเข้า รีบเข้ามาเร็ว ถ้าช้ากว่านี้ พวกเขาจะมาถึงกันหมดนะ ! ”

กงเสี่ยวเจิ้งโบกมือให้หยางโป และเลือกอาหารตามคําแนะนําของแม่บ้านในโรงอาหาร

เธอตักผัดมันฝรั่งนั่นฝอยและเต้าหู้เหวินซื้อให้เป็นพิเศษ จากนั้นเธอจึงยกอาหารมานั่งที่โต๊ะของหยางโปแล้วนั่งลงข้างๆเขา

“ คุณทําอาหารเหรอ ? ” กงเสี่ยวเจิ้งมองหน้าหยางโป เห็นได้ชัดว่าตกใจมาก

หยางโปพยักหน้า ” เธอลองชิมดูสิ รสชาติน่าจะไม่เลวนะ”

กงเสี่ยวเจิ้งคีบเส้นมันฝรั่งขึ้นมา เส้นมันฝรั่งพวกนี้นั่นได้ดีมาก ดูเป็นสัดเป็นส่วนมาก

เธอใส่เข้าไปในปากเพื่อลองชิมดู เผ็ดร้อนปานกลาง รสชาติกําลังดี รู้สึกไม่เลวเลยทีเดียว !

“ อร่อย! ” กงเสี่ยวเจิ้งเอ่ยปากชม

หยางโปรู้สึกค่อนข้างภาคภูมิใจ “ เส้นมันฝรั่งผัดนี้มันเป็นงานถนัดของฉันอยู่แล้ว ดูเหมือนว่ารสชาติไม่เลวเลยทีเดียว ! ”

ชุยอี้ผิงนั่งมองทั้งสองคนอยู่ด้านข้าง ยิ้มจางๆโดยที่ไม่พูดอะไร

ในระหว่างที่กําลังคุยกันอยู่นั้น พนักงานจํานวนมากต่างก็พากันวิ่งกรูเข้ามา