ตอนที่ 229 : ตอนแรกก็คิดว่านายจะรวย แต่กลับกลายเป็นว่า นายก็แค่คนจน??
เขากลอกตาไปมาก่อนจะเริ่มเบนความสนใจ เขารีบหยิบรูปถ่ายของเอเวลออกมา
“หุหุ ดูสิ นี่คือ…แฟนของฉัน!”
จอห์นถือภาพเอาไว้แล้วเริ่มโอ้อวด
เขานั้นเริ่มด้วยการโชว์ภาพออกมาก่อนจะเล่าเรื่องราวที่ถูกแต่ง
และครั้งนี้เพื่อนๆของเขาที่มาจากยุโรปต่างก็รู้สึกประหลาดใจมาก (เอเวลเป็นคนชอบเก็บตัวจึงมีคนรู้จักน้อย) และพวกเขาต่างก็ต้องรู้สึกอิจฉาเจ้าชายจอห์น
แฟนนายสวยมากเลย!
“จอห์น นายคงภูมิใจมากแน่ๆ!”
“ผู้หญิงสวยอะไรอย่างนี้”
เจ้าชายจอห์นผู้โอ้อวดออกมา
“แฟนของฉันก็ต้องสวยอยู่แล้ว!”
แต่ฝูงชนโดยรอบก็ยังเยาะเย้ยออกมา
“โอ้อวดต่อไป โอ้อวดต่อไปเลย!”
“เสพติดการโอ้อวดขนาดนี้ เอาจริงๆฉันไม่อยากจะเชื่อคําพูดของคนแบบนี้หรอก!”
จอห์น “อะไร ไม่เชื่อฉันงั้นหรอ?! ดูรูปสิ รูปนี่แหละเป็นตัวพิสูจน์!”
เขาเอาโทรศัพท์และโชว์รูปให้ทุกคนดู
หลังจากที่พวกเขาได้เห็นรูปของเอเวลแล้วทุกคนต่างก็ต้องตกตะลึง–
“ว้าว- สวยจัง
“เทพธิดา”
“สาวลูกครึ่ง! สวยมาก!”
และในเวลานี้เองเจียงเฉินกับเอเวลก็เดินผ่านมาชอปปิ้งแถวนั้นพอดี
ปรากฏว่าวันนี้เอเวลนั้นต้องการมาซื้อเสื้อผ้าให้กับเจียงเฉินซึ่งถือว่าเป็นของขวัญให้กับแฟนใหม่ของเธอ..
ดังนั้นเจียงเฉินก็เลยต้องมาเดินชอปปิ้งกับเธอด้วย–
หลังจากนั้น
พวกเขาก็เดินผ่านจอห์นและคนอื่นๆ
เพื่อนคนหนึ่งของจอห์นก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเอเวล
เอ๊ะ?
เดี๋ยวนะทําไมดูคุ้นๆ?
จู่ๆเขาก็นึกถึงรูปที่จอห์นโชว์ให้เขาดูก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นเขาก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ “นี่แฟนนายไม่ใช่หรอ?”
ทุกคนตื่นตัวขึ้นมาทันที!
“เป็นเธอจริงๆด้วย!”
“เหมือนกันทุกประการ!”
“เดี๋ยวสิทําไมเธอถึงดูสนิทกับผู้ชายชาวจีนคนนั้นล่ะ?”
“ไม่ใช่แค่สนิท แต่เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาเป็นแฟนกัน ดูสิ พวกเขาจับมือกันด้วย!”
“ใช่ๆ หอมแก้มกันด้วย!”
กลุ่มเพื่อนจากยุโรปพากันมองดูด้วยความสนุกสนาน
“ที่ไหน?” เจ้าชายจอห์นมองไปตามทิศทางที่เพื่อนของเขาชี้ไป
อะไรกัน!!
ทําไมเอเวลถึงมาอยู่ที่นี่?!
แถมยังแสดงความโรแมนติกและความสนิทสนมกับเจียงเฉินบนท้องถนน?!
ใบหน้าของเจ้าชายจอห์นเปลี่ยนเป็นสีเขียว
เจ้าชายจอห์นคนนี้เป็นใครกัน?!
คนที่จะกลายเป็นกษัตริย์นะ!
ฉันเพิ่งจะโอ้อวดไป! แต่มันจะพลิกคว่ําง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน?!
เขาพูดออกมาทันที “พวกนายดูผิดแล้ว! ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แฟนของฉัน!”
ต่อให้ตายเขาก็ยอมรับตรงนี้ไม่ได้!
แต่คนรอบข้างก็ยังไม่เชื่อ!
“เห็นได้ชัดเลยนั่นแฟนของนายชัดๆ!”
“ พวกเราไม่ได้ดูผิดหรอก!”
โดยเฉพาะคนจีนที่เกลียดความเย่อหยิ่งของเขา พวกเขาเห็นโอกาศได้เยาะเย้ยอีกฝ่ายทําไมพวกเขาจะไม่ลงมือ?
“ยอมรับมาเถอะว่าแฟนของนายกําลังคยกับผู้ชายชาวจีน!”
“เจ้าชายจอห์นคุณมันน่าสงสารจริงๆ”
“เห็นนั่นไหมทุ่งหญ้าเขียวขจีเละนะ!”
“นั่นไม่ใช่เธอจริงๆ พวกเนายดูผิดแล้ว!” จอห์นตะโกนออกมา เขานั้นแทยจะอดไม่ไหวที่จะหาร่องรอยแตกบนพื้นแล้วมุดหนีไป
แม่งเอ๊ย!
และในเวลานี้เองเอเวลก็ได้ยินเสียงดังออกมาเธอจึงเดินเข้ามาดู และก็พบกับจอห์น!
โกรธมาก!
ไม่ว่าจะไปที่ไหนทําไมต้องเจอเขาด้วย?!
“นายตามฉันมาหรอ?”
เอเวลพูดออกมาด้วยความโกรธ
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น!”
จู่ๆจอห์นก็ลืมสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปว่า “เธอไม่ใช่แฟนของฉัน” และรีบตอบกลับเธออย่างรวดเร็ว
เพื่อนๆจากยุโรป “…”
เหมือนไม่เคยหลอกตัวเอง?
ถ้านี่ไม่ใช่แฟนของนายแล้ว นายรู้จักเธอได้ยังไงกัน?
เอเวลเดินเข้ามาและคว้าโทรศัพท์ของเจ้าชาย
เมื่อดูรูปที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือของเจ้าชายปรากฏว่ามันเป็นรูปของเธอทั้งหมด!
น่าขยะแขยง!
เอเวลโกรธจัดเธอด่าใส่เจ้าชายทันที “นายได้รับอนุญาติจากฉันไว้แล้วรียังไงถึงได้เก็บรูปของฉันเอาไว้แบบนี้! น่าขยะแขยง!”
“เอเวล ฟังคําอธิบายจากฉันก่อนนะ”
จอห์นรู้สึกอับอาย
เอเวลหายใจเข้าอย่างเย็นชาและอธิบายให้กับทุกคนฟัง “คนๆนี้เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นของฉันตอนที่ฉันยังเป็นเด็กเท่านั้น และฉันก็ไม่ได้เจอเขามากว่าสิบปีแล้ว ดังนั้นเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันค่ะ!”
หลังจากพูดจบเอเวลก็ลบรูปของเธอในโทรศัพท์ของเจ้าชายออกทั้งหมดต่อหน้าคนทุกคนตรงนี้และเดินกลับไปพร้อมกับเจียงเฉิน
คนรอบๆพากันหัวเราะออกมา
“น่าสงสารจริงๆพลิกคว่ําจนดูไม่ได้เลย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอยู่จรงนี้แล้วและเธอก็ไม่ใช่แฟนของนายจริงๆด้วย!”
“เห็นได้ชัดเลยว่าเธอรักนายมาก!”
จอห์น : 2 EP
ฉันอยากจะตาย!
หลังจากนั้นเจียงเฉินกับเอเวลก็เดินไปชอปปิ้งกันต่อ
เจ้าชายจอห์นก็ยังแค้นไม่หาย
ให้ตายเถอะ ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ!
ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว!
เอเวลเป็นผู้หญิงที่ถูกลิขิตมาให้แต่งงานกับฉันเท่านั้น!
ฉันจะไม่มีวันยอมมอบเธอให้เจียงเฉินได้!
แม้ว่าตามแฝนเขาจะโอ้อวดและโจมตีใส่เจียงเฉินในคืนพรุ่งนี้ แต่จอห์นไม่สามารถอดทนจนถึงตอนนั้นได้แล้ว
เขานั้นแอบตามทั้งคู่ไปทันที
“หืม? ร้านนี้ก็ดูดีนะ”
เอเวลชี้ไปที่ป้ายของร้านอย่างกระตือรือร้น
เจียงเฉินมองตามไปที่ป้ายของร้านและพยักหน้า
ร้านนี้ก็คือร้านดัง…
ร้านเครื่องประดับสุดหรู [แฮร์รี่ วินสตัน]
ร้านนี้เป็นดั่งราชินีแห่งโลกเครื่องประดับมันเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกสําหรับเครื่องประดับจากเพรชและเงิน
นอกจากชนชั้นสูงอย่างควีนเอริซาเบธและดัชเชสแห่งวินด์เซอร์แล้ว ดาราภาพยนต์ฮอลลีวูดชื่อดังต่างก็ชื่นชอบเครื่องประดับของแฮร์รี่ วินสตัน เพียงเท่านี้ก็เห็นได้ชัดแล้วว่าสถานะของแฮร์รี่ วินสตันนั้นสูงแค่ไหน!
อย่างที่ทราบกันดีชนชั้นสูงของยุโรปนั้นมักจะชื่นชอบอัญมณี
พูดง่ายๆก็คืออัญมณีนั้นเป็นสัญลักษณ์ของอํานาจของพวกเขา
ดวงดาวแห่งแอฟริกาที่อยู่บนมงกุฎของราชินีอลิซาเบธนั้นก็เป็น เพชรธรรมชาติที่มีขนาดใหญ่ที่สุดบนโลก
ราชวงศ์ยุโรปนั้นจะเปรียบเทียบและโอ้อวดกันด้วยอัญมณี!
ก่อนที่จะมาถึงร้านนี้ เอเวลก็ใช้เงินมากกว่า 2 ล้านเพื่อซื้อชุดหลายชุดให้กับเจียงเฉิน
เจียงเฉินเองก็คิดว่าเขานั้นก็ควรจะซื้ออะไรให้เธอกลับบ้าง
“ที่นี่มีเครื่องประดับเต็มไปหมดเลย”
หมดเลย
เอเวลรู้สึกประหลาดใจ
สม
เจียงเฉินยิ้มออกมาก่อนจะพาเอเวลไปเดินดูเพื่อซื้อมาสักชิ้น
พนักงานระดับสูงของร้านเดินแนะนําพวกเขา
“แฮร์รี่ วินสตันได้รับการยอมรับจากราชวงศ์มานาน ไม่เพียงแต่ดัชเชสแห่งวินด์เซอร์ แต่ยังรวมถึงราชินีอลิซาเบธ เจ้าหญิงไดอาน่าฯลฯ… พวกเธอต่างก็สวมใส่เครื่องประดับของแฮร์รี่ วินสตันในโอกาศสําคัญระดับนานาชาติ และด้วยความชื่นชอบของพวกเขาในที่สุดแบรนด์เครื่องประดับของเราก็กลายเป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก!”
เจียงเฉินพยักหน้า
เขาเองก็เคยได้ยินเกี่ยวกับแบรนด์นี้มาก่อน
“จี้เพชรชิ้นนี้นายคิดว่ายังไงหรอ?”
เอเวลชื่นชอบเครื่องประดับชิ้นหนึ่งดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยประกาย
“คุณผู้หญิงสายตาดีมากเลยนะครับ!”
พนักงาน “นี่คือสร้อย ดีพบลูแกรนด์ ครับเป็นหนึ่งในสินค้าที่ดีที่สุดของเรา มันทํามาจากเพชรที่ผ่านการเจียระไนแบบเหลี่ยมเกสร 186 เม็ดพร้อมด้วยเพรชสีน้ําเงินตรงกลางหนัก 4.78 กะรัตโดยมีน้ําหนักรวยอยู่ที่ 45.71 กรัมครับ”
“อืม”
เจียงเฉินที่เห็นว่าเอเวลชอบมันมากเขานั้นก็เลยจะถามราคา แต่ในเวลานี้เอง–
จอห์นก็โผล่เข้ามาอย่างกระทันหัน!
จอห์นที่แอบตามทั้งคู่มานานก็รอคอยโอกาศอยู่เงียบๆ และในที่สุดเขาก็เจอกับโอกาศที่จะโอ้อวด
เขากระโดดออกมาทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหญิงเอเวล เขาเป็นแค่คนขับตี้ตี้ จะไปซื้อให้เธอได้ยังไงกัน?!”
“จี้เพรชอันล้ําค่าและสวยงามนี้ซึ่งเหมาะกับคุณจริงๆ!”
“แต่อย่างไรก็ตาม คนๆนี้ก็คนจ่ายเงินให้คุณไม่ได้อยู่ดี!”
เขาพูดเยาะเย้ยเจียงเฉินออกมา
ก่อนจะเริ่มแนะนําตัวกับคนของร้านแฮร์รี่ วินสตัน
“ฉันคือเจ้าชายแห่งราชวงศ์โบฮีเมียในยุโรป และแน่นอนว่าฉันรู้จักแบรนด์ แฮร์รี่ วินสตัน] มากพอที่จะรู้ว่าแบรนด์นี้ไม่มีการต่อราคา!”
“แม้แต่เจ้าหญิงไดอาน่า มาริลินมอนโร ก็ยังเป็นผู้ใช้ที่ภักดีต่อแบรนด์นี้อีกด้วย!”
“เพรชที่ใหญ่ที่สุดในโลกทั้งสามเม็ดต่างก็ถูกเจียระไนจากแบรนด์นี้!”
“คนขับซื้อย่างนายไม่มีทางจ่ายได้หรอก”
ผู้คนริบๆต่างก็รู้สึกว่าเจียงเฉินนั้นไม่น่าจะจ่ายได้จริงๆ
“ ฟังจากเจ้าชายจอห์นแล้ว แบรนด์แฮร์รี่ วินสตันนั้นไม่มีราคาที่คนทั่วๆไปสามารถซื้อได้จริงๆ”
“เฮ้ ชายหนุ่มกับหญิงสาวคนหนึ่งที่มีความสามารถมากคนหนึ่งก็สวย น่าเสียดายจริงๆช่องว่างนั้นใหญ่มากเกินไป”
“เจ้าชายจากยุโรปถึงขั้นต้องขโมยแฟนของหนุ่มชาวจีนเลยหรอ?”
จอห์นรู้สึกโล่งใจที่เขาสามารถสร้างความอับอายให้กับเจียงเฉินได้ เขาสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชาและหยิบบัตรเครดิตวีซ่าออกมา “เด็กน้อย วันนี้ฉันจะให้นายได้เห็นถึงช่องว่างของฉันกับนาย!”
“พนักงาน รูดการ์ดได้เลย!”
พนักงานชายของแฮร์รี่ วินสตันรับบัตรออกมาด้วยความเคารพ และเดินไปรูดการ์ดทันที
แต่ฝนไปไม่นานพนักงานก็เดินกลับมาด้วยความอายๆ แต่เขาก็พูดออกมาอย่างสุภาพ “ขอโทษด้วยนะครับเจ้าชายจอห์น แต่เงินในบัตรของคุณมีไม่พอครับ”
“อะไรนะ?!”
จอห์นที่คิดว่าชัยชนะอยู่ที่ตัวเองแล้วก็ต้องตกตะลึง!
“ไม่พองั้นหรอเป็นไปได้ยังไงกัน?”
“บัตรของฉันมีเงินอยู่ 10 ล้านนะ!”
“แค่ก แค่กะ”
พนักงานคนนั้นมองเขาด้วยสายตาราวกับกําลังดูคนปัญญาอ่อน “แต่ดีพ-บลูแกรนด์ของแฮร์รี่ วินสตันมีราคา 13.6 ล้านนะครับ!”
“อะไรนะ?!”
จอห์นกระโดดขึ้นมาและตะโกนออกมา “อะไรนะ ทําไมมันแพงขนาดนี้?! นายคิดจะแบล็กเมล์ฉันยังไง?! ฉันซื้อเครื่องประดับแบรนด์นี้ที่ยุโรปมันยังไม่แพงขนาดนี้เลย!”
พนักงานกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา “ที่ยุโรปสินค้าแบบนี้จะมีราคาถูกกว่ามากครับ แต่ที่จีนนั้นมีการเรียกเก็บภาษีสินค้าฟุ่มเฟือยสูงสุดถึง 45% โดยเฉพาะสินค้าที่นําเข้ามาจากยุโรป! ดังนั้นราคาของมันก็จะสูงขึ้นมากครับ”
จอห์นอึ้ง!
เขานั้นคิดว่าตัวเองรู้จักแบรนด์แฮร์รี่ วินสตันมากพอแล้ว!
แต่คิดไม่ถึงว่าแท้จริงแล้วเขายังไม่พอ!
เขานั้นลืมเรื่องภาษี 45% สําหรับสินค้าฟุ่มเฟือยในจีนไปสนิท!
พนักงานชาย “เจ้าชายจอห์นครับ คุณยังอยากซื้อมันอยู่ไหมครับ ขอเพียงเพิ่มเงินอีก 3 ล้านหยวนก็สามารถซื้อได้แล้วครับ”
เจ้าชายจอห์นได้แต่อับอาย–
เขาไม่มีเงินอีกแล้ว
เงินเขาหมดจริงๆ
เจียงเฉินตกตะลึง “คุณเป็นเจ้าชายไม่ใช่รียังไง ทําไมเงินแค่นี้ก็ไม่มีแล้วล่ะ?”
เจียงเฉินนั้นคิดว่าเจ้าชายจากยุโรปแต่ละคนนั้นร่ํารวย แต่คิดไม่ถึงว่าจริงๆแล้วพวกเขาจะจนขนาดนี้
ผู้ชมโดยรอบก็ตกตะลึงเช่นกัน
เดินที่พวกเขาคิดว่าคนที่เป็นเจ้าชายจะมีอํานาจมาก และมีเงินทองมากมายเก็บเอาไว้ในคลังสมบัติเหมือนกับละครในทีวี แต่แท้จริงแล้วพวกเขากลับ…ยากจน?
มีเงินไม่เกินสิบล้าน?
เอเวลหัวเราะลั่น!
“งั้นฉันจะอธิบายให้ก็ได้”
เอเวลพูดออกมา “ก่อนยุคปฏิวัติยุโรป ราชวงศนั้นมั่งคั่งมากจริงๆ”
“แต่หลังจากเข้าสู่ยุคสมับใหม่แล้ว ราชวงศ์แม้จะยังอยู่แต่ก็จะอยู่กันแบบราชาธิปไตยตามรัฐธรรมนูญ อํานาจทั้งหมดจะตกไปอยู่ที่รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ราชวงศ์นั้นมีอยู่เพียงแค่ในนามและไม่มีอํานาจใดๆเลย”
“ไม่เพียงแต่ไม่มีอํานาจ แต่การที่ราชวงศ์จะมีอยู่ต่อไปได้หรือไม่ นั้นก็จะขึ้นอยู่กับความคิดเห็นของประชาชน!”
“และคนจํานวนมากต่างก็ไม่ได้อยากที่จะเลี้ยงดูราชวงศ์ที่ชอบใช้เงินฟุ่มเฟือย พวกเขาต่างต้องการให้ราชวงศ์ลดค่าใช้จ่ายของตัวเอง”
“และด้วยสาเหตุนี้ม้ราชวงศ์ยุโรปจะมีสถานะที่สูงส่ง แต่ความจริงกับยากจน ขนาดพระราชวังบักกิ่งแฮมของราชินีอลิซาเบธยังถูกลดข้ารับใช้ลงจนถึงขีดสุด จนบางทีราชินีต้องเดินปิดไฟรอบปราสาทเอง และยาสีฟันนั้นก็จะต้องบีบจนหมดหลอดถึงจะเปลี่ยนใหม่ได้!”
“ในแง่ของความมั่งคั่ง ราชวงศ์ยุโรปนั้นด้อยกว่าราชวงศ์ในตะวันออกกลางอย่างเห็นได้ชัด พวกเขานั้นเป็นราชวงศ์มั่งคั่งตัวจริง!”
“อย่างเช่นราชวงศ์สวีเดนมีทรัพย์สินแค่ 16 ล้านยูโรเท่านั้น พวกเขาเป็นราชวงศ์ที่ยากจนที่สุดแล้ว”
“ราชวงศ์โบฮีเมียแม้จะแข็งแกร่งกว่าของสวีเดนแต่เราก็ยังมีขีดจํากัด”
“ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลจอห์นยังมีธุรกิจอยู่ แม้แต่เงินพวกเขาก็คงไม่มีแล้ว!”
เอเวลมองดูจอห์นด้วยความน่าสงสารและถอนหายใจออกมา “จอห์น นายอย่าทําตัวกล้าหาญไปหน่อยเลย เงินของนายมีเท่าไหร่ฉันก็พอเดาออก”
เธอกอดแขนของเจียงเฉินก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “ในแง่ของเงินนายมีดีไม่เท่าแฟนของฉันหรอกนะ!”
“ไม่! ฉันไม่เชื่อ!”
จอห์นตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
เจ้าชายผู้สง่างามอย่าฉันเนี่ยนะมีเงินไม่เท่าคนขับรถ?!
นี่มันความอัปยศ!
เจ้าชายจอห์นหันไปหาเพื่อนของเขา “ฉันขอยืมเงินหน่อยได้ไหม?”
เพื่อนชาวยุโรปกรอกตาไปมา “ฉันมีเงินไม่มากหรอก ต่อให้ฉันให้นายยืมก็ยังขาดอีกเป็นล้าน!”
จอห์นตกตะลึง “ปกตินายไม่ได้โอ้อวดนักรียังไงว่าตัวเองรวย?!”
เพื่อนชาวยุโรปไม่ได้โกรธ
“เงินเป็นล้านให้ยืมง่ายๆไม่ได้หรอกใช่ไหม?”
เรือแห่งมิตรภาพพลิกคว่ํา!
จอห์นกับเพื่อนของเขาทะเลาะกัน
พนักงานของแฮร์รี่ วินสตันพูดไม่ออก “…”
เจียงเฉินยักไหล่
คิดว่าตัวเองรวยแต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะจนขนาดนี้
เจียงเฉินจ่ายเงินซื้อมันทันที
“ชิ้นนี้ฉันรับเอง เอาไปรูดได้เลย ขอบคุณ!”
ปก
พนักงานชายยิ้มออกมาอย่างสดใสและคํานับอย่างสุภาพ “ยินดีด้วยครับคุณเจียง จี้เพรชสีน้ําเงินอันสวยงามนี้เป็นของเจ้าหญิงเอเวลแล้ว!”
เอเวลรู้สึกตกใจมาก
เจียงเฉินนําจี้เพรชสีน้ําเงินมาสวมให้กับเอเวลทันที
สร้อยคอเพรชดีพ-บลูแกรนด์ที่สวยงามประดับไปด้วยเพรชกว่า 100 เม็ดดูเข้ากับเพรชสีน้ําเงินขนาด 4.78 กะรัตส่องประกายออกมาบนคอระหงส์ขาวราวกับหิมะของเอเวล
เจ้าชายจอห์นตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อคนที่ดูอยู่ก็ตกตะลึง
“ พระเจ้า ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าหนุ่มหล่อรวยชาวจีนของเราจะหักหน้าเจ้าชายจากยุโรปได้ขนาดนี้!”
“อ้าว เจ้าชายอะไรเนี่ย?”
“เจ้าชายผู้น่าสงสาร?”
“ถึงจะดูสูงส่งมาก แต่กลับไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อเครื่องประดับจากแฮร์รี่ วินสตันให้หญิงสาว!”
จอห์นปิดหน้าของตัวเอง
(/? *) ร้องไห้
ไม่เหลือหน้าให้อยู่แล้ว!
เมื่อเทียบความรวยแล้วเขากลับแพ้เจียงเฉิน! ที่เป็นแค่คนขับ
