ตอนที่ 368 : ใบหน้าของนายจะมีค่าสักแค่ไหนกัน?
ลีฮวาเจียนประธานของไชน์นิ่งสตาร์ใช้เวลาอยู่ในห้องผู้ป่วยไอซียุถึงหนึ่งวันเต็มๆก่อนจะฟื้นขึ้นมา
“ฮุนฮยอกอยู่ที่ไหน? ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?” ลีฮวาเจียนถามออกมา
ผู้ช่วยก้มหน้าตอบ “ท่านประธานครับตอนนี้ ท่านรองประธานยังคงรักษาตัวอยู่ในโรงพบาบาลของประเทศจีนครับ”
ลีฮวาเจียนโกรธมาก “ฉันรับเรื่องนี้ไม่ได้! กล้าดียังไงถึงทําให้ตัวเองกลายเป็นตัวตลกในสายตาชาวจีน!”
“ท่านประธาน ตอนนี้คนในประเทศเกาหลีไม่น้อยเลยที่กําลังโจมตีไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปของเราผมไม่ทราบว่าท่านประธานจะให้จัดการยังไงดีครับ” ผู้ช่วยถามออกมาด้วยความกังวล
ลีฮวาเจียนตอบอย่างไม่ใส่ใจ “เรื่องในประเทศของเราไม่เป็นไร เพราะถึงยังไงสื่อส่วนใหญ่ในประเทศของเราก็อยู่ในกํามือของเราอยู่แล้ว ยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถสร้างกระแสได้แล้ว สถานการณ์ในประเทศจีนล่ะเป็นยังไงบ้าง?”
ผู้ช่วยตอบ “เรื่องของท่านรองประธานในตอนนี้กําลังเป็นข่าวอยู่ในประเทสจีนครับ เว็บไซต์ข่าวส่วนใหญ่กําลังพูดถึงประเด็นนี้กันครับ”
ลีฮวาเจียนพูด “ฉันจําได้ว่าในประเทศจีนคนที่คุมเว็บไซต์ข่าวอยู่น่าจะเป็นจาหล่า และฉันก็ได้ยินมาว่าถ้าใช้เงินมากพอเราก็สามารถขอให้เขาลบข่าวออกไปได้ ดังนั้นรีบติดต่อหาเขาและขอให้เขาลบข่าวนี้ออกไปไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ก็ให้เขาไป”
ผู้ช่วย “แต่ท่านประธานครับ ถ้าเว็บไซต์ข่าวของทางนั้นปฏิเสธล่ะครับ?”
ลีฮวาเจียนเยาะเย้ยและพูดออกมาอย่างเย่อหยิ่ง “ฮ่าๆ ด้วยอิทธิพลของไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปของเรามีหรอที่พวกมันจะกล้าไม่เชื่อฟัง?”
เมื่อผู้ช่วยได้ยินเขาก็พยักหน้าทันที เขานั้นรู้ดีว่าบริษัทใหญ่อย่างไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปนั้นคงจะไม่มีบริษัทไหนในประเทศจีนที่จะกล้าเผชิญหน้ากับไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปของพวกเรา
“ท่านประธานผมจะรีบจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ”
ผู้ช่วยโค้งคํานับแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้เจียงเฉินกับซเสียวเสี่ยวกําลังออกมาทานอาหารเย็นกับเพื่อนร่วมชั้นของซูเสี่ยวเสี่ยวและสามีของเธอ
รูปลักษณะของเพื่อนร่วมชั้นหญิงนั้นก็ไม่ได้ธรรมดาแถมสามีของเธอก็หล่อไม่น้อยเลย
แต่แน่นอนว่าพวกเขายังห่างจากเจียงเฉินมาก
พวกเขาคุยกันอย่างเพลิดเพลินทั้งเรื่องตั้งแต่สมัยมัธยมจนไปถึงมหาลัย
แต่หลังจากคุยกันไปได้สักพักก็เริ่มมีบางอย่างปกติและบรรยากาศก็เริ่มรุนแรงขึ้น
ทั้งซูเสี่ยวเสี่ยวและเพื่อนร่วมชั้นของเธอเริ่มอารมณ์เสีย
ในฐานะที่พวกเธอนั้นเป็นผู้หญิงมันก็คงเป็นเรื่องปกติที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเปรียบเทียบกันได้
เพื่อนร่วมชั้นหญิงมองไปที่สามีของเธอและพูดว่า “ดูสามีของฉันส์เขาแข็งแรงมากเลยนะ!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวดึงแขนของเจียงเฉิน “สามีของฉันก็หล่อมากเลยนะ”
เพื่อนร่วมชั้นหญิง “สามีของฉันเก่งมากเขาสามารถต่อสู้ห้าต่อหนึ่งได้สบายๆ
ซูเสี่ยวเสี่ยว “แต่สามีของฉันมีซิกแพค!”
“สามีของฉันให้เงินฉันหนึ่งหมื่นหยวนต่อเดือน!”
“สามีของฉันซื้อบ้านให้ฉัน!”
“สามีของฉันได้เงินเดือนเพิ่มทุกเดือน!”
“สามีของฉันให้ค่าขนมฉันเดือนละล้าน!”
เชือดเฉือนกันไปมา!
เจียงเฉิน “…”
สามีของเพื่อนร่วมชั้นหญิง “…”
มองหน้ากัน…
เพื่อนร่วมชั้นหญิงพบว่าตัวเองกําลังเสียเปลียบ!
เธอรีบตะโกนออกมาว่า “สามีของฉันเชื่อฟังฉันมากจนสามารถกินอได้ใ”
ซูเสี่ยวเสี่ยว “สามีของฉันก็สามาร…อื้มมมมม…”
ขณะที่ซูเสียวเสียวกําลังจะพูดออกมาการแสดงออกของเจียงเฉินก็เปลี่ยนไปทันทีและเขาก็รีบปิดปากของเธอ
ฉันจะไม่ยอมกินอเด็ดขาด!
ซูเสี่ยวเสี่ยวก็เพิ่งจะรู้ตัวกินอ?
เหงื่อตกลง
ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ “ถ้าเธอทําให้สามีของเธอกินได้จริงๆฉันจะให้คําละหนึ่งพันหยวนเลย!”
ดวงตาของสามีเพื่อนร่วมชั้นเป็นประกาย “หนึ่งพันหยวน?”
เพื่อนร่วมชั้นหญิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที “แน่ใจนะว่าคําละพันหยวน?”
เจียงเฉินกับซูเสี่ยวเสี่ยว “???” ตกตะลึง!
ตาค้าง!
อะไรกัน?!
อย่าบอกนะว่าจะกินอจริงๆ?!
ในเวลานี้เพื่อนร่วมชั้นหญิงก็พูดกับสามีของเธอว่า “หนึ่งพันหยวนนี้ฉันจะให้นายเก็บไว้แปดร้อยและอีกสองร้อยฉันจะเก็บเอาไว้เงินแปดร้อยนั้นนายเอาไปใช้ส่วนตัวได้เลยฉันไม่สน!”
สามีของเธอเคลื่อนไหวทันทีหยิบช้อนและเตรียมตัว “ออยู่ที่ไหน ฉันจะกิน!”
เจียงเฉินเข้าใจได้ทันที!
พระเจ้า!
สรุปแล้วเขาเป็นผู้ชายที่ถูกควบคุมการเงินอย่างเข้มงวด!
น่าสงสารจริงๆ!
เพื่อเงินส่วนตัวถึงกับต้องยอมกิน!
สุดยอด!!
ทันใดนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามา
ผู้โทร : จางเป่ย
“คุณจางมีอะไรหรอครับ?”
“เจ้าของบริษัทไชน์นิ่งสตาร์เพิ่งโทรมาหาผมและต้องการให้เราลบข่าวที่กําลังเป็นที่นิยมของไชน์นิ่งสตาร์ออกให้หมดครับและเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับคุณเจียงด้วย ผมเลยโทรมาถามก่อนว่าคุณเจียงคิดยังไง?”
เจียงเฉินหัวเราะ “ไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปให้เงินมาเท่าไหร่ล่ะ?”
จางเปีย “ตอนแรกพวกเขาไม่ได้เสนอเงินมาครับ พวกเขาถือว่ามันเป็นการไว้หน้าของพวกเขา….”
พรูด~~
เจียงเฉินพ่นชาที่จบอยู่ออกมา
ช่างหน้าแกเถอะพวกไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ป!
จะให้ยกเล็กข่าวเพื่อไว้หน้า?
จางเป๋ย “พอผมตอบไปว่าไม่เห็นด้วยพวกเขาก็เสนอเงินมาให้หนึ่งล้านครับ”
เจียงเฉิน “หนึ่งล้าน? คิดว่าพวกเราอยู่ในประเทศเล็กๆของพวกเขารียังไง?”
ไชน์นิ่งสตาร์กร็ปหยิ่งยโสเกินไปแล้วพวกเขาลืมไปแล้วรึยังไงว่าที่นี่ประเทศจีน!
ต้องขอบคุณความพยายามของไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปที่ทําให้จาหล่าและเว็บไซต์หลักๆพากันถอดข่าวออกไป
แต่อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่กับโต่วอินที่ไม่ได้ถอดข่าวนี้ออกและมันก็ได้กลายเป็นแหล่งข่าวเดียวที่ยังมีข่าวนี้อยู่มันจึงทําให้โต่วอินยิ่งได้รับความนิยมเป็นพิเศษ
และในตอนที่ข่าวนี้ถูกส่งกลับมาที่เกาหลีประธานของไชน์นิ่งสตาร์ก็โกรธจัด
“เกิดอะไรขึ้น?! ทําไมบนโต่วอินถึงยังมีการพูดถึงเรื่องนี้อยู่?! ทําไมข่าวนี้ถึงไม่ถูกถอดออกไป?!”
ผู้ช่วยเช็ดเหงื่อด้วยความตื่นตระหนก “ท่านประธานครับ ผมได้เจรจากับประธานของโต่วอิน แล้วแต่ว่าพวกเขาปฏิเสธ”
“บ้าเอ๊ย! ทําไมโต่วอินถึงกล้าไม่ไว้หน้าของไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปไปตรวจสอบข้อมูลแล้วนํามาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
“ได้ครับท่านประธาน!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาข้อมูลของโต่วอินก็มาถึงลีฮวาเจียน
เมื่อได้เห็นข้อมูลแล้วเขาก็ต้องตกตะลึง!
ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมโต่วอินถึงกล้าขนาดนี้
ด้วยผู้ใช้งานกว่าสองพันล้านคนทั่วโลกและมีมูลค่าบริษัทกว่าหนึ่งแสนล้านดอลลาร์!
“คิดไม่ถึงเลยว่าพวกมันจะกล้าได้ถึงขนาดนี้”
แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปแล้วพวกมันก็ไม่ต่างจากเศษขยะ!
ในเวลานี้ผู้ช่วยก็แอบแนะนําว่า“ท่านประธานครับหรือว่าเราจะฟ้องพวกเขาดี?”
ลีฮวาเจียนหันไปมอง “เจ้าโง่! ถ้าแกฟ้องร้องมันยิ่งทําให้เรื่องแย่ลงไม่ใช่หรือยังไง! แกต้องการให้คนทั้งโลกรู้เรื่องอื้อฉาวของไชน์นิ่งสตาร์กรุ๊ปหรือยังไง?!”
ผู้ช่วยก้มหน้าและไม่กล้าพูดอะไรออกมา
ลีฮวาเจียนขมวดคิ้ว
“หรือว่าเราจะต้องยอมทําใจ เพราะว่าเรานั้นไม่มีอิทธิพลหลงเหลืออยู่ในประเทศจีนเลย พวกเราคงทําได้แต่รอให้ข่าวเงียบหายไปเอง”
“ปล่อยไปตามนั้นไม่ได้”
อย่างไรก็ตามลีฮวาเจียนคงจะลืมไปว่าโต่วอินนั้นมีผู้ใช้งานถึงสองพันล้านคนอยู่ทั่วทั้งโลก
เมื่อลองคํานวณดูแล้วประเทศจีนและมีผู้ใช้งานอยู่หกร้อยล้านคนในขณะที่โต่วอินมีผู้ใช้งานถึงสองพันล้านคนทั่วโลก ด้วยจํานวนผู้ใช้งานที่มากขนาดนี้ในไม่ช้าก็เร็วเรื่องนี้จะต้องถูกแพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างแน่นอน
ทางฝั่งประเทศจีนเจียงเฉินก็พบว่าข่าวของลีฮุนฮยอกบนเว่ยป๋อและเว็บข่าวอื่นๆนั้นได้ถูกลบออกไปแล้ว
ขมวดคิ้ว
เรื่องแบบนี้มันไม่ควรหายไปง่ายๆแบบนี้สิ
ดูเหมือนว่ามีคนต้องการที่จะลบมันออกไป
ในเวลากลางวัน
เจียงเฉินเดินออกมาจากชุมชน
คลื่นความร้อนแผ่ลงมา
อากาศค่อนข้างแจ่มใส
ในเวลานี้หลันหน่วนหยานก็เพิ่งจะเลิกงานแล้วออกมาทานข้าวกับจียงเฉิน
“สามีฝากร่มหน่อยนะ ฉันขอไปเข้าห้องน้ําก่อน….”
หลันหน่วนหยานส่งร่มกันแดดให้กับเจียงเฉินก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ํา
“ได้จะที่รักษ”
เจียงเฉินถือร่มและรออยู่ข้างถนน
ในเวลานี้เองก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินผ่านมาและเห็นร่มที่เจียงเฉินถืออยู่
เขาอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเจียงเฉิน
“เป็นผู้ชายแท้ๆแต่กลับใช้ร่มที่มีลวดลายแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเป็นสาว ฮ่าๆๆ….”
และในเวลานี้เองหลันหน่วนหยานก็เดินกลับมาจากการเข้าห้องน้ํา
“ที่รัก~~~”
“เพื่อนของคุณหรอ?”
“ไม่รู้สิสุนัขที่ไหนก็ไม่รู้…”
“อะไรนะ?”
เจียงเฉิงกอดเอวหลันหน่วนหยานพร้อมกับถือร่มเดินจากไป…
ชายหนุ่มยืนอยู่คนเดียวข้างถนน
ลมพัดผ่าน~~
อากาศเย็นลง~~
