เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ – ตอนที่ 387 : แกล้งทําเป็นยังไม่แพ้!

ตอนที่ 387 : แกล้งทําเป็นยังไม่แพ้!

เมื่อหวงเหยากวงเห็นรูปทรงของรถคันนี้และแบรนด์เมอร์เซเดสเบนซ์ของมันเขาก็รู้ได้ทันทีว่ารถคันนี้จะต้องแพงอย่างแน่นอน!

และดูแล้วน่าจะเป็นรุ่นจํากัดจํานวนด้วย!

“เจียงเฉินคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับรถคันนี้?”

“นอกจากนี้ผู้หญิงคนนั้น(ลูซี) มองเพียงแวบแรกก็รู้ได้ทันทีว่าไม่ธรรมดา เธอจะต้องเป็นหนึ่งในชนชั้นสูงของวงการธุรกิจแน่ๆ แต่ว่าเธอมีความสัมพันธ์อะไรกับเจียงเฉินล่ะ?”

“เจียงเฉินคนนี้เป็นแค่เด็กกําพร้าไม่ใช่หรอ เขาเป็นแค่คนทําธุระไม่ใช่หรือไง?”

สงสัยมาก!

ในอีกด้านหนึ่งคนรวยรุ่นที่สองก็เดินออกมาจากประตูของบริษัทและเมื่อเขาเห็นเจียงเฉินเขาก็โบกมือด้วยความดีใจ

“อาจารย์…”

“ว้าว ท่านอาจารย์นี่มันรถเมอร์เซเดสเบนซ์รุ่นใหม่ล่าสุดไม่ใช่เหรอ? ผมยังจําได้ว่ามันอยู่ใน ขั้นการออกแบบอยู่เลยไม่ใช่หรือยังไงตอนนี้มันเสร็จแล้วงั้นเหรอ?”

“แม้แต่ผมเองยังไม่มีคุณสมบัติมากพอดีซื้อรถคันนี้เลย อาจารย์ทําได้ยังไงกัน?”

“อาจารย์ผมคิดว่าคุณจะต้องเป็นหาเศรษฐีแน่ๆเลยใช่ไหม และการออกมาทําธุระก็เป็นการออกมาสัมผัสประสบการณ์ชีวิตใช่ไหม?”

เกาซวยเอามือลูปไปที่รถเมอร์เซเดสเบนซ์พร้อมกับดวงตาของเขาที่มีแสงส่องเป็นประกายออกมา

เขาสรุปความจริงออกมาได้ในทันที

ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจเจียงเฉินรีบขับรถและพาลูซื้ออกไปทันที

ต้องบอกเลยว่าตอนที่สตาร์ทรถเสียงของเครื่องยนต์นั้นน่าตกตะลึงและมีเสน่ห์มากจริงๆ

ห่างออกไปหวงเหยากวงพยายามมองดูรอบๆและพูดกับคนขับรถว่า “นายเห็นกล้องหรือว่าทีมงานถ่ายทําบ้างไหม?”

คนขับรถ “??? ผมไม่เข้าใจว่าเจ้านายหมายถึงอะไร?”

หวงเหยากวง “ฉันถามว่านายเห็นพวกมันบ้างไหม?”

คนขับรถ “ไม่เลยครับ”

หวงเหยากวงพยักหน้า

เขาเองก็ไม่เห็นเหมือนกัน

นี่จะต้องไม่ใช่การถ่ายทําอย่างแน่นอน

ผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับรถคันนี้?

“ไปหาใครสักคนมาตรวจสอบเจียงเฉินกับผู้หญิงคนนั้นดูว่ามันเกิดไรขึ้นแล้วก็รถคันนั้นด้วย…”

คนขับรถ “รับทราบครับเจ้านาย”

หวงเหยากวงรู้สึกว่ามันจะต้องมีเรื่องบางอย่างที่ไม่ปกติอย่างแน่นอน

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง……

หวงเหยากวงก็ได้รับข้อมูลกลับมา

เจียงเฉินนั้นไม่มีปัญหาเขาเป็นเพียงแค่พนักงานทําธุระเท่านั้นหวงเหยากวงแต่ประวัติย่อของ เจียงเฉินหลายครั้งแต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดาไม่ได้มีอะไรพิเศษ

ส่วนหญิงสาวชาวต่างชาตินั้นก็ไม่มีข้อมูลอะไรที่ดูน่าสนใจ

แต่ปัญหามันอยู่ที่รถ : รถคันนั้นเป็นรถสปอร์ตรุ่นล่าสุดของเมอร์เซเดสเบนซ์ที่ยังไม่ได้มีการเปิดตัว

เลยเกิดคําถามขึ้นมาว่า….

แล้วรถสปอร์ตคันนั้นมาอยู่ในมือของเจียงเฉินได้ยังไงกัน?

ในเวลานี้เองคนขับรถก็ยื่นเอกสารอีกฉบับหนึ่งมอบให้กับหวงเหยากวง

“เจ้านายผมคิดว่าเหตุผลที่เป็นไปได้อยู่ในนี้แล้ว…”

หวงเหยากวงรับข้อมูลมาแล้วเปิดดู

–เกาซวย เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเกาหยวนฟางหนึ่งในสิบคนที่ร่ํารวยที่สุดในเซี่ยงไฮ้!

-ปัจจุบันเป็นลูกจ้างของบริษัททําธุระและเป็นลูกศิษย์ของเจียงเฉิน

–เขาเป็นคนรวยรุ่นที่สองที่ชอบใช้เงินซื้อทุกอย่างที่เขาต้องการ

“มันจะต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ!”

หวงเหยากวงในที่สุดก็เข้าใจ

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!

รถยนต์คันนั้นจะต้องเป็นของเขาอย่างแน่นอน!

ฉันหวงเหยากวงฉลาดจริงๆ!

(เจียงเฉิน : สุดยอด! ยกนิ้วให้เลย!)

ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็ได้รับออเดอร์ทําธุระเข้ามา

เมื่อไปถึงที่หมายเจียงเฉินก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่กําลังเมา

“พี่ชายผมเป็นคนดูแลที่จะพาคุณกลับไปส่งบ้าน”

“อ่ะนี่กุญแจ

เจียงเฉินรับกุญแจรถมาก่อนที่จะเปิดประตูรถและพาเขาเข้าไปข้างในรถ

ขับรถกลับไปที่บ้านของลูกค้า

เคาะประตู

หญิงชราอายุประมาณ 70 ปีเปิดประตูออกมา

“สวัสดีครับสามีของคุณกําลังเมาเขาเลยจ้างผมให้พากลับบ้านครับ”
เจียงเฉินพยุงลูกค้าเข้ามา

หญิงชราบ่นออกมา “ทําไมคุณถึงไปดื่มอีกแล้ว? อย่าบอกนะว่าแค่สังสรรค์!”

ลูกค้า “ภรรยาคุณช่วยลบเครื่องสําอางออกจากหน้าหน่อยได้ไหม”

ภรรยา “???”

เจียงเฉิน “???”

ลูกค้าที่กําลังเมาแล้วก็พูดออกมาว่า “ฉันล่ะอยากจะอ้วกออกมาแต่ก็ทําไม่ได้…”

“………..”

เจียงเฉินสัมผัสได้ถึงแรงอาฆาต

อุณหภูมิลดลงหลายองศา!

รอยยิ้มที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของภรรยาของลูกค้าก่อนที่เธอจะเดินหันหลังแล้วปิดประตูใส่อย่างแรง!

เจียงเฉินเหงื่อตกอย่างบ้าคลั่ง~~

ในเวลานี้เองลูกค้าก็ดูเหมือนว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองทําอะไรโง่ๆลงไป เขารีบวิ่งเข้าไปเคาะประตู และตะโกนออกมา

“ภรรยาจ่า ผมผิดไปแล้ว”

ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

ภรรยาของลูกค้าโยนเสื้อผ้าและผ้าห่มออกมาที่หน้าประตู

ปัง~

ประตูถูกปิดลงอีกครั้ง

ลูกค้ชาย “…”

เจียงเฉินเดินเข้าไปตบไหล่ลูกค้าและพูดออกมาว่า “พี่ชาย ดื่มครั้งหน้าก็ระวังตัวหน่อยนะ”

หลังจากที่เจียงเฉินทําธุระเสร็จเขาก็กลับลงมาข้างล่าง

“เฮ้ น้องเจียง!”

“อ่าว พี่โจวมาทําอะไรที่นี่หรอครับ?”

คนที่มานั่นก็คือโจวหมิง

“พอดีฉันมีญาติคนหนึ่งในชุมชนนี้น่ะ…” โจวหมิงชี้ไปที่ชั้นบนสุดของอาคารแล้วก็พูดออกมา

“ว่าแต่น้องเจียงกินข้าวหรือยังนี่ก็เที่ยงแล้วนะ”

“ยังเลยครับไปกันเถอะ!”

ทั้งสองพูดคุยกันระหว่างที่เดินออกจากชุมชน

ในเวลานี้เองหวงเหยากวงที่นั่งอยู่ในรถออดี้ก็ผ่านมาอีกครั้ง…

“??? เจียงเฉิน?”

“เดี๋ยวนะ นั้นคนใหญ่คนโตในแวดวงการเงินโจวหมิงจากบริษัทลงทุนกั่วดูไม่ใช่หรอ?”

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่!”

ขยี้ตา!

มองดูอีกครั้ง!

ถูกต้อง!

หวงเหยากวงรู้สึกว่าเขานั้นจะต้องตาฝาดไปแน่ๆ

บอสโจวจากบริษัทลงทุนกั่วคู่นั้นเขาเองก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นร่ํารวยแค่ไหนในอดีตหัวไถ่เมดิคอลของเขาก็ยังต้องพึ่งพาการเงินจากบริษัทลงทุนกั่ว

และจากประสบการณ์นั่นก็ทําให้เขายิ่งรู้จักบอสโจวมากขึ้นไปอีก

“เจียงเฉินไปรู้จักกับบอสโจวได้ยังไงกัน ไม่สิคนๆนั้นต้องใช้บอสโจวแน่!”

ในที่สุดหวงเหยากวงก็เลือกที่จะเชื่อมั่นในตัวเองแล้วขับรถจากไป

เจียงเฉินกับโจวหมิงเดินไปทานอาหารที่ร้านอาหารก่อนที่จะแยกทางกันไป

มีธุระด่วน ซื้อทุเรียน!

เจียงเฉินรีบไปที่ร้านขายผลไม้และเลือกหยิบทเรียนขึ้นมาหนึ่งผล

แล้วก็ไปส่งให้ถึงหน้าบ้านลูกค้า

“สวัสดีครับผมคุณทําธุระผมเอาทุเรียนมาส่งแล้ว”

ชายคนหนึ่งเปิดประตูออกมา

แล้วก็รับเอาทุเรียนจับมือของเจียงเฉินไป

อ๊าก

“เจ็บมาก!!”

ชายที่รับเอาทเรียนไปจากมือของเจียงเฉินก็โดนหนามจากตัวทุเรียนที่มจนร้องออกมา

เจียงเฉินรีบพูด “พี่ชายผมขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าอยากได้ทุเรียนที่มีเนื้อเยอะ ต้องเลือกผลที่มีหนามคมๆยาวๆนะ! กดดูแล้วเปลือกบางทุเรียนแบบนี้แหละดีที่สุดลองดูที่ผมเลือกมาให้ สีสวยจริงๆนะ!”

ลูกค้าชายพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ขมขึ้น “แต่….ทุเรียนลูกนี้ไม่ได้มีไว้กิน”

เจียงเฉิน “หะ?? ไม่ใช่สําหรับกินงั้นหรอ?”

ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวเปิดประตูออกมาจากบ้าน

ดูแล้วเธอคงจะเป็นภรรยาของลูกค้า

ใบหน้าของเธอนั้นเย็นชามากและเห็นได้ชัดว่าเธอนั้นกําลังโกรธ

เธอหยิบทุเรียนมาจากมือของเจียงเฉินและจ้องมองสามีของเธอ

“มานี่เดี๋ยวนี้! ทุเรียนมาถึงแล้ว! คุกเข่าซะ!”

โหดร้าย!

ลูกค้าชายแทบร้องไห้ออกมา

เจียงเฉิน

อะไรกัน!

จะให้คุกเข่าบนทุเรียน?!

ในที่สุดเจียงเฉินก็เข้าใจว่าทําไมลูกค้าชายถึงแสดงออกมาแบบนั้น

พี่ชายผมขอไว้อาลัยให้สามวิ

หลังจากที่ทําธุระไปได้สองรอบฟ้าก็เริ่มมืดเจียงเฉินจึงคิดจะไปหาอาหารเย็นกัน

และทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมา

“หนุ่มน้อย!”

เจียงเฉินหันกลับไปแล้วพบเห็นพ่อของเสี่ยวหรานหวงเหยากวง

“สวัสดีครับลุง.

“นายกินข้าวหรือยัง?”

“ยังครับกําลังจะไปกิน”

“งั้นหรอ ฉันเองก็กําลังจะไปกินข้าว ทําไมเราไม่ไปด้วยกันล่ะ?”

“ได้ครับ”

หวงเหยากวงมองดูเจียงเฉินเดินเข้ามาในรถก่อนจะพูดออกมาในใจว่า

“ฮัม! ฉันจะพานายไปที่ร้านอาหารหรูราคาแพงให้นายได้เห็นวิถีชีวิตของคนรวย ให้นายได้รู้ว่า ช่องว่างระหว่างเรามันกว้างแค่ไหน!”

เจียงเฉินแม้ว่าจะไม่รู้ความคิดของหวงเหยากวงแต่เขาก็รู้ดีว่าหวงเหยากวงไม่ได้มาดีแน่นอน

แต่ฉันเป็นใคร? ฉันคือเจียงเฉินแล้วฉันจําเป็นต้องกลัวด้วยหรอ?

เรื่องแบบนี้ไม่ยอมแพ้หรอกนะ!

เจียงเฉิน “เราจะไปกินกันที่ร้านไหนดีครับ?”

หวงเหยากวง “เสี่ยวเจียง ตอนนี้เรากําลังทํางานทําธุระมันก็คงเป็นงานหนักมากสินะ ดังนั้นวันนี้ฉันจะพานายไปทานร้านอาหารอร่อยก็แล้วกัน มันเป็นร้านมิชลิน 3 ดาว-ซินหรงจี!”

เจียงเฉิน “…”

ซินหรงจี?

เยี่ยม

บังเอิญอะไรขนาดนี้!

หวงเหยากวงโอ้อวดออกมา “ร้านอาหารมิชลินสามดาวแบบนี้ทั้งโลกมีอยู่เพียงแค่ 113 แห่ง เท่านั้น! และไม่ใช่ว่าทุกเมืองทั่วโลกจะมีร้านอาหารแบบนี้ต่อให้เป็นเมืองที่มีประชากรหลักสิบ ล้านคนก็ตาม! นักชิมบางคนต่างก็บอกกันว่ามาตรฐานของร้านอาหารมิชลินสามดาวนั้นต้องลิ้มรสสักครั้งในชีวิต!”

เจียงเฉิน “…”

โอ้อวดเข้าไปเลย!

แต่ถึงอย่างนั้นบนใบหน้าของเจียงเฉินก็ยังมีการแสดงออกประมาณว่า ตกใจ หวาดกลัว “ว้าวนี่มันร้านอาหารระดับไฮเอนด์ไม่ใช่หรอครับ?”

“ใช่แล้ว มันหรูมากเลยนะ” หวงเหยากวงแนะนํา “โดยปกติแล้วการที่จะทานร้านอาหารแบบนี้ต้องมีการนัดจองล่วงหน้าไว้เท่านั้น ซึ่งบางที่อาจจะต้องนัดกันถึงครึ่งปีเลยทีเดียว”

จากนั้นเขาก็ตบไหล่ของเจียงเฉินและพูดอย่างจริงจังว่า “แต่สําหรับคนรวยอย่างฉัน แค่นัดวันเดียวก่อนไปก็เพียงพอแล้วไม่จําเป็นต้องรอถึงครึ่งปี! นี่แหละคือเสน่ห์ของเงิน!”

เจียงเฉินแทบจะหัวเราะออกมาที่เห็นหวงเหยากว โอ้อวดร้านของเขาขนาดนี้

ฉันควรจะบอกเขาดีไหมนะ?

ช่างมันเถอะปล่อยให้เขาอดไปก่อนสักพักก็แล้วกันเพราะท้ายที่สุดแล้วการโอ้อวดนั้นก็จบไม่ค่อยสวยเสมอ

ในที่สุดก็มาถึงร้านอาหารซินหรงจหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ลงจากรถ

เจียงเฉินเดินตามหวงเหยากวงเข้าไปในร้านอาหาร

หวงเหยากวงมองไปที่เฉินและพบว่าเจียงเฉินนั้นไม่มีอาการประหม่าเลยแต่กลับเต็มไปด้วยความสบายใจ มันทําให้เขารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที

เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกไป “นายไม่… ไม่รู้สึกตกใจหน่อยหรอ ราคาอาหารที่นี่แพงมากเลยนะอย่างน้อยก็มีห้าถึงหกพันหยวนต่อจาน”

เจียงเฉินเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาอย่างตกใจว่า “ว้าว ที่นี่มันหรูหรามากเลย ผมไม่เคยมาสถานที่ที่หรูหราแบบนี้มาก่อนเลยน่าตกใจจริงๆแถมอาหารก็แพงมากด้วย คนทําตัวอย่างผมกินเดือนละครั้งก็คงไม่มีตังค์กินข้าวไปตลอดเดือนแล้ว”

หวงเหยากวง “…”

ปลอมเกินไปหน่อยไหม?

ทั้งสองเดินไปนั่งลงที่โต๊ะ

สั่งอาหาร

ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ

เจียงเฉินถ่ายรูปถ่ายแล้วก็ถ่ายรูปอีกครั้งแน่นอนว่าเขานั้นไม่ได้นําลงไปโพสต์ลงอินเท อร์เน็ตแต่เพื่อส่งให้เสี่ยวหรานและอีกฝ่ายรู้ว่าพ่อของเธอพาเขามา

หวงเหยากวงคิดว่าเทียนเฉินนั้นแค่แกล้งถ่ายรูป ดังนั้นเขาจึงส่ายหัวแล้วหัวเราะออกมาอย่าง หยิ่งยโส “ถ่ายรูปอีกแล้วเหรอ? คนหนุ่มสาวนี่จริงๆเลยนะ….”

เจียงเฉิน “…”

จากนั้นหวงเหยากวงก็ทานอาหารเข้าไปคําแรก หลังจากนั้นเขาก็หลับตาอยู่สักพักก่อนที่จะถอนหายใจออกมา

“อ่า– ยังมีกลิ่นที่ฉันคุ้นเคย!”

เจียงเฉิน “…”

จะโอ้อวดก็ให้มันเนียนกว่านี้หน่อยได้ไหม?

หลังจากนั้นก็เริ่มกิน…

หลังจากที่กินไปหนึ่งชั่วโมง

พนักงานเสิร์ฟก็เดินเข้ามา “สวัสดีค่ะ ค่าอาหารทั้งหมด 12,568 หยวนแต่คุณลูกค้าได้รับส่วนลดลงเหลือเพียง 12,000 หยวน… ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้ามีบัตรสมาชิกไหมคะ”

หวงเหยากวงส่ายหัว “ไม่มี”

เจียงเฉินยิ้มออกมา “แต่ผมมี….”

หืม?!

หวงเหยากวงหันกลับมามองที่เจียงเฉินด้วยความตกตะลึง

ในตอนนี้ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงเป็นอย่างมาก!!

สงสัยชีวิต!!