ตอนที่ 406 : เจียงเฉินนายมันเป็นตัวสร้างปัญหาอย่างแท้จริง!
“พี่เฉิน จริงๆ แล้วพี่เป็นนักศึกษาชั้นยอดที่จบมาจากมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคงั้นหรอ”
“โอ้พระเจ้าเราต่างกันขนาดนี้เลยหรอ”
นักศึกษาใหม่และผู้ปกครองไม่อยากจะเชื่อเลย เมื่อมองไปที่นักศึกษาชั้นยอดที่ “จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค” ที่กําลังสวมชุดรักษาความปลอดภัยและกําลังปฏิบัติหน้าที่ที่มหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค
มีการพูดคุยกันมากมาย
“เหลือเชื่อ!”
“พระเจ้า ตอนนี้คนที่จบมหาวิทยาลัยว่างงานแล้วหรือ”
“ทั้งที่รู้ว่างานมันหายาก แต่นี่ก็เกินจริงไปหน่อยไหม”
“จบตั้งมหาวิทยาลัยแต่ไปทํางานรปภ.ทําไม?”
ต่จุนจุนหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า”
“นายนี่ตลกชะมัด!”
“แม้ว่านายจะเป็นรุ่นพี่ของฉันและจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคแต่นายมันมีชีวิตที่ช่างน่าสังเวชเกินไป!”
ต่จุนจุนเยาะเย้ย “ฉันละอายใจจริงๆ ที่มีรุ่นพี่แบบนาย! น่าอับอายมาก! สมองของนายมีปัญหารึเปล่า? นายไม่อายเลยหรอที่กลับมาที่นี่ในฐานะรปภ. รุ่นน้องแบบฉันควรยกย่องรุ่นพี่แบบนายไหม? สิ้น ถ้าฉันเป็นนายฉันจะไปซ่อนตัวอยู่ไกลๆแล้ว”
เธอชี้ไปที่ใต้อาคารที่อยู่ถัดจากเจียงเฉินและพูดเสียงดัง “ดูสิ พวกเขาก็เป็นศิษย์เก่า พวกเขาทั้งหมดเป็นรุ่นพี่ ทําไมพวกเขาถึงไม่รู้จักคุณเลยล่ะแล้วก็นะเห็นนั้นไหมนั้นคืออาคารที่รุ่นพี่เจียงเฉินเป็นคนบริจาคให้! มันถูกตั้งชื่อว่าอาคารเจียงเฉิน! แล้วไหนล่ะเงินหลายสิบล้านของนายลองมองดูตัวนายสินายที่เป็นแค่รูปภ.ไม่ละอายใจบ้างเลยรึยังไง?!”
เจียงเฉิน: !
อาคารเจียงเฉิน?
พระเจ้านี่…
เจียงเฉินไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เจ้าโง่จที่อยู่ด้านข้างที่ยังไม่ได้รู้ความจริงก็ตะโกนออกมาว่า: “จริงงั้นหรอ? อาคา รเจียงเฉิน อาคารนี้ได้รับบริจาคมาจากศิษย์เก่าที่ชื่อเจียงเฉินงั้นหรอ? มูลค่าหลายสิบล้าน? โอ้พระเจ้า เดี๋ยวก่อนนะ! พี่เฉิน ผมจําได้ว่าชื่อของพี่ก็เจียงเฉินไม่ใช่หรอ?
เจ้าโง่จู่ผู้ซึ่งสมองของเขาเฉื่อยชาราวกับเป็ดในที่สุดก็ดูเหมือนจะพบบางสิ่งและพูดออกมาด้วยเสียงต่ําๆ “พี่เฉิน ไม่ใช่ชื่อว่าพี่ชื่อเจียงเฉินหรอ แถมพี่ยังสําเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคด้วยใช่ไหม??”
หัวใจของเจียนบีบตัวทันที
พระเจ้า!
ไม่ดีแล้ว!
ตัวตนของฉันกําลังจะถูกเปิดเผยโดยเจ้าโง่จ!
เหล่านักศึกษาใหม่และผู้ปกครองที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึง!
พากันมองดูเจียงเฉินพร้อมกันทันที!
“ฉันได้ยินมานานแล้วว่ามีศิษย์เก่าที่ชื่อเจียงเฉินในมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคและเขาเป็นคนที่มีอานาจมาก”
“ฉันมาสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคเพราะพี่เจียงเฉินเลยนะ”
“คนคนนี้คือเจียงเฉินจริงๆ เหรอ?”
“เด็กน้อย อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของคนอื่น เจียงเฉินคือใคร เขาจะเป็นรูปภ.ได้ยังไงกัน”
แต่ใครจะรู้
ต่จุนจุนได้ยินเจ้าโง่จที่เรียกชื่อเจียงเฉินเธอก็ตกตะลึงครู่หนึ่งทันใดนั้นเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ว้าว ฮ่าฮ่าฮ่า! มันทําให้ฉันตลกจริงๆ!”
“ยามรักษาความปลอดภัยสองคน คนหนึ่งร้องเพลงและหนึ่งประสาน การเสแสรั้งก็ควรต้องมีขีดจํากัดนะ!”
“นายคือเจียงเฉิน? ชื่อของนายคือเจียงเฉิน? นายจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค? ถ้าอย่างนั้นนายจะทํางานเป็นยามรักษาความปลอดภัยไปทําไม?”
ต่จุนจุนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เธอพ่นลมอย่างเย็นชา “เพียงแค่โอ้อวดทําเป็นมีพลัง แกล้งแสดงเป็นรุ่นพี่เจียงเฉินที่นี่ฉันคงไม่สามารถปล่อยให้คนอย่างนายอยู่ที่นี่ต่อไปได้ฉันคงต้องยื่นเรื่องไล่นายออกแล้ว! หลีกทางให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
เจียงเฉินส่ายหัวและไม่ปล่อยเธอไป “คุณต้องขับรถออกไป ไม่อย่างนั้นจะไม่มีการพูดคุยกันอีก”
“นาย ”
ไฟปรากฏขึ้นมาในดวงตาของต่จุนจุน
ในเวลานี้เอง…
ก็มีคนๆหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา
ใช่แล้วเขาก็คือ…
อาจารย์ฟู!
หรืออาจารย์ใหญ่ฟูผู้รับผิดชอบฝ่ายวิชาการ! แซ่ของเขาคือฟูและเขาก็ยังมีตแหน่งเป็นเป็นรองอาจารย์ใหญ่ด้วย!
อาจารย์ใหญ่ฟูเห็นต่จุนจุนจากระยะไกลก่าลังโต้เถียงกับเจียงเฉินเขาจึงถอนหายใจออกมา
“จนจน ทําไมเธอถึงยังไม่ขึ้นไปล่ะ การประชุมนักศึกษาใหม่กาลังจะเริ่มแล้วนะ อาจารย์ใหญ่จางก็มาถึงแล้วพวกเขากําลังรอเธอขึ้นไปพูดอยู่นะ!”
เมื่อต่จนจนเห็นว่าอาจารย์ใหญ่ฟูเข้ามา ความเย่อหยิ่งของเธอก็ยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก!
เพราะอาจารย์ใหญ่ฟูเป็นลุงของเธอ
น่ากลัวมั้ยล่ะ?
ใช่แล้วคู่จุนจุนเย่อหยิ่งได้ก็เพราะมีลุงของเธอคอยหนุนหลังให้อยู่!
อาจารย์ใหญ่ฟูเป็นคนรับผิดชอบฝ่ายวิชาการและยังเป็นถึงรองอาจารย์ใหญ่แค่นี้ก็น่ากลัวพอไหมล่ะ?
ต่จุนจุนชี้ไปที่เจียงเฉินและพูดอย่างโกรธเคือง “ลุงคะ ดูยามรักษาความปลอดภัยตัวน้อยนี่สิเขากล้าหยุดหนูไว้และไม่ให้หนูเข้าไป จนหนูมาสายแล้ว”
อาจารย์ใหญ่ฟูนั้นเพิ่งจะย้ายเข้ามาทํางานที่นี่ เขาไม่เคยเห็นเจียงเฉินมาก่อน เมื่อ เขามองดูเจียงเฉินและเจ้าโง่จูยืนอยู่ต่อหน้าหลานสาวของเขา เขาก็พูดออกมาอย่างไม่อดทนว่า “พวกนายเป็นยามรักษาความปลอดภัยจากข้างนอก พวกนายคงไม่รู้จักฉันสินะ ฉันขอสั่งให้พวกนายเปิดทางให้เธอเดี๋ยวนี้เธอยังต้องไปทําหน้าที่ของประธานสภานักศึกษาใหม่อยู่นะ!”
เจียงเฉินชีไปที่ Maserati ที่จอดอยู่ที่ข้างประตู “เธอฝ่าฝืนกฎการจอดรถและจอดรถไว้ที่ประตูโรงเรียน มันปิดกั้นทางออกเราจะไม่ปล่อยให้เธอเข้าไปอย่างเด็ดขาด ดังนั้นเธอควรไปขยับรถก่อน”
อาจารย์ใหญ่ฟูเหลือบมองรถ Maserati และโบกมือ “ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้วมันไม่เป็นไรหรอพวกนายไม่จําเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ถ้ามีคนถามก็บอกว่าฉันเป็นคนให้จอดเอง”
เขากําาลังจะจากไปพร้อมกับต่จุนจุน
แต่ใครจะรู้
ในขณะนี้ จุนจุนก็ยังไม่สํานึกผิด เธอชี้ไปที่เจียงเฉินและพูดว่า “ลุงคะ ยามสองคนผู้นี้ทําตัวหยาบคายกับหนูจะให้หนูลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง”
อาจารย์ใหญ่ฟูคิดว่าเจียงเฉินที่เป็นแค่ยามรักษาความปลอดภัยก็คงไม่มีความฉลาดอะไรมากและไม่ต้องพูดถึงว่าพ่อแม่ของต่จนจนทั้งสองคนนั้นเป็นคนที่รารวย และมีอานาจมากความแข็งแกร่งและสถานะของพวกเขาไม่ได้เลวร้ายเลย
ดังนั้นแค่ยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆกับหลานสาวของเขาเขาควรให้น้ําหนักกับใครมากกว่ากัน?
จําเป็นต้องพูดด้วยหรอ?
อาจารย์ใหญ่ฟูเยาะเย้ยออกมา “พวกนายนะ เร็วเข้ามาขอโทษจุนจุนเร็ว!”
เจ้าโง่จดึงแขนเสื้อของเจียงเฉิน “พี่เฉินพวกเราต้องก้มหัวให้พวกเขาไหม? นี่คือรองอาจารย์ใหญ่เลยนะ เรื่องจะได้จบเร็วๆ”เหล่านักศึกษาใหม่และผู้ปกครองที่อยู่รอบๆพวกเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
“เป็นอะไรไป ทําไมรปภ.ถึงต้องยอมรับผิด”
“รปภ.เขาท่าตามกฎ พวกนายต่างหากเป็นอะไรหรือเปล่า”
“คนรวยมันมันวิเศษและมีอานาจมากนักใช่ไหม”
“เฮ้ ดูทางนี้สิ มหาลัยโพลีเทคนิคเป็นเพียงมหาลัยที่มีดีแต่กระแส!”
ตูจุนจุนไม่สนใจความเห็นและการถากถางดูถูกของคนเหล่านี้
เมื่อโตขึ้นเธอมักจะ…
ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เธอจะสนแค่เรื่องของเธอเท่านั้น
แต่ใครจะรู้
เจียงเฉิน รปภ.ตัวน้อยนั้นไม่เพียงแต่ไม่ทําตามคําสั่งของรองอาจารย์ใหญ่เท่านั้น แต่ยังพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “อาจารย์ฟู ผมคิดว่าการที่คุณเป็นรองอาจารย์ใหญ่ของที่นี่มันไม่เหมาะสม!”
“อะไรนะ?”
อาจารย์ใหญ่ฟูคิดว่าหูของเขามีบางอย่างผิดปกติ
รปภ.ตัวเล็กๆแถมยังเป็นลูกจ้างชั่วคราว กล้าพูดว่าฉันที่เป็นอาจารย์ใหญ่ไม่เหมาะสม?
ใครให้ความกล้าหาญแก่นายกัน?
เขาหัวเราะอย่างโกรธเคือง: “เอาล่ะ งั้นนายลองบอกฉันที ว่าฉันทําอะไรผิด”
เจียงเฉินชี้ไปที่ประตูโรงเรียน “กฎที่เราได้รับคือไม่อนุญาตให้จอดรถที่ประตูมหาลัย ดังนั้นนักศึกษาใหม่และผู้ปกครองที่มามหาลัยเพื่อรายงานตัวก็ต้องปฏิบัติตามกฎ นี้และไปจอดรถไว้ในที่จอดรถ บางคนรอกันถึงชั่วโมงหรือสองชั่วโมงด้วยซ้ํา”
นักศึกษาใหม่ที่อยู่รอบๆและผู้ปกครองพากันพยักหน้า เจียงเฉินพูดถูก
“พวกเขาทั้งหมดต่างก็ปฏิบัติตามกฎ แต่อย่างไรก็ตามหลานสาวของคุณซึ่งเป็นถึงตัวแทนของสภานักศึกษาปีแรกนั้นกลับทําตัวหยิ่งผยองและจอดรถไว้ที่ประตูมหาลัย!”
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างชอบธรรม “การกระทําแบบนี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคนมันหมายความว่าอย่างไร”
“มันไม่ยุติธรรม!”
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง “เธอเป็นถึงตัวแทนของมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค แต่เธอกลับไร้ซึ่งความอดทนและเอาแต่ใช้สิทธิพิเศษและอานาจจากเบื้องหลัง และนี่เป็นการดูถูกภาพลักษณ์ของมหาลัยของเรา ผมคิดว่าคุณเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นเบื้องหลังให้กับต่จนจนคนนี้และคุณก็เป็นพวกไร้ความยุติธรรม!”
“ฉัน! &*%&&…
อาจารย์ใหญ่ฟลุกเป็นไฟ
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแค่ยามรักษาความปลอดภัยจะกล้าเผชิญหน้ากับเขาแบบนี้
กล้าพูดว่าเขาไร้ความยุติธรรม
ครูใหญ่ฟูโกรธมาก “หัวหน้าของนายอยู่ที่ไหน ฉันโทรหาหัวหน้าของนาย! ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระกับนายแล้ว! วันนี้ ถ้าบริษัทรักษาความปลอดภัยของนายไม่ไล่คุณออก ฉันจะไปซื่อบริษัทรักษาความปลอดภัยแล้วไล่นายออกเอง!”
“โยโย่โย?”
เจียงเฉินยิ้ม “คุณแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยหรอ คุณมีพลังมากขนาดนั้นเลยหรอ คุณจะไล่ฉันออกหรอ? ให้ผมบอกคุณก่อนก็แล้วกันแม้ว่าคุณจะต้องการไล่ผมออกในวันนี้ ผมก็ยังจะยืนยันคําเดิมให้เธอไปหาที่จอดรถใหม่ที่ประตูมหาลัยห้ามจอด!”
อาจารย์ฟูอึ้ง…
ต่จุนจุนก็อึ้ง…
เกิดอะไรขึ้น?
ทําไม รปภ.ตัวน้อยคนนี้ถึงแข็งกระด้างขนาดนี้?
ใครให้ความกล้าหาญแก่เขา?
นักศึกษาและผู้ปกครองโดยรอบปรบมืออย่างกระตือรือร้น
“พูดได้ดี!”
“รปภ.ตัวน้อยคนนี้ ถึงแม้ว่าสถานะของเขาจะต่ํามาก แต่เขาก็ยังยืนหยัดเพื่อความยุติธรรม!”
“การให้สิทธิพิเศษเป็นการดูถูกมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค! เยี่ยมมาก!”
“สุดยอด! ฉันชอบพี่ชายคนนี้ที่มีความยติธรรม!”
“หุบปาก! ใครกล้าปรบมือ?”
อาจารย์ใหญ่ฟูโกรธมาก
เสียงปรบมือของเหล่าพ่อแม่ของนักศึกษาใหม่เหล่านี้ดูเหมือนกับเสียงตบหน้าของเขาอย่างแรง
“ให้ตายเถอะ!
ในเวลานี้หัวหน้าโจวก็รีบวิ่งมา
เขากําลังยุ่งอยู่กับการทํางานที่ประตูมหาลัยอีกด้านและเขาก็ได้ยินว่ามีเรื่องเกิดขึ้นที่ประตูฝั่งเจียงเฉินเขาจึงรีบวิ่งมาทันทีเมื่อเห็นเจียงเฉินยืนอยู่ต่อหน้าอาจารย์ใหญ่ฟูและหญิงสาวหัวหน้าโจวก็บ่นในใจ
ให้ตายเถอะ!
เจียงเฉิน!
ทําไมนายมาทํางานแล้วต้องเจอแต่เรื่องตลอดอเลยนะ?
เมื่อผู้คนเห็นว่ามียามวิ่งเข้ามาเพิ่มพวกเขาก็เริ่มเงียบลง
หัวหน้าโจววิ่งเข้าไปหาอาจารย์ใหญ่ฟูและโค้งคํานับให้ “อาจารย์ฟ-s”
“หัวหน้าโจว!”
อาจารย์ใหญ่ฟูโกรธมากเขาชี้นิ้วไปที่เจียงเฉินและพูดว่า “นี่คือยามรักษาความปลอดภัยของคุณใช่ไหม”
หัวหน้าโจวพยักหน้าอย่างตกตะลึง
อาจารย์ใหญ่ฟูหัวเราะอย่างโกรธจัดและพูดว่า “โอเค ดีมาก ลูกน้องของคุณเป็นห่วงประเทศและประชาชนมากเลยนะเขากล้าเพิกเฉยต่อคําสั่งของฉันและถึงกับกล้าบอกว่าฉันดูหมิ่นมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค! พวกคุณทํางานกันแบบนี้หรอ!!?”
หัวหน้าโจวรู้สึกหวาดกลัว
พระเจ้า!
เจียงเฉินนายมันเป็นตัวสร้างปัญหาอย่างแท้จริง!
แม้แต่อาจารย์ใหญ่ฟูแห่งมหาลัยโพลีเทคนิคยังกล้าสู้ได้อย่างไร?
เขารีบพยักหน้าและก้มศีรษะและพูดกับอาจารย์ใหญ่ฟูเพื่อขอโทษเขา “อาจารย์ใหญ่ฟูโปรดยกโทษให้เขาด้วย แม้ว่าเจียงเฉินของเราจะหล่อแต่สมองของเขามีบา งอย่างผิดปกติ ฮ่าฮ่า เขาเลยค่อนข้างหยิ่ง ผมจะให้เขาหลับให้พ้นทางเอง!”
“ไม่!”
อาจารย์ใหญ่ฟูเริ่มร่าคาญและพูดว่า “ฉันไม่ยอมแค่นี้หรอก!”
เขาชี้ไปที่เจียงเฉิน: “วันนี้ฉันจะบอกให้เขารู้ว่าพลังที่แท้จริงคืออะไร!”
เจียงเฉินไม่ได้ขี้ขลาดเลยแม้แต่น้อยเขาเยาะเย้ยออกมา “พลัง? ว้าวน่าพึ่งดีนี่ ใครให้พลังแก่คุณกันล่ะ?
“ให้ตายเถอะ!”
อาจารย์ใหญ่ฟูโกรธจัดและพูดว่า “ใครให้อานาจฉันงั้นหรอ? ฉันเป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคแห่งนี้มีอานาจถึงหนึ่งในสามของอานาจทั้งหมดในมหาลัย!!”
“หรอ?”
ในเวลานี้เอง~~
จางห้าวจนเดินมาพร้อมกับกลุ่มอาจารย์
“คุณบอกว่าคุณเป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการของมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคแห่งนี้หรืออาจารย์ใหญ่ฟูทําไมเรื่องนี้ผมถึงไม่รู้มาก่อน เมื่อไหร่กันที่คุณได้รับการแต่งตั้งจากคณะกรรมการการศึกษาและมาเป็นอาจารย์ใหญ่ของมหาลัยของเรา”
จางห้าวจนพูดประชดประชัน
อาจารย์ใหญ่ฟูรู้ว่าเขาทําผิดก็หน้าแดงและเขาก็พูดเล่นอย่างรวดเร็ว: “อาจารย์จางผมหยิ่งผยองเกินไปหน่อยผมต้องขอโทษจริงๆ เมื่อกี้ผมพูดผิดไป แต่ผมโกรธเจ้าคนๆนี้มาก! ใช่ผมโกรธมากผมเลยต้องการให้เขารู้ว่าใครกันแน่ที่ใหญ่กว่ากัน
จางห้าวจนไม่สนใจเขาเลย แต่…
เขาเดินตรงไปที่เจียงเฉิน
รองอาจารย์ใหญ่กลุ่มหนึ่งก็มองไปที่อาจารย์ใหญ่ฟูและต่จุนจุนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยด้วยความยินดีในความโชคร้ายก่อนที่จะหันไปทักทายเจียงเฉิน
ต่จุนจุนเชื่อว่าในสายตาของอาจารย์ใหญ่จาง สถานะของเธอนั้นย่อมต้องสูงกว่าเจียงเฉินมากยังไม่ต้องพูดถึงว่าลุงของเธอเป็นถึงรองอาจารย์ใหญ่และพ่อแม่ของเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากและจางฮ่าวจุนก็จะต้อง….
