เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา – ตอนที่ 191 ความเข้าใจผิดใหญ่โต (3)/ตอนที่ 192 ดื่มเหล้ากับกั๋วซือ? (2)

ตอนที่ 191 ความเข้าใจผิดใหญ่โต (3)

น่าสงสารยิ่งนัก

“ตาแก่สมควรตาย กล้ารังแกหมาป่าน้อยของข้า!”

เดิมทีนางคิดว่าตาแก่นั่นจะไม่กล้ารังแกหมาป่าน้อยแล้ว คิดไม่ถึง…นางประมาทเกินไป หลิวอวิ๋นเซียวกล้าดีเช่นนี้เมื่อไหร่กัน?

กล้ารังแกหมาป่าของนางหรือ?

“วู วู วู”

หมาป่าสีขาวสะอึกสะอื้น

ข้าโดนรังแกเยอะมาก แต่ข้าไม่พูด…

“หมาป่าน้อย เขารังแกเจ้าอย่างไร?” เฟิงหรูชิงข่มเขี้ยวเคี้ยวฟันถาม

หมาป่าสีขาวครวญครางคำรามอยู่สองที มันยกก้นขึ้นใช้อุ้งเท้าชี้ไปที่รูก้น

ตาแก่นั่นคิดอยากได้เทียนหลิงกั่วที่มันแอบซ่อนไว้ในนี้ โลภมากคิดอยากแย่งของของข้า!

แต่ว่า…

เฟิงหรูชิงก้มลงมองท่าทางของหมาป่าสีขาว ทันใดนั้นก็เหมือนมีฟ้าผ่าลงมา ร่างของนางแข็งทื่อ

หลิวอวิ๋นเซียวเขา…เขา…ข่มเหงหมาป่าน้อยของนาง?

หมาป่าน้อยของนางยังเป็นหมาป่าที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาอยู่ ต้องมาถูกเขายึดเอาครั้งแรกไปเช่นนี้น่ะหรือ?

หมาป่าสีขาวเห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของเฟิงหรูชิงก็นึกว่านางเข้าใจความหมายของตน มันร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง จมูกน้อยๆ สูดฟุดฟิด เห็นแล้วเฟิงหรูชิงก็พลอยปวดใจ

เป็นเพราะนาง ทั้งหมดต้องโทษนางเอง

นางไม่ควรให้หมาป่าน้อยไปปล้น ทำให้หมาป่าน้อยต้องเสียความบริสุทธิ์…

“หมาป่าน้อย เจ้าวางใจ ข้าจะแก้แค้นให้เจ้าแน่! ใครทำร้ายเจ้าข้าก็จะทำให้มันผู้นั้นต้องสูญเสียทั้งฐานะและชื่อเสียง ตายไปดีกว่าอยู่!”

เฟิงหรูชิงกัดฟันอย่างเหี้ยมโหด ไฟแค้นนั้นเผาไหม้อยู่ในอกนาง ทำให้เส้นเลือดที่ขมับนางเต้นตุบๆ

หมาป่าสีขาวมองเฟิงหรูชิงด้วยความสงสัย ราวกับไม่เข้าใจความหมายของนาง

ถึงแม้…ตาแก่จะอยากแย่งเทียนหลิงกั่วไปจากมัน แต่ก็ยังไม่ได้ไปนี่? นายท่านบอกว่าจะแก้แค้นให้มัน หมายความว่าอย่างไรกัน?

แต่ทว่า ไม่รอให้หมาป่าสีขาวได้ทันเข้าใจในความหมายของท่าทีเฟิงหรูชิง ก็เห็นหญิงสาวก้มหน้าลงมาลูบหัวมันแผ่วเบา

น้ำเสียงของนางอ่อนโยนอย่างที่มันไม่เคยได้ยินมาก่อน อบอุ่นและกระตุ้นเส้นประสาทของมัน ทำให้หมาป่าเช่นมันมีความสุขยิ่งนัก

“หมาป่าน้อย วันนี้ข้าผิดต่อเจ้าแล้ว อีกเดี๋ยวเจ้าไปรับเทียนหลิงกั่วห้าผล ถือว่า…ข้าปลอบใจเจ้า”

หมาป่าน้อยของนางน่าสงสารเหลือเกิน อายุยังน้อยต้องมาประสบพบเจอความกับความทรมานเช่นนี้

เหตุใด…หลิวอวิ๋นเซียวจึงวิปริตเช่นนี้กัน? หรือจะเป็นเพราะเขาเป็นหม้ายมานาน จนเห็นหมาป่างดงาม? ห้ามใจไม่ได้ชั่วขณะก็เลย…

ประโยคนั้นของเฟิงหรูชิงทำเอาหมาป่าสีขาวลืมความน้อยเนื้อต่ำใจไปจนหมดสิ้น ดีใจร้องเอ๋าว์เอ๋าว์เอ๋าว์ไม่หยุด

ไปครั้งนี้นับว่าไม่ขาดทุน!

ไม่เพียงแต่ได้กินยาวิเศษตระกูลหลิวมากมาย นายท่านยังให้เทียนหลิงกั่วมันอีกห้าผล!

นั่นเทียนหลิงกั่วห้าผลเชียวนะ!

คนตระหนี่เช่นนายท่านปกติแล้วเกินมาผลเดียวยังไม่ได้ ตอนนี้หยิบออกมาทีเดียวห้าผล! ตื่นเต้นจนหัวใจดวงน้อยของมันจะหลุดออกมาข้างนอกแล้ว!

มีความสุข!

ได้เห็นท่าทางไม่รู้เรื่องรู้ราวของหมาป่าสีขาว เฟิงหรูชิงทอดถอนใจยิ่งปวดใจยิ่งกว่าเก่า

ดูเหมือนว่า…หมาป่าสีขาวยังไม่รู้ว่าการกระทำของหลิวอวิ๋นเซียวหมายถึงอะไรสินะ ดังนั้น หลังจากที่มันประสบพบเจอกับความทรมานเช่นนี้แล้ว มันจึงลืมได้เร็วเพียงนี้ ไม่หลงเหลือร่องรอยไว้ในใจ

แต่ว่า ไม่ว่าหมาป่าสีขาวมีหรือไม่มีร่องรอย นางก็จะไม่ยอมปล่อยตาแก่นั่นไปเป็นอันขาด!

เฟิงหรูชิงกวาดสายตาเย็นชาลงด้านล่าง หมัดของนางกำแน่นลมหายใจหนัก

ในความเป็นจริงแล้ว ที่เฟิงหรูชิงคิดไปเช่นนั้นก็เพราะ เพราะ…หมาป่าสีขาวไม่เคยเช็ดก้นเลยสักครั้ง กลิ่นฉี่กลบกลิ่นเทียนหลิงกั่วเสียสนิท บวกกับเฟิงหรูชิงไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเอาเทียนหลิงกั่วไปซ่อนในสถานที่ซ่อนเร้นเช่นนั้น

ดังนั้น ความเข้าใจผิดจึงได้…ใหญ่โตเสียแล้ว…

…………………………

ตอนที่ 192 ดื่มเหล้ากับกั๋วซือ? (2)

ป่าไผ่ทิศใต้

ภายในบ่อน้ำใสสะอาด งูเขียวน้อยตัวหนึ่งขดตัวอยู่ใต้ผืนน้ำลึก พื้นน้ำด้านบนตัวมันมีฟองเล็กลอยขึ้นมาตามการหายใจของมัน

แสงอาทิตย์สาดส่องยามเช้า

ร่างงูเขียวที่อยู่ใต้ผืนน้ำขยับเล็กน้อย ไม่นานก็ค่อยๆ ลืมตางูสีเขียวหยกคู่นั้นขึ้น

 หลับไปครั้งนี้…สบายจริงเชียว

มันคายฟองให้ลอยขึ้นไปด้านบนกำลังจะหาว ทันใดนั้นนัยน์ตาสีเขียวของมันก็หดลงกะทันหัน จ้องมองเงาร่างหนึ่งใต้แสงอาทิตย์ยามเช้าด้วยความดีใจ

ใต้แสงอาทิตย์ ชายชุดขาวยิ่งกว่าหิมะ เยือกเย็นราวกับเทพเซียน

เขาหันหลังให้ชิงจู๋ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ ร่างนั้นไม่ได้สนใจอะไรราวกับเทพเซียนในภาพวาด สิ่งมีชีวิตต้องตกตะลึงในความงดงามนี้

“นายท่าน!”

นายท่านกลับมาแล้ว?

ในที่สุดมันก็ไม่ต้องคอยอกสั่นขวัญแขวนอีกแล้ว ภายใต้ความยินดี ชิงจู๋ดีดตัวขึ้นมาจากในบ่อน้ำแล้วพุ่งไปทางชายที่อยู่ตรงหน้าทันที…

ทันใดนั้น…

ชายที่อยู่ด้านหน้าหันกลับมาคว้ามือจับ ชิงจู๋ยังไม่ทันได้เขาสู่อ้อมออกเอาก็ถูกเขาจับเอาไว้ในมือเสียก่อน

“นายท่าน องค์หญิงจะถูกเจ้าหนูคนหนึ่งแย่งไปแล้ว เจ้าหนูนั่นชื่อฉินเฉินอะไรสักอย่าง เฟิงหรูชิงพาเขามาในวังมาหาข้าครั้งหนึ่ง!”

หนานเสียนกลับมาถึงชิงจู๋ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยฟ้องเขา ตางูของมันเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ น่าสงสารนัก

แววตาหนานเสียนเข้มขึ้นมาเล็กน้อย

ฉินเฉิน?

ในหัวเขาปรากฏภาพเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกายเฟิงหรูชิงเมื่อครั้นนั้นอย่างไม่อาจห้าม แววตาที่เย็นชาอยู่แล้วกลับเย็นยะเยือกขึ้นไปอีก

“จริงสิ นายท่าน นายท่านกลับมาตั้งแต่เมื่อไรกัน?” เสียงชิงจู๋แฝงด้วยความน้อยใจ “หากท่านกลับมาช้ากว่านี้อีกสองสามวัน ข้าคงจะ…กลายเป็นซุปงู ถูกองค์หญิงกับชายชู้นั่นเอาไปแบ่งกันกินแล้ว!”

หนานเสียนใช้แววตาสับสนกวดมองไปยังชิงจู๋ “ข้ากลับมาเมื่อวาน”

แต่ชิงจู๋หลับไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ

“…”

ชิงจู๋นิ่งชะงัก นายท่านกลับมาเมื่อวาน…มันกลับไม่รู้สึกตัวเลยหรือนี่?

มันกลัวว่าหนานเสียนจะรู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์ แม้แต่เขากลับมาแล้วยังรู้สึกตัว มันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ท่าทางมีความสุขเสียเต็มประดา

“นายท่าน พวกเราต้องไปไล่ชายชู้นั่นหรือไม่? แค่เห็นเขาข้าก็รู้สึกไม่ดีแล้ว!”

หนานเสียนราวกับกำลังคิดเรื่องบางอย่างอยู่

“เจ้าไม่ได้อยู่ข้างกายนาง?”

“เอ่อ…”

อยู่ข้างกายองค์หญิง เช่นนั้นแล้วมันจะยังมีชีวิตอยู่รอนายท่านกลับมาหรือ?

น้ำเสียงชิงจู๋แผ่วเบา “นายท่าน องค์หญิงนาง…จะเอาข้าไปทำซุปงูให้ฝ่าบาทเสวย ข้ากลัว…”

“อ้อ”

อ้อ?

ตาของชิงจู๋เบิกกว้างในทันที

เดี๋ยวของนายท่านหมายความว่าอย่างไร? หมายความว่าเขาเข้าใจแล้วว่าเหตุใดมันจึงไม่ยินยอมติดตามองค์หญิงหรือหมายความว่า…เขายืนยอมให้องค์หญิงเอามันไปกิน?

หนานเสียนหลุบตาลงต่ำ จ้องมองงูน้อยที่ถูกเขาจับไว้ในมืออย่างจริงจัง ริมฝีปากยกขึ้นราวกับกำลังแย้มยิ้มบางๆ แววตายังคงเย็นยะเยือกเฉกเช่นดวงจันทร์ดังเดิม

“ซุปงู…นับว่าเป็นของบำรุงชั้นดีทีเดียว แล้วยิ่งเป็นซุปเจ้า นาง…ตาแหลมนัก”

ว้า!

ชิงจู๋ตื่นเต้นจนแทบจะดีดตัวออกมา ร่างงูของมันสั่นไปทั้งตัว เสียงสั่นเครือ น้ำตาแห่งความน้อยใจเอ่อล้นอยู่ในดวงตา

“นายท่าน เมื่อก่อนท่านไม่ได้เป็นเช่นนี้ ท่านเปลี่ยนไป ท่านไม่ใช่นายท่านที่ข้าเคยรู้จักอีกแล้ว!”

จริงสิมันไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของนายท่าน เพราะเหตุนี้นายท่านจึงไม่รักมันแม้แต่น้อย เพื่อมนุษย์ผู้หญิงแล้วจะเอามันไปทำซุปงู…

ฮือฮือ จะหนีออกจากบ้าน จะไม่กลับมาอีกเลย!

…………………

Related

Comment

Options

not work with dark mode
Reset