เลขาบนเตียง – ตอนที่ 15

EP15: เลขาบนเตียง

ภาคตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะเมื่อคืนเขาไม่ค่อยจะได้นอนหลับสักเท่าไหร่นัก เนื่องจากเริงรักกับกนกแก้วแทบจะทุกชั่วโมงเลยทีเดียว

มือใหญ่วาดไปข้างๆ ลำตัว และความว่างเปล่าที่ได้สัมผัสก็ทำให้เขาต้องลืมตาขึ้น พร้อมกับหันไปมองที่นอนข้างตัว

“แก้ว…”

เขาพึมพำชื่อของหญิงสาวออกมาเบาๆ ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง ทั้งๆ ที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า

“ลุกไปไหนแต่เช้ากันนะ”

ภาคตวัดขาก้าวลงจากเตียง เดินไปหยิบเสื้อคลุมที่กนกแก้วพาดเอาไว้บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมาสวมใส่ ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องนอน

เขามองหาหล่อนไปทั่ว ก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้องครัว ตามกลิ่นของอาหารไป ซึ่งก็ได้เห็นหญิงสาวกำลังยืนอยู่หน้าเตาไฟ

เรือนร่างของกนกแก้วไม่ได้ผอมบางอย่างผู้หญิงที่เขาเคยมีความสัมพันธ์ด้วย หล่อนอวบอิ่ม มีน้ำมีนวล และน่าสัมผัสไปทั้งสัดส่วน จนตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าตนเองชอบผู้หญิงหุ่นแบบไหน

อวบอิ่ม เต็มไม้เต็มมือแบบกนกแก้วนี่ไงล่ะ

ภาคเผลอตัวระบายยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง พร้อมกับซบหน้าลงกับซอกคอระหง

“อุ๊ยยย…”

หญิงสาวสะดุ้งตกใจ

“บอส… ถอยออกไปก่อนค่ะ แก้วกำลังทอดปลาอยู่”

“ผมอยากช่วย”

“บอสช่วยไม่ได้หรอกค่ะ ถอยออกไปก่อนนะคะ เดี๋ยวน้ำมันกระเด็นใส่”

“ไม่… ออกมาด้วยกัน”

แล้วเขาก็ลากหล่อนออกห่างจากเตาไฟ ดึงตะหลิวในมือไปวางไว้ที่โต๊ะไม้ จากนั้นก็รวบร่างอวบอัดเข้ามากอดรัดแนบอก

“อุ๊ยยยย บอส… ปล่อยแก้วค่ะ…”

“ไม่ปล่อยหรอก”

“แต่แก้ว… ทอดปลาอยู่นะคะ”

“แล้วไงล่ะ”

“ก็… แก้วไม่ว่างน่ะสิคะ”

เขาอมยิ้มไม่สะดวกสะท้าน

“ผมทำให้คุณว่างได้ไม่ยาก แก้ว…”

“อ๊ะ… บอส… จะทำอะไรคะ”

เขายกร่างของหล่อนที่มีเพียงเสื้อคลุมสีขาวตัวยาวขึ้นไปนั่งบนโต๊ะไม้ ตะหลิวที่ถูกวางเอาไว้ก่อนหน้าถูกปัดร่วงหล่นลงไปกับพื้น และเขาก็แทรกตัวเข้ามาในระหว่างต้นขาอวบ

“บอส… อย่า… อย่าทำแบบนี้ค่ะ”

“ทำไม”

“นี่มันห้องครัวนะคะ”

“แล้วผมต้องสนด้วยหรือ”

“แต่… แต่ว่าแก้ว… อื้อ… บอส…”

เขาตลบชายเสื้อคลุมขึ้นสูง และก็พบว่าโหนกนูนของหล่อนไม่มีกางเกงในปกคลุมอยู่ เขายิ้มพรายอย่างพึงพอใจ และเอานิ้วไล้ร่องลึก

“อู๊ยยย… อ๊ะ… บอส…อย่าค่ะ…”

“น้ำเยิ้มแล้วแก้ว… อืมมม หวานด้วย”

แล้วเขาก็เอานิ้วที่เปื้อนคราบเสียวของหล่อนขึ้นมายัดใส่ปากของตนเอง ดูดเลียหลอกล่อจนกายสาวปั่นป่วนร้อนฉ่าขึ้นมาในที่สุด

“ผมจะเอาคุณที่นี่”

“บอส…”

หล่อนหน้าแดงก่ำ มองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม ตอนนี้สมองคิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว นอกจากเขา… ใช่ เขาเพียงเท่านั้น

“ให้ผมเอาไหมแก้ว”

“บอส…”

ดูสิ เขายังจะถามให้หล่อนอายอีก หล่อนอ้าขาให้เอานิ้วแหย่ขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้อีกหรือไง

“ตอบผมหน่อยสิ… ให้ผมเอาดุ้นยัดรูคุณได้ไหมแก้ว ในห้องครัวน่ะ”

กลีบปากอิ่มสั่นระริก กายสาวร้อนฉ่าทรมาน น้ำเสียวรินไหลออกมาฉ่ำแฉะ

เขาก้มหน้าต่ำลงมาหา กระซิบชิดปากอิ่มอย่างจงใจหยอกเย้า

“ได้ไหมแก้ว… ผมกระเด้าคุณในนี้ได้ไหม…”

“ดะ… ได้ค่ะ อ๊า… ซี๊ดดด บอสขา… อา… อ๊า… อู๊ยยยย อย่า… อย่าขยี้แบบนั้น อา… เสียวววว อ๊า…”

สะโพกอวบร่อนระริกตามติดนิ้วยาวที่ขยี้บี้คลึงลงมาหา เขาหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ สลัดเสื้อคลุมออกจากตัวเอง และก็กระชากเสื้อคลุมของหล่อนออกไปจากกายสาวเช่นกัน

สองร่างเปลือยเปล่า เขาจับจ้องมองกลีบสาวที่แย้มแยกออกจากกันเมื่อฝ่าเท้าเล็กถูกยกให้วางบนพื้นโต๊ะไม้ ในขณะที่กายสาวเอนไปด้านหลัง

“สวยมาก… ผมมองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อแก้ว…”

ยิ่งเขาชื่นชม หล่อนก็ยิ่งเสียวเสียด

“บอส…”

“ว่าไงครับ”

“แก้ว… แก้วต้องการบอสค่ะ…”

เขาหัวเราะพึงพอใจอย่างผู้ชนะ จากนั้นก็ก้มลงดูดปากอิ่มที่เผยอรอคอยอย่างดุดัน ล้วงลิ้นเข้ามาสอดรัด กลืนกินอย่างเมามันเต็มไปด้วยความเสน่หา

“อ๊า… อืมมมม อ๊า…”

และเขาก็ไม่ได้แค่จูบขยี้ปากอิ่มอย่างเดียว เพราะนิ้วแข็งแรงขยี้หัวนมข้างหนึ่ง ส่วนอีกครั้งก็ล้วงลึกไปในรูสาวที่แยกแย้มรอคอย

“อ๊า… เสียยววว อ๊า…”

เขาทำให้หล่อนคลั่ง กรีดร้องราวกับสาวร่านสวาท และเมื่อเขาถอนจุมพิตดูดดื่ม ร่างอรชรก็ล้มนอนราบกับโต๊ะอย่างสิ้นเรี่ยวแรง

“เลีย… เลียเลยค่ะบอส… อา… อ๊า…”

หล่อนแทบจะกระชากหัวของภาคเลยทีเดียว และเมื่อเขาเลียตรงนั้น โลกทั้งใบก็แตกกระจุย

“อู๊ยยยยย… บอสขา… บอส… อ๊า… เสียวววว อ๊า… ซี๊ดดดด”

ภาคเลียเก่งเหลือเกิน เขาตวัดลิ้นด้วยลีลาที่ทำให้หล่อนต้องเด้งร่อนขึ้นหา มือใหญ่สอดลึกใต้บั้นท้าย ตรึงให้สะโพกอวบไร้ทางหนี

“อ๊า… ซี๊ดดด อ๊า… เสียวววว”

หล่อนจะขาดใจอยู่แล้ว เขาทั้งเลียด้วยลิ้น แทงด้วยนิ้วถึงสองนิ้วเข้ามาในร่องสาว หล่อนเสียวจนแทบขาดใจ เสียวจนตัวสั่นสะท้านแล้วก็แตก

“อ๊ายยยยย กรี๊ดดด อา… อ๊า… เสียวววว… อ๊า…”

ภาคเลียรูสาวจนหล่อนแตกระเบิดคาปาก จากนั้นเขาก็กลืนกินน้ำเสียวของหล่อนเข้าไปในลำคออย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะยืดตัวตรง เอาดุ้นชายดุนดันปากรู

“บอส… เข้ามาค่ะ เข้ามา… อ๊ะ… ซี๊ดดด”

ภาคหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ ตอนแรกเขาตั้งใจจะยัดเอ็นเข้าไปในรูสาว แต่พอเห็นปากอิ่มเผยอครวญครางความคิดหนึ่งก็เข้ามาในหัว

เขาขยับตัวออกห่าง เดินรูดท่อนเอ็นไปที่ใบหน้าหวาน และจ่อความแข็งชันที่ปากอิ่ม

“ดูดให้หน่อย แก้ว… โอ้ว…”

เขายังพูดไม่ทันจบประโยค กนกแก้วที่รู้หน้าที่ดีเหลือเกินก็กอบกุมเอ็นชาย และดูดกลืนอย่างรวดเร็ว เขาเสียวจนหน้าตาบิดเบี้ยว

“โอ้ว… โอ้ว… อืมมมม”

เขาเกร็งสะโพกเด้งเข้าใส่ปากอิ่ม ในขณะที่เจ้าหล่อนกลืนกินเอ็นชายจนมิดด้าม มือเล็กลูบไล้คลึงเคล้าไปตามลำเอ็น จนถึงพวงไข่สวรรค์

“โอ้ว… เสียวววว แก้ว… ทำไมดูดเอ็นเก่งแบบนี้ โอ้ว…”

เขาครวญคราง ครางราวกับคนบ้า ไม่เคยเจอะเจอผู้หญิงคนไหนดูดอมเอ็นได้เก่งฉกาจเท่ากับกนกแก้วมาก่อนเลย

ยัยเลขาแว่นแสนเฉิ่ม แต่ร้อนแรงเหลือเกินยามอยู่บนเตียง เขาดีใจนักที่ได้ครอบครองหล่อน

“โอ้ว… แก้วจ๋า… ผม… ผมจะแตกคาปากคุณแล้ว โอ้ว… โอ้ว… เสียวววว”

หล่อนดูดเอ็นด๊วบๆ เสียงดังต่อเนื่อง ดูดราวกับหิวกระหายมานาน ดูดจนในที่สุดภาคก็แตกระเบิดน้ำเสียวใส่ปากอิ่มนั่นเอง

“อ๊ากกกกกก โอ้ว… โอ้ว…”

เขากระตุกเกร็งไปทั้งตัว กระเด้าเอ็นใส่ปากอิ่มแรงๆ หนักหน่วง น้ำเสียวฉีดพุ่งออกมามากมาย แต่เจ้าหล่อนก็กลืนกินเข้าไปในลำคอจนหมดทุกหยด

“โอ้ว… แก้ว… คุณดูดเอ็นเก่งมาก… อืมมมม”

เขาชักเอ็นออกจากปากอิ่ม ก้มลงจูบเป็นรางวัลให้หนึ่งครั้ง ก่อนจะเดินรูดเอ็นกลับมายังที่รูเสียว

“บอสขา… บอส…”

หล่อนร่อนเนินสาวขึ้นหา บอกให้รู้อย่างชัดเจนว่าต้องการถูกกระเด้าแค่ไหน

ภาคระบายยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะมอบสิ่งกนกแก้วต้องการให้เต็มแรง

“อู๊ยยยย อ๊า… อา… บอส… บอสขา… คับรูไปหมดเลยค่า… อ๊า… ซี๊ดดด อ๊า… เสียววว เสียวรู อ๊า…”

ดุ้นชายเคลื่อนไหวดุดัน กระซวกทิ่มแทงผ่านกล้ามเนื้อสาวอ่อนนุ่มด้วยจังหวะหื่นกระหาย บั้นท้ายทรงพลังกระเด้าไม่หยุด ทั้งคลึงทั้งควง คว้านลึกลงไปในความคับแน่นแสนฟิต

กนกแก้วแทบบ้า… เสียวแทบบ้ากับทุกจังหวะการกระซวกเอ็นของภาค

“อ๊า… อู๊ยยยยย แก้ว… แก้วจะไม่ไหวแล้วค่าบอส… ซี๊ดดดด จะแตกแล้วค่าบอส… อา… อ๊า… ซี๊ดดดด…”

ยิ่งหล่อนครวญครางดังเท่าไหร่ แรงกระแทกของบั้นท้ายทรงพลังก็ยิ่งหนักหนายิ่งขึ้น เขากระแทกจนโต๊ะไม้ที่หล่อนใช้หั่นผักหั่นหมูครางประท้วง เสียงกระเด้าดังต่อเนื่องเป็นจังหวะเร้าใจ

“โอ้ว… โอ้ว… แม่คุณ… ทำไมรูฟิตแบบนี้ โอ้ว… ดุ้นผมจะขาดแล้ว… โอ้ว…”

ภาคเสียบไม่ยั้ง ท่อนเอ็นถูกชักถอนออกมาจนหมดความยาว ก่อนจะถูกทิ่มแทงเข้าไปใหม่จนมิดด้าม หญิงสาวกรีดร้องทรมาน ร่อนเนินเสียวขึ้นให้เสียบอย่างเต็มอกเต็มใจ

“อ๊า… ซี๊ดดดด บอส… บอสขา… เสียววว อ๊า…”

หล่อนทั้งเด้งทั้งร่อน ตอบสนองความหื่นกระหายของภาคอย่างทัดเทียม จนกระทั่งเขากระเด้าใกล้แตก เขาก็จับหล่อนให้ลงมาจากโต๊ะไม้ กดศีรษะของหล่อนลงกับโต๊ะแทน บั้นท้ายขาวถูกดึงให้ลอยสูง จากนั้นดุ้นชายก็จ้วงแทงเข้าใส่สุดแรงเกิด

“อ๊ะ… ซี๊ดดดด อ๊า… อา… บอส… อ๊า… แรงอีก… แรงอีกค่ะ บอส… อ๊า… แบบนั้น…. เสียวววว อ๊า…”

ไม่ช้าเขากับหล่อนก็แตกระเบิดออกมาด้วยความรุนแรง น้ำเสียวผสมปนเปกันจนท่วมท้น ภาคจะจัดการกับกนกแก้วต่อ แต่กลิ่นไหม้อะไรบางอย่างโชยมาเข้าจมูกเสียก่อน

“แก้ว… ผมได้กลิ่นอะไรแปลกๆ คุณได้กลิ่นไหม”

หล่อนที่กำลังจมปลักอยู่กับความเสียวกระสันลืมตาขึ้นและทำจมูกฟุดฟิด และก็ได้กลิ่น

“ได้กลิ่นค่ะ”

“กลิ่นอะไรหรือแก้ว”

“กลิ่น…”

หล่อนทำท่าคิดก่อนจะรีบยืดตัวตรง

“กลิ่นปลาไหม้คะบอส…!”

ร่างอรชรที่ยังเปลือยเปล่าวิ่งตรงไปยังกะทะที่กำลังส่งกลิ่นไหม้โชยฟุ้งไปทั่วทั้งบ้าน

ภาครีบวิ่งตามไปดู ก็พบว่าปลาทูที่หญิงสาวทอดอยู่ก่อนที่พวกเขาจะร่วมรักกันไหม้เป็นตอตะโกไปเสียแล้ว

“โอ้… ปลาไหม้กลิ่นมันแรงแบบนี้หรือ ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”

“บอสนั่นแหละตัวการ จ่ายเงินค่าปลาทูคืนแก้วเลยนะคะ”

หลังจากปิดเตาแล้วหล่อนก็ช้อนตามองเขาอย่างขุ่นเคือง

“ผมทำผิดตรงไหนครับเนี่ย”

“ก็…”

หล่อนอึกอักหน้าแดง แต่ก็เลือกที่จะพูดจนจบ

“ก็ถ้าบอสไม่… ไม่ทำอย่างนั้นกับแก้ว ปลาทูก็คงไม่ไหม้แบบนี้หรอกค่ะ”

ชายหนุ่มหัวเราะร่วน ดึงร่างเปลือยของกนกแก้วเข้ามาสวมกอด

“ผมจะซื้อให้ใหม่ เอาสักกี่ร้อยเข่งดีล่ะ”

“บอส… ปล่อยแก้วเถอะค่ะ”

“ไม่ปล่อย”

แล้วเขาก็ย่อตัวลงช้อนร่างอวบอัดขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน จากนั้นก็เดินตรงไปยังห้องนอน และทำให้หล่อนร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขาบ้าง บนร่างของเขาบ้างยาวนานเกือบสามชั่วโมงติดเลยทีเดียว

“อ๊า… ซี๊ดดดด อ๊า… บอสขา… อ๊า… อย่าหยุดกระเด้าสิคะ อ๊า… แรงอีก… อ๊า…”

เลขาบนเตียง

เลขาบนเตียง

เธอเฉิ่ม เธอเชย และเธอเป็นเลขาของเขา หน้าที่ของเธอคือเลขาหน้าห้อง แต่หลังจากความผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น สถานะของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิม จากเลขาหน้าห้อง กลับกลายเป็นเลขาบนเตียงแทน… “เวลาทำงาน คุณก็เป็นเลขาหน้าห้องของผม แต่ถ้าผมเหงา คุณก็ต้องทำหน้าที่เลขาบนเตียง…” “บอส…?!” “ผมรู้ว่าคุณตกใจ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันกับสถานะของพวกเรา แต่มันเกิดขึ้นแล้ว จะทำยังไงได้ล่ะ” “บอสคะ…” หล่อนขยับตัวพยายามจะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย “ว่าไงครับ” “แก้ว… แก้วว่าให้แก้วทำเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ หรือไม่ก็ให้แก้วลาออกไป…” “ผมให้คุณลาออกไม่ได้หรอก คุณเป็นเลขาที่รู้ใจผมที่สุด อย่าลืมสิแก้ว” “แต่แก้ว…” หล่อนอยู่ในฐานะนางบำเรอของเขาไม่ได้ หล่อนทะเยอทะยานต้องการมากกว่านั้น แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีวันจะได้สิ่งที่หวังมาครอบครอง “ทำตามที่ผมบอก ไม่มีอะไรยากเย็นเลย”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset