เมื่อเห็นความสิ้นหวังของสมาชิกทีมบาสมหาวิทยาลัยทั้งสามคน ซงหยี่และเฮยด้าต่างก็ยิ้ม
ก่อนหน้านี้ ซ่งหยี่และเฮยด้าเคยเล่นบาสกับทีมบาสของมหาวิทยาลัยมาแล้ว
และแทบจะทุกครั้งที่ทีมของเขาถูกถล่มย่อยยับ
ในที่สุดพวกทีมบาสของมหาวิทยาลัยก็จะได้พบกับความสิ้นหวังของการถูกถล่มซะมั่ง
เรื่องนี้ทำให้ซงหยี่และเฮยด้ารู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก
ซ่งหยี่พูด “ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว เรารีบกลับไปที่หอพักและอาบน้ำกันดีกว่า เพราะในช่วงบ่ายนี้เรามีเรียนกับอาจารย์หูเทียนเถียนคนสวยยังไงล่ะ”
เมื่อพูดถึงอาจารย์หูเทียนทีไร รอยยิ้มก็จะปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของซงหยี่ทุกครั้ง
ในขณะนั้น คนที่สวมเสื้อหมายเลข 5 ตัวสูงและทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาพูดอย่างเร่งรีบ “หลินฟาน ทักษะบาสของนายสุดยอดมากเลย นายสนใจที่จะเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัยของเราไหม”
หลินฟาน ส่ายหัวและพูดว่า “ขอโทษนะ ฉันไม่สนใจ”
สำหรับหลินฟาน เขาเล่นบาสเพื่อผ่อนคลายเท่านั้น
ชีวิตของเขาจะยุ่งยากมากเกินไป ถ้าต้องเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัย
ชายที่สวมเสื้อหมายเลข 5 ยังคงไม่ยอมแพ้ “หลินฟาน ถ้านายเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัยของเราแล้ว นายจะได้รับ 2 คะแนนเครดิต”
“นอกจากนี้ ลีกบาสเก็ตบอลของมหาวิทยาลัยก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในปีนี้ด้วย และในอดีตเคยมีรุ่นพี่ที่ได้รับการสนับสนุนจากโค้ช CBA ในลีก และในไม่ช้าก็กลายเป็นผู้เล่นมืออาชีพ เขาได้เงินเดือนอยู่ที่หนึ่งล้านหยวนต่อปี!”
“ด้วยทักษะของนาย หลินฟาน นายจะสามารถฉายแววในลีกได้อย่างแน่นอน แล้วบางทีนายก็อาจจะไปเตะตาพวกโค้ช CBA ก็เป็นได้นะ!”
“หลินฟาน นายลองคิดดูอีกครั้งเถอะ”
หลังจากพูดจบ ชายหมายเลข 5 ก็ได้มองไปที่หลินฟานด้วยสายตาที่คาดหวังอย่างมาก
แต่อย่างไรก็ตาม หลินฟานยังคงส่ายหัวเหมือนเดิมและพูดตอบ “ขอโทษที ฉันยังไม่อยากเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัยจริงๆ”
2คะแนนเครดิต?
แต่มันจะมีประโยชน์อะไรกับหลินฟาน?
คนส่วนใหญ่อยากได้ประกาศนียบัตรในมหาวิทยาลัย
แต่หลินฟาน มาเรียนที่มหาวิทยาลัยเพื่อสัมผัสชีวิตของการเป็นนักศึกษา
ประกาศนียบัตรหรืออะไรทำนองนั้น เขาไม่ได้สนใจเลย
สำหรับเรื่องของโค้ช CBA และก็การได้เป็นผู้เล่นที่มีเงินเดือนหนึ่งล้านหยวนต่อปี?
นั่นยิ่งไม่น่าสนใจเข้าไปใหญ่
เพราะสุดท้าย หลินฟานไม่ต้องทำงานอะไรเลยซักอย่างก็สามารถรับเงินได้อย่างน้อย 700,000 หยวนต่อวัน
และในอนาคตมันจะเพิ่มขึ้นมากกว่านี้อีก!
เรื่องที่หลินฟานปฏิเสธการเข้าร่วมทีมบาสของมหาวิทยาลัย ซงหยี่ไม่แปลกใจเลย
เพราะในความคิดของซงหยี่นั้น หลินฟานคือซูเปอร์ฮีโร่
แล้วคิดจะให้ซูเปอร์ฮีโร่มาเป็นนักบาสเก็ตบอลเหรอ?
ซูเปอร์ฮีโร่ไม่ได้ว่างขนาดนั้นหรอก
หลินฟานเหลือบมองไปที่ฝาแแฝดที่ยืนรอเขาอยู่ แล้วค่อยหันไปพูดกับซงหยี่ “นายกลับไปรอที่หอก่อนได้เลย”
ซงยี่เข้าใจในทันที “โอเค”
จากนั้นเขาก็ลากตัวนายหมายเลข 5 และคนอื่นๆที่กำลังทำการเกลี้ยกล่อมหลินฟานอยู่ พลางพุดว่า”พวกนายจะอยู่ที่นี่ต่อทำไม ไม่เห็นหรือไงว่าตรงนี้ไม่มีที่สำหรับพวกนาย”
หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงเสื้อทั้งสามคนแล้วลากออกจากสนามบาสเก็ตบอลทันที
จากนั้นก็เหลือเพียงหลินฟาน และพี่น้องฝาแฝดเท่านั้นที่อยู่ในสนามบาส
หลินฟานก้าวไปข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำดื่มของพวกเธอนะ เราพบกันตั้งสองครั้งแล้วแต่ดูเหมือนว่าเรายังไม่ได้แนะนำตัวเองกันเลยนะ ฉันชื่อ หลินฟาน แล้วเธอทั้งสองล่ะ?”
หลังจากพูดจบ หลินฟานก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกไป
ตอนนั้นเอง หลินฟานก็ตระหนักได้ว่าเขาเพิ่งเล่นบาสเสร็จ มือของเขามีแต่เหงื่อและขี้ฝุ่นมากมาย ซึ่งค่อนข้างสกปรก
ดังนั้นหลินฟานจึงถอนมือกลับมา
ดูเหมือนสาวงามฝาแฝดจะสังเกตเห็นว่าหลินฟานกำลังจะดึงมือกลับไป เธอรีบยื่นมือที่เรียวยาวของเธอออกไปจับมือของหลินฟาน โดยไม่ได้สนใจมือที่สกปรกของหลินฟาน
พี่น้องฝาแฝดหน้าแดงขึ้นทันทีและก้มหน้าไม่กล้าสบสายตากับหลินฟาน ราวกับว่าพวกเธอไปทำอะไรไม่ดีมา
สัมผัสที่เนียนนุ่มดุจขนมเค้ก ได้ทิ่มแทงหัวใจของหลินฟาน
แล้วจากนั้น…
หญิงสาวในชุดสีแดงเปิดหน้าจอโทรศัพท์ แล้วโชว์ให้เห็นตัวอักษรสองตัว “เซี่ยปิง”
หญิงสาวในชุดสีฟ้าเปิดหน้าจอโทรศัพท์ แล้วโชว์ให้เห็นอักษรสองตัว “เซื่ยเซอ”
หลินฟานถามด้วยความสงสัย “พวกเธอ… พูดไม่ได้เหรอ?”
สาวงามทั้งสองพยักหน้างึกๆแล้วก้มศีรษะลง
หลินฟานพูดอีกครั้ง: “เซี่ยปิง? เซี่ยเซอ? เป็นชื่อที่ดีเลยนะ”
เมื่อสาวงามทั้งสองได้ยินคำพูดนั้น ลักยิ้มที่ดูมีเสน่ห์ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันแสนน่ารักของพวกเธอ
พวกเธอมีความสุขมาก
หลินฟานถามต่อว่า “ช่วงนี้พวกเธอมารอฉันที่สนามบาสตลอดเลยหรอ”
สาวงามทั้งสองพยักหน้าเบา ๆ
หลินฟานพูดต่อ “แต่พวกเราเพิ่มวีแชทกันแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าพวกเธอต้องการเจอฉัน ก็สามารถทักมาหาได้เลย”
หลินฟานพูดความสงสัยในใจเขาออกไป
สองสาวงามก้มหน้าอย่างเขินอาย พวกเธอนิ่งเงียบลงไป
เมื่อเห็นแบบนี้ หลินฟานจึงเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนี้ต่อ
หลินฟานเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “ที่จริง ผมมีแฟนอยู่แล้ว…”
ต่อมา หลินฟานแอบสังเกตการเปลี่ยนแปลงและการแสดงออกของท่าทางของฝาแฝด
อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าทั้งสองไม่มีท่าทางเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
หลินฟานรู้สึกสงสัยว่า: พวกเธอไม่ได้ยินงั้นหรอ?
หลินฟานเลยพูดต่อ “แฟนของฉันคือ ฉินหยู่ซวน ตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ในจังหวัดชางไห่ และเธอเรียนเศรษฐศาสตร์ … ”
หลังจากพูดออกไปเช่นนั้น หลินฟาน เขาก็พบว่าการแสดงออกของฝาแฝดยังคงเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
ดวงตาที่สวยงามของพวกเธอนั้นใสราวกับน้ำทะเล ใบหน้าที่สวยงามของพวกเธอยังคงสวยงามราวกับดอกไม้อยู่ตลอดเวลา และยังคงปรากฏลักยิ้มเล็กๆอยู่บนใบหน้าเสมอ
หลินฟาน มองดูฝาแผดด้วยดวงตาแห่งความจริงอีกครั้ง
เซื่ยเซอ(สาวชุดฟ้า)
【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95】
【คะแนนความชอบ: 99】
เซี่ยปิง(สาวชุดแดง)
【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95】
【คะแนนความชอบ: 99】
ระดับความชอบของพวกเธอที่มีต่อหลินฟานไม่ได้ลดลงเลย!
นี่…มันเกิดอะไรขึ้น?
พวกเธอก็รู้แล้วนะว่าฉันมีแฟนแล้ว!
หลินฟานกระแอมในลำคอและพูดว่า “พวกเธอ… ไม่สนใจเรื่องนี้เลยหรอ?”
สาวงามทั้งสองพยักหน้างึกๆพร้อมกัน
พวกเขายังพยักหน้าได้อีก!?
นี่…เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
หลินฟานเกิดความรู้สึกสับสนและกระแอมเบาๆอีกครั้ง “ตอนนี้…ผมมีเรียนคาบอื่นต่อ ผมคงต้องกลับไปอาบน้ำก่อน”
“พวกเธอก็ควรกลับได้แล้วนะ ที่นี่มันร้อนเกินไปจริงๆ”
หลินฟานหยุดและพูดต่ออีกหน่อย ” ฉันจะไม่มาเล่นบาสอีกหลายวันเลย พวกเธอไม่ต้องมารอที่สนามบาสล่ะ”
หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉันต้องการเล่นบาสอีกเมื่อไหร่ ฉันจะส่งข้อความไปบอกพวกพวกเธอ โอเคไหม?”
ฝาแฝดทั้งสองได้ยินดังนั้น ดวงตาที่สวยงามของทั้งสองก็สว่างขึ้น และพวกเธอก็พยักหน้างึกๆในทันที
…
หลังจากที่ฝาแฝดทั้งสองได้แยกจากหลินฟาน พวกเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความถึงสาวสวยหยาน
เซี่ยปิงกับเซี่ยเซอ : เราได้เจอกับเขาอีกครั้งในวันนี้
ดูเหมือนสาวสวยหยานคนนี้กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่พอดี เพียงแค่สองวินาทีหลังจากฝาแฝดส่งข้อความไป เธอก็รีบตอบกลับทันที
สาวสวยหยาน: เขาทำอะไรกับพวกเธอหรือเปล่า?
เซี่ยปิงกับเซี่ยเซอ : เขาจับมือกับเรา
สาวสวยหยาน: อะไรนะ? เขากล้ามาจับมือพวกเธอ! ร้ายกาจมาก!
เซี่ยปิงกับเซี่ยเซอ: เป็นแค่การจับมือธรรมดา…
สาวสวยหยาน : ส่งวีแชทเขามาให้ฉันที! ฉันต้องดุเขาสักหน่อยแล้ว!
อย่างไรก็ตาม หลังจากเวลาผ่านไปนาน สาวสวยหยานก็ไม่ได้รับข้อความตอบกลับอีกเลย
สาวสวยหยาน: เฮ้ เฮ้ เฮ้! แล้วพวกเธอยังอยู่ไหม?
สาวสวยหยาน : ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่หน่อยเหรอ?
สาวสวยหยาน: พวกเธอ? พวกเธออยากให้พี่สาวคนนี้โกรธจริงๆใช่ไหม!?
……
เมื่อหลินฟาน กลับไปที่หอพักห้อง 104 ซงหยี่ เจิ้งจินเป่า และหม่าจงก็กำลังจะออกจากห้องพอดี
ซงหยี่รีบพูด “พี่ฟานเร็วเข้า รีบตามไปนะ ก่อนจะไม่มีที่นั่ง!”
“รู้แล้ว.” หลินฟานได้ตอบกลับ
ตอนนี้ห้อง 104 ก็สงบลงมาก
เดิมที หลินฟานแค่อยากจะอาบน้ำเย็นๆ
แต่แค่อาบน้ำลวกๆคงไม่ได้ เพราะหลังจากการเล่นบาส ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อและฝุ่นสกปรกมากมาย ดังนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาในการทำความสะอาดร่างกายสักพัก
ใช้เวลานานพอสมควรก่อนที่หลินฟานจะค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำ
เขาหันมองดูเวลาและพบว่าเหลืออีกไม่กี่นาทีก่อนจะเริ่มคาบเรียน
หลินฟานบ่นออกมา “ไปตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว … ลืมมันไปดีกว่า ”
หลังจากพูดจบ หลินฟานก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงและเล่นโทรศัพท์อย่างสบาย ๆ
หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ซงหยี่ เจิ้งจินเป่า และหม่าจงก็เดินกลับเข้าห้องมาอย่างมีความสุข
เจิ้งจินเป่ารีบพูด “พี่ฟาน วันนี้ทำไมพี่ถึงไม่ไปชั้นเรียนของอาจารย์หูเทียนล่ะ ชั่งน่าเสียดายจริงๆ! วันนี้พี่อดรู้เลยว่าอาจารย์หูเทียนแต่งตัวสวยขนาดไหน! นอกจากนี้อาจารย์ยังเดินจากหน้าห้องมายังที่นั่งของพวกเรา! ”
“ใช่เลยๆ! ตอนนั้นฉันมีความสุขจนจะเป็นลมเลยล่ะ!” ซงหยี่พูดอย่างตื่นเต้น
“นี่เป็นครั้งแรก…ที่ได้ใกล้กับอาจารย์หูเทียนเถียนขนาดนี้!” หม่าจงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
“ตืดด!”
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของหลินฟานก็สั่นขึ้น
เขามองไปที่ข้อความในวีแชท ปรากฏว่ามันเป็นข้อความเสียงที่อาจารย์หูเทียนส่งมา
ดังนั้นหลินฟานจึงคลิกเพื่อเล่นข้อความเสียง และเสียงอันไพเราะของอาจารย์หูเทียนก็ดังขึ้นทันที
“หลินฟาน วันนี้ดูเหมือนนายจะไม่ได้มาเรียนนะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?”
“ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันได้ศึกษาการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อีกครั้ง และฉันก็พบปัญหาบางอย่าง”
“ถ้าเธอพอมีเวลา ช่วยมาที่ห้องพักครูของฉันหน่อยได้ไหม”
ห่ะ!
ทั้งห้องถึงกับเงียบ!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/11/เจ้าของร้านพิศวง-211x300.jpg "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
