เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 41 : การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์

หลินฟานเดินตามหลังของหูเทียนไป ร่างกายของอาจารย์หูเทียนสง่างามเหมือนกับแจกันแสนสวยในราชวัง

เขาพูดในใจ: ไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนชื่นชอบเธอมาก เพียงแค่มองจากด้านหลัง เธอจะสามารถฆ่าผู้ชายทั้งมหาลัยได้เลย

ตอนนั้นเอง หูเทียนก็ค่อย ๆหันกลับมาและถามขึ้น “ฉันได้ยินมาว่านายสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน แบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ?”

หลินฟานอดไม่ได้ที่จะนึกถึงซุนเหยาตง ที่ได้วิ่งหายไปทันทีหลังจากที่เขาตกลงว่าจะลงแข่งขัน

เขาถอนหายใจ: ซุนเหยาตงเร็วมากจริงๆเลยนะ

หลินฟานพยักหน้าและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่แล้ว”

เมื่อหูเทียนได้ยินดังนั้น เธอก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนจะพูด “เดิมที ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับผลลัพธ์ของการแข่งขันทางคณิตศาสตร์ของมหาวิทยาลัยในปีนี้”

“แต่ถ้ามีนายอยู่ในการแข่งด้วย ฉันคงจะไม่ต้องกังวลอะไรแล้วล่ะ”

เธอหยุดไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์…แต่ถ้าถึงตอนนั้นเมื่อไหร่ นายคงต้องรู้สึกเหมือนกำลังรังแกเด็กอยู่แน่ๆเลย”

หูเทียนตระหนักดีว่า หลินฟานศึกษาเกี่ยวกับหลักคณิตศาสตร์จนเกือบจะสมบูรณ์แล้ว

เขาอาจจะแซงหน้าอาจารย์คณิตศาสตร์ส่วนใหญ่ไปแล้วด้วยซ้ำ

นี่เป็นเหตุผลที่หูเทียนมักจะไปหาหลินฟาน เพื่อหารือเกี่ยวกับโจทย์ปัญหาต่างๆ

ในความเห็นของหูเทียน การลงแข่งของหลินฟานในการประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์นั้น ก็เหมือนกับการขอให้นักเรียนมัธยมปลายทำแบบทดสอบคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษา

ถ้านี่ไม่เรียกว่าการรังแกเด็ก แล้วจะเรียกมันว่าอะไรล่ะ?

หลินฟานส่ายหัวแล้วพูด “หูเทียน คุณมองมาที่ผมสิ ผมยังไม่รู้ว่าการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์คืออะไรเลย”

แม้ว่าหลินฟานจะมีประสบการณ์ทางคณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการ

แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเพียงในแง่ของการคิดแก้ปัญหา การประยุกต์ใช้สูตร การคำนวณ ฯลฯ ที่เหนือกว่าความสามารถปกติทั่วไปเพียงเท่านั้น

และเกี่ยวกับสถาณการณ์ในตอนนี้ เขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เป็นการเฉพาะเลย

หูเทียนเหลือบมองหลินฟานแบบแปลก ๆ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไรที่ทำให้เขาตัดสินใจลงแข่งขัน?

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้เจาะลึกในเรื่องนี้และอธิบายว่า “การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ เป็นการแข่งขันระดับชาติที่ประกอบด้วยนักศึกษาสองคนจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์และอีกคนหนึ่งมาจากสาขาคณิตศาสตร์ การแข่งขันนี้มีทั้งแผนกเฉพาะด้านคณิตศาสตร์และการออกแบบคอมพิวเตอร์ ”

“นักศึกษาสองคนจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์?” หลินฟานขมวดคิ้วเล็กน้อย

หลินฟานเพิ่งเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย และเขาก็ไม่รู้จักนักศึกษาจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์เลยแม้แต่คนเดียว

ฉันจะทำอย่างไรดี?

หูเทียนดูเหมือนจะเข้าใจความกังวลในใจของหลินฟาน เธอยิ้มและพูดว่า “อย่ากังวลเลยหลินฟาน ฉันได้หาอัจฉริยะจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์มาไว้ให้แล้วแถมน่ารักมากๆทั้งสองคนเลย ฉันรับประกันได้เลยว่านายต้องพึงพอใจอย่างแน่นอน”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เธอก็พูดต่อว่า “ยังไงก็ตาม เดี๋ยวนายต้องไปที่ห้อง 305 อาคารฝึกอบรมที่ 1 เพื่อทำความรู้จักกับนักศึกษาสองคนจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ก่อน และนายสามารถฟังอาจารย์ที่ปรึกษาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ได้ตอนั้น”

หลินฟานพูดว่า “ผมนึกว่าคุณจะเป็นที่ปรึกษาของเราซะอีก”

หูเทียนชะงังไปเล็กน้อยและอธิบายว่า “ศาสตราจารย์จางหยงจากแผนกคณิตศาสตร์ของเราจะเป็นคนแนะนำนายเอง เขามีความสามารถสูงในการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์และเหมาะที่จะแนะนำเรื่องพวกนี้ให้กับนายมากกว่า”

หลินฟานพยักหน้า

หูเทียนพูดกับเขาอีกสองสามคำ จากนั้นก็ได้เดินออกไปจากห้องพักอาจารย์

……

อาคารฝึกอบรมที่ 1 ห้อง 305

ในห้องกว้างขวางและมีโต๊ะประมาณยี่สิบตัว และแต่ละโต๊ะก็มีคอมพิวเตอร์ตั้งไว้อยู่

ณ ขณะนี้……

สาวงามฝาแฝดเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ นั่งอยู่เงียบๆข้างในห้อง ( ทางเราได้เปลี่ยนชื่อจาก “เซี่ยเซอ” เป็น “เซี่ยเสว่ แทนนะครับ เนื่องจากมีข้อผิดพลาดจากทีมแปล ขอภัยเป็นอย่างยิ่งครับ )

พวกเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดวีแชทของหลินฟานขึ้นทันที และเริ่มพิมพ์ต่อไปในกล่องข้อความที่มีคำหลายร้อยคำค้างไว้อยู่แล้ว

และในขณะที่สาวงามฝาแฝดกำลังพิมพ์ข้อความอย่างจริงจัง หลินฟานก็มาถึงห้อง 305 พอดี

หลินฟานถึงกับผงะ เมื่อมองไปที่ฝาแฝดในชุดสีแดงและสีน้ำเงิน

ทำไมพวกเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่?

เป็นไปได้ไหมว่าพวกเธอจะเป็นอัจฉริยะคอมพิวเตอร์ที่น่ารักมาก ตามที่อาจารย์หูเทียนบอก?

น่ารักมาก ก็ใช่!

แต่พวกเธอเป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์เหรอ?

ฉันไม่รู้สึกถึงอย่างนั้นเลย!

หลินฟาน ค่อยๆเดินไปหาฝาแฝดด้วยความสงสัยในหัวใจของเขา

เมื่อหลินฟานเดินมาถึง เขาก็มีอาการตกตะลึงในทันที

หลินฟานได้พบว่าสองสาวฝาแฝดกำลังพิมพ์อยู่ในกล่องข้อความของเขา ซึ่งเต็มไปด้วยเนื้อหาที่เหมือนกันทุกประการของทั้งสองคน

“สวัสดีค่ะ คุณหลับหรือยังคะ ขอบคุณที่หยุดบาสและช่วยชีวิตฉันไว้นะคะ…

วันนี้พระจันทร์มันกลมสวยมากเลย คุณเห็นเหมือนกันรึเปล่า?…

วันนี้ดูเหมือนคุณจะไม่ได้ไปเล่นบาสด้วยใช่ไหม พรุ่งนี้คุณจะไปไหมคะ…

วันนี้บนท้องฟ้ามีดวงดาวมากมาย และพรุ่งนี้น่าจะอากาศแจ่มใส คุณจะมาเล่นบาสไหมคะ…

ในที่สุด วันนี้ฉันก็ได้เห็นคุณเล่นบาสอีกครั้ง มันวิเศษมากเลยค่ะ…

พรุ่งนี้คุณจะส่งข้อความมาหาเราไหมคะ

……

อาจารย์ได้ชวนฉันให้มาสมัครเข้าร่วมการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ฉันไม่รู้ว่าเราจะได้ร่วมทีมกับใคร รู้สึกประหม่ามากเลยค่ะ… อ้อ ฉันอยากถามพี่มาตลอดเลยว่าพี่มาจากสาขาไหนคะ…

เมื่อหลินฟานเห็นสิ่งนี้ ร่างกายของเขาก็ถึงกับสั่นไปทั้งร่าง

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมสาวงามทั้งสองถึงไม่ส่งข้อความไปหาเขาเลย

เพราะไม่กล้านั่นเอง!

แม้ว่าในกล่องข้อความจะเต็มไปด้วยคำที่พวกเธอพิมพ์ทิ้งไว้ แต่พวกเธอกลับไม่กล้ากดส่งเลยสักครั้ง

หลินฟานรู้อยู่แล้วว่าสาวงามฝาแฝดชอบเขาอย่างมาก เพราะมีแต้มความชอบถึง 99 แต้มเลย

อย่างไรก็ตาม หลินฟานรู้สึกว่าตราบใดที่เขาไม่ได้พูดคุยกับพวกเธอ และไม่ไปพบพวกเธออีก

ความชื่นชอบของฝาแฝดคงจะค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ

พวกเธอจะค่อยๆลืมฉันทีละนิด

เพราะถ้าเวลาค่อยๆผ่านไปคงจะทำให้พวกเธอลืมความรู้สึกชื่นชอบนี้ไปได้

จนกระทั้งตอนนี้ หลินฟานตระหนักได้แล้วว่าเขาคิดผิด

ผิดถนัดเลย!

ความรู้สึกของสาวงามทั้งสองนั้น ได้หยั่งรากลึกลงไปขึ้นทุกวันๆ

เปรียบเสมือนกับไวน์ ที่ยิ่งนานก็ยิ่งอร่อย!

ในเวลานี้ สาวสวยฝาแฝดดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ข้างหลัง พวกเธอจึงหันหน้าไปมองพร้อม

วินาทีถัดมา ทั้งสามคนก็ได้สบตากัน

สาวงามทั้งสองต่างก็ตกตะลึง

เขา มันคือเขาใช่ไหม!

หลินฟานได้ปรากฏตัวต่อหน้าของเธอทั้งสองคน!

ความสุขที่ไม่อาจปกปิด ได้ปรากกขึ้นมาบนใบหน้าของสาวงามทั้งสอง

ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าพวกเธอจะคิดอะไรได้บางอย่าง ทั้งสองรีบหยิบน้ำดื่มออกมาจากกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่อยู่ข้างๆพวกเธอ แล้วส่งให้หลินฟาน

“ตึก ตึก!”

ในเวลานี้ ศาสตราจารย์จางหยงที่มีผมค่อนข้างยุ่งก็ได้เข้ามา

เขายิ้มและพูด “เฮ้ พวกคุณอยู่ที่นี่นานรึยัง”

สาวสวยฝาแฝดดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงของศาสตราจารย์ เธอยังคงมองไปที่หลินฟานด้วยสายตาที่คาดหวังอย่างมาก

หลินฟานเองก็ไม่ใช่คนไร้หัวใจ

สาวงามฝาแฝดทั้งสองหลงใหลเขาอย่างมาก หลินฟานจะเฉยเมยต่อความรู้สึกของพวกเธอได้อย่างไร?

และในที่สุด หลินฟานก็ค่อย ๆอ้าแขนและนำสาวงามทั้งสองมาไว้ในอ้อมแขนของเขา

สองสาวงามได้ยินเสียงหัวใจของหลินฟาน พวกเธอสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของหลินฟาน และสูดดมกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์บนร่างกายของเขา… ใบหน้าที่สวยงามของทั้งสองเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที

เขา… กอดเธอ!

ศาสตราจารย์จางหยงซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลได้เห็นสิ่งนี้ เขาถึงกับอ้าปากค้างและใบหน้าของเขาก็ได้หมองคล้ำลง

ถูกตัอง!

มหาวิทยาลัยไม่คัดค้านความรักของนักศึกษา แม้แต่นักศึกษาบางคนก็แต่งงานและมีลูกแล้วก็มี

แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับการยินยอมของผู้ชายและผู้หญิงด้วย

แต่สถานการณ์ตรงหน้าของฉันนี้คืออะไร?

นักศึกษาชายกำลังกอดนักศึกษาหญิงสองคนพร้อมกัน

ฉันควรทำอย่างไรดี?

หรือว่าจะ…แสร้งทำเป็นไม่เห็นดีไหม?