ในตอนแรกหลินฟาน ตั้งใจที่จะทำไปแบบขอไปทีเพียงเท่านั้น
แต่ตอนนี้เขาคงต้องจริงกับการแข่งครั้งนี้ให้ถึงที่สุดซะแล้ว
หลังจากนั้น หลินฟานก็หยิบปากกาของเขาขึ้นมาทันที และได้เขียนการคำนวณที่ซับซ้อนลงไปบนกระดาษอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเขาก็หันไปบอก เซี่ยปิง และ เซี่ยปิง เกี่ยวกับข้อมูลที่เขากำลังเขียนอยู่
ในตอนนี้ ทีมของหลินฟานได้เริ่มลงมือทำกันแล้ว
เวลาผ่านค่อยๆไป ต้นแบบของระบบระบายน้ำก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของ เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ทีละนิดทีละน้อย
จนเวลาได้ผ่านไปถึงเที่ยง
หลายคนได้ออกไปซื้ออาหารที่ทางเข้าของห้องบรรยาย
และกินกันอย่างเร่งรีบ เพื่อที่พวกเขาจะได้กลับมาแก้ปัญหาและทำการแข่งขันกันต่อ
เพราะว่าหัวข้อการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ มันเป็นสิ่งที่หนักเกินไปสำหรับพวกเขา
ถ้าหากไม่เร่งมือแล้วละก็! คงจะสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไม่เสร็จภายในสามวันนี้แน่ๆ
แต่หลินฟานไม่เหมือนกับคนอื่นๆ ทันทีที่เขารับประทานอาหารกลางวันกับเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่เสร็จ เขาก็กลับไปที่หอพักที่ไม่มีใครอยู่และเตรียมที่จะงีบหลับในทันที
แต่ในตอนนี้ โทรศัพท์มือถือของเขาได้เกิดการสั่นขึ้นเล็กน้อย
12:00
ซองแดงปรากฎ!
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 6 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 20 หยวน”
……
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3 หยวน”
วันนี้หลินฟานได้เงินทั้งหมด 25,009 หยวน
จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ซองแดง 818 ซองที่แสดงอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์
นี่คือซองแดงที่เขาได้รับมาหลังจากการใช้เงิน 8.18 ล้านหยวนเพื่อซื้อบ้านในจังหวัดยี่เกอ ไปเมื่อวานนี้
ตอนแรกหลินฟานวางแผนที่จะรวบรวมซองแดงให้ได้ 1,000 ซองก่อนแล้วค่อยเปิดมันพร้อมกันทีเดียว
แต่ตอนนี้เขาเริ่มลังเลแล้วว่าจะเก็บไว้เปิดตอน 1000 ซอง หรือจะเปิดตอนนี้ไปเลย
หลินฟานบ่นออกมา “ช่างมันเถอะ เปิดมันเลยแล้วกัน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 2 หยวน”
……
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับทักษะการว่ายน้ำระดับมืออาชีพ ทักษะการว่ายน้ำที่ยอดเยี่ยมสามารถทำให้คุณแสดงเสน่ห์พิเศษในใต้น้ำได้!”
……
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับทักษะการขับรถเครื่องบินระดับมืออาชีพ ทำให้การขับเครื่องบินเป็นเรื่องง่าย ช่วยเพิ่มเสน่ห์ในทุกๆที่ของร่างกาย!”
……
818 ซองแดง หลินฟานได้เงินมาทั้งหมด 780,922 หยวน และยังได้รับทักษะการว่ายน้ำระดับมืออาชีพ ทักษะการขับรถเครื่องบินระดับมืออาชีพ
เงินสดเพียง 780,000 หยวน ไม่ได้มีค่าเลยแม้แต่นิดเดียว หลินฟานสนใจแต่ทักษะใหม่ทั้งสองอย่างนี้มากกว่า
เขาบ่นพึมพำ “ยังมีซองแดงสีเงินรออยู่อีกห้าซอง…แต่ลืมมันไปก่อนดีกว่า เพราะจะยังไงก็ต้องรอให้การประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์มันจบซะก่อน”
หลินฟานนอนหลับไปจนถึงตอนสองทุ่มก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเดินไปยังห้องบรรยาย
ในตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในห้องบรรยายต่างประสบปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการคำนวณและออกแบบ
จากนั้นหลินฟานก็ได้มาถึงยังที่นั่งของเขา และทันทีที่จิบชาเขาก็เริ่มเขียนบางอย่างขึ้นในทันที
ผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าข้างนอกก็ได้มืดลงอย่างสนิท
แต่ในห้องบรรยายยังคงสว่างไสวอยู่เหมือนเดิม
เสียงกดแป้นพิมพ์ยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
เห็นได้ชัดว่าหลายคนไม่ได้คิดที่จะกลับไปพักผ่อนที่หอเลย พวกเขาคงจะนั่งทำแบบจำลองอยู่ในห้องบรรยายไปตลอดทั้งคืน
แต่เมื่อเห็นว่าเริ่มดึกแล้ว หลินฟานกับเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ก็ได้แยกย้ายกันกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง
วันต่อมาการใช้ชีวิตในวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากเมื่อวานเลย
เมื่อหลินฟานกำลังจะกลับไปที่หอพักเพื่อพักผ่อนอีกครั้ง อาจารย์ผมขาวคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาแล้วพูด“ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการแข่งขันครั้งนี้แล้ว คุณพอจะทำได้มั้ย?”
หลินฟานพยักหน้าและพูด “ก็ได้อยู่ครับ”
จากนั้นหลินฟานก็เดินออกไปจากห้องบรรยาย
อาจารย์เฒ่า :…
ก็ได้อยู่ครับ?
แล้วก็เดินออกไปเลยงั้นหรอ?
……
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ก็มาถึงวันที่สามของการแข่งขัน
การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เป็นการแข่งขันที่อนุญาตให้หาความรู้ได้จากสื่อต่างๆ ไม่ถือว่าเป็นการทำผิดกฏการแข่งขันแต่อย่างใด ยกเว้นนักศึกษาส่งเสียงพูดคุยหรือปรึกษากับกลุ่มอื่น
ดังนั้นงานของอาจารย์ผู้คุมจึงง่ายมาก
ในตอนนนี้มีอาจารย์เพียงคนเดียวที่นั่งดูหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องบรรยายอย่างเบื่อหน่าย
และอาจารย์อีกสองคนที่กำลังยืนอยู่ที่ทางเดินซึ่งดื่มชากันอยู่
ในหมู่ของพวกเขา ศาสตราจารย์ที่อายุน้อยที่สุดได้ถามขึ้นมา”ศาสตราจารย์ จ้าว คุณรู้ไหมว่านักศึกษาคนใหนที่ชื่อว่า หลินฟาน ฉันได้ยินศาสตราจารย์จางหยงพูดถึงเขาอยู่บ่อยๆ”
ศาสตราจารย์เฒ่าที่อยู่ข้างๆก็ได้ชี้นิ้วไปที่หลินฟานซึ่งนั่งอยู่ตรงกลางห้องบรรยายแล้วพูดว่า “คนนั้นไง หลินฟาน”
“คนนั้นเองหรอ?” ศาสตราจารย์หนุ่มรู้สึกประหลาดใจ
“ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใส่ใจกับการแข่งขันเท่าไหร่เลยนะ ฉันเห็นเขาเข้ามานั่งอยู่พักนึงแล้วก็กลับไปนอนทุกครั้งเลย นี่คือคนที่ถูกเลือกมาเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อย่างงั้นหรอ ดูไร้ความมุ่งมั่นเสียจริงเลย” ศาสตราจารย์เฒ่าเกลียดนักศึกษาแบบนี้เป็นอย่างมาก
ศาสตราจารย์เฒ่ายังกล่าวต่ออีกว่า “แม้แต่ศาสตราจารย์ธรรมดาทั่วไปก็คงไม่สามารถแก้ไขปัญหาแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ได้ในเวลาสั้นๆแบบนี้เหมือนกัน”
“การแข่งขันวันนี้ไกล้จบลงแล้ว ฉันคิดว่าเขาคงยังเขียนวิทยานิพนธ์ไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ”
ศาสตราจารย์หนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “ชั่งน่าเสียดายจริงๆ”
เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน การแข่งขันก็ได้จบลงในที่สุด
“กริ๊งงง!”
หลังจากที่เสียงกริ่งดังขึ้นมา
ศาสตราจารย์เฒ่าที่ยืนอยู่บนโพเดียมก็พูดว่า “ทุกคน ยืนขึ้น! แล้วหยุดมือ! ไม่อย่างนั้นพวกคุณจะถูกตัดสิทธิ์ในการแข่งขันครั้งนี้!”
ตอนแรกมีนักศึกษาบางคนต้องการจะแก้ไขแบบจำลองและข้อความในเอกสารอีกมากมาย
แต่หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ศาสตราจารย์เฒ่าพูด พวกเขาก็ทำได้เพียงแค่ยืนขึ้นตามที่เขาบอกเท่านั้น
หลินฟานได้สังเกตเห็นว่าเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ยังคงจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างไม่ลดละ ดูเหมือนว่าพวกเธอกำลังกังวลว่าโมเดลจะมีข้อผิดพลาดหลงเหลืออยู่
“ไม่ต้องกังวลหรอก มันสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว” หลินฟานพูด
หลังจากได้ยินสิ่งที่หลินฟานพูดเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ใบหน้าที่สวยงามของทั้งสองคนก็ดูร่าเริงขึ้นม่ในทันทีเหมือนกับว่าพวกเธอพึ่งได้รับรางวัลที่ดีที่สุดในชีวิตมา
หลินฟานมองไปที่ใบหน้าของฝาแฝดที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข และหัวใจของเขาก็รู้สึกสั่นไหวเพราะรอยยิ้มของพวกเธอ จากนั้นหลินฟานได้ใช้เงิน 20 ล้านเพื่อซื้อน้ำยาทางการแพทย์ 2 ขวด มาจากระบบทันที
” หลังจากที่พวกคุณกลับไปที่หอพัก ก็ดื่มน้ำขวดนี้ด้วยนะ ” หลินฟานพูด
เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่ามันคือน้ำอะไร แต่พวกเธอก็กอดขวดน้ำเอาไว้ในอ้อมแขนราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าตั้งแต่ที่เธอได้เกิดมา
พวกเธอได้กลับมาถึงที่ห้อง 502 ของหอพักหญิง เป็นที่เรียบร้อย
จากนั้นเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ก็ไม่ลังเลที่จะทำอย่างอื่นเลย พวกเธอรีบเปิดขวดน้ำยาทางการแพทย์ที่หลินฟานให้มาและดื่มมันทันที
ในหัวใจของพวกเธอนั้นมีแต่หลินฟาน และถ้าหากหลินฟานขอให้เธอทำอะไร พวกเธอก็จะทำตามที่สั่งอย่างไม่ลังเล
“ตึก ตึก ตึก!”
ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากข้างนอกห้อง
และเพื่อนร่วมห้องของพวกเธอคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามา
ทันทีที่เห็นเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่เธอก็ถามขึ้นว่า ” พวกเธอกลับมากันแล้วงั้นหรอ การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เป็นอย่างไรบ้างล่ะ”
หลังจากที่พูดจบ เธอก็นั่งลงบนเตียงแล้วสวมหูฟังเพื่อฟังเพลงอย่างทันที
เพราะเธอรู้ว่าเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ไม่สามารถพูดได้อยู่แล้ว และเธอก็แค่ถามไปอย่างนั้นเอง
จากนั้นเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ก็ทำท่าทางเพื่อแสดงว่าการแข่งขันของพวกเธอนั้นผ่านไปได้ด้วยดี
แต่ผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงสาวที่มีใบหน้าเรียวคนนั้นดูเหมือนจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอจึงลุกแล้วเดินไปเปิดหน้าต่างขึ้น
“ฟิ๊วว!”
ทันใดนั้นเองก็มีลมแรง ที่พัดเอาละอองเกสรดอกไม้เข้ามาทางหน้าต่าง
“ฮัดเช้ย!”
เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ อดไม่ได้ที่จะจามออกมา
และหลังจากที่จาม พวกเธอก็ได้สักเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง ก่อนจะค่อยๆ อ้าปากพูด
“เกิดอะไร……”
ทันใดนั้นเอง เสียงที่ชัดเจนก็ได้ออกมาจากปากของพวกเธอ
ทั้งสองต่างมองมาที่กันและกันและใบหน้าของพวกเธอก็เต็มไปด้วยความงุนงง
และหลังจากผ่านไปได้สักพัก พวกเธอก็ได้นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมา และทั้งสองก็ก้มลงมองขวดน้ำที่ถือเอาไว้อยู่ในมือ
