ตอนที่ 516 ฉันรักคุณ
พูดจบก็ก้มลงมองมือใหญ่ที่อยู่บนท้องของตัวเอง “แล้วทำไมมือคุณถึงมาอยู่ตรงนี้ละคะ?”
เขาก้มมองดูเธอที่เพิ่งตื่นนอนนี่น่ารักไม่หยอก อดไม่ได้ที่จะแกล้งเล่น “ผมกำลังทักทายลูกอยู่ครับ”
“ทักทาย? เขายังเล็กอยู่เลย เขาจะรู้สึกได้ยังไงกันคะ?” เธอใช้สายตาที่เหมือนกำลังบอกว่า ‘คุณบ้าหรือเปล่า’ มองเขา
จิ้นหยวนมองเธออย่างยิ้มๆ สายตาดูจริงจังอย่างบอกไม่ถูก “เขาต้องรู้สึกสิ เมื่อกี้ยังดิ้นอยู่เลย”
“จริงหรือคะ?” เธอตะลึง เด็กดิ้นแล้วเหรอ? ไม่ใช่ว่าต้องหลังห้าเดือนถึงจะขยับได้เหรอ?
แต่พอเห็นท่าทางจริงจังของเขาแล้วก็เหมือนว่าจะไม่ได้หลอกกัน เห็นแบบนั้นมันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจ “จริงหรือคะ? เขาเตะคุณหรือเปล่า? เขาเอามือเล็กๆ หรือขาเล็กๆ นั่นเตะคุณไหม? แล้วคุณเจ็บหรือเปล่าคะ?”
ถามคำถามออกมาเป็นพรวน ทำเอาจิ้นหยวนก็เผลอยิ้มออกมากว้างกว่าเดิม
เธอถามไปแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมาเสียที พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเขากำลังกลั้นขำอยู่ เธอก็เข้าใจขึ้นมาทันที ความโกรธก็พลันแล่นขึ้นมา ก่อนจะใช้มือทุบลงไปแรงๆ ที่อกของเขา “คุณโกหกฉันอีกแล้วนะ เด็กยังเล็กแค่นี้จะไปดิ้นได้ยังไงกัน?”
จิ้นหยวนกอดเธอแน่น แล้วพูดออกมาอย่างสุขใจ “เด็กโง่ ผมพูดแค่นี้เอง ใครบอกให้คุณเชื่อกันล่ะ? อีกอย่างคุณเป็นแม่นะ ถ้าเด็กดิ้นคนที่รู้คนแรกก็ควรจะเป็นคุณไม่ใช่หรือไง?”
เธอไม่พูดอะไรอีก เพราะคิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั่นก็มีเหตุผลเหมือนกัน
แต่ว่ายังไงมันก็ทำให้เธอโมโหอยู่ดี
เธอออกแรงพลิกตัวหันหลังให้เขา พร้อมกับบ่นใส่ “ฉันโกรธอยู่ ไม่อยากคุยกับคุณแล้ว”
เขากลั้นขำแล้วดึงตัวเธอให้หันกลับมา “ครับๆ อย่าโมโหเลยหน่า เดี๋ยวผมพาไปทานมื้อเย็น”
“เหอะ!”
เธอทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็แอบลูบท้องตัวเองเบาๆ
เพราะเวลาก็ผ่านไปนานพอสมควรแล้ว ความอยากอาหารของเธอก็เริ่มที่จะกลับมา และหิวง่ายกว่าเวลาปกติ จนถึงตอนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมา แต่จริงๆ ท้องเธอมันเริ่มประท้วงใส่แล้ว
จิ้นหยวนเองก็ไม่ได้เพิกเฉยต่อการกระทำเล็กๆ ของเธอ จึงอุ้มเธอขึ้นมาทันที “ไปกันเถอะ ผมจะพาไปทานของอร่อย”
“คุณปล่อยฉันนะ!” เธอตกใจ รีบดิ้นให้หลุด “ทำแบบนี้ทำไมเนี่ย รอบๆ มีแต่คนมองเต็มไปหมด”
“อยากมองก็ให้พวกเขามองไปสิครับ จะได้รู้ว่าพวกเรารู้สึกอย่างไรต่อกัน” เขาเดินเข้าลิฟต์ไปอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
เธอมองจิ้นหยวนอย่างหมั่นไส้ “คุณนี่มันหน้าหนาจริงๆ เลย”
“ขอบคุณสำหรับคำชมครับ” เขาไม่สนใจอะไรเลยสักอย่าง เอาแต่ส่งยิ้มให้เธอ
เอาเถอะ เธอเองก็จะสงบอารมณ์ตัวเองแล้ว
ประธานบริษัทอย่างเขายังไม่เห็นจะสนใจภาพลักษณ์ของตัวเองเลย อย่างนั้นเธอเองก็ไม่ควรที่จะอายเหมือนกันสิ
และจิ้นหยวนเองก็พาเธอไปที่ร้านอาหารจริงๆ ได้ทานของอร่อยที่ไม่เคยทานที่ไหนมาก่อน เอาแต่บอกให้เธอทานจนท้องจะแตกอยู่แล้ว
คืนนี้เป็นค่ำคืนที่มีความสุขจริงๆ มันทำให้จิตใจของเธอมันเบิกบานสุดๆ ตกดึกในขณะที่พวกเขาเตรียมที่จะเข้านอนหลับฝัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะเปิดตาขึ้นมามองเขาแล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ “ฉันรักคุณ”
เขาหลับตาไม่ได้พูดอะไรตอบ
เธอเองก็พลิกตัวกลับอย่างผิดหวัง และเตรียมที่จะเข้านอนไม่สนใจเขาอีก
แต่รู้ตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองได้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นแล้ว
เธอพลิกตัวเล็กน้อย ก่อนจะประชดออกไป “คุณไม่ได้นอนไปแล้วหรือคะ?”
เขาจูบลงบนลำคอของเธอ “จะนอนได้ยังไงกัน? ถ้านอนไปแล้วก็คงไม่มีทางได้ยินสิ่งที่ภรรยาสุดที่รักพูดแน่ๆ ”
เธอหน้าขึ้นสี แต่ก็ทำใจกล้าพูดกับเขา “แล้วยังไงต่อ?”
เขาชะงัก “ยังไงต่อ?”
ตอนที่ 517 ความลับรั่วไหล
ในใจของเธอเริ่มเกิดความหงุดหงิดขึ้นมา สายตาที่มองเขามีความไม่พอใจ “ก็ใช่สิคะ แล้วยังไงต่อ? คุณไม่คิดหรือว่าควรตอบกลับอะไรฉันบ้าง?”
จิ้นหยวนทำหน้างง “ขอบคุณ?”
“คุณ!” เธอเกือบคิดแล้วว่าเขาตั้งใจ แต่ดูท่าทางของเขาแล้วก็เหมือนว่าจะไม่ได้ล้อเล่น จึงพลิกตัวกลับอย่างหงุดหงิดและไม่สนใจเขาอีก
จิ้นหยวนหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วโอบกอดร่างนุ่มนิ่มของเธอเอาไว้ ก่อนกระซิบคำที่เธออยากได้ยินข้างๆ หู “เอาล่ะ ผมรักคุณ ผมจิ้นหยวนรักคุณเฉียวซือมู่คนเดียว แบบนี้ชอบไหม?”
เธอคลายคิ้วที่ขมวดแล้วยกยิ้ม พลิกตัวกลับไปกอดเขาแน่น แถมยังจุ๊บลงบนแก้มของเขาอีก “อื้อ ชอบค่ะ”
จิ้นหยวนลูบศีรษะเธอ และตบๆ ลงบนหลังมือ “ชอบก็นอนได้แล้วนะครับ”
เธอรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ที่จริงในใจของเธอก็แอบหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ดูท่าแล้วคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกสินะ?
เธอลอบมองเขา ก่อนจะตอบออกไม่ด้วยความไม่พอใจ “อื้อ” จากนั้นก็หลับตานอน
รอยยิ้มอันอบอุ่นเผยขึ้นบนใบหน้าของเขา มือใหญ่ค่อยๆ ลูบลงบนหน้าท้องของเธอ
เมื่อกี้ท่าทางของเธอดูผิดหวังเล็กน้อย แต่เพื่อเด็กไม่ทำอะไรคงดีที่สุด
หลังจากนั้นก็เป็นช่วงเวลาที่เฉียวซือมู่มีความสุขมากที่สุดหลังจากที่ตั้งท้องมา คงเป็นเพราะว่าท่าทีของเธอครั้งก่อนที่ทำให้แม่สามีไม่พอใจ จนต้องยอมแพ้ให้เฉียวซือมู่ และไม่ได้มาที่นี่อีกเลย
มันเป็นสิ่งที่เฉียวซือมู่ต้องการมาโดยตลอด บวกกับคืนนั้นที่ทั้งสองคนได้บอกรักกัน ทำให้เธอรู้สึกสุขใจยิ่งกว่าเดิม สามารถเห็นรอยยิ้มของเธอได้แทบทุกวัน สีหน้าก็ดูดีขึ้นเยอะเช่นกัน
แต่ทว่า ในเวลาเดียวกันนี้ สีหน้าของจิ้นหยวนในยามที่เธอไม่สามารถมองเห็นนั้นกำลังเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะกับตอนที่อยู่ในบริษัท เรียกได้ว่าน่ากลัวและอันตรายสุดๆ จนสามารถทำให้พนักงานใหม่บางคนตกใจร้องไห้กันไปแถบๆ
“ให้คำตอบฉันเดี๋ยวนี้!” จิ้นหยวนจ้องเขม็งไปยังคนตรงหน้า
หลินจื้อเฉิงเองก็มีสีหน้าที่จริงจัง “ผมไปตรวจสอบมาแล้ว ไม่มีร่องรอบเบาะแสอะไรเลยสักอย่าง คนที่รู้เรื่องตัวเลขของพวกเรา รวมกับเราสองคนแล้วก็มีกันไม่เกินห้าคนเลยครับ แถมทุกคนก็ไม่ได้มีอะไรน่าสงสัยด้วย”
สีหน้าของจิ้นหยวนบึ้งสุดๆ “แกจะบอกว่า เรื่องตัวเลขการประมูลที่ฉีซื่อนำเสนอมันสูงกว่าของเราแค่นิดเดียวนั่นมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญอย่างนั้นเหรอ? แกคิดว่าจะเป็นไปได้หรือไง?”
หลินจื้อเฉิงเหงื่อแตกพลั่ก แน่นอนตนเองไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่นอกจากสาเหตุนี้แล้ว ตนเองก็นึกไม่ออกจริงๆ ว่าความลับมันรั่วไหลออกจากบริษัทไปได้อย่างไรกัน แถมยังถูกคนของฉีซื่อรู้ไปอีก
หรือว่าจะเป็นคนอื่นที่เอาความลับไปเปิดเผย? แต่ไม่ว่าเขาจะตรวจสอบยังไงก็หาต้นตอสาเหตุไม่ได้เลย สองในสามคนที่เหลือที่รู้เรื่องนี้ก็คือเลขาที่ประธานจิ้นหยวนไว้วางใจ อีกคนคือผู้ช่วยที่มีความสามารถของเขาเอง ตำแหน่งหน้าที่ในบริษัทก็ได้รับเงินเดือนที่สูงกว่าคนทั่วไปอยู่แล้ว ไม่ว่าจากทางไหนก็ไม่เห็นมีเหตุผลที่พวกนั้นจะมาหักหลังพวกเขา
แล้วถ้าอย่างนั้น นี่เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ น่ะหรือ?
เขาทำงานกับจิ้นหยวนมานานหลายปี อย่าว่าแต่เขาเลย เพราะแม้แต่ตนเองก็ไม่อยากจะเชื่อ
หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ทาง ZF ก็ได้มีการปล่อยข่าว ว่าจะมีการประมูลที่ดินที่มีวิวทิวทัศน์สวย และตำแหน่งที่ตั้งก็ดีมาก ก่อนหน้านี้มันเคยเป็นทรัพย์สินที่ดินของตระกูลจั้น แต่หลังจากที่ถูกตระกูลจิ้นล้มไป แต่หลังจากที่ถูกตระกูลจิ้นล้มไปส่วนผู้มีอำนาจก็เข้ามายึดคืน ทางจิ้นซื่อเองก็เล็งที่ดินผืนนี้เอาไว้นานแล้ว รอแค่โอกาสที่จะคว้ามันมาเท่านั้น
จนกระทั่งข่าวออกมา พวกเขาก็พยายามทำทุกวิถีทาง ถึงขั้นยอมให้รัชทายาทของประเทศอื่นเข้ามามีผลประโยชน์ด้วย แต่นึกไม่ถึงเลยว่าผลลัพธ์มันจะออกมาไม่เท่าไหร่ ได้รับแค่คำรับปากแบบคลุมเครือเท่านั้น สุดท้ายพวกเขาก็ต้องมานั่งปรึกษารวมหัวกันคิดอยู่ตั้งนาน สุดท้ายก็ได้ตัวเลขออกมา และเตรียมพร้อมที่จะเข้าการประมูล
แต่ก็นึกไม่ถึงเลยว่าในนาทีสุดท้าย จะเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงขนาดนี้
