หนึ่งชั่วโมงก่อน ก่อนที่กิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัวจะพบกับแวนส์
“นี่…ยังถือว่าสนุกได้ใช่มั้ย?”
แวนส์กระซิบเบาๆในขณะที่เขาปล่อยลมหายใจที่เหนื่อยล้าออกมา จากนั้นเขาก็สูดหายใจเข้า ขณะที่มองไปที่แมงมุมที่เพิ่งมาใหม่สามตัวซึ่งตอนนี้มันมีขนาดใหญ่กว่าตัวของเขา แวนส์ก้าวถอยหลังเล็กน้อยและดูเหมือนว่าพวกมันจะยังไม่สังเกตเห็นเขา
เราควรจะ…วิ่งหนีหรือไม่?
ไม่! แวนส์รีบส่ายหัว เขามาได้ไกลขนาดนี้แล้ว เขามั่นใจว่าเขาสามารถสู้มันได้ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการโจมตี ในขณะที่แมงมุม 3 ตัวยังไม่รู้ตัว
ดังนั้นเขาจึงเปิดใช้งาน [การรับรู้เวลา] อย่างรวดเร็ว และพุ่งเข้าหาทั้งสามตัว ดวงตาของเขาเป็นประกายสีทองและเต็มไปด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตามความตื่นเต้นของเขาหายไปทันทีที่อาวุธของเขาสัมผัสกับร่างกายของแมงมุม แวนส์รู้สึกว่ามันทะลุเข้าไปแค่นิดเดียวก่อนที่ตะขอจะงอ จากนั้นในขณะที่เขาไม่สามารถหยุดความเร็วของเขาได้ ตะขอก็ยังคงโค้งงอจนหักครึ่ง
“!!!”
ชิ้นส่วนของตะขอก็เฉือนเข้าที่แขนของเขาเบาๆ ทำให้เกิดเป็นแผลเล็กน้อย
แวนส์ถอยออกไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขาปิดการใช้งาน [การรับรู้เวลา] แต่ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น แมงมุมปีศาจก็วิ่งมาหาเขา เขาเคลื่อนตัวไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว แต่เนื่องจากทักษะ [การรับรู้เวลา] ของเขาไม่ถูกเปิดใช้งานทำให้เขาเกือบจะชนกำแพงอย่างแรง
การหายใจของแวนส์เริ่มผิดปกติในทันที ขณะที่เขาจ้องไปที่แมงมุมปีศาจสามตัวที่ต้องการจะกินเขา
‘ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ’ เขาพยายามปลอบตัวเอง เนื่องจากอาวุธของเขาพังไปแล้วเขาจึงไม่มีความละอายที่จะวิ่งหนี บางทีความช่วยเหลือกำลังมาถึงแล้วก็ได้?
ไม่…เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาหนีจากประตูมิตินี้ สำหรับทุกสิ่งที่เขารู้บางทีแมงมุมปีศาจอาจจะกำลังรวมตัวกันอยู่ และเมื่อเขาออกไปพวกมันทั้งหมดก็จะพุ่งออกมาเหมือนสายน้ำที่ไหลแรง
สู้ เขาต้องต่อสู้ แม้แขนของเขาจะสั่นเนื่องจากการเฉือนจากอาวุธของเขา เขาก็ต้องต่อสู้
และอีกครั้งเขาเปิดใช้งานสกิล [การรับรู้เวลา] และวิ่งไปหาอาวุธที่หักอีกครึ่งหนึ่งของเขา เขารีบคว้ามันไว้ด้วยแขนขวา ในขณะที่เขาไม่สามารถขยับแขนซ้ายได้อีกต่อไป
ตอนนี้เขามีเพียงทางเลือกเดียวคือดวงตาของพวกมัน เขาแน่ใจว่าแม้ว่าร่างกายของพวกมันจะแข็งเกินกว่าที่จะถูกเจาะโดยการเฉือน แต่ดวงตาของพวกมันจะยังคงอ่อนนุ่มเหมือนกับของมนุษย์แน่นอน และด้วยความคิดนี้ทำให้เขามั่นใจ เขาจึงวิ่งไปหาแมงมุมปีศาจตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด
และตามความคาดหวังของเขา เหล็กปลายแหลมก็แทรกตัวผ่านดวงตาของแมงมุมปีศาจได้อย่างง่ายดาย แวนส์ต้องการที่จะดึงอาวุธของเขาออกจากมัน และเป็นเรื่องน่าเศร้าที่มันติดแน่นเกินไปที่หัวแมงมุมปีศาจ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ แล้วถอยออกไปอย่างรวดเร็ว และทำการปิดทักษะของเขาเพื่อดูว่าการโจมตีของเขาได้ผลหรือไม่
และทันทีที่เขาปิดการใช้งานความเร็วของเขาเสียงโหยหวนก็ดังก้องไปทั่วถ้ำ
“นี่…” แวนส์อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อเสียงกรีดร้องดังเข้าหูของเขา แมงมุมตัวเล็กไม่ส่งเสียงแม้ว่าพวกมันจะดิ้นตายบนพื้น ดังนั้นเขาจึงตกใจเล็กน้อยกับเสียงคำรามที่เหมือนมนุษย์ของแมงมุมปีศาจ
เขากำลังจะเปิดใช้ทักษะของเขาอีกครั้งเพื่อพยายามดึงอาวุธออกจากดวงตาของแมงมุม อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะทำได้เขาก็รู้สึกเจ็บที่ขา
“!!!” แวนส์มองไปข้างล่างเขาอย่างรวดเร็ว เขาเห็นขาของแมงมุมทะลุขาของเขาไป แวนส์เปิดใช้ทักษะของเขาทันทีที่เห็นสิ่งนี้ ทักษะ [การรับรู้เวลา] ทำให้อาการปวดที่ขาของเขามากขึ้น
เนื่องจากเขารู้สึกได้ว่าผิวหนังและเนื้อของเขาถูกฉีกออกจากกันอย่างช้าๆขณะที่เขาพยายามดันขาไปข้างหน้า
พริบตานั้นเขาก็วิ่งหนีไปได้ในขณะที่เขาใช้ความเร็วสูง แต่น่าเสียดายที่ความเจ็บปวดที่ขาของเขามากเกินกว่าที่เขาจะทนได้ เขากลิ้งไปบนพื้นเหมือนกับแร็กดอลที่ถูกโยนลงไปที่พื้น
“บ้าเอ้ย!” เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยลมหายใจออกมา ขณะที่เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว เขาพยายามเข้าสู่ความเร็วสูงสุดอีกครั้ง แต่โฟกัสของเขากลับจมอยู่กับความเจ็บปวดที่ปกคลุมไปทั่วร่างกาย
เสียงร้องของแมงมุมดังขึ้นเมื่อพวกมันเข้ามาใกล้เขามากขึ้น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปิดใช้งานทักษะ [การรับรู้เวลา] แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเข้าสู่โหมดความเร็วสูงสุดได้อย่างสมบูรณ์ก็ตาม เขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ค่อยๆคืบคลานไปทั่วร่างกายของเขา แต่ถ้าเขาปิดมันแมงมุมก็จะกินเขาเป็นชิ้นๆอย่างรวดเร็ว
สำหรับแมงมุมปีศาจเมื่อรู้ว่าตอนนี้แวนส์กำลังอ่อนแอและความเร็วลดลง ทำให้แมงมุมปีศาจรีบวิ่งเข้าหาเขา แต่ก่อนที่ขาของพวกมันจะแทงทะลุร่างกายของเขา เขาก็หายตัวไป
“แค่กๆ!”
แมงมุมทั้งสองหันมาสนใจทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว แวนส์กำลังไอเป็นเลือด แวนส์พยายามคลานหนีขณะที่แมงมุมทั้งสองเข้ามาหาเขา แต่เนื่องจากเขาไม่สามารถควบคุมพลังได้หลังของเขาจึงชนเข้ากับกำแพง
แวนส์เริ่มตื่นตระหนกความเร็วของเขาก็ควบคุมไม่ได้ สิ่งเดียวที่เขาสามารถควบคุมได้คือทักษะการใช้งานของเขา และอีกครั้งเขาเปิดใช้งานทักษะ [การรับรู้เวลา] ของเขา
‘คิด…คิด’ จิตใจของแวนส์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และความสับสนวุ่นวายในตอนนี้
‘ฉันควรจะหนีไป’
‘ฉันประเมินพลังของตัวเองสูงเกินไป…ไม่ฉันประเมินตัวเองสูงเกินไป…ฉันมันอ่อนแอ’
‘แม่งเอ้ย!’ แวนส์อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ เขาคิดว่าตัวเองโง่ที่คิดว่าเขาสามารถอยู่รอดได้เมื่อเขาปลดล็อกระบบของเขาเมื่อไม่นานมานี้ เขากำลังคิดอะไรอยู่?
ระดับของเขาอยู่ที่ระดับ 2 เท่านั้น
…ระดับ 2
รอ…
คริสตัล!
เขาจำได้ว่ามิสเอลตันพูดถึงบางอย่างเกี่ยวกับการวางคริสตัลไว้ที่หน้าผากของเขา และการทำเช่นนั้นจะทำให้เขาดูดซับคริสตัลได้ ดังนั้นด้วยความหวังใหม่ที่เขาเพิ่งค้นพบในขณะนี้เขาพยายามคลานหนีอีกครั้ง
ค่าพลังงานของเขากำลังจะหมดและมันเหลือไม่ถึงหนึ่งในสาม ดังนั้นถ้าเขาต้องทำสิ่งนี้เขาต้องทำเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นเขาก็จะตาย ดังนั้นแม้แมงมุมปีศาจจะยังคงค่อยๆเข้ามาหาเขา เขาก็หยุดคลาน
จากนั้นแวนส์ก็หยิบกระเป๋าของเขาออกมาอย่างระมัดระวังและรีบคว้าหนึ่งในคริสตัลสีเหลืองที่ชายที่ชื่อว่าเบลลิคมอบให้เขา
นี่ไง! เขากรีดร้องในใจ ขณะที่เขาวางคริสตัลลงบนหน้าผากของเขาอย่างรวดเร็ว
เขารู้สึกได้!
เขาสามารถทำได้…
เขาสามารถทำได้…
“!!!”
…ไม่รู้สึกอะไรเลย
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
