เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก – ตอนที่ 50

เขาได้พบกับบอสของประตูมิติจริงหรอ…ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความฝันหรือเปล่า

เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน แต่มันเป็นคำอธิบายที่ง่ายที่สุดในการอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา แต่ถึงกระนั้นมันก็ให้ความรู้สึกเหมือนจริง หรืออาจจะเป็นภาพลวงตา? แวนส์เคยได้ยินมาว่ามอนสเตอร์บางตัวสามารถทำอะไรแบบนั้นได้

“!!” จากนั้นความคิดของเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยความรู้สึกอึดอัด และคันที่หลังของเขา ในที่สุดเขาก็ถอดเสื้อและวิ่งไปที่กระจกเพื่อตรวจดูแผ่นหลังของเขา

ร่างกายที่ผอมแต่มีกล้ามเนื้อเล็กน้อยของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แผลเป็นแต่ละอันมีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อของเขา แต่มันไม่ได้สำคัญอะไรในตอนนี้ เขารีบหันร่างไปทางกระจก

“!!!”

แวนส์เบิกตากว้างในขณะที่เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้กระจกสีเงิน

“…อะไรน่ะ” มันเป็นคำพูดเดียวที่หลุดออกมาจากปากของเขาในตอนนี้

มีรอยสักที่หลังใต้ไหล่ซ้าย มันเป็นรอยสักของ…ขนนก แวนส์นึกถึงขนนกที่แมงมุมปีศาจยั่วยวนมอบให้เขาอย่างรวดเร็ว งั้น…มันไม่ใช่ความฝันเหรอ?

แวนส์ทำได้เพียงส่ายหัวเมื่อความสับสนของเขามาถึงขีดสุด นี่เป็นเรื่องที่มากเกินไปสำหรับสมองที่ด้อยพัฒนาของเขาในการประมวลผลเขาคิด

สิ่งหนึ่งที่เขารู้คือรอยสักนี้เป็นของจริงอย่างแน่นอน จริงพอๆกับรอยแผลเป็นที่ถูกทิ้งกระจุยกระจายตามร่างกายของเขา เขาพยายามถูหมึกสีดำออกจากหลังของเขา แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนมันก็ไม่หลุดออกมา

แวนส์คิดว่ารอยสักนี้ทำอะไรได้บ้าง นอกจากทำให้ร่างกายของเขาดูน่ากลัวกว่าที่เป็นอยู่แล้ว เขาไม่สังเกตเห็นความแตกต่างของมันเพราะความแข็งแกร่งเขายังคงเหมือนเดิม

“…”

‘หน้าต่างระบบ’

[ร่างกาย เลเวล 6 ค่าประสบการณ์: 113/1600

ระบบ เลเวล 5 ค่าประสบการณ์: 56/500

พลังชีวิต: 210/210    | พลังงาน: 39/39

ความแข็งแรง: 50       | (พลังโจมตี: 117 + 0)

ความว่องไว: ???        | (ความเร็ว: ???)

ความทนทาน: 20       | พลังชีวิตสูงสุด: 210, พลังป้องกัน: 24 +0)

ความฉลาด: 5           | (พลังงานสูงสุด: 39, พลังเวทย์: 14 + 0)

อัตราการฟื้นฟูพลังชิวิต: 5

อัตราการฟื้นฟูพลังงาน: 1

คะแนนสถานะเหลือ: 0]

[ทักษะการใช้งาน

แอร์สเต็ปเลเวล 1 | ใช้พลังงาน : 1

ข้อมูลพื้นฐาน: สามารถสร้างพื้นที่มองไม่เห็นใต้เท้าของคุณ และจะหายไปหลังจากผ่านไป 3 วินาที

ระดับการรับรู้เวลาเลเวล 1 | ใช้พลังงาน : 1 ต่อวินาที

ข้อมูลพื้นฐาน: สามารถชะลอการรับรู้เวลาของคุณได้ ]

[สกิลติดตัว

ของขวัญจากเฮอร์มีส เลเวล ?

ข้อมูลพื้นฐาน: ควบคุมความเร็วและความทนทานของผู้ส่งสารของพระเจ้าได้ด้วยความตั้งใจของตัวเอง สามารถพูดและเข้าใจภาษาได้ทุกภาษา

ผู้ควบคุมวิญญาณ Lv. ?

ข้อมูลพื้นฐาน: สามารถได้รับค่าประสบการณ์ได้โดยส่งวิญญาณไปสู่ชีวิตหลังความตาย]

แวนส์เปิดหน้าต่างระบบของเขาทันที แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เห็นความแตกต่างใดๆในสถานะ และทักษะของเขา ตามความรู้ที่มีอยู่อย่างจำกัดของเขา เขาคิดว่าเขาควรที่จะได้รับคะแนนเพื่อยกระดับทักษะของเขาในตอนนี้ เหมือนในหน้าต่างสถานะ แต่ไม่มีแม้แต่ส่วน ‘แต้มทักษะ’ ในหน้าต่างทักษะของเขา

“เห้อ…” แวนส์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด นี่เป็นเรื่องแปลกสำหรับเขาจริงๆ

เขากำลังจะปิดหน้าต่างระบบแต่เขาก็สังเกตเห็นบางอย่าง ข้อมูลเกี่ยวกับทักษะของขวัญจากเฮอร์มีส…ดูเหมือนจะยาวกว่าปกติ เขาหรี่ตาอย่างรวดเร็วขณะอ่านส่วนที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นมาก่อน

“สามารถพูดและเข้าใจภาษาได้ทุกภาษา” แวนส์อดไม่ได้ที่จะกระพริบตาสองสามครั้ง

“นั่น…ค่อนข้างคลุมเครือเลย” เขาคิด

เขาแทบจะอ่านหรือเขียนภาษาของตัวเองไม่ได้ และตอนนี้มันกำลังบอกเขาว่าตอนนี้เขาสามารถเข้าใจภาษาอะไรก็ได้งั้นหรอ? นั่นหมายความว่าอย่างไร? นี่…มันมาจากรอยสักที่หลังของเขาหรือเปล่า?

“…เดี๋ยวก่อน” หลังจากพิจารณาไม่กี่วินาทีเขาก็หยิบกระดาษที่เขาเซ็นไว้ก่อนหน้านี้จากโต๊ะทำงานและอ่านอย่างละเอียด

“โอ…โอ้” เขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมา และปิดปากของเขา เขาสามารถเข้าใจเนื้อหาของกระดาษได้มากขึ้น สิ่งที่เขาเซ็นสัญญาจริงๆมีเพียงรายละเอียดเกี่ยวกับความเป็นเจ้าของบ้านซึ่งแน่นอนว่าเขารู้อยู่แล้ว เขากระแอมในลำคอขณะที่เขาเชื่อมั่นตัวเอง

สิ่งเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้คือทำไมพลังนี้ไม่มาให้เร็วกว่านี้ ถ้าเป็นเช่นนั้นเบียทริซอาจจะไม่ต้องเสียเวลาไปกับการสอนวิธีอ่านและเขียนให้เขา เขาจะเป็นคนสอนเธอบางเรื่องด้วยซ้ำ?…เซอร์ไพรส์?

“ขนนกงั้นหรอ…” เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อมองไปที่รอยสักสีดำบนหลังของเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็นั่งลงบนเตียงในขณะที่เขาพยายามนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในวันนี้

เทพแห่งโอลิมปัสส่งของขวัญให้คุณ…ในที่สุดเขาก็สามารถเข้าใจคำพูดที่ปรากฏต่อหน้าเขาก่อนที่ประตูมิติจะเปิดขึ้นมา แม้ว่าเขาจะเข้าใจมัน แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่า ‘เทพแห่งโอลิมปัส’ นี้เป็นใคร มันคุ้นเคยแต่แวนส์จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

“ฟู่…” แวนส์ถอนหายใจออกมา เขาปล่อยความเหนื่อยล้าและความอ่อนล้าของทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เข้าสู่ร่างกายของเขาในที่สุด ไม่มีประโยชน์ในการพิจารณาบางสิ่งที่เขาไม่มีความรู้

บางทีคุณเอลตันอาจจะรู้อะไรบางอย่าง เธอดูเหมือน…จะรู้หลายเรื่องมากๆ ดังนั้นด้วยความคิดสุดท้ายแวนส์จึงปล่อยให้ตัวเองล้มลงไปนอนที่เตียงอันแสนสบาย

อย่างไรก็ตามเขาพบว่ามันยากที่จะนอนหลับเพราะเขาได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหู เขาพยายามมองหาแอนเดรีย แต่นอกเหนือจากอาการนอนกรนแล้วเธอก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขาก็ไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไปและในที่สุดเขาก็สามารถหลับไปได้โดยการให้หัวของเขาถูกคลุมด้วยหมอน

***

“พี่…”

“ฮาร์ฟ!?”

ปัจจุบันฮาร์วีย์อยู่ในคฤหาสน์ลอเดอร์ศีรษะของเขาเอนไปที่พื้นเล็กน้อย ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้เจอรัลด์ ห้องโถงซึ่งสว่างไสวด้วยแสงไฟจากคริสตัลไม่สามารถซ่อนความเศร้าหมองในดวงตาของฮาร์วีย์ได้

“นายมาทำอะไรที่นี่!?” เจอราลด์เบิกตากว้างขณะที่เขามองไปรอบๆ

“เราคุยกันได้ไหม” ฮาร์วีย์พูดโดยไม่สนใจแม้แต่เสียงของพี่ชายที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

“เกี่ยวกับอะไร” เจอรัลด์รีบตอบ

“ฉัน…ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับพี่ในสถาบัน” จากนั้นฮาร์วีย์ก็มองพี่ชายของเขาตรงๆ

“ฉันหวังว่าจะได้คุยกับพี่เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“…” เมื่อได้ยินเสียงที่หดหู่ของฮาร์วีย์ เจอราลด์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“…ได้สิ”