“ท่านแม่…อาหารของพวกเขาเริ่มเย็นแล้ว อัลเบิร์ตพาพวกเขาไปไหน?”
ปารีสและแม่สามีของเธออยู่ในห้องโถงรอแขก พวกเธอรอวิคตอเรียและเพื่อนๆของเธอมาระยะหนึ่งแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่มาถึงพวกเขาตื่นเต้นมากจนบอกคนใช้ให้เตรียมอาหารและวางของว่างไว้บนโต๊ะอีกโต๊ะหนึ่ง
ปารีสยังจัดห้องเผื่อว่าเพื่อนของวิคตอเรียต้องการนอนค้างคืนที่นี้ นี่อาจดูเหมือนมากสําหรับคนอื่นแต่สําหรับปารีสมันยังไม่เพียงพอ นี่เป็นครั้งแรกที่วิคตอเรียจะพาเพื่อนมา และแนะนําเพื่อนๆ ของเธอให้พวกเขารู้จัก
เธอไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าวิคตอเรียจะมีเพื่อนใหม และเมื่อถึงเวลานี้ปารีสจะทําให้แน่ใจว่าเพื่อนๆ ของเธอจะได้รับการดูแลอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทําได้
“บางทีพวกเขาอาจจะไปที่ป่า?” แม่สามีของเธอหายใจเข้าลึกๆขณะที่เธอวางมือบนคางของเธอ
“ท่านแม่ นั้นเป็นไปไม่ได้” ปารีสส่ายหัวขณะที่เธอถอนหายใจเล็กน้อย
“ถึงจะเป็นวิคตอเรีย ฉันมั่นใจว่าเธอจะไม่พาเพื่อนไปหาเอ็ดเวิร์ดทันที่ที่พวกเขามาถึง”
ปารีสพยักหน้าสองสามครั้งขณะที่เธอโน้มน้าวตัวเอง แม้ว่าลูกสาวของเธอจะเป็นคนหัวรุนแรง แต่แน่นอนว่าเธอจะไม่ทําให้เพื่อนๆตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม? แน่นอนว่าเธออาจประมาทแต่เธอควรมีขอบเขต
” ท่านหญิง!”
ทันใดนั้นคนใช้ก็เคาะประตู
“ท่านหญิงชาร์ลีอตต์!” เธอตะโกนทันทีที่เข้ามาในห้องโถง
“อะไร!?” หญิงชราชาร์อตต์ลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างรวดเร็วขณะมองดูสาวใช้
“บางคนมีชาวสวนบางคนบอกว่าเห็นคุณหนูวิคตอเรียก่อนหน้านี้” สาวใช้พูดติดอ่าง
“เธอและนักเรียนคนอื่นๆเข้าไปในป่า!”
บางที่พวกเขาอาจจะแค่ไปเดินเล่นในป่า?” ปารีสอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างประหม่า
“แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่”
“ก๊าชชช!”
ก่อนที่ปารีสจะพูดจบ เสียงคํารามดังก้องมาจากข้างนอกก็กระซิบข้างหูพวกเขา
“บางทีท่านควรไปไหมท่านแม่” จากนั้นเธอก็พูดขณะที่มองดูแม่สามีของเธอ
ชาร์ลอตต์ทําได้เพียงเดาะลิ้นของเธอด้วยความหงุดหงิด ขณะที่เธอรีบออกไปทางหน้าต่าง กระจกแตกออกเป็นพันๆชิ้นขณะที่เธอกระโดดออกจากคฤหาสน์
ปารีสอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะที่มองดูสารใช้และบอกว่า
“ขอคนมาเปลี่ยนหน้าต่างก่อนแขกของเราจะมาถึงได้ไหม?” เธอพูดอย่างสบายๆ
เราไม่มีกระจกเหลือแล้วค่ะคุณผู้หญิง” สาวใช้พูดเสียงต่ำ
” สั่งเพิ่ม”
“ค่ะ…ค่ะคุณผู้หญิง” สาวใช้พูดติดอ่างด้วยความเคารพก่อนจะก้มศีรษะและออกจากห้องโถงรับแขก
เมื่อทิ้งเธอไว้ตามลําพังอยู่ในห้อง ปารีสก็ถอนหายใจยาวและลึกอีกครั้ง ขณะที่เธอเอนกายลงบนโซฟา ร่างกายของเธอก็ค่อยๆจมดิ่งลงไป จากนั้นเธอก็มองไปที่หน้าต่างที่แตกและกระซิบว่า
“ฉันแต่งงานกับครอบครัวแบบไหนกันแน่”
สามีของเธอมักจะออกไปสํารวจและอยู่ที่นั่นเมื่อมีเหตุการณ์สําคัญเท่านั้น ปารีสอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่เธอจําได้ว่าเขามาช้าในตอนที่วิคตอเรียเกิด
ลูกชายของเธอหิวอยู่เสมอ
ลูกสาวของเธอทําทุกอย่างที่เธอต้องการโดยไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมา ปารีสคิดว่า เมื่อวิคตอเรียอายุมากขึ้นและเป็นวัยรุ่นแล้ว เธอก็จะกลายเป็นคนปกติเล็กน้อยแต่สิ่ง เดียวที่เพิ่มขึ้นตามอายุของเธอก็คือความประสาท และที่แย่ไปกว่านั้นตัวปารีสเองก็ไม่ค่อยได้คุยกับวิคตอเรียด้วยซ้ํา
และแม่สามีของเธอ
“อะ” ปารีสอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงอึดฮัต ขณะที่มองดูหน้าต่างที่ฟังอีกครั้ง
แม่สามีของเธอชาร์ลอตต์มักจะอยู่ตามลําพังเกือบตลอดเวลา เธอแทบจะไม่ได้ใช้เวลากับหลานๆด้วยซ้ํา ชาร์ลอตต์สนใจวิคตอเรียแน่นอน แต่เธอแทบจะไม่ได้คุยกับวิคตอเรียเลยด้วยซ้ํา เพราะเธอค่อนข้างกลัวว่าจะทําร้ายหลานของเธอเอง เธอไม่เคยแม้แต่จะอุ้มหลานเลยแม้แต่ตอนที่พวกเขาเกิด
เธอแข็งแกร่งเกินไป มันผิดปกติ ดังนั้นปารีสรู้สึกเศร้าเล็กน้อยสําหรับเรื่องนี้ของชาร์ลอตต์ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดที่เมื่อใดก็ตามที่เธอก้าวออกจากความโดดเดี่ยว ชาร์ลอตต์ก็จะทําลายบางสิ่งในบ้าน
ปารีสต้องดูแลทุกอย่างทันทีที่เธอแต่งงานในครอบครัว ค่าใช้จ่าย การซ่อมแซม ข้อพิพาท. ทุกๆอย่าง
เธอไม่ได้บ่น เธอแค่ผิดหวัง
มันเป็นเป็นครอบครัวที่โดดเดี่ยว ปารีสคิดขณะถอนหายใจอีกครั้ง เกือบจะรู้สึกเหมือนเธออยู่บ้านคนเดียวกับคนใช้
ถ้าเพียงแต่เอ็ดเวิร์ดจะหวนกลับไปเป็นมนุษย์ เธอมั่นใจว่าเขาจะเป็นคนธรรมดาที่สุดในบ้าน
เมื่อเธอให้กําเนิดเอ็ดเวิร์ด ปารีสก็อยากจะดูแลปกป้องเขาจากทุกอย่าง อยากให้เขาอยู่ในอ้อมกอดของเธอแบบนั้นตลอดไป แต่ร่างกายของเธอตอนนี้เหนื่อยเกินไป ทําให้เธอค่อยๆหมดสติลง
และเมื่อเธอตื่นขึ้น เธอก็ไม่เห็นลูกของเธออยู่ในห้องเลย เธอกรีดร้องและเริ่มตื่นตระหนก ชาร์ลอตต์แม่สามีของเธอพยายามทําให้เธอสงบลง
เธออ้อนวอนว่าเธอต้องการพบเอ็ดเวิร์ด แต่ชาร์ลอตต์ไม่อนุญาตให้เธอพบเขา ความคิดนับไม่ถ้วนกําลังแล่นอยู่ในใจของเธอ เขาได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า? หรือเขาตายแล้วเหรอ?
สิ่งเดียวที่ชาร์ล็อตต์บอกเธอคือมีบางอย่างเกิดขึ้น และเอ็ดเวิร์ดจําเป็นต้องถูกขังอยู่ในห้อง แต่ปารีสยืนยันว่าเธอต้องการเห็นลูกของเธอในทุกกรณี
ดังนั้น แม้ว่าร่างกายของเธอจะยังอ่อนแอ ละขาของเธอก็ไม่สามารถรับน้ําหนักร่างกายของ เธอได้ในตอนนี้แต่เธอก็รีบไปที่ห้องของลูกน้อยโดยการคลานไป
เมื่อเธอเปิดประตูไปยังที่ซึ่งเอ็ดเวิร์ดถูกกักตัว ไม่มีอะไรผิดปกติมีเพียงคนใช้เท่านั้นที่ตกใจ เมื่อเห็นเธอเข้ามาในห้อง พวกเขาพยายามที่จะหยุดเธอ แต่เธอไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองถูกหยุด
ตรงกลางห้องมีเปลอยู่ ดวงตาของปารีสเริ่มวาววับขณะที่เธอค่อยๆยกตัวขึ้นจากพื้นและ เข้าไปใกล้เปลแม้ในขณะที่เธอโซเซ ใบหน้าของเธอตื่นเต้นมากที่ได้เห็นลูกของเธออีกครั้ง
แต่เมื่อเธอเห็นสิ่งที่อยู่ในเปล เธอก็แทบจะกรีดร้องออกมาแต่เธอไม่ยอมให้ตัวเองทําอย่างนั้น และเอามือปิดปาก
เธอรู้ เธอรู้ว่าคนที่นอนอยู่ในเปลเป็นลูกของเธอ แต่ตอนนี้เขาดูเปลี่ยนไปมาก แต่ถึงอย่างนั้น เธอรู้ว่าเขาเป็นลูกของเธอและเธอไม่อยากปลุกเขา
และในสายตาของเธอ เขาก็ทําได้เพียงเท่านั้น
เธอค่อยๆยกเขาขึ้นอย่างช้าๆแม้จะมีแขนขาทั้ง 6 และร่างกายที่ไม่สมส่วน เธอก็กอดเขาและปล่อยให้เขากินนมของเธอ
เพราะไม่ว่าเอ็ดเวิร์ดจะหน้าตาเป็นอย่างไร เขาก็เป็นลูกของเธอ ลูกชายที่เพิ่งเกิดของเธอ
หลังจากนั้นเธอก็มาพบว่าในวันนั้นเอ็ดเวิร์ดปลดล็อคระบบของเขาเร็วเกินไป ไม่กี่นาทีหลังจากที่ปารีสหมดสติไป เอ็ดเวิร์ดก็เริ่มเปลี่ยนร่างของตัวเอง
