ตอนที่ 81 น้ำตา หยาดเหงื่อ และเลือด
“ คุณย่า?” วิคตอเรียพูดติดอ่าง เมื่อเห็นคุณย่าของเธอหยุดแวนส์ไม่ให้ไปกับพวกเขา
“ไม่มีอะไรหรอก” ชาร์ล็อตต์พยักหน้า
“ไปเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเด็กน้อยคนนี้สักหน่อย”
“โอ…โอเค” เมื่อเห็นแววตาของคุณย่า วิคตอเรียทําได้เพียงพยักหน้า
แวนส์อดไม่ได้ที่จะมองอย่างประหม่า ขณะที่กลุ่มทิ้งเขาไว้กับชาร์สอยต์เตามลําพัง พวกเขาปล่อยให้เขาอยู่ตามลําพังกับหญิงชราผู้แปลกประหลาดคนนี้จริงๆหรอ?
“เธอต้องการอะไร เขาคิดในขณะที่เขาถอนหายใจเล็กน้อย เขาหันไปทางหญิงชราที่มีกล้ามเป็นมัด และความคิดมากมายแล่นเข้ามาในหัวของเขา
เธอกําลังจะฆ่าเขาตอนที่เขารู้ความลับของครอบครัวพวกเขางั้นหรือ?
เขาทําให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้น และความตายคือรางวัลของเขา?
เขาจะสามารถหลบหนี้ได้หรือเปล่า?
เบียทริซกับฮาร์วีย์จะไม่เป็นไรใช่มั้ย?
แอนเดรียจะคิดถึงเขาเมื่อเขาจากไปหรือไม่?
และทันทีที่เบียทริซและคนอื่นๆหายไป ชาร์ล็อตต์ก็หันไปทางแวนส์และค่อยๆ ยื่นมือไปทางเขา
แวนส์รีบเปิดทักษะ [การรับรู้เวลา] และวิ่งไปทางอื่น แต่ก่อนที่เขาจะเดินได้ 10 ก้าว เขาก็รู้สึกว่ามีคนจับไหล่ของเขาจากด้านหลัง
แวนส์รีบปิดทักษะของเขาเพื่อมองชาว์สื่อตต์
“ ปะ…ปล่อย ๆ
“ขอบคุณมาก ๆ
“ปล่อย…หืม?”
แวนส์หยุดดิ้นรนทันทีที่ได้ยินเสียงอันเงียบสงบของชาร์ล็อตต์ เขาอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาสองสามครั้งเมื่อเห็นใบหน้าของชาร์สื่อตย์ซึ่งมีน้ําตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
“ขอบคุณที่ทําให้ครอบครัวของฉันกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง” เธอพูดเบาๆ
“ฉันจะไม่มีวันลืมหนี้ในวันนี้เลยเด็กน้อย”
“ฉัน” แวนส์กําลังจะบอกว่าเขาทําเพียงเพราะว่าวิคตอเรียเป็นเพื่อนของเขา แต่เขากลับไม่ทําอย่างนั้น ผู้ถือระบบเพิ่มประสิทธิภาพที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกกําลังเป็นหนี้เขา? นั่นฟังดูไม่เลวเลย แวนส์คิด
จากนั้นเขาก็พยักหน้า ในขณะที่เขาเขย่งอย่างสุดตัวและตบที่ไหล่ของชาว์สื่อตต์เบาๆ เธอสูงเกินไปเขาจึงต้องยึดแขนอย่างเต็มที่เพื่อทําเช่นนั้น
เมื่อเห็นแวนส์พยายามปลอบเธอ ชาร์ลอตต์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ ขณะที่เธอปาดน้ําตาออกจากใบหน้าของเธอ
“ตอนนี้” เธอถอนหายใจ
“เธอเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กที่น่าสนใจจริงๆ” เธอพูด น้ําเสียงที่เป็นธรรมชาติก่อนหน้านี้ของเธอ กลับมาขณะที่เธอจ้องไปที่แวนส์และเธอมองตรงเข้าไปในดวงตาของเขา
เขาสามารถหลบหนีจากเธอไปได้ 10 ก้าวโดยที่เธอไม่รู้ตัว แม้แต่นักสํารวจระดับทองบางคนก็ไม่สามารถทําได้ ไม่ต้องพูดถึงวิธีที่เขาเคลื่อนไหวก็ผิดธรรมชาติเช่นกัน มันเลือนลาง แต่ชาร์ล็อตต์ได้ยินว่าหัวใจของแวนส์เต้นผิดปกติเป็นเวลาสองสามวินาทีก่อนหน้านั้น
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอไม่ได้ยินคือเสียงของกล้ามเนื้อของแวนส์ที่หดเกร็ง ขณะที่เขาวิ่งด้วยความเร็วที่แทบจะมองไม่เห็น ราวกับว่าเขาไม่จําเป็นต้องบังคับกล้ามเนื้อของเขาเพื่อให้สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างที่เขาทํา
ชาร์ลอตต์อดไม่ได้ที่จะวางมือบนคาง ขณะที่เธอสแกนแวนส์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
ในทางกลับกัน แวนส์ทําได้เพียงกลืนน้ําลายอย่างประหม่า
ด้วยความมืดมิดที่ปกคลุมท้องฟ้า และดวงจันทร์ที่ส่องแสงไปยังแผ่นดิน เสียงคร่ําครวญดังก้องไปทั่วพื้นดิน
ซาราห์กําลังยืนอยู่นอกคฤหาสน์หลังใหญ่ ภายในที่ดินอันกว้างขวาง มีผู้ชายหลายสิบคนที่เหยียดตัวอยู่บนพื้น พวกเขาตัวสั่นและคร่ําครวญ ขณะที่พวกเขาพยายามจะคลานออกไป
“แกเป็นใคร!?” ชายคนหนึ่งที่ยังคงยืนอยู่คํารามออกมา
“เรียกเจ้านายของแกออกมา” ซาราห์พูด น้ําเสียงของเธอมีดมนกว่าความมืดในเวลากลางคืนนี้เสียอีก
“อะ อะไรนะ!?” ชายคนนั้นพูดติดอ่าง
“แกบ้าไปแล้วเหรอ เราชนะ !”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถพูดได้ ในขณะที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างกําลังพันรอบคอของเขา
ซาราห์จับที่คอของเขาอยู่แล้ว ดวงตาของเธอแดงกําไปด้วยสีเลือด
“เรียกเขาออกมาก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้” เธอกล่าว
“แกกล้า!”
ซาราห์กระโดดขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอได้ยินใครบางคนเดินเข้ามาใกล้เธอจากด้านหลัง เธอหรี่ตาขณะที่มองลงไปที่พื้น เพียงแต่เธอเห็นเด็กผู้ชายผมสีทองสวมชุดเครื่อง แบบของสถาบันสร้างปล่องเล็กๆ บนพื้นด้วยหมัดของเขา
“นายคือเจอรัลด์ ลอเดอร์ใช่ไหม” ซาราห์พูดอย่างสบายๆขณะที่นิ้วเท้าของเธอแตะพื้นอย่างนุ่มนวล
“ฉันจะเป็นใครได้อีก!” เจอรัลด์คําราม
“แล้วแกเป็นใครถึงมาบุกรุกบ้านของเรา!?
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆบริเวณบ้านของเขา เขาเพิ่งกลับมาจากสถาบัน และทันทีที่เขากลับถึงบ้าน เขาก็เห็นทหารยามของพวกเขาคลานอยู่บนพื้นเหมือนมด
“บุกรุกบ้านของนาย?”
ทันทีที่ซาราห์ยืนยันตัวตนของเจอรัลด์ เธอก็หัวเราะออกมาเบาๆขณะที่เธอค่อยๆยกมือขึ้นและลอยขึ้นไปในอากาศ
“อ๊ากกกก!”
ทหารยามทุกคนที่สิ้นรนอยู่บนพื้นเริ่มคร่ําครวญพร้อมกัน ร่างกายของพวกเขาเริ่มดิ้นเมื่อแขนขาดไปในทางที่ไม่ควรปิด
และในไม่ช้าเสือดก็เริ่มไหลออกมาจากบาดแผล แต่แทนที่จะหยดลงกับพื้น เลือดกลับไหลไปทางมือของซาราห์
ทหารยามเหล่านั้นอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง ขณะที่พวกเขารู้สึกว่าเลือดของพวกเขาถูกดูดออกจากร่างกาย
“แกทําอะไรนะ!” เจอรัลด์กรีดร้อง ขณะที่เขารีบวิ่งไปหาซาราห์พร้อมกับหมัดของเขา
แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงตําแหน่งของซาราห์ได้ครึ่งหนึ่ง ซาราห์ก็เปิดฝ่ามือของเธอ และเลือดที่ลอยอยู่บนมือของเธอก็ทวีคูณขึ้นในทันที จากนั้นมันก็กระจายไปรอบๆตัวเธอและเคลื่อนตัวอย่างต่อเนื่องราวกับพายุทอร์นาโด
พายุหมุนโลหิต
“!!” เจอรัลด์รีบหยุดฝีเท้า จากนั้นเขาก็ค่อยๆสัมผัสโดนเลือดเหล่านั้นและเขาก็รู้สึกเจ็บปวดที่นิ้วของเขาทันที
“” เขาอดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้นของเขาขณะที่ถอยห่างออกไป
“จะเข้าไปซ่อนหรือไงไอ้เจ้าผู้บุกรุก!?”
ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น พายุทอร์นาโดแห่งเลือดก็สลายไปในทันที เผยให้เห็นว่าซาราห์ซึ่งตอนนี้เธอกําลังสวมชุดเกราะเลือดสีแดงซึ่งมันถูกสวมเข้ากับร่างกายของเธออย่างแม่นยํา
ตอนนี้มีปีกคู่หนึ่งยื่นออกมาจากด้านหลังของเธอด้วย แต่ถ้าใครมองเข้าไปใกล้ๆ จะเห็นว่าขนของปีกนั้นทํามาจากเลือด และชุดเกราะที่เธอสวมอยู่ตอนนี้ก็เหมือนกัน
แสงของดวงจันทร์ที่สะท้อนจากชุดเกราะของเธอทําให้พื้นที่ทั้งหมดจมอยู่ในสีเลือด
“แก…แกเป็นใคร?” เจอรัลด์ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่กล้ามเนื้อทั้งหมดบนร่างกายของเขาดูเหมือนจะหดตัว หมัดของเขาม้วนขึ้น และพร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่ทุกเมื่อ
“คนของนายเผาเสื้อผ้าพี่สาวของฉัน” จากนั้นซาราห์ก็กระซิบขณะที่เธอค่อยๆร่อนลงบนพื้น จากนั้นเธอก็เหยียดแขนซ้ายไปด้านข้าง และทันใดนั้นดาบซึ่งสร้างขึ้นด้วยเลือดก็ปรากฏขึ้นจากมือของเธอ
” ฉันหวังว่านายจะไม่รังเกียจที่ฉันจะทําแบบเดียวกัน”
