แต่งรักมัดใจบอส – ตอนที่ 16 ท่านประธานบริษัทฮอนดากรุ๊ปผู้น่าประทับใจ

มุกดามาถึงที่หน้าประตูทางเข้าบริษัทฮอนดากรุ๊ปอีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นดัง ‘ตึกตัก ตึกตัก’ ที่นี่คือสถานที่ที่เธอใฝ่ฝัน แต่ว่าต่อไปอยู่ที่นี่ยังต้องเจอกับคนใจแคบคนนั้นอีก จะทำอย่างไรดี ไม่รู้ด้วยว่าเขาเป็นหัวหน้าแผนกไหน ขออย่าได้มอบหมายให้ตนต้องไปเป็นลูกน้องของเขาเลย

ก่อนเข้าประตู มุกดายกมือไหว้ท้องฟ้า หวังว่าสวรรค์จะได้ยินเสียงในใจของเธอ

“มุก เธอมาเร็วจังเลย” จันวิภาลงมาจากรถ แล้วเธอก็เห็นหลังของใครคนหนึ่งกำลังยกมือไหว้ท้องฟ้าอย่างคนเคร่งในศาสนา ที่แท้ก็เป็นมุกดา เธอรีบวิ่งเข้าไปหาทันที

“จันทร์? เธอก็มารายงานตัววันนี้เหรอ?” ทันทีที่มุกดาเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอก็มาด้วยเหมือนกัน เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมั่นใจขึ้นมากเลย

“ใช่สิ ฉันมาดูว่ามีเธอหรือเปล่า ถ้าไม่มีเธอฉันก็จะกลับเลย” สภาพปัจจัยครอบครัวของจันวิภาค่อนข้างดี ดังนั้นที่เธอออกมาทำงานก็เพื่อจะฝึกฝนหาประสบการณ์สักเล็กน้อย

“ดีจังเลย ต่อไปพวกเราก็จะเป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้ว” ทั้งสองจูงมือกันเดินเข้าประตูบริษัทไป

เมื่อไปถึงแผนกบุคคลก็มีคนรอพวกเธออยู่ที่นั่นอยู่ก่อนแล้ว มุกดาถูกจัดให้ไปอยู่ที่กองเลขาธิการ เอกวิชาที่จันวิภาเรียนมาไม่เหมือนกัน หล่อนถูกจัดไปอยู่ที่แผนกออกแบบ

ทั้งสองคนจึงแยกกันไปรายงานตัวตามแผนกของแต่ละคน สองแผนกไม่ได้อยู่ไกลกันมากนัก อยู่ที่ชั้นเดียวกันทั้งหมด เพียงแต่ที่หนึ่งอยู่ปลายด้านนี้ อีกแผนกอยู่ปลายอีกทางด้านหนึ่ง

มุกดาผลักประตูกองเลขาธิการเปิดออก ผู้หญิงทั้งหมดที่อยู่ด้านในนั้นกวาดสายตามองมาอย่างพร้อมเพรียง

“ขออนุญาตค่ะ ผู้อำนวยการไวพบอยู่ไหมคะ?” มุกดาเอ่ยถามอย่างสุภาพ

“เธอคือคุณมุกตาที่เพิ่งเข้ามาใหม่ใช่ไหม ฉันเป็นหัวหน้าฝ่ายที่นี่” เสียงหนึ่งดังสะท้อนมาจากด้านหลังของมุกดา

มุกดาหันกลับไปมอง ผู้อำนวยการไวพบคนนี้ดูท่าทางใจดี อายุประมาณสามสิบกว่าๆ แล้ว ไม่ได้ดูสวยมาก แต่กลับดูสง่ามาก

“สวัสดีค่ะ ผู้อำนวยการไวพบ ฉันคือมุกดาที่มาใหม่ ต่อไปขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” มุกดาโน้มตัวเคารพผู้อำนวยการไวพบหนึ่งที

“อืม โอเค ไม่เลว เธอตามฉันมาสิ ต่อไปเธอจะนั่งอยู่ตรงนี้นะ” ผู้อำนวยการไวพบบอกกับมุกดาพลางชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง

ภายในห้องทำงานนี้ โต๊ะตัวนี้จัดวางอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ได้สะดุดตามากนัก ถ้าหัวหน้ามาก็จะมองไม่เห็นที่ตรงนี้ แต่มุกดากลับชอบมาก เพราะที่ตรงนี้ถึงแม้จะไม่สะดุดตาโดดเด่น แต่มันวางอยู่ใกล้ริมหน้าต่าง

หลังจากผู้อำนวยการไวพบพูดจบ เธอก็เอาเอกสารสำหรับการประชุมไปส่งให้กับเหล่าหัวหน้า มุกดาจัดการทำความสะอาดจัดเก็บที่นั่ง หลังจัดเก็บเรียบร้อยก็รู้สึกกระหายน้ำขึ้นมา

“ขอถามหน่อยค่ะ ห้องน้ำชาของที่นี่อยู่ที่ไหนเหรอคะ?” มุกดาถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ

“ห้องน้ำชาอยู่ที่นี่แหละออกไปเลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้ว ข้างในนั้นมีแก้วแบบใช้แล้วทิ้งอยู่ วันนี้เธอไม่ได้เอาอะไรมาด้วย เธอไปหยิบจากที่นั่นเลยก็ได้” คนข้างๆ บอกกับเธออย่างกระตือรือร้น

“อืม ขอบคุณนะ” มุกดาเดินตามหาห้องน้ำชาตามที่คนคนนั้นบอก

หลังจากรับน้ำจากห้องน้ำชาออกมา มุกดาก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่ง

“มุกดา?” เสื้อของคนคนนั้นถูกมุกดาทำน้ำหกใส่จนชื้นไปหมด

มุกดากำลังจะกล่าวขอโทษบุคคลคนนี้ แต่เมื่อได้ยินเสียงของเขาคนนั้นแล้ว เธอก็แทบจะอดไม่ไหวที่จะสาดน้ำที่เหลืออยู่ใส่ตัวเขาทั้งหมด

“มุกดาทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? เธอไปพูดอะไรกับประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปใช่ไหม? ทำไมเรื่องที่พวกเราเจรจาตกลงกันไว้แต่แรก ตอนนี้เขาถึงกลับคำเปลี่ยนใจ?” ทันทีที่ธีรเมทเห็นมุกดา เขาก็รีบเข้ามาคว้าแขนของมุกดาทันที

มุกดาเงยหน้าและจ้องไปที่ธีรเมทอย่างเกลียดชัง

“ธีรเมท นายให้เกียรติฉันเกินไปแล้ว ฉันเพิ่งจะมารายงานตัววันนี้เอง ขนาดท่านประธานหน้าตาเป็นยังไงฉันยังไม่เคยเจอเลย ปล่อยฉันได้แล้ว!” มุกดาออกแรงดิ้นรนต่อสู้

“เธอมาทำงานที่นี่? ฮ่าๆๆ มุกดา เธอรู้ว่าฉันมีโครงการความร่วมมือกับบริษัทฮอนดากรุ๊ป เลยตามฉันมาถึงที่นี่ใช่ไหม? ฉันจะบอกเธอให้นะ เธอเลิกคิดเพ้อเจ้อ ลมๆ แล้งๆ ได้แล้ว ยังไงฉันก็ไม่มีทางคืนดีกับเธอแล้ว” ไม่รู้ว่าธีรเมทไปเอาความมั่นใจมาจากไหน เขากำแขนของมุกดาเอาไว้แน่น บังคับให้มุกดามองเขา

“โอ๊ย!” ธีรเมทคาดไม่ถึงว่ามุกดาผู้ที่อ่อนโยนมาโดยตลอดจะสาดน้ำเดือดใส่เขาแบบนี้

มุกดาสาดน้ำเดือดที่เหลืออยู่ใส่หน้าของธีรเมทจนหมด เคยเจอคนหน้าไม่อายมาก่อน แต่ยังไม่เคยได้เจอคนที่หน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อนเลย

“มุกดา เธอกล้าสาดน้ำใส่ฉัน!” มือของธีรเมทกำลังจะฟาดลงมาทางมุกดา

มุกดาหลับตาทั้งสองข้างไว้แน่น แต่เข่าของเธอกลับพุ่งไปที่เป้าของธีรเมทอย่างแรง!

ฝ่ามือของธีรเมทยังไม่ทันได้ตกลงบนใบหน้าของมุกดา แต่เข่าของมุกดากลับพุ่งตรงเข้าถึงเป้าของเขาเต็มเปาแล้ว

ร่างสูงร่างหนึ่งเข้ามาขวางระหว่างกลางของมุกดากับธีรเมท

“มุกดานังผู้หญิงชั้นต่ำ เธอจะกล้าเกินไปใหญ่แล้วนะ ถึงกล้าทำร้ายฉัน! โอ๊ย เจ็บ เจ็บมากเลย” มือของธีรเมทถูกชายร่างสูงคนนั้นคว้าเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็กำลังกุมตรงกลางหว่างขาเอาไว้

“กับพนักงานของผม โปรดสุภาพหน่อยนะครับ ธีรเมท ไม่ว่ายังไงก็ตามคุณก็เป็นถึงผู้จัดการของว่องประเสิรฐการกรุ๊ป อย่างน้อยคุณสมบัติพื้นฐานก็น่าจะมีอยู่บ้าง!” ผู้ที่มาถึงกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา

มุกดาลืมตาขึ้น เธอเห็นแผ่นหลังของร่างสูงหล่อเหลาคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้าของตัวเอง เธอเหลือบมองธีรเมทอีกครั้ง สีหน้าท่าทางบูดเบี้ยวของเขาทำให้คนอื่นรู้สึกอยากจะเตะเข้าให้อีกสักที

“ประธานชลธีประธานชลธี ไม่ใช่ผมนะ เป็นนังผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้ต่างหาก ผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้เอาแต่ตามตื๊อผมอยู่ตลอด ทั้งที่ผมหย่ากับหล่อนไปแล้ว หล่อนยังตามมาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ปอีก” ธีรเมทถูกชลธีผลักออกไปอีกทาง เมื่อเขาเห็นว่าคนที่เข้ามาขัดขวางตนเองคือชลธี ความเย่อหยิ่งมากโตนั้นก็ดับสลายไปทันที

“ผมไม่สนหรอกว่าพวกคุณเคยเป็นอะไรกัน อยู่ที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปของผม จะไม่มีเรื่องทะเลาะตบตีกันเกิดขึ้นเด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้น คุณคิดจะตบพนักงานของผม! ธีรเมท คุณกลับไปเถอะ ต่อไปไม่ต้องมาที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปอีก เรื่องธุรกิจเกี่ยวกับว่องประเสิรฐการกรุ๊ปของพวกคุณผมจะให้พ่อของคุณเปลี่ยนคนใหม่มาเจรจาแทน” ชลธีพูดจบแล้วก็หมุนตัวเดินออกไป

มุกดาไม่พูดไม่จา หลังจากเธอได้ฟังคำพูดเหล่านั้นแล้วก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา คนที่เข้ามาช่วยตนเป็นถึงท่านประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ป เขาหันหลังให้เธอตลอด เลยไม่เห็นว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร

ชลธีไปแล้ว มุกดาก็ไม่สนใจจะดื่มน้ำอีกต่อไปแล้ว เธออยากตามไปกล่าวขอบประธานชลธี แต่ขาของประธานชลธียาวมาก จนเธอเดินตามไปไม่ทันเลย

มุกดาจึงกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ตอนนี้ผู้อำนวยการไวพบกลับมาแล้ว เธอจึงจัดการมอบหมายงานให้กับมุกดา

แรงปลุกใจในการทำงานของมุกดาพุ่งพรวดสูงขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างไม่เคยปรากฏให้เห็นมาก่อน วันนี้ท่านประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปออกหน้าช่วยตนเองจัดการกับผู้ชายสารเลวแล้ว นับแต่นี้ไปอยู่บริษัทนี้ตนเองจะต้องตั้งใจทำงานให้ดี แบบนี้ถึงจะสามารถตอบแทนน้ำใจที่ท่านประธานเข้ามาช่วยเหลือตนเองได้

ตอนเที่ยงหลังจากไปทานอาหารด้วยกันกับจันวิภาแล้ว มุกดาก็กลับไปทำงานต่อ

“มุกดา เธอเซ็นสัญญาซะ ต่อไปก็จะได้เป็นพนักงานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปอย่างเป็นทางการแล้ว” ทันใดนั้นเองผู้อำนวยการไวพบก็มาหามุกดาพร้อมเอกสารสัญญา

เมื่อมองไปที่เอกสารสัญญานั้น ไม่ใช่แค่ผู้อำนวยการไวพบที่ประหลาดใจ แม้แต่ตัวมุกดาเองก็ประหลาดใจเช่นกัน ต้องทดลองงานก่อนหนึ่งเดือนถึงจะเซ็นสัญญาไม่ใช่เหรอ? วันนี้เป็นวันแรกแต่ทำไมถึงสามารถเซ็นสัญญาได้เลยล่ะ

แต่แบบนี้ก็เยี่ยมยอดไปเลย ต่อจากนี้ไปเธอก็เป็นพนักงานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปอย่างเป็นทางการแล้ว มุกดาไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลย ว่าระยะนี้จะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นกับเธอด้วย

เธอพลิกเปิดเอกสารสัญญา อ่านดูคร่าวๆ ตรวจดูส่วนที่เธอเป็นกังวลมากที่สุดอย่างพวกเงินเดือนชัดเจนดีแล้ว เธอจึงจัดการเซ็นสัญญา

มุกดาดีใจมากจนเกินไป จนไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าส่วนตรงกลางของสัญญามีตัวอักษรตัวเล็กๆ อยู่หนึ่งบรรทัด

หลังเซ็นชื่อเสร็จแล้ว มุกดาจึงยื่นสัญญาคืนให้ผู้อำนวยการไวพบ ผู้อำนวยการไวพบรับเอกสารสัญญาไป มุกดาจึงเริ่มทำงานอีกครั้ง เธอต้องทำความคุ้นเคยกับกิจการโดยเร็ว และให้บริการแก่บริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นอย่างดี