แต่งรักมัดใจบอส – ตอนที่ 235 เดินเล่นที่สวนดอกไม้

“คุณป้ากับประธานชลธีนี่คือ?” วรกัญญาเห็นท่าทีที่แปลกประหลาดของพวกเขาทั้งสอง พวกเขาคิดว่าอักลี่เป็นอะไรเหรอ?

“พ่อแม่ของผมคิดถึงหลานชายจนเป็นบ้าไปแล้ว อาจจะเป็นเพราะเห็นว่าอักลี่น่ารัก ก็เลยอยากจะอยู่กับเขาอีกสักพัก”ชลธีทำได้เพียงอธิบายเช่นนี้ พ่อแม่ของเขาคิดถึงหลานชายจนแทบจะเป็นบ้าจริงๆ แต่ว่าก็ไม่เคยเร่งรัดเขามาก่อน เพราะว่าในใจของ นีรชายอมรับวรกัญญาเป็นสะใภ้เพียงคนเดียวมาโดยตลอด ส่วนคนอื่นๆนั้นไม่ชอบเลยแม้แต่คนเดียว

วรกัญญาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ดูมีเหตุผลเหมือนกัน ทุกครั้งที่พ่อแม่ของเธอมายังฝรั่งเศสก็มักที่จะมาหาอักลี่ก่อนใคร หัวใจของคนแก่เธอเข้าใจดี

ชุติภาสและนีรชาอุ้มอักลี่เข้าไปในห้อง ชุติภาสเดินไปหาของบางอย่าง ส่วนนีรชาอุ้มอักลี่ชมบรรยากาศภายในห้อง

“อักลี่ทำไมแม่ของหนูถึงเรียกหนูว่าอักลี่ล่ะ?”นีรชาไม่เข้าใจว่า เด็กน้อยหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ ทำไมถึงตั้งชื่อให้ว่าอักลี่

“ฮ่าๆๆๆคุณย่าอักลี่เป็นชื่อที่หนูตั้งให้ตัวเองครับ จริงๆผมชื่อนันทิวรรธน์ เดิมทีมีชื่อเล่นว่านันทิแต่ว่าผมไม่สามารถออกเสียงได้ ผมก็เลยเรียกตนเองว่าอักลี่พวกเขาก็เลยเรียกผมว่าอักลี่ “อักลี่อธิบายให้นีรชาฟัง

อ่อ เป็นแบบนี้นี่เอง เพราะนีรชาเองก็คิดว่าเด็กคนนี้จะชื่ออักลี่ได้ยังไงกัน

“หาเจอแล้ว หาเจอแล้ว”ชุติภาสเปิดเจอรูปถ่ายใบหนึ่ง ในรูปนั้นก็มีเด็กหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง และก็ถ่ายตอนที่เขาอายุหกขวบกว่า

“ว้า ฉันรู้สึกว่าเหมือนกันเป๊ะๆเลย ใช่จริงๆด้วย อักลี่คนนี้เป็นหลานชายของพวกเรา เป็นหลานชายของพวกเราจริงๆ เป็นหลานชายของพวกเราจริงๆ”นีรชาตื้นตันใจจนร้องไห้ออกมา

อักลี่ก็มองดูคุณปู่และคุณย่าที่ทั้งยิ้มและทั้งร้องไห้ด้วยความประหลาดใจ และไม่รู้ด้วยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“คุณย่า คุณปู่ พวกคุณเป็นอะไรไปเหรอครับ?”อักลี่เอียงศีรษะมองไปยังคนแก่ทั้งสองคน

“อ่อ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คุณปู่และคุณย่านึกถึงเรื่องที่น่าดีใจอยู่เรื่องหนึ่ง”ชุติภาสก็อยากเข้าไปกอดอักลี่เหมือนกัน แต่ว่า นีรชากลับอาลัยอาวรณ์ ทั้งสองวางอักลี่ไว้บนเตียง ทั้งสองจะได้ดูด้วยกัน

“ชุติภาส เรื่องเรื่องนี้เรารู้กันแค่สองคนก็พอแล้ว ตอนนี้ห้ามบอกเรื่องนี้ให้วรกัญญากับชลธีรู้เด็ดขาด มุกความจำเสื่อม บางทีอาจจะมีอะไรบางอย่างปิดบังพวกเราอยู่ ส่วนชลธีก็ยิ่งบอกไม่ได้อย่างเด็ดขาด เพราะถ้าบอกไปแล้วเขาจะต้องอดใจไว้ไม่ไหวแน่ๆ ตอนนี้พวกเราต้องตรวจสอบข้อมูลว่าในปีนั้นนอกจากการตายของณิชพนแล้ว ยังเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกบ้าง จะต้องมีเหตุผลที่จะสามารถอธิบายกับมุกได้”ไม่นานนีรชาก็คิดวิธีการบางอย่างออก หล่อนกับชุติภาสว่าห้ามพูดเรื่องนี้กับใครอย่างเด็ดขาด

รูปตอนเด็กๆของชลธีเหมือนกับอักลี่ในตอนนี้ไม่มีผิด แต่ว่าตอนนี้ปู่ปรัณเสียชีวิตไปแล้ว ตอนนี้มีเพียงชุติภาสกับนีรชาเท่านั้นที่รู้ว่าชลธีกับอักลี่หน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด

พวกเขาต่างคิดว่าในเวลานี้ตนคงไม่สามารถพูดออกไปได้ รอจัดการเรื่องต่างๆให้ชัดเจนก่อน ค่อยประกาศเรื่องที่น่ายินดีนี้ออกไป

ชุติภาสเก็บรูปนั้นซ่อนไว้อีกครั้ง จากนั้นทั้งสองก็อุ้มอักลี่ออกมา

ทั้งสองราวกับคนไม่มีอะไรทำ อุ้มเด็กน้อยเดินเล่นทั่วบ้าน ทั้งยังให้คนนำอาหารอร่อยๆจำนวนมากมาให้อักลี่ จนลืมวรกัญญาและชลธีไว้ข้างหลัง

ขณะที่รับประทานอาหาร นีรชาก็ดูแลอักลี่ด้วยตนเอง ทำให้วรกัญญาผ่อนคลายลงมาก อักลี่กับนีรชาสนิทสนมกันมาก นีรชาป้อนข้าวให้กับเขา เขาก็ป้อนอาหารให้กับนีรชาเช่นเดียวกัน ทั้งสองคนสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก จนทำให้ในใจของชุติภาสรู้สึกหึงหวง

“อักลี่น่ารักจริงๆเลย มา คุณปู่มีอะไรจะมอบให้ จี้ทองคำอันนี้ให้หนูก็แล้วกัน”ชุติภาสควักจี้ทองคำออกมาจากกระเป๋า ดูจากสีแล้วไม่ใช่ของใหม่ น่าจะเป็นทองเก่าแก่

“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้องค่ะ ประธานชลธี ท่านเกรงใจเกินไปแล้ว” วรกัญญารีบโบกมือ จี้ทองคำอันนี้ดูก็รู้ว่ามีมูลค่ามาก ด้านนอกเป็นทองคำ จี้ด้านในเป็นหยก

“เอ๊ะประธานวรกัญญาคุณเกรงใจเกินไปแล้ว พวกเราก็แค่เอ็นดูอักลี่มากเป็นพิเศษ ก็เลยอยากจะมอบของเล็กน้อยให้กับเขา มอบให้เขาด้วยความบริสุทธิ์ใจ พวกเราไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น”จู่ๆชุติภาสก็กระตือรือร้นทำให้ชลธีรู้สึกแปลกใจ แต่เมื่อเขามองดูท่าทางของอักลี่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เด็กน้อยท่าทีแบบอักลี่คงไม่มีใครที่จะไม่ชอบเขา

“ประธานวรกัญญาคุณรับไว้เถอะครับ พ่อของผมเอ็นดูอักลี่มากเป็นพิเศษ ไม่รู้จะแสดงออกมาด้วยวิธีใด จึงทำได้เพียงให้ของขวัญ”ชลธียิ้มพลางอธิบายกับวรกัญญา

“ถ้างั้นก็ได้ค่ะอักลี่ขอบคุณคุณปู่สิ” วรกัญญาเปลี่ยนความคิดของเขาไม่ได้ จึงทำได้เพียงให้อักลี่รับจี้ทองคำนั้นไว้

หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ให้ชลธีกับชุติภาสเป็นคนดูแลอักลี่ ส่วนนีรชาพาวรกัญญาไปยังสวนดอกไม้ของตนเอง

นีรชาปลูกพืชสมุนไพรจีนไว้ในสวนดอกไม้จำนวนมาก ทั้งยังมีดอกไม้สดมากมายหลายชนิด บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นของดอกไม้และกลิ่นยาผสมกัน

“กานต์นี่คือดอกจินอิ๋นฮวา คุณน่าจะเคยเห็นแต่แบบที่ขายอยู่ในร้านขายยา คุณดูสิดอกที่สดใหม่หอมขนาดไหน ใช้ทำเป็นหมอนจินอิ๋นฮวา สามารถให้อักลี่ใช้ได้ ช่วยบรรเทาอาการร้อนในและช่วยให้นอนหลับสบาย ดีมากเลย”นีรชาชี้ไปยังต้นเลียนาชนิดหนึ่งแล้วพูดขึ้นกับวรกัญญา

“ยังมีอันนี้ คุณต้องเคยเห็นแน่นอนผู่กงเอง ต้นไม้ชนิดนี้เลี้ยงง่าย เดิมฉันแค่โยนเมล็ดทิ้งไว้ แต่พอผ่านฤดูใบไม้ผลิไปเท่านั้น ทุกหนทุกแห่งก็เต็มไปด้วยพืชชนิดนี้ ผู่กงเองชนิดนี้มีใช้ประโยชน์ได้ทุกส่วน อย่าคิดว่ามันไม่มีราคาอะไร ใช้ทำเป็นยามีประสิทธิภาพมากชาดอกไม้ที่ฉันทำให้คุณก็ใช้ดอกของผู่กงเองนี่แหละ”นีรชานำทางให้กับวรกัญญา พร้อมทั้งแนะนำดอกไม้ในสวนของตนเอง

พวกเขาเดินมาระยะไกลอย่างไม่รู้ตัว วรกัญญาก็รู้จักสมุนไพรหลายชนิดมาก

ทั้งสองต่างเด็ดผู่กงเองและผักป่าเป็นจำนวนมากไว้ในมือ นีรชาเตรียมที่นำผู่กงอิมต้มน้ำร้อนเพื่อให้อักลี่ดื่ม

วรกัญญารู้สึกว่าตอนที่นีรชาได้พบกับตนนั้น หล่อนก็ชอบตนไม่น้อย แต่ว่าตอนนี้เมื่อได้เจอกับ อักลี่ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนโยง อักลี่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

ยกตัวอย่างเช่น หมอนก็จะทำให้อักลี่ ของกินก็ทำให้อักลี่แม้แต่จะต้มน้ำก็จะทำให้อักลี่ดื่ม

มีคนดีกับลูกของตนขนาดนี้วรกัญญาก็รู้สึกดีใจไม่น้อย

หลังจากออกมาเดินข้างนอกตั้งนานแล้ว ทั้งสองก็เตรียมที่จะกลับเข้าไปในบ้าน

วันนี้ถือว่าเงียบพอสมควร ย่านิ่มพร้อมทั้งคนอีกมากมายไม่อยู่ นีรชาก็ถือว่าได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขสองสามวัน

สำหรับเรื่องของธีร์ธวัช ในช่วงเวลานี้ทุกคนต่างไม่มีเวลามาสนใจ ผลการตรวจร่างกายของวรรณวิมลออกมาแล้ว หล่อนไม่มีความสามารถในการตั้งครรภ์จริงๆ หล่อนทนไม่ได้ที่จะต้องขายหน้าจึงกลับบ้านพ่อแม่ของเธอไป

แต่ว่าธีร์ธวัชต้องคอยดูแลคนท้องโดยตลอด จึงไม่มีเวลาไปรับหล่อน สถานการณ์เช่นนี้ช่างหน้ากระอักกระอ่วนใจยิ่งนัก

หากเป็นเมื่อก่อนนีรชาก็ยังพอที่จะจัดการได้ แม้ว่าธีร์ธวัชไม่มีเวลา หล่อนก็จะไปรับวรรณวิมล แต่ว่าตอนนี้เรื่องทุกอย่างย่านิ่มเป็นคนตัดสินใจ และย่านิ่มเองก็ไม่ได้คิดที่จะไปรับวรรณวิมล ส่วนนีรชาก็คงไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องไร้สาระนี้

ขณะที่ทั้งสองเดินมาอยู่บริเวณด้านหน้าประตู กลับพบว่าด้านในมีเสียงเอ๊ะอะโวยวาย เสียงนั้นราวกับเป็นเสียงของธีร์ธวัช เขากำลังคุยโทรศัพท์กับใครสักคนอยู่ น้ำเสียงหยาบคายเป็นอย่างมาก

ธีร์ธวัชกำลังดูแลคนท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ?แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่บ้านได้ล่ะ?

แต่งรักมัดใจบอส

แต่งรักมัดใจบอส

ภายในหนึ่งเดือน แต่งงาน หย่า แต่งงาน มุกดาไม่รู้ว่าตนสุขหรือทุกข์กันแน่แต่งงานอีกรอบกลับไม่รู้ว่าสามีเธอเป็นใครแค่กลางคืนกับมานอนกับเธอตรงเวลา”ประธานชลธี ฉันจะลาออก” “ได้ เธอดูสัญญาให้ดี “จ่ายเงินละเมิดสัญญาสิบล้านมาซะ แล้วเธอจะไปไหนฉันก็ไม่ห้ามในการทำงานยังเจอประธานโรคจิต มุกดารู้สึกว่าชีวิตเธอช่างมืดมนไร้แสงสว่างยิ่งนักแต่ทว่าเรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่ มุกดาคิด

Comment

Options

not work with dark mode
Reset