“มุก มีเรื่องอะไรดีๆเธอไม่คิดจะบอกพี่หน่อยหรอ? เธอจะเก็บไว้คนเดียวได้ยังไงกัน?” ประวีร์ถือถุงกระดาษถุงหนึ่งเดินเข้าไปในห้องทำงานของวรกัญญา
“พี่ประวีร์? ลมอะไรพัดพี่มาล่ะเนี่ย?” วรกัญญารู้สึกไม่คาดคิด ประวีร์เมื่อไม่นานมานี้ถูกย้ายกลับไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทสตรอมแมนแล้ว คิดไม่ถึงว่าเวลานี้เขาจะมาปรากฏตัวที่ในห้องทำงานของตัวเองได้ยังไง
“ลมบูรพา เธอไม่ใช่ทุกอย่างพร้อมพรักขาดแต่ลมบูรพา? ลมบูรพานั่นแหละพัดพี่มา” ประวีร์วางของที่นำมาให้วรกัญญาไว้ข้างหน้าเธอ เดินไปที่โซฟาอีกด้านแล้วนั่งลง
“ประธานวรกัญญา ชาชงเสร็จแล้วครับ” ธีรนัยน์ยกชาเข้ามา เขาวางชาลงบนโต๊ะของวรกัญญา
“อืม ขอบคุณ คุณออกไปก่อนเถอะ” วรกัญญาพูดกับธีรนัยน์
ธีรนัยน์ก็ออกไปอย่างรู้งาน สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปแต่อย่างใดเลย ทำให้รู้สึกเหมือนเขาเป็นเหมือนน้ำแข็งก้อนหนึ่ง
“มุก ผู้ช่วยที่เธอหามาใหม่เหล่านี้ทำงานราบรื่นมั้ย? พี่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้ฉลาดใช้ได้ ก็แค่ดูตุ้งติ้งไปหน่อย” ประวีร์พูดกับวรกัญญา
“น่าจะเพราะว่าหน้าตาสวยไปหน่อยล่ะมั้ง ทำให้คนมักคิดว่าเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง อีกสองคนน่ะแมนมาก” วรกัญญาพูดด้วยรอยยิ้ม
ธีรนัยน์คนนี้หลายๆคนต่างก็คิดว่าเขาตุ้งติ้งเกินไป แต่ว่าไม่ว่ายังไง แค่เป็นคนดีก็พอแล้ว วรกัญญายังไงก็ได้
“ทำงานดีก็พอ ไม่ต้องสนใจมากไปหรอก วันนี้พี่พึ่งลงเครื่องก็มาหาเธอที่นี่แล้ว พวกนั้นคือช็อคโกแลตที่พี่เอามาให้เธอ แบบที่เธอชอบกินนั่นน่ะ” ประวีร์พูดกับวรกัญญา เขากลับไปที่บริษัทสตรอมแมน ได้ยินเรื่องของวรกัญญา ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นและรีบกลับมาทันที
“ขอบคุณค่ะพี่ประวีร์ ฉันคิดว่าพี่เป็นพี่ชายที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลยค่ะ” วรกัญญาพูดอย่างเชื่อฟัง
ประวีร์มองวรกัญญา สาวน้อยคนนี้ตั้งแต่เด็กก็เป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นก็แบกรับไว้เงียบๆคนเดียว แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยคิดจะหาใครมาช่วย โครงการลงทุนของรีสอร์ทอันนั้น ประวีร์รู้แล้วว่าชลธีถอนตัวไปแล้ว
วรกัญญาเลยเตรียมทำคนเดียว ความเสี่ยงนี้ก็ค่อนข้างสูง หากมีอะไรผิดพลาด วรกัญญาก็ต้องรับผิดชอบคนเดียว ตอนนั้นรองนายกเทศมนตรีก็คำนึงถึงเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นถึงให้วรกัญญากับชลธีร่วมมือกัน
“มุก เธอมีโอกาสร่ำรวยแล้ว ไม่คิดจะพาพี่ไปร่วมด้วย รู้สึกไม่ค่อยถูกต้องนะ” ประวีร์พูดกับวรกัญญา
“เหอๆๆ พี่ประวีร์พี่พูดตลกแล้ว ฉันมีเรื่องหาเงินอะไรแล้วไม่บอกพี่ที่ไหนล่ะ เพียงแค่การลงทุนครั้งนี้ฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจมากเท่าไหร่ สถานที่ตรงนี้ฉันคิดว่าดีมาก แต่ก็ต้องรอให้นักท่องเที่ยวมาบอกว่าดีถึงจะได้” วรกัญญาอธิบายกับประวีร์
“ไม่สน พี่คิดว่าสายตาของเธอไม่เลวเลย พี่เชื่อมั่นเธอมาก การลงทุนของเธอนับพี่เข้าไปด้วย” ประวีร์กลายเป็นคนไม่มีเหตุผล แต่ความหวังดีของเขาวรกัญญารู้ดี
“พี่ประวีร์ การลงทุนครั้งนี้แม้ว่าจะใหญ่ แต่ในระยะสั้นๆไม่ได้ทุนคืนแน่ ฉันอยากลงทุนระยะยาวสักอัน” วรกัญญาไม่อยากลากประวีร์เข้ามาเกี่ยว ชลธียังถอยออกไปแล้วเลย ควรจะบอกว่าความเสี่ยงของการลงทุนครั้งนี้มีสูงมาก ดังนั้นวรกัญญาเลยอยากเดิมพันกับมัน เธอจะต้องประสบความสำเร็จแน่
“มุก พี่น่ะเป็นคนเห็นแก่เงินมาก พี่บังเอิญมีเงินก้อนหนึ่งพอดี พี่อยากจะลงทุนในบริษัทของเธอ ไม่ใช่การลงทุนของฉันในบริษัทสตรอมแมน ถือเป็นการลงทุนของตัวพี่เองละกัน อันนี้เธอห้ามพูดออกไปเชียวนะ พี่ไม่อยากอวดรวย” ประวีร์ทำมือห้ามส่งเสียงให้กับวรกัญญา
ความหมายของประวีร์นั้นชัดเจนมาก เขาต้องการช่วยเหลือทุนแก่วรกัญญา ช่วยเธอแบ่งเบาความเสี่ยงส่วนหนึ่ง
“พี่ประวีร์ ขอบคุณค่ะ” วรกัญญาเข้าใจความหมายของประวีร์ เธอไม่ได้พูดอะไรอีก แค่พูดกับเขาว่าขอบคุณ ในสถานการณ์คับขัน ประวีร์นี่แหละพึ่งพาได้มากที่สุด
“ประธานชลธี ผมตรวจสอบเจอแล้ว นิตย์รวีร์ลับหลังได้ซื้อหุ้นของผู้ถือหุ้นบางส่วนในราคาสูง ตอนนี้หุ้นส่วนของเขาเกือบจะเท่ากับของคุณแล้ว” ชายชุดดำคนหนึ่งกำลังรายงานกับชลธี
“อืม โอเค ผมรู้แล้ว” ชลธีเดาไว้เรียบร้อยแล้ว
“ถ้างั้นประธานชลธีพวกเราควรเริ่มเคลื่อนไหวหรือไม่?” ชายชุดดำถามชลธี
“ยังไว้ก่อน เวลานี้เราควรยิ่งแสดงออกว่าไร้ความสามารถ มือมืดที่อยู่เบื้องหลังจะยิ่งได้ใจมากขึ้น พวกเขาถึงจะเปิดเผยตัวออกมาไวขึ้น เวลานี้เราจะต้องอยู่ในมุมมืด รอไปก่อนสักพัก มีเรื่องอะไรรีบรายงานให้ฉันทราบทันที” ชลธีออกคำสั่งกับชายชุดดำ
“ครับ ผมได้ส่งคนไปเฝ้าดูพวกเขาไว้แล้วเรียบร้อยครับ” ชายชุดดำพูดจบก็หายไปทันที
ชลธีรู้สึกว่าพายุกำลังจะมา เขาเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว พร้อมทำสงครามได้ทุกเมื่อ
ในที่ประชุมคณะกรรมการบริษัทของฮอนดากรุ๊ป ชลธีนั่งอยู่ตรงนั้นฟังเหล่าคณะกรรมการด้านล่างกำลังถกเถียงกันอยู่
มีฝ่ายหนึ่งปกป้องชลธี มีอีกหลายคนที่ปกป้องนิตย์รวีร์ ดังนั้นจึงเถียงกันไม่จบไม่สิ้น
“ชล นายไปเกลี้ยกล่อมพวกคนหัวแข็งเหล่านั้นของนายหน่อยสิ โครงการนี้ของฉันดีขนาดนี้ พวกเขามีอะไรไม่พอใจ ก็แค่โหวต คนของนายก็มีแค่ส่วนน้อย สุดท้ายก็ใช้โครงการของฉัน มีอะไรให้ถกเถียงกัน” นิตย์รวีร์ทำท่าทางร่ำรวยแต่นิสัยเสีย
ชลธีมี เขานิตย์รวีร์ก็มีเหมือนกัน ต่อไปบริษัทฮอนดากรุ๊ปจะเป็นของใครก็ยังไม่แน่นอน ชลธี นายจะถูกไล่ออกจากบริษัทฮอนดากรุ๊ปเร็วๆนี้แหละ ฮ่าฮ่าฮ่า ให้นายได้ลิ้มลองรสชาติของหมาเร่ร่อนหน่อยละกัน!
นิตย์รวีร์คิดในใจอย่างได้ใจ ตอนเขามองไปที่ชลธี ในตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเวทนา
“พี่ใหญ่ โครงการนั้นของพี่ผมไม่คิดว่าจะมีดีเท่าไหร่ ผมจะเก็บความคิดเห็นของผมไว้ก็ได้ หากว่าพวกเขาต่างก็ไม่ยินยอม อาจจะต้องถอนลงทุนจากบริษัทฮอนดากรุ๊ป ถึงเวลานั้นร้าวรานขึ้นมา พี่ก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้นมาคืนให้กับทุกคนเหมือนกัน” ชลธีเตือนนิตย์รวีร์ แม้ว่าทั้งสองคนจะมีหุ้นมากที่สุด แต่คนอื่นๆก็มีหุ้นอยู่ไม่น้อย นำเงินจำนวนมากขนาดนั้นออกมาในคราวเดียว นิตย์รวีร์ไม่มีความสามารถนั้น
“นายขู่ฉันหรอ? ฉันจะบอกนายให้นะชลธี บริษัทฮอนดากรุ๊ปนี้ไม่ได้หมุนไปแบบเดียวกับนาย ไม่แน่ว่าจะหมุนได้กลมกว่า นายคิดว่านายเก่งมากหรอ?” นิตย์รวีร์โกรธมาก เดิมทีเขาก็ถูกชลธีกดขี่มาตลอด ในใจเลยรู้สึกอัดอั้นตันใจ ตอนนี้ย่าของเขาให้หุ้นเขา เขาได้แบ่งจากชุติภาสอีกและซื้อจากผู้ถือหุ้นคนอื่นอีก เขารู้สึกว่าตัวเองสู้ชลธีได้แล้ว
“ถ้างั้นเราก็มาลองดูกัน พี่ใหญ่ ประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปนี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะ” ชลธีมองดูคนสองกลุ่มที่ยังคงเถียงกันอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป
“เหอะ มีอะไรเก่งกันก็แค่ลูกของเมียน้อย แม่ของตัวเองเป็นที่โปรดปรานเข้าหน่อย ก็นึกว่าเป็นของของตัวเอง ยังไงฉันก็จะนั่งตำแหน่งประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปต่อไป ฉันก็อยากจะดูว่ามันจะไม่มั่นคงจริงหรือไม่!” นิตย์รวีร์พูดอย่างดุร้ายต่อแผ่นหลังของชลธี
