มุกดาเองก็ไม่ได้คิดว่าธินิดานั้นจะเชิญตนมาดื่มชาแถมยังเป็นที่โรงน้ำชาของนีรชาอีกต่างหาก ผู้หญิงคนนี้ช่างเป็นคนที่สร้างความลำบากให้คนอื่นจริงๆ ไม่มีเจตนาที่ดีเป็นแน่
“ทำไมเหรอมุกดา เธอไม่กล้ามาเหรอไง?”อีกด้านของโทรศัพท์มีเสียงของธินิดาที่พูดจาอย่างดึงดูดใจ
“ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ค่อยกล้าไปแล้วน่ะสิเพราะว่าฉันไม่ค่อยเคยชินกับคนไร้ยางอายสักเท่าไหร่” มุกดาแกล้งพูดและทำท่าทางเป็นกลัว
“ฮ่าฮ่าฮ่า มุกดา ฉันล่ะชอบความตรงไปตรงมาของเธอจังเลย ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบเธอมากก็ตามแต่แบบนี้ก็พอได้อยู่นะ งั้นถือว่าพวกเรานัดกันแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกัน” ธินิดาเองก็ไม่ได้พูดว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ มุกดาคิดแล้วคิดอีกว่าหล่อนจะสามารถทำอะไรที่โรงน้ำชาของนีรชาได้?
มุกดาเองก็รับปากไปแล้ว พรุ่งนี้เธอคงทำได้เพียงพลิกแพลงไปตามสถานการณ์เท่านั้น
“มุก พรุ่งนี้ธินิดาต้องการจะพบเธองั้นเหรอ?” ชลธีถามมุกดา
“อืมใช่แล้ว หล่อนบอกว่าต้องการคุยกับฉันถึงเรื่องในอดีตน่ะแถมยังบอกอีกว่ามีอีกหลายเรื่องที่เข้าใจผิดและต้องการอธิบายแก้ไขมัน”มุกดาบอกชลธีคร่าวๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ธินิดาบอกตน
“งั้นเธอไม่ต้องไปหรอก มีอะไรให้น่าพบปะกับคนอย่างหล่อนกัน ผู้หญิงแบบนี้เราควรอยู่ให้ห่างเสียด้วยซ้ำ ตอนนี้แพะรับบาปของหล่อนนั้นมีมากเกินไปแล้ว จับจุดอ่อนของหล่อนก็ไม่ได้ ทำให้หล่อนรับโทษก็ไม่ได้อีก” หลังจากที่ชลธีได้ฟังก็ห้ามไม่ให้มุกดาไป
“ไม่เป็นอะไรหรอก ฉันดูแลตัวเองได้ อยากจะไปรู้เหมือนกันว่าหล่อนจะพูดว่าอย่างไร”มุกดาเองก็อยากจะไปดูซะหน่อย เธอยังไม่เคยเผชิญหน้ากับคนเจ้าเล่ห์อย่างธินิดาจังๆ เลยสักครั้ง
“ให้รณรัตไปกับเธอ ไม่งั้นเธอก็ไม่ต้องไป”ชลธีออกคำสั่ง ถ้าจะให้มุกดาไปคนเดียวงั้นก็ไม่ต้องไป
“โอเค โอเค งั้นฉันจะไปกับเขาก็แล้วกัน”มุกดาเองก็ไม่รู้เลยว่าการที่เธอไปพบกับธินิดาในครั้งนี้จะทำให้มีคนกี่คนโดนทำร้าย
ไม่มีคำพูดใดๆ อีกสำหรับค่ำคืนนี้ อาจจะเป็นเพราะกำลังเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงก็เป็นได้ สภาพอากาศของวันที่สองนั้นดูมืดครึ้ม อากาศเริ่มเย็นลงและนั่นจึงทำให้มุกดาสวมเสื้อคลุมตัวบางๆ เอาไว้
รณรัตเองก็เตรียมตัวพร้อมแล้ว ทั้งตัวสวมสูทสีดำ น้อยมากที่เขาจะได้อยู่กับมุกดาและมันทำให้ครั้งนี้เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะมาที่โจนส์กรุ๊ปนานมากแล้วแต่นี่กลับเป็นครั้งแรกที่เขาได้ถูกใช้ประโยชน์จริงๆ
มุกดาพารณรัตมาถึงโรงน้ำชาของนีรชาและได้ทำการนัดสถานที่พบปะกับธินิดาเป็นที่เรียบร้อย นี่ก็ถึงเวลาแล้วแต่ธินิดานั้นยังมาไม่ถึง
มุกดาทักทายนีรชาและขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไปก็ได้มีคนคนหนึ่งเข้ามาพร้อมกับมอบพัสดุชิ้นหนึ่งให้กับเธอ
“ฉันเปิดเอง” รณรัตพูดกับมุกดาพร้อมกับรับพัสดุนั้นไป
“ไม่ต้องเปิด รอก่อน ฉันจะโทรหาธินิดา” มุกดารู้สึกว่าพัสดุชิ้นนี้นั้นมีปัญหา เธอจึงห้ามรณรัตไว้จากนั้นเตรียมโทรหาธินิดา
“อั๊ยยะ ขอโทษด้วยจริงๆ พอว่ารถติดมากเลยน่ะ ฉันนี่รีบสุดๆ เลย มามา เข้ามานั่งข้างในกันเถอะ” ในขณะนั้นเองธินิดาก็ได้ปรากฏตัวที่โรงน้ำชา หล่อนสวมชุดกี่เพ้าสีชมพูนั่นจึงทำให้รูปร่างของหล่อนนั้นโค้งเว้าไปตามสัดส่วน ด้านหลังของหล่อนมีคนคนหนึ่งอยู่ซึ่งนั่นก็คือนิตย์รวีร์นั่นเอง
“พี่ชาย?”มุกดามองไปที่นิตย์รวีร์พร้อมกับตะโกนเรียกเขา
นิตย์รวีร์ตอบรับด้วยรอยยิ้มที่ดูอึดอัด ตั้งแต่วันที่เขาหาธินิดาพบ เขาก็ไม่เคยออกห่างจากธินิดาอีกเลย เขาไม่รู้ว่าการกระทำของตนนั้นจะทำให้ธินิดารู้สึกเกลียดเป็นอย่างมาก
“โอ้ นั่นคือแฟนของฉันเอง พวกเธอรู้จักกันหรอกเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไม่แนะนำก็แล้วกัน คนกันเองทั้งนั้น” เล็บของธินิดานั้นเป็นสีแดงราวกับเลือด หล่อนลากนิตย์รวีร์มาที่ด้านข้างของตน
เมื่อทั้งสองสามคนได้เข้าไปในห้องแล้ว ธินิดาก็ได้นั่งลงพร้อมกับหยิบชาที่ชงเสร็จแล้วออกมาและชงชาให้กับทุกคน
“ถ้วยนี้ค่อยดูสวยขึ้นมาหน่อย ให้มุกดาก็แล้วกัน” ธินิดานั้นเห็นว่าถ้วยของนิตย์รวีนั้นสวยกว่าจึงมอบมันให้แก่มุกดาแทน
“ไม่ต้องหรอก ฉันว่าถ้วยนี้ก็ดีแล้วล่ะ”มุกดาส่งถ้วยน้ำชาคืนให้กับนิตย์รวีร์
ธินิดามองดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ด้วยสายตาที่เย็นชา หล่อนไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาพร้อมกับเปลี่ยนถ้วยชากลับมาอีกครั้ง หล่อนยกถ้วยขึ้นมาพร้อมกับทำความเคารพมุกดา
“เดิมทีฉันต้องการที่จะเลี้ยงข้าวเธอสักหน่อยแต่ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอจะต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจึงเลือกโรงน้ำชาของน้าบัวแทน พวกเราเองก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปีคงจะมีเรื่องให้เข้าใจผิดกันมากมาย เมื่อก่อนฉันทำเรื่องไม่ดีมาเยอะแต่ตอนนี้ฉันสำนึกแล้วล่ะ ฉันต้องการจะคืนดีกับเธอดังนั้นฉันจึงทำความเคารพเธอหนึ่งจอก ใช้น้ำชาแทนเหล้าก็แล้วกัน” ธินิดายกชาถ้วยนั้นดื่มจนหมด
มุกดาไม่ได้ยกถ้วยน้ำชาขึ้นแต่อย่างใด เธอแค่ดูการแสดงของธินิดาก็แค่นั้น
“มุก ฉันรู้ว่าเธอจะต้องไม่ให้อภัยฉันแน่ๆ แต่ว่าฉันนั้นสำนึกผิดแล้วจริงๆ “ขณะที่ธินิดาพูดหล่อนก็ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด
“มุก เธอก็ให้อภัยน้ำผึ้งไปเถอะ ช่วงนี้หล่อนพูดกับฉันตลอดเลยว่าทำเรื่องที่ผิดกับเธอมามาก อยากจะหาโอกาสแก้ตัวดังนั้นวันนี้ฉันเลยเชิญพวกเธอมาดื่มชาด้วยกัน อีกอย่างฉันกับน้ำผึ้งเองก็จะแต่งงานกันแล้วด้วย ฉันเองก็จะดื่มให้กับพวกเธอหนึ่งจอกเช่นกัน ถึงเวลานั้นคงจะเชิญพวกเธอมาดื่มเหล้าที่งานแต่งของพวกเราด้วยนะ” นิตย์รวีร์ปลอบธินิดาจากนั้นเขาก็หยิบถ้วยชาที่อยู่ด้านหน้าขึ้นมาและดื่มมันหมดในรวดเดียว
“มุก ฉันเสียใจจริงๆ “ขณะที่ธินิดานั้นกำลังเต็มไปด้วยอารมณ์ หล่อนก็ได้จับไปที่มือของมุกดา
มุกดาที่ไม่ได้เตรียมรับมือจึงถูกหล่อนจับเอาไว้ อย่างไรก็ตามมุกดาสามารถสะบัดหลุดออกมาได้ การที่ถูกผู้หญิงโหดเหี้ยมอำมหิตคนนี้จับเอาไว้นั้นเธอรู้สึกว่ามันน่าขยะแขยงสุดๆ
“ขอโทษด้วย ฉันขอตัวไปห้องน้ำเติมหน้าหน่อยละกัน” เมื่อธินิดาเห็นว่ามุกดานั้นสะบัดมือหลุดออกไปแล้วหล่อนจึงลุกขึ้นอย่างประหม่าพร้อมกับเดินเข้าไปเติมหน้าในห้องน้ำ
“มุก รบกวนส่งกาน้ำชามาให้ฉันหน่อยสิ” ไม่รู้ว่ากาน้ำชามาอยู่ที่ด้านข้างมือของมุกดาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หลังจากที่นิตย์รวีร์ดื่มชาไปได้สักพัก เขาก็เริ่มรู้สึกกระหายน้ำขึ้นมา
มุกดามองไปที่กาน้ำชา เธอยกมันขึ้นมาพร้อมกับเติมไปให้นิตย์รวีร์เต็มถ้วย
นิตย์รวีร์ที่ดื่มเข้าไปอีกก็รู้สึกว่าว่าตนเองนั้นกระหายน้ำเป็นอย่างมาก
หลังจากที่น้ำชานั้นตกลงไปถึงท้อง เขาก็พบว่าท้องของเขามีอาการปวดเป็นอย่างมาก
“อ่า ฉันปวดท้องมากเลย” เดิมทีเขาอยากที่จะอดทนอีกสักหน่อยแต่เหงื่อที่หัวของเขานั้นยังคงไหลออกมา ในท้องของตนนั้นรู้สึกเหมือนมีมีดกำลังกวนคนอยู่ข้างใน
“รีบพาไปโรงพยาบาลเร็ว” มุกดาพูดกับรณรัต
ในเวลานี้ธินิดาก็ได้เดินเข้ามา เมื่อหล่อนเห็นท่าทางที่ดูเจ็บปวดของนิตย์รวีร์ ใบหน้าของหล่อนก็ปรากฏร่องรอยของความสำเร็จขึ้น
“เป็นอะไร? นิตย์ นายอย่าทำให้ฉันตกใจสิ!” ธินิดาร้องไห้อีกครั้ง วันนี้นี่ช่างเสียน้ำตาเยอะเสียจริง
“ไม่มีอะไร ฉันแค่ปวดท้องเท่านั้น อาจจะกินอะไรผิดสำแดงเข้าไป”นิตย์รวีร์เจ็บปวดจนแทบไม่ไหว เขาเริ่มอาเจียนฟองขาวๆ ออกมา
“นี่ไม่ดีแล้ว เขาเริ่มอาเจียนเป็นฟองขาวแล้ว รีบพาไปโรงพยาบาลเร็ว”เมื่อมุกดาเห็นสีหน้าของนิตย์รวีร์กลายเป็นสีเทาราวคนตาย เธอรีบสั่งให้ไปส่งโรงพยาบาลในทันที
“รอก่อน ฉันจะแจ้งความ”ในเวลานี้เองธินิดาหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างไม่รีบร้อน
