ปราสาทเค้กเรียกความสนใจจากทุกคน แต่เพราะความต้องการของอนุชิต ยังไงก็ต้องตัดเค้ก เค้กก้อนใหญ่มาก คนในงานแบ่งกันคนละชิ้น ขนาดคนใช้ก็ยังได้ทานเค้กอร่อยๆ
ชลธีดื่มกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน มีคนมาดื่มยินดีกับชลธีมากมาย แต่มุกดาและธีรนัยน์กลับจ้องกล้องวงจรปิดทุกมุม
“ธีรนัยน์ ตอนนี้คนในงานมีการ์ดเชิญ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร เธอไปเฝ้าที่ประตู ไม่ว่าจะมีอะไรมาส่ง ห้ามให้เข้ามาเด็ดขาด เพราะของที่เราสั่งจอง มาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” มุกดาพูดกับธีรนัยน์
“โอเค เข้าใจแล้ว” ธีรนัยน์ไปหน้าประตู คุณโจนส์พา รวิศกับ รณรัต มางาน คุณโจนส์และภรรยาไปอวยพรชลธี มุกดามอบหมายงานให้รวิศกับรณรัต
งานค็อกเทลเต็มไปด้วยความครึกครื้น บรรยากาศในงานดีมาก และสงบเรียบร้อยดี
“คุณนาย เมื่อกี้มีเสียงกรี๊ดออกมาจากห้องคุณชายน้อย แต่เราผลักประตูเข้าไปไม่ได้ จะทำยังไงดีคะ พังเข้าไปเลยไหมคะ” คนใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาถามมุกดา
“เดี๋ยวฉันไปดูเอง” มุกดาเดินไปห้องอักลี่ พร้อมกับคนใช้ ห้องของอักลี่ถูกล็อกเอาไว้ แต่ข้างในไม่มีเสียงอะไรเลย
มุกดาบอกให้ลูกน้องพังประตูเข้าไป เธอมองห้องด้วยความตึงเครียด เพราะกลัวอักลี่โดนคนทำร้าย
แต่เมื่อเห็นภาพในห้อง เธอถึงกับขำ อักลี่กำลังวาดรูปอย่างเงียบๆ ช่วงนี้เขาไม่ชอบคนเยอะ จึงชอบวาดรูปอยู่ในห้องคนเดียว
รวินท์พี่เลี้ยงคนใหม่ นั่งอยู่บนพื้นข้างๆ เมื่อรวินท์เห็นมุกดา สีหน้าของเธอดูเจ็บปวด
“เกิดอะไรขึ้น” มุกดาถามอักลี่ เธอเดินเข้ามาหาอักลี่ และตรวจดูว่าเขาบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“ไม่มีอะไรครับ เธอจะมาหอมผม ผมเลยจี้จุดเธอ” อักลี่พูดอย่างแน่วแน่
“คุณนายช่วยฉันด้วย ฉันแค่อยากใกล้ชิดกับคุณชายมากขึ้น คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำกับฉันแบบนี้ ตอนนี้ฉันเศร้ามาก” รวินท์รู้สึกปวดไปทั้งตัว มันเป็นความรู้สึกที่เกินจะรับไหว
“อักลี่ไม่ชอบให้คนอื่นเข้าใกล้ ต่อไปเธออย่าเข้าใกล้เขา แรงเขายังน้อย เธอโดนเขาจี้จุดยังไม่เจ็บเท่าไร ถ้าเป็นฉัน เธอคงไม่มีแรงมาพูดอย่างนี้แล้ว” มุกดาเห็นว่าไม่มีเรื่องอะไร เธอจึงคลายจุดให้รวินท์
“คุณนาย ฉันแค่อยากทำความสนิทสนมกับคุณชาย ฉันเป็นพี่เลี้ยงของเขา ฉันต้องดูแลเขาให้ดี แต่เขาเย็นชาใส่ฉันตลอด ฉันเลย……” รวินท์พูดอย่างน้อยใจ
“ฉันรู้ว่าเธอหวังดี แต่อักลี่เป็นเด็กดี เขาจะค่อยๆ ยอมรับเธอเอง แต่เธอห้ามทำอะไรที่มากเกินไป ไม่งั้นเขาจะทำร้ายเธอ” มุกดาพูดเตือนรวินท์
ตั้งแต่เรื่องครั้งก่อน มุกดาสอนอักลี่ว่า ถ้าคนที่ตัวเองไม่ชอบ ทำเรื่องที่ตัวเองไม่ชอบ เขาสามารถตอบโต้กลับได้ เพื่อป้องกันตัวเอง ควรทำยังไงก็ทำอย่างนั้น!
“ค่ะๆ ฉันคงใจร้อนไป ฉันจะระวังค่ะ” รวินท์รีบพูด
“โอเค เธอออกไปเถอะ ข้างนอกกำลังยุ่ง เธอไปช่วยสิ” มุกดาให้นัทธ์มาอยู่เป็นเพื่อนอักลี่ เพราะวันนี้เธอไม่มีเวลามาอยู่กับลูก มีเรื่องมากมาย ที่เธอต้องจัดการ
รวินท์เดินออกไปอย่างเคียดแค้น ไอ้เด็กเวรนี่ คิดไม่ถึงว่าจะจี้จุดเป็นด้วย เมื่อกี้เธอเจ็บจริงๆ ยังดีที่แรงเด็กนั่นไม่เยอะ
ตอนที่มุกดาไปจัดการเรื่องอักลี่ ธีรนัยน์ก็เจอบางอย่างเข้าพอดี มีคนส่งพัสดุด่วนมาให้พัสดุนั่นหนักมาก บนกล่องเขียนว่าของขวัญวันเกิด
คนส่งพัสดุไปแล้ว ธีรนัยน์เอากล่องพัสดุวางไว้หน้าประตู ถ้าเกิดไม่มีคนมาเตือนว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลง ก่อนหน้านี้ ธีรนัยน์คงคิดว่ามีคนหวังดีส่งของขวัญวันเกิดมาให้
แต่เมื่อครู่ได้ตรวจสอบแล้ว คนถูกเชิญ มาถึงกันหมดแล้ว ถึงอนุชิตมาไม่ได้ แต่ตัวเธอเองก็มาแล้ว กล่องพัสดุนี้มีอะไรแปลกๆ
“นี่ ทำไมไม่เอาพัสดุเข้าไปล่ะ” จู่ๆ รวินท์เดินมาหน้าประตู แบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง เธอเห็น ธีรนัยน์เหม่อมองกล่องพัสดุ บนกล่องพัสดุเขียนว่าของขวัญวันเกิด
“เธอเป็นใคร” ธีรนัยน์มองผู้หญิงตรงหน้า จากเสื้อผ้าที่ใส่ คงไม่ใช่แขกในงาน แต่น้ำเสียงและท่าทาง ดูโอหังมาก
“ฉันเหรอ ไม่รู้จักฉันเหรอ ฉันเป็นพี่เลี้ยงของคุณชายน้อยบ้านนี้ นายเป็นใคร ทำไมถึงไม่เอาของขวัญของคุณชายเข้าไป นายไม่เอาเข้าไป เดี๋ยวฉันเอาเข้าไปเอง!” รวินท์พูดพลางจะเดินไปอุ้มกล่องพัสดุ
ธีรนัยน์รั้งรวินท์เอาไว้ ไม่ให้เธอไปแตะต้องกล่องพัสดุ ธีรนัยน์ยกขาขึ้นแตะกล่องพัสดุออกไป
จู่ๆ ธีรนัยน์ก็ได้ยินเสียงที่เกิดจากการกระทบกันของสิ่งของ ดังออกมาจากในกล่องพัสดุ เธอพุ่งเข้าไป และใช้แรงทั้งหมดโยนกล่องพัสดุ ออกไปในที่ที่ไม่มีคน
“ตู้ม!” จู่ๆ มีประกายไฟพุ่งขึ้นฟ้า ธีรนัยน์ ใช้ตัวคร่อมรวินท์เอาไว้ คนในงานเลี้ยงตกใจ จนส่งเสียงกรีดร้องออกมา
“ทุกคนนั่งลงๆ ไม่มีอะไรๆ นั่นคือการยิงสลุต ฉลองวันเกิดสามีฉัน เสียงดังไปหน่อย แต่เขาจะได้รุ่งโรจน์ในปีที่มีสิ่งใหม่ๆ!” ถึงมุกดาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหน้าประตู แต่มีธีรนัยน์อยู่ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร เธอเพิ่งออกมาจากห้องอักลี่ ก็ได้ยินเสียง “ตู้ม” และรีบมาในงานทันที
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ฮ่าๆๆ ฉันตกใจแทบแย่ คิดว่ามีคนมาทำลายงานเลี้ยงเสียอีก พวกเธอสร้างสรรค์ดีนะ ตอนแรกก็เป็นปราสาทเค้ก ตอนนี้ก็มียิงสลุต ฉลองความรุ่งโรจน์ พวกเรามาอวยพรให้เจ้าของงานและภรรยาที่รักของเขา ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร!” ประวีร์กับทศพรรีบยกแก้วเหล้าขึ้น พวกเขารู้ว่าต้องไม่ใช่อย่างที่มุกดาพูด แต่พวกเขาก็ช่วยพูด เพื่อไม่ให้แขกในงานตื่นตระหนก
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ฮ่าๆๆ คุณนายมุกดา ไม่เหมือนใครจริงๆ เรามาดื่มฉลองให้ประธานชลธีกับคุณนายมุกดากันเถอะ” ทุกคนผ่อนคลายลง ที่แท้ไม่ใช่ระเบิด
เพียงพริบตา บรรยากาศก็กลับมาครึกครื้นอีกครั้ง ทุกคนทานอาหารแสนอร่อย ที่มุกดาเตรียมเอาไว้
“นายมาคร่อมฉันทำไม ไอ้คนหื่นกาม!” รวินท์ผลักธีรนัยน์ออก ขาของธีรนัยน์ถูกเศษหินจากแรงระเบิด กระเด็นมาโดนจนเลือดออก เธอพลิกตัวขึ้นมา
“เธออย่าสำคัญตัวเกินไป ถึงฉันเป็นคนหื่นกาม ก็ไม่มีทางชอบเธอ” ธีรนัยน์ให้คนไปจัดการความวุ่นวายข้างนอก ส่วนตัวเองไปหาที่พันแผล
ณฐวรได้ยินเสียงระเบิด เขารีบออกมา เห็น ธีรนัยน์กำลังลุกขึ้นจากพื้น เขาเดินเข้ามา ได้ยินรวินท์ต่อว่าธีรนัยน์ เป็นคนหื่นกาม
