เมื่อมุกดาพูดจบ มือก็ผลักประตูไปโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่เห็นคือชลธีกำลังกอดธินิดาไว้ ฉากนั้นช่างไม่น่ามองเอาเสียเลย ธินิดามองไปที่มุกดา กลับมีความได้ใจปรากฏอยู่ในดวงตานั้น
ชลธีเห็นมุกดาเข้ามา เขาอยากผลักธินิดาออกไป แต่ธินิดากลับใช้มือกอดเอวของเขาไว้
” เอ่อ ขอโทษทีนะคะ พอดีแค่มาเอาแก้วชา ฉันไม่เห็นอะไรเลย และก็ไม่ได้ยินอะไรเลย พวกคุณทำต่อกันเลยค่ะ ต่อเลย” มุกดาเดินถึงหน้าโต๊ะเมื่อก่อน เอาแก้วชาของตัวเอง แล้วรีบหนีไปอย่างว่องไว
เดินถึงหน้าประตู มุกดาทุบหน้าอกของตัวเอง สองคนนี้จะสวีทกันก็ไม่เลือกเวลา กลางวันแสกๆ แถมยังอยู่ในสำนักงานแบบนี้อีก
บางทีอาจเป็นตัวเธอเองที่มาผิดเวลา ช่างเถอะ อย่าไปคิดถึงเรื่องราวของเจ้านายอีกต่อไป ยังไงอีกหน่อยก็ไม่ได้ทำงานที่สำนักงานของชลธีแล้ว
“มุก หน้าของคุณแดงมาก หรือว่าเธอจะวิ่งเร็วไปหน่อย?” โธรณีเห็นมุกดาลงมา หน้าที่ตรงข้ามของตัวเอง
“อืม รู้สึกร้อนนิดหน่อยน่ะ” มุกดาก้มหัวลง
“โอ้โห โอ้โห นี่หัวหน้าที่ลงมาตรวจสอบงานเหรอ? ไม่ใช่ย้ายขึ้นไปแล้วหรือ ได้อยู่ใกล้ประธาน นี่ผ่านมากี่วัน ก็ลงมาเสียละ พวกเราล่ะปริ่มจริงๆเลย” เวลานี้ญาตาเดินมา เธอเห็นมุกดาที่ทำตัวไม่ถูก เลยพูดออกมา
มุกดามองไป เธอทำไมยังไม่ไปอีก? ไม่ใช่บอกว่าวันนั้นทำไม่เสร็จก็ให้เธอลาออกเองไม่ใช่หรือ?
“ทำไมหรือ? แปลกใจที่เห็นฉันเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เธอคิดว่ารูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเธอ จะทำให้ประธานชลธีสับสนหรือ? คนรักของประธานชลธีคือ น้ำผึ้ง ตอนนี้น้ำผึ้งกลับมาแล้ว ดูสิเธอจะลองดียังไง!” ญาตามีความมั่นใจมาก ธินิดากลับมาแล้ว พูดประจบประแจงใส่ประธานชลธี เธอจึงถูกเก็บไว้
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง คนคนนี้เป็นคนรู้จักของธินิดา ดังนั้นในใจของชลธี ธินิดาจึงมีความสำคัญมาก มุกดารู้เรื่องพวกนี้อยู่ในใจของเธออยู่แล้ว
“เฮ้ย! ถึงแม้ประธานชลธีเขาจะชอบธินิดา แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ เธอได้ใจอะไรมิทราบ!” โธรณีดึงมุกดาไป เธอดูผู้หญิงที่แพศยาตรงหน้า ปากที่หุบๆอ้าๆอย่างกับสัตว์ร้ายนั้น มันทำให้อยากจะตบเธอสักฉาดหนึ่ง
“หล่อนเป็นใคร?” ญาตามองโธรณีด้วยความประหลาดใจ เธอไม่รู้จักแสนดี ก็ไม่รู้ว่าวันนี้มีพนักงานใหม่มา
“พี่ลิลลี่ เมื่อกี้คุณไม่อยู่ นี่คือเลขาคนใหม่ โธรณี” ข้างๆมีคนกระซิบบอกญาตา
“ออ มาใหม่ ยังเก่งขนาดนี้ ไม่รู้จักฟ้าสูงดินหนาเลยจริงๆ” ญาตาไม่ได้สังเกตว่าโธรณีก็นามสกุลสุวรรณเลิศเหมือนกัน
เธอมองโธรณี แต่งตัวก็ธรรมดา แต่กลับยังดูสวย ดูจากความสัมพันธ์กับมุกดา คาดว่าก็เป็นนักเรียนที่ยากจนคนหนึ่ง
“เอาเถอะ ฉันคนนี้เป็นคนใจกว้าง ไหนๆก็ลงมาแล้ว ก็ตั้งใจทำงาน พวกเธอรอเดี๋ยวละกัน ฉันขอไปมอบหมายเรื่องของวันนี้ก่อน” ญาตาไม่อยากทะเลาะต่อ เธอก็เพิ่งกลับมาวันนี้เหมือนกัน แม้จะยังจะเป็นตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักเลขาธิการ แต่ก็เป็นเพียงตัวแทนเท่านั้น ยังไม่ได้มั่นคงอะไร
พวกคนที่อยากรู้เรื่องของคนอื่นหายก็แยกกันไปแล้ว คิดว่าวันนี้จะได้ดูสงครามใหญ่อีกครั้ง แต่ยังไม่ทันเริ่มต้นก็จบเสียแล้ว
ในไม่ช้าญาตาก็มาพร้อมกับกองเอกสาร แบ่งให้กับมุกดาและโธรณีอย่างเท่าๆกัน
“พวกนี้ คืองานของพวกเธอในวันนี้ พวกเธอเพิ่งมา ฉันก็ไม่ได้รังแกพวกเธอ เอกสารที่แปลพวกนี้ส่งให้ทันภายในสามวันก็แล้วกัน” มุมปากของญาตาแสดงถึงความได้ใจ
สำนักเลขาธิการและการแปลของบริษัทฮอนดากรุ๊ปถูกรวมเข้าด้วยกัน ตอนที่เปิดรับสมัครเลขานุการ เลขานุการจะต้องพูดภาษาต่างประเทศเป็นมากกว่าหนึ่งภาษา จึงสามารถเป็นล่ามได้
ตอนที่มุกดามาสมัคร เธอถนัดภาษาเยอรมัน แต่ในเวลานี้เอกสารทั้งหมดที่ญาตานำมาให้เธอเป็นภาษาฝรั่งเศส
แต่โธรณียิ่งแย่ลงไปอีก รายงานการเข้าทำงานของเธอได้เขียนเป็นภาษาอังกฤษ แต่ญาตาให้เธอดันเป็นภาษาเยอรมัน
เอกสารเหล่านี้จริงๆแล้วก็ใช้เวลาสามวัน แต่มันใช่ได้กับผู้ที่ถนัดภาษานั้นๆ เอกสารที่พวกเขาเชี่ยวชาญนั้นแตกต่างกับเอกสารที่ญาตาให้มาอย่างสิ้นเชิง
มุกดามองดู รู้สึกว่าสามวันไม่มีปัญหา แต่เธอมองแสนดีอย่างกังวล
“แสนดี ไม่เป็นไรนะ ฉันจะทำงานล่วงเวลาเพื่อแปลให้เสร็จ แล้วฉันจะแปลให้เธอด้วย ภาษาเยอรมันเป็นจุดแข็งของฉัน” มุกดาปลอบโธรณี
“มุก ขอบคุณจริงๆ แต่ภาษาฝรั่งเศสของคุณเป็นจุดแข็งของฉันด้วย พวกเรามาแลกกันเถอะ” โธรณีรู้สึกขอบคุณมากเมื่อได้ยินคำพูดของมุกดา แต่ว่าตัวเองก็ไม่อยากกินแรงเป็นกาฝากเสียเปล่าๆ อย่างอื่นไม่เป็น แต่ภาษาต่างประเทศที่เธอถนัดมีสามภาษา แค่นี้ไม่ใช่ปัญหาจริงๆ
มุกดาได้ยินสิ่งที่โธรณีพูด เธอรู้สึกว่าตัวเองได้พบกับของล้ำค่าเสียแล้ว เห็นโธรณีเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวย ก็คิดว่าเธอจะทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง แต่สุดท้ายไม่คิดเลยว่าเธอจะเก่งขนาดนี้
“ฮ่าฮ่าฮ่า ญาตาคิดไม่ถึงสิ? น่าสนใจมาก ถ้าอย่างนั้นมุก พวกเราหาที่เงียบๆเพื่อแปลงานกันเถอะ ฉันคิดว่าเอกสารพวกนี้ฉันคงเสร็จภายในเวลาไม่เกินสองวันครึ่ง ถึงตอนนั้นฉันจะเชิญเธอไปกินข้าว! ฉลองหน่อยเป็นไง?” เมื่อโธรณีคิดถึงการได้ทำงานร่วมกับมุกดา เธอก็มีความสุขมาก
“ได้สิ เดี๋ยวพวกเราไปพูดกับผู้อำนวยการญาญ่า ยังไงก็ให้เวลาพวกเราสามวันอยู่แล้ว เวลาที่แปลก็ไม่ต้องให้คนมารบกวน งั้นเราก็ไปร้านชาที่ครั้งก่อนคุณแม่พาพวกเราไป ฉันเลี้ยงเอง” มุกดารวบรวมบัตรเครดิตของตัวเอง ยังพอเลี้ยงไหวอยู่
“ได้ ตกลงแบบนี้นะ!” โธรณีก็ไปหาญาตา ไม่คิดเลยว่าวันนี้ญาตาพูดง่ายอย่างนี้ หล่อนอนุญาต อย่างไรก็ตามเธอก็ได้โยนปัญหาพวกนี้ออกไปจนได้
เอกสารทั้งสองฉบับนี้เป็นแผนการร่วมมือของสเตโล่กรุ๊ป บอสของสเตโล่กรุ๊ปเป็นคนแก่ขี้จู้จี้จุกจิกมาก มาตรฐานที่มีต่อเอกสารนั้นเข้มงวดเป็นอย่างมาก ก่อนหน้าคนจากสำนักเลขาธิการเคยแปลมาก่อนแล้ว แต่ยังต้องขอความช่วยเหลือจากบริษัทแปลมืออาชีพดำเนินการตรวจแก้ต่ออีก
ถึงแม้จะถึงขั้นนั้นแล้วก็ยังคงโดนคนแก่รังเกียจอยู่ดี วันนี้เอาเรื่องนี้ให้สองคนที่เกลียดอีก ฮื่อ ถ้าถูกด่าก็คือพวกเขา มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเองเลย
มุกดากับโธรณีจับมือกันเดินออกจากบริษัทบริษัทฮอนดากรุ๊ป ขับรถเล็กๆของโธรณีไปยังร้านชา ก็ยังคงเป็นห้องส่วนตัวนั้น สองคนยังสั่งของว่างและชาแดง แล้วก็เอาเอกสารข้อมูลออกมาวางไว้ก็เริ่มทำงานต่อ
เวลาผ่านไป การเคลื่อนไหวของทั้งสองได้กลายเป็นรูปแบบที่เข้าที่เข้าทางแล้ว โธรณีมีแล็ปท็อปอยู่เครื่องหนึ่ง แต่มุกดากลับทำงานด้วยการเขียน เธอก็จะทำงานได้ช้ากว่ามาก
“ฮัลโหล แม่ รีบส่งแล็ปท็อปเหมือนที่หนูใช้มาอีกหนึ่งเครื่องหน่อย อยู่ในห้องที่แม่อยู่ หนูต้องรีบใช้ด่วนเลย”
