แพทย์เทวะ หัตถ์ปีศาจ – ตอนที่ 533

ตอนที่  533 เหยาซื่อเหี้ยมโหด

การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเฟิงจื่อหรูทำให้เฮ่อจงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่เขาสังเกตเห็นว่ามือเล็ก ๆ นั้นถูกห่อด้วยผ้าพันแผล  เฮ่อจงรู้สึกว่าอารมณ์ของนายน้อยนั้นเกี่ยวข้องกับอาการบาดเจ็บนี้อย่างแน่นอน และตระหนักว่าอาการบาดเจ็บครั้งนี้น่าจะเป็นสาเหตุของการมาเยี่ยมนายท่าน

เขาได้รับใช้ตระกูลเฟิงครึ่งชีวิตและได้เฝ้าดูเฟิงจินหยวนก้าวขึ้นไปทีละขั้นสู่ตำแหน่งเสนาบดี และเขาเห็นอีกฝ่ายตกจากตำแหน่งขุนนางขั้นหนึ่ง  ตอนนี้เขาเป็นแค่คนเลี้ยงม้า แต่เฮ่อจงเข้าใจดีว่าเขาสมควรได้รับสิ่งนี้ สำหรับความรู้สึกในตระกูลใหญ่เช่นนี้ที่กลายเป็นคนไม่แยแสอะไรก็น่าเศร้าใจเช่นกัน

เฟิงจื่อหรูรีบเดินไปในทิศทางที่เหยาซื่ออยู่  เหยาเซียนบอกว่าเหยาซื่อยังไม่ได้ย้ายออกจากตระกูลเฟิง เขาซื้อที่อยู่อาศัย แต่เรือนนั้นค่อนข้างเก่าและมันอยู่ในระหว่างการซ่อมแซม นอกจากเรื่องของการซื้อบ่าวรับใช้และอาการบาดเจ็บของเหยาซื่อที่รุนแรงแล้ว การย้ายออกของเหยาซื่อก็สามารถถูกผลักกลับได้ จุนม่านจัดให้บ่าวรับใช้ของนางดูแลเหยาซื่อ แม้ว่าเฟิงจินหยวนจะเกลียดเหยาซื่อและพยายามต่อสู้กับนางหลายครั้ง เขาก็ไม่กล้าต่อต้านพี่น้องเฉิง

เหยาซื่อตื่นขึ้นมานานแล้วก่อนที่เฟิงจินหยวนจะออกจากเมืองหลวง แต่วิญญาณของนางยังขาดอยู่  นอกจากการกินและดื่มแล้ว นางยังคงงุนงงเมื่อนอนอยู่บนเตียงเท่านั้น พี่น้องเฉิงจะมาเยี่ยมวันละครั้งและพูดคุยกับนางสักพัก แต่เหยาซื่อไม่สนใจพวกนาง พวกนางไม่ต้องการมาเยี่ยมอีกต่อไป บางครั้งเหยาซื่อจะถามว่าเฟิงจินหยวนเสียชีวิตหรือยัง เมื่อนางได้ยินว่าเขายังมีชีวิตอยู่ นางจะมีอารมณ์และความรู้สึกตัวเล็กน้อย จุนม่านเชิญแพทย์มาเป็นพิเศษเพื่อรักษานางในกรณีฉุกเฉินเหล่านี้

เมื่อเฟิงจื่อหรูมาถึงทางเข้า เขาได้ยินหญิงสาวคนหนึ่งพูดกับเหยาซื่ออย่างเงียบ ๆ  “ ข้าได้ยินว่านายท่านสามารถลุกจากเตียงได้เมื่อวานนี้เจ้าค่ะ ”

เหมือนคำพูดเหล่านี้เป็นเหมือนเสียงประทัด ขณะที่เหยาซื่อระเบิดทันที  นางตะโกนทันที  “ อะไรนะ  ?  ”  จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วกรีดร้อง  “ เขาสามารถลุกจากเตียงได้จริงหรือ  เป็นไปไม่ได้ ! อาการบาดเจ็บของข้ารุนแรงมาก ไม่ได้บอกหรือว่าแท่งหยกของเขาถูกตัด ? เขาจะลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วได้อย่างไร ”

บ่าวรับใช้กำลังจะกล่าวต่อในขณะที่ประคองเหยาซื่อ นางทำอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้เหยาซื่อเคลื่อนไหวมากเกินไปและบาดแผลของนางจะเปิดอีกครั้ง  นางยังคงปลอบเหยาซื่อ  “ นายท่านจะต้องมียารักษาโรคที่ดี  ท่านฮูหยินต้องรักษาสุขภาพของท่านเองด้วยเจ้าค่ะ !  ”

เฟิงจื่อหรูถามบ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างนอก  “ เฟิงจินหยวนสามารถลุกออกจากเตียงได้งั้นหรือ  ?  ”

บ่าวรับใช้คนนี้เคยทำงานในคฤหาสน์เฟิงในอดีต และนางก็สับสนมากว่าทำไมนายน้อยถึงเรียกชื่อของนายท่าน  ในอดีตนางเคยได้ยินคุณหนูรองทำเช่นนี้ แต่คุณหนูรองและนายท่านไม่ถูกกัน  แม้แต่นายน้อยก็ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับนายท่านหรือ  ?  บ่าวรับใช้รู้สึกว่านางไม่สามารถรับใช้เฟิงจินหยวนได้อีกต่อไป  เป็นเรื่องปกติถ้าคฤหาสน์มีความขัดแย้งในที่ลับ แต่ตอนนี้การสู้รบก็เริ่มขึ้น นี่มันน่ากลัวเกินไป

ความคิดเป็นเพียงความคิดเมื่อนางได้ยินคำถามของเฟิงจื่อหรู และนางตอบทันที  “ นายท่านสามารถลุกจากเตียงได้  ข้าได้ยินมาว่านายท่านสามารถเดินไปรอบ ๆ เรือนได้เจ้าค่ะ ”

“ เขาจะดีขึ้นเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร  ? ”  คราวนี้ถึงเวลาที่เฟิงหยูเฮงจะรู้สึกงุนงง  “ หมอคนไหนที่ถูกเรียกให้รักษาเขา  หมอหลวงหรือไม่  ? ”

ก่อนที่บ่าวรับใช้จะตอบ วังซวนเข้ามาและพูดอย่างเยือกเย็น  “ เขาจะเชิญหมอหลวงมาได้อย่างไรเจ้าคะ  การเชิญหมอหลวงทำได้แค่ฝัน นายน้อยไม่รู้ว่าเฟิงจินหยวนมีผู้คุ้มกันลับคนใหม่อยู่กับเขา เห็นได้ชัดว่า …”  วังซวนลดเสียงของนางลงเล็กน้อย และเอนตัวไปด้านข้างของเฟิงจื่อหรูแล้วกล่าวว่า  “ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนจากเฉียนโจวเจ้าค่ะ ”

เฟิงจื่อหรูขมวดคิ้วอย่างแน่นหนา  เมื่อเด็กคนนี้ได้ยินคำว่าเฉียนโจว ความโกรธที่ควบคุมไม่ได้ก็เพิ่มขึ้นในตัวเขา ขณะที่เขากำลังจะระเบิด เขาได้ยินเสียง “ปัง” มาจากในห้อง เขามองเข้าไปข้างในและพบว่าเหยาซื่อผลักบ่าวรับใช้ออกไป บ่าวรับใช้กระแทกกับโต๊ะ

ราวกับว่าเหยาซื่อเสียสติไปแล้ว  นางตะโกนเสียงดัง  “ เจ้าไม่ได้มาดูแลข้าหรือ  ? เจ้าไม่ใช่บ่าวรับใช้ของข้าหรือ ?  ทำไมเจ้าไม่ทำตามคำสั่งของข้า ?  ”

บ่าวรับใช้รู้สึกงงงวยจากการถูกกระแทก แต่นางตอบอย่างเหยาซื่ออย่างขมขื่นว่า  “ ท่านฮูหยินเหยาสั่งให้บ่าวรับใช้นี้ทำทุกอย่างได้เจ้าค่ะ แต่ให้บ่าวรับใช้คนนี้ไปฆ่านายท่าน ข้าไม่กล้าเจ้าค่ะ !  ”

เหยาซื่อจ้องที่นางและสาปแช่ง  “ เจ้าไม่มีค่าอะไร !  หากเจ้าไม่กล้าฆ่าคน เจ้าจะอยู่ในตระกูลเฟิงต่อได้อย่างไร ”

สิ่งที่ตะโกนขณะระบายอากาศเป็นความจริงเล็กน้อย  พวกเขาไม่ผิดเลย หากไม่กล้าฆ่าคนอื่น จะอยู่ต่อในตระกูลเฟิงได้อย่างไร

ในที่สุดเฟิงจื่อหรูก็ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไปและรีบเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว เขาเหยาซื่อ  พยายามอย่างที่สุดที่จะทำให้เสียงของเขาสงบลง และใช้เสียงที่ปลอบประโลมมากเพื่อพูดกับเหยาซื่อ  “ ท่านแม่อย่าโกรธ  ร่างกายของท่านแม่ยังไม่หายดี หากท่านแม่ป่วยเพราะความโกรธหรือบาดแผลของท่านเปิดอีกครั้ง คนที่จะเป็นทุกข์คือจื่อหรู ท่านแม่ไม่รักเฟิงจื่อหรูหรือขอรับ ?  ”

เหยาซื่อตกใจเล็กน้อยและความโกรธที่ระเบิดออกมาทำให้นางสูดหายใจเข้าลึก ๆ  นางรู้สึกว่ามันหายใจลำบากนิดหน่อย เฟิงจื่อหรูลูบหลังนางด้วยมือเล็ก ๆ ของเขา ทำไมเหยาซื่อถึงรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างผิดปกติ ?

นางจ้องมองเฟิงจื่อหรูครู่หนึ่ง แล้วหันกลับมาแล้วดึงมือของเฟิงจื่อหรูไปข้างหน้า  จากนั้นนางเห็นมือที่พันด้วยผ้าพันแผลพร้อมกับนิ้วที่หายไป

เหยาซื่องงงวยทันที  นางสะบัดมือของเฟิงจื่อหรูทันทีราวกับว่านางหยิบของที่น่ากลัวออกมา หลังจากนั้นไม่นานนางก็สงบลงและถามว่า  “ นิ้วก้อยของเจ้าหายไปไหน  ?  จื่อหรู นิ้วก้อยของเจ้าหายไปไหน ?  ”

ในท้ายที่สุดเขายังเป็นเด็ก  แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจต่อคฤหาสน์เฟิงและแม้ว่าเขาจะมีสีหน้าเยือกเย็นต่อหน้าคนอื่น เขาก็ยังคงอ่อนแอ เฟิงจื่อหรูสะอื้นและมองออกไป น้ำตาเกือบไหลลงมาบนใบหน้าของเขา

เหยาซื่อเห็นว่าเขาไม่พูด นางจึงถามวังซวนอย่างรวดเร็ว  “ เกิดอะไรขึ้น  ? จื่อหรูกำลังจะกลับไปที่เสี่ยวโจวเพื่อไปสำนักศึกษาไม่ใช่หรือ ? พี่สาวของเขาอยู่ที่ไหน  ? ”

วังซวนอธิบายอย่างจริงจังกับเหยาซื่อ  “ นายน้อยกำลังจะไปที่เสี่ยวโจว และคุณหนูรองมอบหมายองครักษ์เงา 10 คนเพื่อปกป้องนายน้อย แต่นายน้อยได้พบกับนักฆ่าจากเฉียนโจวระหว่างทาง  พวกมันไม่เพียงแต่ลักพาตัวนายน้อย แต่พวกมัน … ยังตัดนิ้วของนายน้อยด้วยเจ้าค่ะ ”

เหยาซื่อมีอาการจิตแปรปรวนเมื่อได้ยินคำว่า  “ ตัดนิ้วก้อยของนาย น้อย”  วังซวนกล่าวต่อ  “ สาเหตุที่คนจากเฉียนโจวรู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของนายน้อยนั้นเป็นผลมาจากการรายงานของนายท่านตระกูลเฟิง เฟิงจินหยวน ที่บอกพวกมัน ”  แต่เหยาซื่อไม่ได้ยินสิ่งนี้แม้แต่น้อย  จิตใจของนางเต็มไปด้วยความโกรธ  “ เฟิงจื่อหรูถูกลักพาตัวระหว่างทางไปสำนักศึกษา ”  จากนั้นจากทัศนคติที่ไม่ดีในจิตใจของนาง ความคิดนี้ก็กลายเป็น  “ ทำไมอาเฮงไม่ปกป้องเขา  ?  ”

วังซวนขมวดคิ้วของนางและเกิดรู้สึกไม่ดีที่ได้ยินเช่นนี้ แต่นางก็อธิบายต่อไปว่า  “คุณหนูรองทำแล้ว เจ้าค่ะ คุณหนูได้รับมอบหมายองครักษ์เงา 10 คนเพื่อปกป้องนายน้อยในการเดินทางไปเสี่ยวโจว  น่าเสียดายที่ศัตรูคือกลุ่มพลธนูศักดิ์สิทธิ์ของเฉียนโจว ”

“ ข้าถามว่าทำไมนางถึงไม่ไปส่งเฟิงจื่อหรูไปเสี่ยวโจวด้วยตัวเอง  ?  ”  เหยาซื่อเริ่มกรีดร้องอีกครั้ง  กลุ่มพลธนูศักดิ์สิทธิ์จากเฉียนโจว นางไม่เข้าใจความหมายนี้ นางเพิ่งรู้ว่าบุตรชายของนางเสียนิ้ว เหตุผลหลักสำหรับอาการบาดเจ็บนี้คือเฟิงหยูเฮงที่ไม่ได้ไปส่งเขาด้วยตัวเอง  “ บุตรชายของข้ายังเด็กมาก  เขาอายุยังไม่ถึงสิบขวบ เขาจะไปเป็นศัตรูกับใคร ? ทำไมเขาถึงถูกลักพาตัวไป ?  ”  นางพึมพำกับตัวเองราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง  แม้ว่าบาดแผลจะเริ่มปริ นางก็ไม่ได้สังเกตเลย เหยาซื่อวิเคราะห์อีกครั้ง  “ เฟิงจื่อหรูเป็นเพียงเด็ก  มันเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนต้องการจะลักพาตัวเขา เขาทิ้งไว้กับพี่สาวของเขา ดังนั้นคนที่พวกเขาต้องการควรจะเป็น …”  ดวงตาของนางส่องสว่าง  “ ควรเป็นพี่สาวของเขา !  ”  เหยาซื่อเงยหน้าขึ้นมองวังซวน   “ คนที่อีกฝ่ายต้องการฆ่าคือเฟิงหยูเฮงใช่หรือไม่  ? ที่นางไม่ได้ส่งเฟิงจื่อหรูเพราะนางหลบหนี พวกเขาตัดนิ้วมือของจื่อหรูใช่หรือไม่ ?  ”

วังซวนชื่นชมเหยาซื่ออย่างแท้จริง  ไม่มีอะไรที่นางสามารถทำได้เพื่อพูดคุยกับผู้หญิงคนนี้ ดังนั้นนางเพียงแค่พูดอย่างเย็นชา

แต่เหยาซื่อเห็นว่านางไม่ได้พูดตอบโต้และเย็นชา  มารดาที่รักหายไปตอนไหนไม่รู้ ตอนนี้นางกลายเป็นคนที่ดุร้ายและไม่แตกต่างจากเฉินซื่อ นางจ้องที่วังซวนและกล่าวว่า  “ ข้าถามเจ้า ทำไมเจ้าไม่พูด !  ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องมาเจอหน้าข้าอย่างไร ? ข้ารู้ว่านี่ไม่ใช่น้องชายของนาง นางจึงไม่รักเขา นางสามารถหลีกเลี่ยงอันตรายได้ แต่จื่อหรูได้รับบาดเจ็บ นางทำให้บุตรสาวของข้าตาย และข้ายังไม่ได้ชำระหนี้นี้เลยแม้แต่น้อย ทำไมนางต้องทำร้ายบุตรชายของข้า ความเกลียดชังระหว่างเราเป็นอย่างไร ?  ”

เหยาซื่อเริ่มร้องไห้เสียงดัง

เฟิงจื่อหรูแทบไม่อยากเชื่อหูของเขาเอง  เขายืนอยู่ข้างเตียงและมองมารดาของเขาด้วยความกลัว เขาถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า มารดาของเขาเป็นแบบนี้เมื่อไหร่ ? นี่เป็นมารดาที่อยู่กับเขาในภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือหรือไม่ ?

เขาเฝ้าดูเหยาซื่อต่อว่าวังซวนด้วยคำถาม  เขาตื่นขึ้นทันทีจากความรู้สึกอบอุ่นที่รู้สึกถึงความกังวลของมารดา ขณะที่ความเกลียดชังที่ยิ่งใหญ่เริ่มเติมเต็มหัวใจของเขา

เขาหันหลังกลับและถามบ่าวรับใช้ของตระกูลเฟิงว่า  “ ข้าบอกให้ไปแจ้งเฟิงจินหยวนว่าข้ากลับมาแล้ว  ? พวกเขาไปหรือยัง ? เขาอยู่ที่ไหน ?  “

บ่าวรับใช้ที่นี่จะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นกับฝั่งของเฟิงจินหยวน แต่นายน้อยถาม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเพิกเฉยได้  พวกเขาพูดได้เพียงว่าพวกเขาจะไปดู บ่าวรับใช้สองคนจึงเดินออกมาจากห้อง เหยาซื่อตะโกนต่อเนื่องทำให้ความโกรธในตัวเฟิงจื่อหรูลุกโชนยิ่งขึ้น

ในที่สุดเด็กก็ไม่สามารถทนได้และเริ่มระบายความโกรธ เขามองไปรอบ ๆ  บ่าวรับใช้ที่ถูกผลักโดนโต๊ะก็เข้ามาในมุมมองของเขาทันที ใครจะรู้ว่าเขาพบจุดแข็งตรงไหน ขณะที่เขาเดินไปที่โต๊ะแล้วหยิบมันขึ้นมา ทันใดนั้นก็โยนมันทิ้ง

ด้วย  “ ปัง ”  โต๊ะชนเข้ากับตู้เสื้อผ้าขาหัก

เฟิงจื่อหรูทำแบบนี้ ทำให้เหยาซื่อกลัว นางมองและเห็นเฟิงจื่อหรูยกมือที่บาดเจ็บขึ้นมาและพูดกับนางว่า  “ ข้าไม่สนหรอกว่าท่านคิดอย่างไรในใจของท่าน และไม่สนใจว่าท่านยอมรับท่านพี่หรือไม่ ข้าจะบอกท่านว่า นิ้วของข้าที่ถูกตัดโดยคนจากเฉียนโจว และคนเหล่านั้นจากเฉียนโจวไม่ต้องการฆ่าท่านพี่  เป้าหมายของพวกมันคือข้า ! และข่าวการเคลื่อนไหวของข้ารั่วไหลออกมาโดยเฟิงจินหยวน ! ท่านแม่ ท่านได้ยินหรือไม่ ? มันเป็นท่านพ่อของข้าที่บอกคนของเฉียนโจวมาและลักพาตัวข้า มันเป็นท่านพ่อที่ต้องการชีวิตของข้า !  ”

 

แพทย์เทวะ หัตถ์ปีศาจ

แพทย์เทวะ หัตถ์ปีศาจ

Author:
นายทหารนาวิกโยธินระดับสูง ที่เป็นแพทย์อัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญทั้งแพทย์สมัยใหม่ของโลกตะวันตกและแพทย์แผนโบราณของจีน ถูกโชคชะตาเล่นตลก นางเสียชีวิตจากการระเบิดของเฮลิคอปเตอร์ นางฟื้นคืนชีพอีกครั้งในอีกโลกที่แตกต่าง ในจักรวรรดิต้าชุน บิดาของนางคือเสนาบดีฝ่ายซ้าย เพราะชาติตระกูลที่ตกอับของมารดา ตัวนาง มารดาและน้องชายจึงไม่เป็นที่รักของท่านย่า พวกนางถูกใส่ร้ายอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นจึงถูกตระกูลเนรเทศออกไปอยู่ยังหมู่บ้านทุรกันดาร ญาติฝ่ายบิดาและคนในตระกูลล้วนเกลียดชังพวกนาง การเกิดใหม่ในครั้งนี้ นางจะต้องตอบแทนพวกมันอย่างสาสม เข็มเล่มหนึ่ง มีดผ่าตัดเล่มหนึ่ง ชีวิตของพวกเจ้าก็จะตกอยู่ในมือของข้า ข้าจะไม่กลัวแผนสกปรกของพวกเจ้าอีกต่อไป ข้าสามารถทำให้พวกเจ้าพิการ สามารถสังหารพวกเจ้าได้อย่างไร้ร่องรอย สำนักแพทย์เทวะจะถือกำเนิด ชื่อเสียงความมั่งคั่งจะเข้ามา นางจะเป็นที่ยอมรับของฮ่องเต้แต่เดี๋ยวก่อน เรื่องทั้งหมดนั่นยกไว้เถอะ แล้วข้าจะต้องแต่งงานกับองค์ชายบ้าผู้นี้นะเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน….!

Options

not work with dark mode
Reset