ตอนที่ 624 ท่านพ่อ ความสามารถในการหลอกลวงของท่านอยู่ที่ไหน ?
หลู่เหยาจะกล้าไปที่ตำหนักปิงได้อย่างไร นางไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับองค์หญิงที่ได้รับพระราชทานตำแหน่ง สถานะของนางไม่ได้ด้อยกว่าองค์ชายจริง ๆ แม้แต่น้อย นางเงยหน้าขึ้นและมองเฟิงหยูเฮงด้วยท่าทางอ้อนวอน “เจ้าจะให้ข้าไปทำไม? เรื่องนี้เป็นความผิดของข้า ข้ายอมรับผิด ข้าจะแต่งงานกับตระกูลเหยาในไม่ช้า ข้า…ไม่อยากให้เหยาซู่เสียหน้า”
นางฉลาดขึ้นในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญและนำคนที่มีประโยชน์ขึ้นมา ถ้าเขาเป็นคนจากตระกูลเฟิง เฟิงหยูเฮงจะไม่ไว้หน้าพวกเขาเลย แต่เนื่องจากเป็นตระกูลเหยา นางจึงไม่มีทางเลือกนอกจากพิจารณาถึงเหยาซู่
“ลืมไปเถิด” นางโบกมือ “กลับคฤหาสน์ อย่าทำอะไรแบบนี้อีก ข้าจะไม่เอาความเรื่องนี้” หลังจากคิดไปเล็กน้อยนางกล่าวเสริมว่า “เดียวข้าจะส่งผ้าเสฉวนไปคืนให้กับคฤหาสน์หลู่ เมื่อเจ้ารู้ว่าเจ้ากำลังจะแต่งงานกับคฤหาสน์เหยา มันจะดีที่สุดถ้าเจ้ารู้ว่าจะทำตัวอย่างไร ข้าไม่ได้แซ่เหยาและไม่มีสิทธิ์ควบคุมผู้คนในตระกูลเหยา อย่างไรก็ตามข้าจะไม่อนุญาตให้ใครทำร้ายตระกูลเหยา ดูแลตัวเองด้วย”
หลังจากพูดจบแล้วนางก็ไม่ได้มองหลู่เหยาอีกต่อไป ดึงเฟิงเซียงหรูเข้าไปที่บ้านของตระกูลเฟิง
ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเฮ่อจง เขาไปกับทั้งสองและกล่าวกับเฟิงหยูเฮงว่า “เป็นเวลานานแล้วที่ตระกูลเฟิงเคยมีหน้าตา ในที่สุดคุณหนูรองก็กลับมา เฉพาะเมื่อคุณหนูอยู่ที่นี่ ตระกูลจึงสามารถยืนหยัดได้อย่างภาคภูมิ ! ”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะ “ถ้าไม่มีข้าอยู่นี่อะไร ชีวิตของเจ้าช่างน่าอึดอัดใจจริงหรือ ? ไม่ว่าในกรณีใดก็ตามยังมีว่าที่พระชายาหลี่อยู่ในบ้าน สิ่งต่าง ๆ จะมืดมนขนาดนี้ได้อย่างไร?”
“ฮะ ! ” เฮ่อจงพูดอย่างรวดเร็ว “คุณหนูรองคงไม่รู้เรื่องนี้ แม้ว่าองค์ชายหลี่จะเป็นองค์ชายและปฏิบัติต่อผู้คนในบ้านได้เป็นอย่างดี แต่เขาก็ไร้สาระมากในปีที่ผ่านมา ถึงจุดที่ผู้คนเชื่อว่าเขาไม่ได้คิดจริงจังกับคุณหนูสี่ขอรับ” กลุ่มเข้ามาในสนามใหญ่ ขณะพูดกัน และเฮ่อจงลดเสียงลง “แต่คุณหนูสี่ยังคงพูดในสิ่งที่นางต้องการ เมื่อคุณหนูรองกลับมาแล้ว นายท่านบอกตอนเช้านี้ว่าเมื่อคุณหนูรองมาถึงให้รออยู่ในห้องโถงใหญ่ขอรับ”
“อืม” เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและไม่พูดต่อ นางเดินเข้าห้องโถง
ใครจะรู้ว่าเมื่อนางเข้าไปในห้องโถง และก่อนที่นางจะคำนับเฟิงจินหยวน นางก็ได้ยินเสียงเฟิงเฟินไดตะโกนออกมาจากด้านข้าง “เฟิงเซียงหรู ทำไมเจ้าถึงไม่คุกเข่า ! ”
ทั้งสองตกใจมาก อันชิที่กำลังนั่งอยู่อีกฝั่งขมวดคิ้วและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นอำนาจที่เฟิงเฟินไดมีในปัจจุบัน นางไม่ได้พูดอะไรออกมา นางไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าอนุ หากนางเลือกที่จะต่อต้านคุณหนูของตระกูลในเวลาเช่นนี้ มันจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นสำหรับบุตรสาวของนาง โชคดีที่มีคุณหนูรองกลับมา เฟิงเซียงหรูจะไม่ประสบกับความสูญเสียมากเกินไป
เสียงตะโกนของเฟิงเฟินไดทำให้เฟิงเซียงหรูหยุดด้วยความกลัว นางไม่ได้ขยับเลย เฟิงหยูเฮงหยุดอยู่ในเส้นทางของนางและมองอีกฝ่ายพูดด้วยความสับสน “น้องสาม ทำไมเจ้าไม่เข้ามา ? ”
เฟิงเซียงหรูมองเฟิงเฟินได นางต้องการก้าวต่อไปแต่ไม่กล้าทำ นางสับสนมาก
เฟิงหยูเฮงดึงนางเข้ามาและกล่าวว่า “เจ้าคือพี่สาว ข้าไม่เคยได้ยินกฎใด ๆ ที่บอกว่าพี่สาวควรคุกเข่าให้น้องสาว”
เฟิงเซียงหรูถูกดึงไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว และใบหน้าของเฟิงเฟินไดก็เต็มไปด้วยความโกรธ นางตบโต๊ะด้วยเสียง “ปัง” นางคว่ำถ้วยชาที่วางอยู่ตรงนั้น “เฟิงหยูเฮง ความตั้งใจของเจ้าคืออะไร ? เฟิงเซียงหรูสร้างปัญหาใหญ่สำหรับตระกูลและทำให้ท่านพ่อโกรธมาก นางไม่ควรคุกเข่าหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงไม่ได้พูดอะไรเลย และเดินไปข้างหน้าตบเฟิงเฟินได 2 ครั้ง “ในฐานะบุตรสาวคนที่สี่ของตระกูล ใครที่สอนให้เจ้าเรียกพี่สาวของเจ้าโดยเรียกชื่อของพวกนาง ? แม้ว่าท่านพ่อจะไม่ได้เป็นเสนาบดีอีกต่อไป แต่ที่อยู่อาศัยของตระกูลเฟิงก็ยังคงมีชื่อเสียงในเรื่องสติปัญญา อย่านำนิสัยของมารดาที่ให้กำเนิดมาใช้ที่นี่ มันจะทำให้ผู้คนบอกว่าเด็ก ๆ ในตระกูลเฟิงของข้าไร้การศึกษา ! ” หลังจากที่นางพูดแบบนี้ นางก็ไม่ลืมที่จะมองเฟิงจินหยวนและถามว่า “ท่านพ่อไม่คิดอย่างนั้นหรือ ? ”
คำว่าไร้การศึกษาทำให้เฟิงจินหยวนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร ตอนแรกเขาโกรธมาก ราชสำนักมีเสนาบดีฝ่ายซ้ายคนใหม่ซึ่งเป็นการโจมตีจิตวิญญาณของเขาครั้งใหญ่ เขาเต็มไปด้วยความโกรธอยู่แล้ว แม้กระนั้นใครจะรู้ว่าบุตรสาวคนที่สามของเขาจะทำให้คุณหนูรองของคฤหาสน์ของเสนาบดีคนใหม่โกรธ หลังจากที่เขาได้ยินว่าพวกนางมาเยี่ยม เขาไม่รู้ว่าเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดี
เมื่อเฟิงเฟินไดเรียกให้เฟิงเซียงหรูคุกเข่า มันเป็นไปตามที่เขาหวังไว้ เขาได้เตรียมที่จะระบายความโกรธทั้งหมดกับเฟิงเซียงหรู อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าเฟิงหยูเฮงจะปรากฏตัวขึ้นทันที
เมื่อเห็นเฟิงจินหยวนถูกแช่แข็งโดยไม่พูดอะไร เฮ่อจงที่ยังไม่ได้ออกไป รวบรวมความกล้าที่จะกล่าวว่า “นายท่าน เรื่องนี้ไม่สามารถตำหนิคุณหนูสามได้ขอรับ เป็นคุณหนูรองของคฤหาสน์ของเสนาบดีคนใหม่ที่ต้องการทำร้ายนาง นางมาที่ประตูทางเข้าของเราเพื่อสร้างปัญหาแต่ถูกส่งไปโดยคุณหนูรอง แม้แต่บ่าวรับใช้ที่ทำสร้างปัญหาก็ถูกส่งไปยังทางการแล้วขอรับ”
คงจะดีกว่าถ้าเขาไม่พูด แต่เมื่อเขาทำเช่นนั้น ในที่สุดความโกรธของเฟิงจินหยวนก็มีที่ระบาย เขาหยิบถ้วยน้ำชาจากโต๊ะของเขาและปามันที่เฮ่อจง ! เฮ่อจงไม่กล้าหลบและถ้วยน้ำชาก็โดนที่หน้าผาก
“ออกไป ! ” เฟิงจินหยวนโกรธมากหน้าขาวซีด
เมื่อเห็นว่าเฟิงจินหยวนโกรธมาก เฟิงเซียงหรูจึงอยากคุกเข่าและยอมรับความผิดของนางในเรื่องนี้ แม้กระนั้นนางก็ถูกหยุดโดยเฟิงหยูเฮง นางพูดอย่างไม่มีความหมายกับเฟิงจินหยวน “ตอนแรกข้าคิดว่าหลังจากออกไปต่อสู้เป็นเวลา 1 ปี ข้าจะให้ผลตอบแทนกับตระกูลเฟิงและตั๋วแลกเงิน ใครจะรู้ว่าท่านพ่อจะแสดงการเติบโตเพียงเล็กน้อย” นางหายใจอย่างหนักจากความโกรธเล็กน้อย ขณะที่นางดึงเฟิงเซียงหรูไปข้างหน้าและพูดกับเฟิงจินหยวนว่า “ดูสินี่คือบุตรสาวของเจ้าและคุณหนูสามของเรา ไม่ว่านางจะเป็นบุตรสาวของอนุหรือฮูหยินใหญ่ นางยังคงมาจากตระกูลผู้สูงศักดิ์ เป็นผลให้นางได้รับคำสั่งโดยคุณหนูของคฤหาสน์ของเสนาบดีราวกับว่านางเป็นช่างปัก พวกเขาขู่ว่าจะปิดร้านปักเสื้อของแม่รองอันถ้านางไม่ยอมรับงาน ท่านพ่อทนดูบุตรสาวของท่านโดนรังแกเช่นนี้ได้อย่างไร ?”
ด้วยการระเบิดของนางเช่นนี้ เฟิงจินหยวนก็มีชีวิตชีวาด้วยลุกขึ้นยืนทันที และตะโกน “เจ้าคิดว่าสถานการณ์ปัจจุบันของบ้านตระกูลเฟิงเป็นอย่างไร ? นั่นคือคุณหนูรองของคฤหาสน์เสนาบดี ตระกูลเฟิงจะปกป้องบุตรสาวได้อย่างไร ด้วยเท้าของนางเพียงอย่างเดียว นางก็สามารถฆ่าพวกเราทุกคนได้ ! ” ขณะที่เขาพูด เขาจ้องมองที่เฟิงเซียงหรู “เจ้าประเมินความสามารถของเจ้ามากเกินไป ! การใช้เจ้าเป็นช่างปักหมายความว่าพวกเขาคิดว่าเจ้าทำเป็น แต่เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร เจ้ายังคิดว่าเจ้าเป็นคุณหนูของคฤหาสน์เสนาบดีอีกหรือ ? ” คำพูดเหล่านี้ยังแสดงถึงความไม่พอใจที่เขารู้สึกต่อเสนาบดีคนใหม่
เฟิงหยูเฮงเข้าใจความเจ็บปวดในใจของเขาเช่นกัน แต่นั่นก็คือความเป็นจริงของสถานการณ์ เขาทำความผิดด้วยตัวเองและควรจะไม่มีชีวิตอยู่ในตอนนี้ เฟิงจินหยวน ถ้าคุณเสียใจตอนนี้ แล้วตอนนั้นเจ้าทำไปทำไม
แต่นั่นเป็นสิ่งที่ในส่วนที่เกี่ยวกับเฟิงเซียงหรูถูกรังแก เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่าบิดาคนนี้ยังไร้ความสามารถเกินไป นางงุนงงและถามเฟิงจินหยวน “เจ้ากำลังพูดว่าตระกูลเฟิงนั้นไม่มีอะไรเลยหรือ ? คุณหนูของคฤหาสน์เสนาบดีที่ต่ำต้อยสามารถฆ่าพวกเราทุกคนด้วยเท้าของนางหรือ ? ท่านพ่อ ความสามารถของท่านในการอดีตในการใช้ชื่อของข้าหายไปไหน ? ทำไมในช่วงเวลาเช่นนี้เจ้าไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์จากข้าได้อย่างไร องค์หญิงที่มีคุณธรรมและความสามารถทางการทหารทุกประเภทและว่าที่พระชายางหยูที่สง่างาม เจ้าเพียงแต่เฝ้าดูบุตรสาวของเจ้าถูกรังแกในบ้านของเจ้าเอง เจ้ายังมีหน้าที่จะนั่งข้างในหรือไม่ ? เจ้าอาจไม่มีสถานะใด ๆ แต่อย่าทำให้องค์หญิงผู้นี้เสียหน้า ! หากเจ้าไม่สามารถปกป้องชีวิตบุตรสาวของเจ้าได้ ข้าจะพานางไป ! คนของคฤหาสน์ของเสนาบดีที่ต่ำต้อยวิ่งมาหาเรื่องถึงทางเข้าบ้านของตระกูลเฟิง และเจ้าควรเรียกใครสักคนที่จะเตะพวกเขาออกไป บอกทุกคนที่มาเพื่อสอบสวนว่าพวกเขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ ! ”
เมื่อเฟิงหยูเฮงกล่าวแบบนี้ เฟิงจินหยวนพูดไม่ออกจริง ๆ ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง เขาไม่กล้าหายใจ ราวกับว่าเขาไม่ได้ฟื้นตัวทางจิตใจ เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมบุตรสาวคนที่สองนี้ที่ไม่เคยต้องการอะไรจากตระกูลเฟิงกลับกังวลเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลเฟิง
เขายังไม่ฟื้นตัว แต่เฟิงเฟินไดมีบางอย่างที่จะพูด นางกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ถูกต้อง เจ้ามีน้องสามในใจ เจ้าปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดีเสมอ แล้วข้าล่ะ เมื่อเข้ามาเจ้าก็ตบข้า 2 ครั้ง เฟิงเฟิงหยูเฮง อย่าลืมว่าข้าเป็นว่าที่พระชายาหลี่เช่นกัน แม้ว่าตอนนี้ ข้าไม่สามารถเปรียบเทียบกับเจ้า มันไม่ได้เลวร้ายยิ่งกว่าคฤหาสน์ของเสนาบดี ทำไมเราไม่สนใจ ไม่ใช่เพราะชุดแต่งงานนั้นเป็นของคนที่จะแต่งงานกับคฤหาสน์เหยา ! ถ้าเป็นตระกูลอื่น ย่าผู้นี้ก็จะตบนางจนฟันร่วง ! ”
เสียงของนางโหยหวนและเสียงตะโกนนี้ฟังดูแปลก ๆ เฟิงหยูเฮงไม่เข้าใจว่า “นางยังไม่ได้แต่งงาน นางสามารถเรียกร้องอะไรกับตระกูลเหยาได้ เจ้าไม่เคยรู้มาก่อนใช่หรือไม่ ? จากนั้นข้าจะบอกเจ้าตอนนี้ว่า ถ้าคนของคฤหาสน์เสนาบดีมาเคาะประตูอีกครั้งก็เพียงแค่ขับไล่พวกเขาออกไป ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าใครอีกต่อไป ! ข้าไม่เชื่อว่าเพียงไม่กี่เดือนที่องค์หญิงผู้นี้ออกจากเมืองหลวง เมืองหลวงก็เป็นเหมือนนรกแล้วหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงโกรธมาก หลู่เหยาข่มขู่เฟิงเฟิงเซียงหรูทำให้นางโกรธ และผู้หญิงประเภทนี้แต่งงานกับตระกูลเหยา นางกุมหัวใจลูกพี่ลูกน้องของนางได้อย่างชัดเจน นี่คือสิ่งที่ทำให้นางโกรธแค้นอย่างแท้จริง ท้องที่เต็มไปด้วยความโกรธและไม่มีที่ให้ระบาย มันเพิ่งเกิดขึ้นที่ตระกูลเฟิงหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมา ดังนั้นนางจึงบอกเฟิงจินหยวนอย่างตรงไปตรงมาว่า “เมื่อพูดถึงการใช้อำนาจ ท่านพ่อจำเป็นต้องรู้วิธีตัดสินอย่างถูกต้อง ท่านก็เคยเป็นเสนาบดีมาก่อน ข้าไม่เชื่อว่าท่านไร้ความสามารถในการตัดสินนี้ หากท่านไม่สามารถปกป้องคนในตระกูลของท่านได้จริง ๆ เพียงแค่บอกข้า ข้าจะมา”
เป็นครั้งแรกซึ่งไม่เคยมีมาก่อน เฟิงจินหยวนไม่ได้โต้แย้งกับเฟิงหยูเฮง เขามีความสุขมากที่จะยอมรับคำตำหนิแบบนี้ เขาพยักหน้าและนั่งลงบนเก้าอี้ของเขา ถอนหายใจยาวออกไป เขากล่าวว่า “เป็นเรื่องดีที่เจ้าเต็มใจที่จะช่วยตระกูลเฟิงโดยไม่ลืมว่าตระกูลเฟิงเลี้ยงดูเจ้ามา”
เฟิงหยูเฮงกลอกตา นางเกลียดการได้ยินสิ่งนี้มากที่สุด “จนถึงอายุ 9 ขวบ แต่บุญคุณในการเลี้ยงดูข้าได้หมดไปแล้ว”
บิดาและบุตรสาวเสียชีวิตไปนานแล้ว เมื่อมาถึงจุดนี้นางไม่ลังเลที่จะพูดอะไรแบบนี้อีก ทำให้ใบหน้าของเฟิงจินหยวนเปลี่ยนเป็นสีแดง
นางดึงเฟิงเซียงหรูไปนั่งที่ด้านข้างของเฟิงเฟินได เฟิงเฟินไดมองที่นางและพูดด้วยความไม่พอใจ “เจ้ายังรู้จักที่จะกลับมาอีกหรือ ? เจ้ายังคิดว่านี่เป็นครอบครัวของเจ้าหรือไม่ ? ข้าคิดว่าเจ้าไม่รู้ว่าความซื่อสัตย์คืออะไร และย้ายไปอยู่ที่ตำหนักหยูเพื่ออยู่กับองค์ชายเก้า”
ใบหน้าของเฟิงจินหยวนมืดครึ้มและไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของเฟิงเฟินได อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไร ในปัจจุบันตระกูลเฟิงก็เป็นหนี้บุญคุณองค์ชายห้า เฟิงเฟินไดเป็นหลักประกันของตระกูลเฟิง !
เฟิงหยูเฮงไม่ต้องการโต้เถียงกับอีกฝ่าย ดังนั้นนางจึงหันไปพูดกับวังชวน “จำคำพูดเหล่านี้ไว้ ตรงไปที่ตำหนักหยูและบอกต่อองค์ชายเก้า สำหรับการตัดสินครั้งสุดท้ายข้าจะปล่อยให้องค์ชายหยูเป็นคนตัดสินใจ ! ”
ใบหน้าของเฟิงเฟินไดซีดทันที แม้แต่เฟิงจินหยวนก็กังวลอย่างรวดเร็วพูดว่า “อาเฮง สำหรับเรื่องระหว่างพี่น้อง เจ้าจะนำองค์ชายเก้าเข้ามาเกี่ยวข้องได้อย่างไร”
เฟิงหยูเฮงงงงวย “เป็นน้องสี่ที่เริ่มเรื่องนี้ ท่านพ่อถามนางดู”
เฟิงเฟินไดทำหน้าเหมือนกลืนหวงเหลียนเข้าไป นางไม่รู้จะตอบอย่างไร…
……….
*หวงเหลียน เป็นสมุนไพร มีรสขม คล้ายกับบอระเพ็ดของไทย
