เมื่อทั้งสองมาถึงที่เรือนหยูหลาน ฮันชิก็เริ่มสะอื้นไห้แล้ว ขณะที่กำลังคร่ำครวญ นางตะโกนว่า “ข้ากำลังตั้งครรภ์บุตรของตระกูลเฟิง ! เจ้าไม่สามารถทำกับข้าเช่นนี้ได้ ! ข้าต้องให้เจ้ามาดูแลและสนับสนุนข้า ! ”
เฟินไดกล่าวอีกว่า “เมื่อท่านพ่อกลับมา ข้าจะฟ้องท่านพ่อ เจ้าตั้งใจทำสิ่งนี้อย่างแน่นอน เจ้าต้องการที่จะฆ่าเด็กในท้องของแม่รองฮัน”
ได้ยินเสียงของคังอี้ทันที “คุณหนูสี่ ข้ากำลังทำสิ่งนี้เพื่อตัวเจ้าเองอย่างแท้จริง ! นี่คือวิธีที่เฉียนโจวของเราดูแลระหว่างการตั้งครรภ์ ถ้าเจ้าทำตามที่ข้าบอก ข้าสามารถรับประกันได้ว่าเจ้าจะให้กำเนิดบุตรที่แข็งแรง ! ”
“เจ้าสาปแช่งแม่รองฮันงั้นหรือ” เฟินไดเริ่มกรีดร้อง “ถ้าเราไม่ทำตามที่เจ้าพูด เด็กจะไม่แข็งแรงหรือ”
“ข้า…” คังอี้หมดหนทาง “นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดจริง ๆ ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถไปเชิญหมอมาสอบถามได้”
“มีอะไรให้ถาม ! ราชวงศ์ต้าชุนได้ทำสิ่งนี้มาหลายชั่วอายุคนแล้ว เจ้าลองไปถาม ครอบครัวใดดูแลการตั้งครรภ์ในลักษณะนี้ และพวกเขาทั้งหมดมีสุขภาพที่ดี ถ่านถูกนำออกจากห้องนอนคืออะไร เจ้ากำลังพยายามทำให้แม่รองฮันตายหรือไม่ ? ”
คังอี้โกรธมาก และทั้งคู่พูดได้ว่า “ท่านแม่สามีต้องการให้ข้ามาดูแลการตั้งครรภ์ของน้องสาวเป็นการส่วนตัว ข้าจะทำให้ดีที่สุด นี่เป็นวิธีการที่เฉียนโจวใช้ในการดูแลการตั้งครรภ์ หากน้องสาวไม่เชื่อ เราสามารถรอให้สามีกลับมา เขาสามารถส่งคนไปที่เฉียนโจวเพื่อถามได้ แม้ว่าเรื่องนี้จะไปถึงหูท่านแม่สามี ข้าจะยืนยันด้วยเหตุผล”
ในขณะที่นางพูด เฟิงหยูเฮงเข้าไปในห้อง เมื่อคังอี้เห็นนาง มันก็เหมือนกับว่านางได้เห็นผู้ช่วยชีวิตนาง นางเดินไปอย่างรวดเร็ว นางพูดกับเฟิงหยูเฮงว่า “อาเฮงมาเร็วและให้การตัดสินที่เป็นกลางกับเรา ท่านแม่สามีอยากให้ข้ามาดูแลการตั้งครรภ์ของน้องสาวฮัน และข้าทำอย่างดีที่สุดแล้ว อย่างไรก็ตามเฟินไดและน้องฮันปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ข้าไม่สามารถอธิบายได้อย่างถูกต้อง เจ้าเป็นแพทย์ บอกทีว่าข้าถูกหรือผิดที่เอาถ่านออกไป และให้นางกินเปลือกผลไม้แล้วเอาเครื่องเรือนใหม่ที่มีกลิ่นแรงออกไป”
เฟิงหยูเฮงมองที่คังอี้จากนั้นดูแผ่นเปลือกแอปเปิ้ลที่ปอกแล้ว และห้องที่เต็มไปด้วยเครื่องเรือนเก่า นางอยากจะหัวเราะ
จากสิ่งที่นางคิด ถ้าฮันชิสามารถทำใจให้สงบและทำตามที่คังอี้พูดเพื่อเลี้ยงบุตรในครรภ์ นางจะสามารถคลอดบุตรที่มีสุขภาพดีได้จริง ๆ ในยุคนี้ไม่มีปุ๋ยเคมีหรือมลพิษทางอุตสาหกรรม การรับประทานเปลือกผลไม้จะมีคุณค่าทางโภชนาการสูงกว่าการรับประทานผลไม้ โชคไม่ดีที่ฮันชิไม่สามารถเข้าใจเหตุผลนี้ และโชคร้ายยิ่งกว่านั้นนางไม่สามารถช่วยพูดให้คังอี้ได้
เมื่อเห็นการจ้องมองของคังอี้ เฟิงหยูเฮงก็เผยรอยยิ้มแล้วคว้ามือของนางแล้วแสดงความเข้าใจและกล่าวว่า “อาเฮงรู้ว่าท่านแม่มีปัญหาเช่นกัน เพื่อต้อนรับท่านแม่เข้าสู่คฤหาสน์ ท่านพ่อรับการสนับสนุนจากท่านย่าและใช้เงินทั้งหมดในคลัง ตอนนี้แต่ละเรือนในคฤหาสน์ต้องพึ่งพารายได้ของตัวเองสำหรับค่าใช้จ่ายของพวกเขา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ท่านแม่ก็ต้องดูแลการตั้งครรภ์ของแม่รองอย่างดี แต่มีเงินไม่พอ จริง ๆ ทุกอย่างปกติดี ท่านย่าพูดแล้ว ค่าใช้จ่ายของแม่รองฮันมาจากนาง หากนั่นยังไม่เพียงพอ อาเฮงก็สามารถช่วยเหลือได้เช่นกัน ทุกคนต้องทนลำบาก แต่ต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับบุตรของตระกูลเฟิง ! นั่นเป็นเหตุผลที่ท่านแม่ต้องการประหยัดเงินสำหรับคฤหาสน์ นี่เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ โปรดให้อภัยแม่รองฮันด้วยเจ้าค่ะ!”
คำพูดของเฟิงหยูเฮงทำให้คังอี้ตกใจอย่างแท้จริง นางแทบจะไม่เชื่อหญิงสาวที่มีความกังวลอย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางไม่เชื่อว่าเฟิงหยูเฮงจะพูดออกมาเช่นนี้ คังอี้งงงวย “อาเฮง เจ้ามีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์มาก เจ้าควรเข้าใจเหตุผลนี้ ! ”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจ “ท่านแม่ เรื่องของการดูแลอนุฮันแย่ ๆ เป็นสิ่งที่อาเฮงจะขอให้ท่านย่าให้อภัย แต่ข้าหวังว่าท่านแม่จะไม่พูดอะไรอีก อาเฮงเป็นแพทย์และข้าเป็นหนึ่งในแพทย์ของราชวงศ์ต้าชุน ผู้คนในราชวงศ์ต้าชุนมักจะจัดการกับการตั้งครรภ์เช่นนี้ ข้าไม่รู้อะไรเลย”
“แม่รอง ! ” เฟินไดส่งเสียง “เจ้าได้ยินหรือไม่ แม้แต่พี่รองก็บอกว่านางตั้งใจทำมัน ! นางตั้งใจทำร้ายเจ้า ! ”
ฮันชินั้นหวาดกลัวจนแทบจะทำอะไรไม่ถูก นางคว้าเฟินไดด้วยมือข้างหนึ่งและคว้ามือของอาจูด้วยมืออีกข้าง ร่างกายของนางสั่นเทา การต่อสู้ของเรือนภายในเป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็นมาก่อนตั้งแต่เข้ามาในคฤหาสน์เฟิง ก่อนหน้านี้เมื่อนางตั้งครรภ์เฟินได นางตัวสั่นด้วยความกลัว แต่นั่นเป็นเพราะเฉินซื่ออยู่ในช่วงนั้น ในตอนแรกนางคิดว่าตระกูลเฟิงไม่มีฮูหยินใหญ่อีกต่อไป ดังนั้นนางจึงสามารถคลอดบุตรคนนี้ได้อย่างปลอดภัย ใครจะรู้ว่าเมื่อคังอี้เข้ามาในคฤหาสน์ นางก็จะพยายามกดขี่นางอย่างเปิดเผย หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป นางจะสามารถให้กำเนิดบุตรคนนี้ได้หรือไม่ ?
เฟิงเฟินไดปฏิบัติต่อคังอี้เป็นศัตรูเสมอ แม้ว่าคังอี้จะช่วยชีวิตนางจากฮ่องเต้และดูแลนางเป็นการส่วนตัว นางก็ยังไม่สามารถเป็นมิตรกับองค์หญิงใหญ่ได้ ในสายตาของนาง คังอี้เป็นคนที่ทำให้แผนการของนางล่ม หากคังอี้ไม่ได้อยู่ที่นี่และฮันชิให้กำเนิดเด็กผู้ชาย เป็นไปได้ว่านางสามารถปีนขึ้นไปที่ตำแหน่งฮูหยินใหญ่ เช่นนั้นสถานะของนางจะเพิ่มขึ้น ใครจะรู้ว่าความฝันทั้งหมดของนางจบลงอย่างรวดเร็ว และคังอี้ไม่อยากทนกับเด็กที่ยังไม่เกิด
ในเวลานี้เฟิงเฟินไดมองว่าเฟิงหยูเฮงเป็นผู้ช่วยชีวิต นางรีบไปข้างหน้าจับมือเฟิงหยูเฮงและขอร้อง “พี่รองต้องสนับสนุนพวกเราอย่างแน่นอน หากท่านมาช้ากว่านี้ เด็กในครรภ์ของแม่รองฮันต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน ! ”
คังอี้ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเถียงเพราะไม่มีผู้หญิงคนใดตระกูลเฟิงยกเว้นเฟิงเฉินหยูที่ยินดีต้อนรับนาง นี่ก็ใช้ได้ เช่นนี้นางจะได้รับการปลดภาระหน้าที่ในการดูแลการตั้งครรภ์ของฮันชิ และไม่มีอะไรที่ฮูหยินผู้เฒ่าจะพูด
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้นางจึงถอนหายใจแล้วพูดกับทั้งสองว่า “เนื่องจากวิธีการของเฉียนโจวไม่เหมาะกับราชวงศ์ต้าชุน เราจะทำสิ่งต่าง ๆ ตามที่พวกเขาทำในราชวงศ์ต้าชุน ข้าจะไปบอกท่านแม่สามีเพื่อยกเว้นหน้าที่นี้ สิ่งนี้จะป้องกันจากการตั้งครรภ์ของน้องสาวฮันให้มีปัญหา”
เมื่อพูดอย่างนี้นางก็เดินออกไป อย่างไรก็ตามนางได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดว่า “ท่านแม่ นี่เป็นหน้าที่ซึ่งท่านแม่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ อย่างมากท่านแม่จะไม่จัดการเรื่องแม่รองฮันอีกต่อไป แต่ท่านแม่ยังต้องจับตาดูนางทุกวันเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นทำร้ายนาง”
เฟินไดเป็นห่วงเล็กน้อย และร้องออกมาว่า “พี่รอง”
เฟิงหยูเฮงยิ้มและลูบมือของนาง “เมื่อท่านแม่คอยเฝ้าดูเป็นการส่วนตัว มันจะทำให้แน่ใจว่าแม่รองฮันสามารถให้กำเนิดเด็กได้อย่างปลอดภัย ท่านแม่คิดอย่างไรเจ้าคะ ? ”
คังอี้ทำได้แค่กัดฟันและพยักหน้า ในใจของนางนางทำได้เพียงหวังว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะไม่คิดเช่นเดียวกับที่เฟิงหยูเฮงพูด
คืนนั้นฮูหยินผู้เฒ่าเรียกเซียวชานบ่าวรับใช้ไปที่เรือนซูหยา ด้วยความกังวลอย่างมาก นางถามว่า “คังอี้พยายามทำร้ายฮันชิหรือไม่ ? ”
เซียวชานไตร่ตรองเล็กน้อยแล้วตอบ “ไม่เลยเจ้าค่ะ หลังจากได้รับหน้าที่ดูแลการตั้งครรภ์ของอนุฮัน นางคิดและเริ่มพูดคุยกับบ่าวรับใช้ที่นางนำมาจากเฉียนโจว สำหรับบ่าวรับใช้คนนี้มันฟังดูเหมือนว่านี่เป็นวิธีที่ใช้ในการดูแลการตั้งครรภ์ในเฉียนโจว ยิ่งกว่านั้นหากต้องการทำสิ่งนี้อย่างเปิดเผย หากพวกเขาต้องการทำร้ายนางจะไม่ชัดเจนเกินไปหรือเจ้าคะ”
ฮูหยินผู้เฒ่ารู้สึกว่ามันชัดเจนเกินไป แต่เมื่อนางคิดถึงสิ่งที่นางได้ยิน นางไม่สามารถเข้าใจได้ “นางเอาถ่านออกจากห้อง มันจะหนาวมากแค่ไหน ? ผู้ใหญ่ไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับมันเด็กน้อยที่ยังไม่เกิดอยู่ในท้องของนาง”
เซียวชานเห็นด้วยเช่นกันว่า “เจ้าค่ะ บ่าวรับใช้นี้มองดูเปลือกผลไม้ที่มอบให้อนุฮันรับประทาน ส่วนที่เหลือของผลไม้ถูกมอบให้กับบ่าวรับใช้ แล้วก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย”
“อ่า” ฮูหยินผู้เฒ่าพยักหน้า “สำหรับเครื่องเรือนนั้นฮันชิเพิ่งย้ายไปที่เรือน การย้ายเครื่องเรือนใหม่เข้ามาในห้องเป็นเรื่องปกติ แต่คังอี้ได้เปลี่ยนมันทั้งหมดหรือไม่”
ชั่วขณะหนึ่งไม่มีใครสามารถเข้าใจได้
ฮูหยินผู้เฒ่าถอนหายใจและกล่าวว่า “เช่นนั้นทำตามที่อาเฮงพูด ปล่อยให้คังอี้ดูแลการตั้งครรภ์ของนาง อย่างน้อยเช่นนี้เราสามารถรับรองได้ว่านางจะไม่ทำอะไรเป็นความลับ เท่าที่ข้าเห็น องค์หญิงจากเฉียนโจวไม่ได้มีเจตนาดี บุตรสาวของนางเองได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกทุบตีและนอนอยู่ในพระราชวัง เป็นไปได้ว่านางเริ่มเกลียดบุตรของคฤหาสน์เฟิงและปรารถนาที่จะแก้แค้น ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะชัดเจน แต่เป็นไปได้ที่นางจะฉลาด การทำสิ่งต่าง ๆ ในที่โล่งดีกว่าการทำสิ่งต่าง ๆ ในที่ลับ แค่เฝ้าดูต่อไป เมื่อนางทำอะไร มารายงานข้าทันที”
เซียวชานพยักหน้า “ท่านฮูหยินผู้เฒ่าไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ บ่าวรับใช้นี้จะไม่ประมาท”
คืนนั้นเฟิงหยูเฮงนอนที่เรือนเหลียงซินของตระกูลเฟิง สภาพแวดล้อมใหม่นี้ทำให้วังซวน, หวงซวนและบานซูรู้สึกแปลก ๆ ทั้งสามเดินไปรอบๆ ห้องพักซักพัก บานซูพูดกับเฟิงหยูเฮง “ท่านพ่อของคุณหนูใช้เวลาทั้งคืนในเรือนรือหยู และเขาได้ส่งผู้คุ้มกันลับทั้งหมดของเขามาที่นี่เพื่อปกป้องคุณหนูขอรับ”
หวงซวนกล่าวอย่างไม่ตั้งใจ “ใครจะรู้พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องหรือสังเกตการณ์”
วังซวนกล่าวว่า “ปกป้อง คนของเราทุกคนถูกทิ้งไว้ที่คฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑล ข้ากังวลเล็กน้อย” นางมองหาความคิดเห็นจากเฟิงหยูเฮง “บ่าวรับใช้ผู้นี้จะคอยเฝ้าคุณหนูตอนกลางคืนเองเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงโบกมือของนาง “ไม่จำเป็น พวกเจ้าควรไปนอนได้แล้ว แม้ว่ามีใครมาจริง ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว ข้าจะนอนหลับอย่างสบายในห้องของข้าและจะไม่ปล่อยให้ขนหลุดออกมาแม้แต่เส้นเดียว”
แต่ทั้งสามคนรู้สึกสบายใจได้อย่างไร เฟิงหยูเฮงเห็นการสื่อสารของทั้งสามอย่างรวดเร็วโดยการแลกเปลี่ยนสายตา แต่ไม่รู้ว่าพวกเขาเห็นด้วยกับอะไร นางขี้เกียจเกินไปที่จะใส่ใจพวกเขา และพูดกับบานซูว่า “จับตาดูเฟิงจินหยวน ใกล้จะถึงเวลาสำหรับการสอบจอหงวนในฤดูใบไม้ผลิแล้ว อาจเป็นไปได้ว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างกับคำถามในการสอบจอหงวน”
บานซูขมวดคิ้ว “เพื่อตัดเส้นทางหลบหนีของเขา ท่านพ่อของคุณหนูจะมาต่อสู้กับคุณหนูด้วยพลังทั้งหมดของเขาหรือขอรับ ? ”
เฟิงหยูเฮงส่งเสียง “ฮึ” ออกมา “ให้เขาทำ ! ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดการต่อสู้ครั้งนี้จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว” หลังจากพูดอย่างนี้นางพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เฟิงจินหยวนต้องไม่ได้รับอนุญาตให้ขยายอำนาจอย่างต่อเนื่อง เขาสนับสนุนองค์ชายสาม หากราชสำนักยอมรับคลื่นลูกใหม่ของนักเรียน นั่นหมายความว่าจะมีกลุ่มคนอีกกลุ่มอยู่ข้างเขา หากสิ่งนั้นเกิดขึ้น ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดของเราจะไร้ประโยชน์”
บานซูพยักหน้า “เข้าใจแล้วขอรับ ! เมื่อเขาเคลื่อนไหวใดๆ ข้าจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”
คืนนั้นในคฤหาสน์เฟิงไม่มีวังซวน หวงซวน และบานซูนอนด้วย ทั้งสามนั่งอยู่บนหลังคาห้องของเฟิงหยูเฮงและพูดคุยกัน ในบางครั้งพวกเขาชี้ให้เห็นอย่างแม่นยำว่าที่ซ่อนตัวของผู้คุ้มกันลับเฟิงจินหยวนว่าซ่อนอยู่ที่ไหน จากนั้นบานซูจะหยิบก้อนกรวดขึ้นมาแล้วขว้างมันไปยังที่ซ่อนซึ่งผู้คุ้มกันลับซ่อนอยู่ ทำให้ผู้คุ้มกันลับพูดไม่ออก
วันรุ่งขึ้นทุกคนในตระกูลเฟิงรวมตัวกันที่เรือนซูหยา เฟิงจินหยวนไปพระราชวัง สิ่งแรกในตอนเช้าเพื่อเข้าร่วมประชุมราชสำนัก จุนเหมยซึ่งเพิ่งแต่งงานก็ไปคารวะฮูหยินผู้เฒ่า ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มและมอบชามดินเผาให้นาง
คราวนี้คังอี้ไม่ได้ให้อะไรเลย และพูดเพียงคำแนะนำให้นางดูแลเฟิงจินหยวนอย่างดี สิ่งนี้อาจถูกพิจารณาว่าไม่ได้ทำอะไรเพื่อหลีกเลี่ยงการทำผิดพลาด
หลังจากเรื่องนี้ที่เกิดกับฮันชิ ฮูหยินผู้เฒ่าให้คำแนะนำคังอี้เพียงเล็กน้อย และคังอี้ฟังอย่างตั้งใจ นางจะทำตามที่มารดาสามีพูด และทำให้นางมั่นใจได้ว่านางจะถามหลานสาวของราชวงศ์ต้าชุนว่าจะดูแลการตั้งครรภ์อย่างไร
ในระยะสั้นวันนี้ค่อนข้างดี
แต่ขณะที่ทุกคนชื่นชมยินดีกับความสามัคคีที่หายากนี้ บ่าวรับใช้ 2 คนก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอก หนึ่งคือจากเรือนซูหยา อีกคนมาจากเรือนตงเซิง
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว เนื่องจากนางรู้สึกไม่ดีทันที
