“อะไรกัน?!”
ชายหนุ่มที่เดิมกำลังลำพองตน แต่ผ่านไปไม่กี่วินาที เขากลับหน้าถอดสีครั้งใหญ่
“นี่…นี่มันอะไรกัน?”
ในพลังงานทางจิตเหล่านี้ อย่าว่าแต่ความทรงจำเลย แม้แต่เศษเสี้ยวความตั้งมั่นก็ยังไม่มีให้เห็น
การอ่านใจครั้งนี้ของชายหนุ่ม กลับเป็นเรื่องสิ้นเปลืองพลังจิตโดยเผล่าประโยชน์
และพอได้สติ เขากลับยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ พร้อมกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว
ข้างหลังมีคนอยู่…
หนวดสัมผัสพวกนี้เป็นแค่เหยื่อล่อ สิ่งที่อีกฝ่ายกำลังรอคอย คือช่วงเวลาที่เขาไขว้เขวต่างหาก
“ในสมองด้านหลัง มีอะไรอยู่กันนะ…”
ชายหนุ่มยืนอึ้งค้างไปทั้งตัว เหงื่อเย็นอาบท่วมหน้าผาก จนไหลลู่ลงไปตามแนวแก้ม
ถึงแม้ไม่ได้หันหลังไป แต่เขากลับสัมผัสได้อย่างชัดเจน ว่ามีบางสิ่งกำลังจ่อมาที่สมองด้านหลังของเขา…
“พลังจิต? แต่ก็ไม่เหมือนพลังจิตบริสุทธิ์…”
เมื่อชายหนุ่มพยายามหันไปมองข้างหลัง เสียงเบาหวิวหนึ่งก็ล่องลอยมา “เตือนว่าอย่าขยับจะดีกว่า”
“แกบอกอย่าขยับแล้วฉันต้องไม่ขยับหรอวะ!”
อีกฝ่ายเพิ่งจะเปิดปากพูด ชายหนุ่มก็โฉบออกไปด้านข้าง ขณะเดียวกันก็แผ่พลังจิตออกไปอย่างเต็มที่
แต่หลิงม่อเองก็ตอบสนองได้อย่างรวดเร็วจนน่าทึ่ง ชายหนุ่มว่าหลบได้เร็วแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ใบหู พร้อมกับสัมผัสอุ่นๆ ที่ไหลลงไปตามซอกคอ
“อ๊าก!”
ชายหนุ่มร้องครวญ เขาพลันหันกายชี้นิ้วไปยังข้างหลังทันที
ทันใดนั้น พลังจิตจำนวนมหาศาลพลันพรั่งพรูออกมาอย่างบ้าคลั่ง และพุ่งไปยังร่างกายซูบผอมที่ยืนอยู่ในเงามืดตรงนั้น
“ทำให้แกหมดสติก่อนแล้วกัน!” ชายหนุ่มคำรามลั่น
หลิงม่อสีหน้าไม่เปลี่ยน เขายกมือขึ้นกดหว่างคิ้วตัวเอง จากนั้นก็กระตุกมือเหมือนดึงอะไรบางอย่างออกมาจากศีรษะ
การกระทำของเขาทำให้ชายหนุ่มชะงัก และไม่นาน สีหน้าของเขาก็แปรเลี่ยนเป็นตกตะลึง
“ชิบหาย!”
เดิมทีเขานึกว่าหลิงม่อได้เผาผลาญพลังจิตบางส่วนจากการโจมตีเมื่อกี้ไปบ้างแล้ว ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาไม่คาดคิดคือ หนวดสัมผัสที่หลิงม่อดึงออกมาจากดวงแสงแห่งจิตในตอนนี้ กลับหนาและแข็งแรงกว่าหนวดสัมผัสเมื่อกี้มาก พลังจิตที่อยู่ในนั้นก็มากจนทำให้คนช็อกตาค้างได้เลยทีเดียว นอกจากนี้ พอหนวดสัมผัสเส้นนี้ปรากฏ มันก็ได้แยกตัวเป็นเส้นเล็กๆ มากมายนับไม่ถ้วน
รากของหนวดสัมผัสอยู่ตรงกลางหน้าผากของหลิงม่อ ราวกับว่าเส้นหนวดสีเลือดมากมายเหล่านั้นกำลังคุ้มกันเขาอยู่เบื้องหน้า
ทันทีที่พลังจิตของชายหนุ่มปะทะเข้าไป หนวดสัมผัสเหล่านั้นก็โอบรัดพลังจิตกลุ่มนั้นไว้จนมิด
ทันใดนั้น หนวดสัมผัสที่มีปากก็งอกออกมาจากท่ามกลางเส้นหนวดพวกนั้นอีกที พวกมันแทงเข้าไปในพลังงานทางจิตกลุ่มนั้น และกลืนกินมันอย่างบ้าคลั่ง
ด้านหลังเส้นหนวดเล็กๆ พวกนั้น หลิงม่อกำลังยืนมองชายหนุ่มนิ่งๆ สายตาเขาเปล่งประกายขึ้นจากการกลืนกินพลังจิตกลุ่มนั้น
ชายหนุ่มยืนตะลึงตาค้างอยู่ตรงนั้น ปากก็พึมพำอย่างเหลือเชื่อ “นี่กำลังล้อเล่นใช่ไหม…”
เขาไม่เคยคาดคิดว่าหลิงม่อยังมีพลังกลืนกินพลังจิตอยู่อีก!
อีกอย่าง…ยังเป็นการกลืนกินด้วยวิธีนี้ด้วย!
ชายหนุ่มหนังศีรษะตึงชา ยังมีหนวดสัมผัสมากมายอยู่ด้านหลังเขา ด้านหน้าก็มีหลิงม่อยืนอยู่ นั่นเท่ากับว่าเขาเดินเข้ามาอยู่ท่ามกลางวงล้อมโดยไม่รู้ตัว
ถึงแม้จะเป็นหนวดสัมผัสเหมือนกันหมด แต่กลับแบ่งออกเป็นสองประเภทอย่างชัดเจน ถ้าเขาไม่แน่ใจว่าที่นี่ไม่มีบุคคลที่สามอยู่ด้วยแน่นอน เขาคงสงสัยไปแล้วว่าตัวเองกำลังถูกผู้มีพลังจิตสองคนรุมโจมตีหรือเปล่า แต่ถึงมีสองคนจริงๆ จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมีพลังพิเศษที่เหมือนกัน?
ทว่าหลังจากความตกตะลึงจางหาย ชายหนุ่มกลับหยักยิ้มมุมปากเบาๆ เหมือนกำลังยิ้มเย็นชา…
“เดี๋ยวก่อน!”
ในตอนนั้นเอง อยู่ๆ ชายหนุ่มก็หน้าเปลี่ยนสี
ตั้งแต่เมื่อกี้ เขาเริ่มรู้สึกแปลกๆ มาตลอด เหมือนตัวเองมองข้ามอะไรบางอย่างไป
ตอนนี้พอเห็นหลิงม่อ ถึงแม้มองเห็นตัวเขาไม่ชัดเจน แต่ชายหนุ่มก็รู้ว่าเป็นเขาทันที
“แขนขาด บาดเจ็บ…”
แต่คนตรงหน้าไม่มีร่องรอยดังกล่าวเลยนี่นา!
และสำหรับเรื่องนี้ ไคลี่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องโกหกเขาอยู่แล้วด้วย!
ชายหนุ่มตะลึงพรึงเพริด เขารู้สึกได้รางๆ ว่าตัวเองได้ทำการตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว…
“หรือว่า…ตอนนั้นเขาก็ใช้ภาพลวงตาด้วย?”
นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ…
“ตาแกแล้ว”
หลิงม่อพูด พลางก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว
“ไม่บาดเจ็บ แล้วยังสามารถกลืนกินพลัง สิ่งที่ฉันคิดว่าได้เปรียบมลายหายไปหมดแล้ว…แต่ถ้าแกคิดจะฆ่าฉัน มันก็ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ!”
ชายหนุ่มคำรามลั่น ขณะที่พลังจิตจำนวนมหาศาลทะลักออกมา ปืนพกกระบอกหนึ่งก็ถูกเขาล้วงออกมา
แต่ยังไม่ทันลั่นไก เขาก็รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ข้อมือทันที เขาร้องลั่นเสียงดัง แล้วก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าหนวดสัมผัสเส้นหนึ่งแทงทะลุพื้นข้างเท้าเขาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และท่ามกลางความมืดสลัว เขาเหมือนเห็นประกายแสงสีแดงแวบหนึ่ง…
“อ๊ากก!”
อาวุธปืนในมือชายหนุ่มเพิ่งจะร่วงถึงพื้น พลังดูดที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้กับพลังจิตโดยเฉพาะก็แผ่มาจากส่วนสมอง
ความรู้สึกที่เหมือนเส้นประสาทถูกกระชากออกไป ทำให้ชายหนุ่มร้องครวญครางเสียงดังลั่น
เมื่อดวงตาแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม ดวงแสงแห่งจิตในสมองของเขาสั่นสะเทือน และสะท้อนพลังดูดสายนั้นกลับออกไปทันที
แต่ในขณะเดียวกัน หนวดสัมผัสหลายเส้นได้หลบพ้นการโจมตีของเขา และแทงเข้าไปในร่างกายเขาดัง “ฉึก ฉึก”
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ชายหนุ่มกรีดร้องเสียงดังอีกครั้ง ตอนนี้เองที่เขาเพิ่งตระหนักได้ว่าหลิงม่อมีแผนสำรองแผนแล้วแผนเล่า และก็ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดหาเหตุผลว่าทำไมหลิงม่อถึงไม่บาดเจ็บเหมือนที่รู้มา
“พลังจิตสำรวจ!”
ชายหนุ่มถอยกรูดหลายก้าวติดๆ กัน เขาปลดปล่อยพลังจิตออกไปอย่างบ้าคลั่ง และกวาดสำรวจโลกมายาแห่งนี้หนึ่งรอบอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีประโยชน์ ถึงแกจะใช้อาวุธปืนเป็น แต่แกกลับมีศักยภาพร่างกายที่ด้อยกว่าฉัน ดังนั้น…แกเลยยิงปืนช้าไปมาก”
หลิงม่อเพิ่งจะเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แต่จู่ๆ ก็เห็นชายหนุ่มถอยไปข้างหลังก้าวหนึ่ง
เขายกมือขึ้นตบกลางอากาศด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว เมื่อคลื่นพลังจิตกลุ่มหนึ่งถูกแผ่ออกมา เขาก็รีบแทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลาง
ที่น่าแปลกก็คือ เห็นชัดว่าตรงนั้นเป็นเพียงอากาศธาตุ แต่พอเขาแทรกตัวเข้าไป ร่างกายครึ่งหนึ่งของเขาก็หายวับไปทันที
และบนใบหน้าที่เขาโผล่ออกมาให้เห็นก็เผยสีหน้าสะใจ “แกคิดว่าฉันทำได้แค่สำรวจกับอ่านใจงั้นหรอ? ฉันให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับแก! พลังฟอร์แมต!”
ทันใดนั้น ร่างกายเขาก็หายวับไปทันที สิ่งที่หายไปพร้อมกันยังมีเสียงหัวเราะเย็นชาของเขาอีกอย่าง “ใครจะปล่อยให้แกกลืนกินพลังฉันกัน!”
“พลังฟอร์แมต…”
หลิงม่อที่หมายจะแผ่หนวดสัมผัสทางจิตออกไปพลันชะงักทันที เขาสัมผัสได้ว่าพลังจิตที่เขาเพิ่งกลืนกินเมื่อกี้กำลังกระเจิดกระเจิงไปอย่างรวดเร็ว ทว่าสิ่งที่พลังงานทางจิตเหล่านี้กำลังทำกลับไม่ใช่สลายตัวเอง แต่เป็นการ…แพร่เชื้ออย่างหนึ่ง!
พลังงานทางจิตเหล่านี้ พุ่งโจมตีดวงแสงแห่งจิตของหลิงม่อ!
ทว่า พวกมันกลับทำเพียงสั่นสะเทือนเล็กน้อย จากนั้นก็สงบลงอย่างจนใจ
“เกือบไปแล้ว! โชคดีที่เพื่อจะได้เผาผลาญอย่างสะดวก เราจึงแยกพลังงานทางจิตเหล่านี้ไปไว้อีกส่วน…
การฟอร์แมตสมองของคนที่มีชีวิตอยู่ ก็ไม่ต่างอะไรจากการทำให้คนคนนั้นกลายเป็นคนบ้าไร้สติ…
“ที่เจ้าผู้บัญชาการหวังอะไรนั่นส่งเขามา ก็เพราะเขามีพลังอ่านใจสินะ…” หลิงม่อขมวดคิ้วแน่น เทียบกับชายหนุ่มคนนี้ เขาสนใจเจ้าผุ้บัญชาการหวังอะไรนั่นมากกว่า…ในมืออีกฝ่ายมีกำลังคน แล้วยังมีจุดประสงค์ที่หมกมุ่นและชัดเจน การรับมือกับคนอย่างนี้ กลับเป็นเรื่องยุ่งยากกว่าการรับมือกับนิพพานเสียอีก
เพราะถึงอย่างไรเขาก็แฝงตัวเข้าไปในนิพพานได้ แต่ตอนนี้เขากลับไม่สามารถไปที่ฟอลคอนได้โดยตรง…
“ไม่สนแล้ว ในสมองของเจ้าหมอนี่จะต้องมีความทรงจำอยู่ไม่น้อยแน่นอน…”
หลิงม่อมองไปที่จุดที่อีกฝ่ายหายตัวไป ด้วยสีหน้าประหลาดใจ “เป็นพลังจิตสำรวจที่แข็งแกร่งมากตามคาดจริงๆ ทั้งที่อยู่ในโลกมายาของเหล่าเจิ้ง แต่ก็ยังหาประตูของจริงเจอ…”
วิธีหาประตูจริงๆ ของเขาแตกต่างจากหลิงม่อในตอนนั้นมาก แต่เมื่อเทียบกันแล้ว วิธีของชายหนุ่มดูสูงส่งกว่าระดับหนึ่ง
“แต่ว่า…แกยังสลัดเจ้ามาสเตอร์บอลไม่หลุดเลย แล้วจะหลบฉันพ้นได้ยังไง…”
หลิงม่อหลับตาลงเบาๆ แล้วลองใช้ความรู้สึกสัมผัส เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าว และหายตัวไปจากตรงนี้อย่างรวดเร็ว
…………
“สลัดหลุดจนได้ พลังงานแค่นั้นคงไม่สามารถฟอร์แมตเจ้านั่นได้ทั้งหมด แต่ก็ยังพอสร้างปัญหาให้เขาได้ แล้วฉวยโอกาสทะลุออกมาจากโลกมายา จากนั้น…”
ชายหนุ่มเพิ่งจะวิ่งโวซัดโซเซเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังเขา “จากนั้นยังไงต่อหรอ?”
“ชิบหาย!”
เขาหันหลังกลับไปทันทีโดยไม่คิด แต่สีหน้ากลับแปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดทันที
เขาตัดสินใจพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นทำให้เขาช็อกมาก และสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เห็นชัดว่าเป็นความผิดพลาดที่นำมาซึ่งอันตรายถึงชีวิต…
“เจ้ามาสเตอร์บอล!”
หลิงม่อตะโกนเสียงดังลั่น พร้อมกับแผ่หนวดสัมผัสนับไม่ถ้วนออกมาอีกครั้ง
“ไม่มีประโยชน์หรอก!”
ชายหนุ่มตวาด ด้วยพลังจิตอันแข็งแกร่งของเขา มากพอที่จะทำให้เขาสามารถต้านทานหนวดสัมผัสเหล่านี้ได้…
ขณะเดียวกันศีรษะของเขาถูกพลังจิตกลุ่มหนึ่งครอบไว้โดยรอบ เขาไม่สนว่าเจ้ามาสเตอร์บอลนั่นคืออะไร แต่ถ้าให้เดา น่าจะเป็นแหล่งกำเนิดพลังดูดนั้นแน่นอน…
แต่ในตอนนั้นเอง เขากลับเผลอสบตากับหลิงม่อเข้า…
ความกระวนกระวายใจจากการตัดสินใจผิดพลาดซ้ำๆ ของเขาถูกกระตุ้นให้รุนแรงขึ้น ชายหนุ่มพลันหน้าซีด ร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
การป้องกันส่วนศีรษะของเขาเกิดช่องโหว่ ทันใดนั้น แสงสีแดงสายหนึ่งก็พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกัน พลังงานทางจิตที่อยู่ตรงหน้าเขาก็สลายหายไปจำนวนมาก หนวดสัมผัสทางจิตมากมายนับไม่ถ้วนพุ่งออกจากดวงแสงแห่งจิตของหลิงม่อไปยังร่างชายหนุ่มทันที…
“ที่แท้ นี่คือไม้ตายที่แท้จริง…”
สายตาของชายหนุ่มมีแต่ความสับสนเลื่อนลอย แต่ก้นบึ้งจิตใจกลับมีสติชัดเจน
“ฟู่ว…”
หลิงม่อพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วยกมือปาดเหงื่อ
ถึงแม้แระมือกันแค่ช่วงสั้นๆ แต่การปะทะกันสองครั้งนี้ก็ทำให้เขาสูญเสียพลังจิตไปเกือบครึ่งเลยทีเดียว
โดยเฉพาะพลังฟอร์แมตของอีกฝ่าย ที่ทำให้ตื่นตะลึงครั้งใหญ่
ถ้าหากไม่ใช่ว่าในสมองของเขายังมีพลังจิตของชายสวมแว่นอยู่ เลยไม่ได้ทำการย่อยพลังจิตของชายหนุ่มทันที ไม่แน่ว่าเมื่อกี้เขาอาจตกอยู่ในอันตรายแล้วก็ได้…แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพลังจิตแข็งแรก่ง หลิงม่อย่อมมีความรอบคอบและระมัดระวังที่มากพออยู่แล้ว ก็เหมือนกับการที่เขาคว้าโอกาสได้ในตอนนี้
ฉึก ฉึก ฉึก!
หนวดสัมผัสหลายสิบเส้นแทงทะลุร่างของชายหนุ่มอย่างต่อเนื่อง และตรึงร่างกายเขาไว้บนผนัง
ขณะเดียว พลังจิตของเขาก็ถูกเจ้ามาสเตอร์บอลควบคุมด้วย เขาจึงสูญเสียความสามารถในการต่อต้านไปอย่างสิ้นเชิง
ขณะที่สายตาของเขาเริ่มชัดเจนขึ้น สิ่งที่เขามองเห็นกลับเป็นเงาร่างของหลิงม่อที่กำลังค่อยๆ เดินเข้ามา…
“แก…”
เมื่อหลิงม่อใช้มือกดที่หน้าผากของเขา ชายหนุ่มพลันเบิกตากว้าง
—————————————————————————–
