โทษที ! พี่มากับระบบ X100 – 127

ตอนที่ 127 หนานกงอี้ ผู้ยิ่งใหญ่

“เจ้ามาจากวังจื่อหยุนงั้นรึ ?”

เจียงเฉินไม่ได้ตอบคำถามของหนานกงอี้ แต่เหลือมองไปที่คนทั้งสาม 

ทั้งสามคนนั้นสวมชุดคลุมสีม่วงที่มรคำว่า “จื่อหยุน” ปักอยู่บนหน้าอกซึ่งมันดูเป็นโดดเด่นเป็นพิเศษ  

เจียงเฉินจึงพอคาดเดาเรื่องนี้ได้แม้จะไม่รู้อะไรก็ตาม 

คนทั้งสามที่อยู่จรงหน้าเขานั้นสมตวรเป็นนักเรียนจากวังจื่อหยุน หนึ่งในเก้าวังที่อยู่ในอาณาจักรต้าเซี่ย  

วังจื่อหยุนนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองหลิงหยุนและอยู่ไม่ไกลจากเมืองเฟิงหัว 

ดังนั้นการปรากฏตัวของนักเรียนวังจื่อหยุนทั้งสามจึงไม่ได้สร้างความแปลกใจให้เจียงเฉินแต่อย่างใด   

“ใช่ พวกเราเป็นนักเรียนของวังจื่อหยุน “

“พี่หนานกงนั้น เป็นถึงอัจฉริยะอันดับสามในรายชื่ออันดับจื่อหยุนของวังจื่อหยุนเรา!”

ตอนนี้เอง ที่ด้านหลังของหลังกงหยานอี้  หญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่งก็ก้าวออกมา  

เธอดูหยิ่งยโสและมองมาที่เจียงเฉินอย่างเหยียดหยาม   “ดูจากชุดของเจ้าแล้ว เจ้าสมควรเป็นนักเรียนจากวังหลิงหยุนสินะ “

เจียงเฉินกล่าวอย่างเฉยเมย: “ใช่ ข้าเป็นนักเรียนชั้นในของวังหลิงหยุน “

“วังหลิงหยุน….. วังท้ายแถวที่อยู่ต่ำสุดในหมู่วังทั้งเก้านี่เอง ”

“เจ้าเป็นแค่นักเรียนชั้นในของวังหลิงหยุนเท่านั้น กล้ามาที่ภูเขาเทียนหลงเพียงทำพังเช่นนี้ เจ้าอยากตายมากนักรึไง?”

เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน เธอก็เยาะเย้ยทันทีด้วยความรังเกียจ

“ฮ่าฮ่า…เจ้าหนู อาจารย์ที่วังหลิงหยุนของเจ้าไม่ได้บอกหรือว่า เซียงเทียนหลงผู้นำของเทียนหลงไจ่นั้นเป็นถึงนักรบที่อยู่บนจุดสูงสุดของระดับรวมปราณหน่ะ  ?”

“ถ้าเจ้าไม่อยากตาย ก็จงปล่อยเซียงเทียนหลงให้เราจัดการซะ ส่วนเจ้าจะไสหัวไปไหนก็ไป   ”

ตรงหน้าเขา เด็กหนุ่มอีกคนที่ถือกระบี่ยาวเองก็หัวเราะออกมาเช่นกัน

แต่เจียงเฉินนั้นไม่ได้สนใจการดูถูกหรือการเยาะเย้ยของนักเรียนจากวังจื่อหยุนทั้งสองแต่อย่างใด  

เขาเพียงมองไปที่หนานกงอี้เบาๆและรอยยิ้มประหลาดก็ปรากฏที่มุมปากของเขา: “เจ้าอยากให้ข้าปล่อยเซียงเทียนหลงให้เจ้าจัดการสินะ? ไหนลองบอกเหตุผลที่ข้าต้องทำตามมาหน่อยสิ”

“ถูกต้องแล้ว เหตุผลข้อแรก เพราะในวังหลินหยุนของเจ้านั้นคงไม่มีใครมีความสามารถพอจะฆ่าเซียงเทียนหลงได้ นอกจากหวู่เฟยหลงผู้ที่เป็นอันดันหนึ่งในรายชื่ออันดับหลิงหยุนแล้ว ก็คงไม่มีใครมีความสามารถพอ  !”

“ประการที่สอง ไม่ว่าเจ้าจะปล่อยให้เราหรือไม่ ยังไงหัวของเซียงเทียนหลงก็ต้องเป็นของข้า ใครก็ตามที่กล้าขวางทางข้า ข้าจะฆ่าไม่เลี้ยงเลย!”

หนานกงอี้ก็จ้องมองอย่างหยิ่งผยอง  

“ข้ามาที่ภูเขาเทียนหลงแห่งนี้ก็เพื่อจัดการปัญหาเล็กๆน้อยๆบางอย่าง ไม่ได้มาเพื่อหัวของเซียงเทียนหลงแต่อย่างใด”

“ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสามอยากได้หัวของเซียงเทียนหลงมากนัก ข้าก็จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเจ้าก็แล้วกัน  ”

เจียงเฉินเหลือบมองไปยังคนทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขาเบาๆและแอบเยาะเย้ยอยู่ในใจ 

นักเรียนจากวังจื่อหยุนทั้งสามคนนี้ไม่ได้รู้แม้แต่น้อยเลยว่า เซียงเทียนหลงนั้นได้ก้าวเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดไปแล้ว!

เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า เมื่อถึงตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับเซียงเทียนหลงแล้ว คนทั้งสามนี้จะยังทำตัวหยิ่งผยองเหมือนตอนนี้หรือไม่!

เมื่อหนานกงอี้ได้ยินเจียงเฉินพูดเช่นนั้น เขาก็เลิกสนใจเจียงเฉินทันทีและเดินตรงไปยังประตูกระท่อมโดยตรง 

“เจ้าหนู นับว่าเจ้ายังคนเป็นคนรู้ความอยู่!”

นักเรียนหญิงจากวังจื่อหยุนมองมาที่เจียงเฉินและพูดราวกับได้รับชัยชนะ

“หึ เจ้าพวกเด็กที่แม้แต่ขนยังไม่ขึ้นสามคนนี้ช่างกล้านักที่มาอวดดีกับเทียงหลงไจ่!”

“ยิงธนูไป ! ฆ่าพวกมันซะ  !”

เมื่อเห็นหนานกงอี้และอีกสองคนเดินตรงมาที่ประตู ใบหน้าของช่าร่ายใหญ่ที่มีคิ้วหนาบนหนังเมืองก็เย็นชาลงทันที  

ด้วยการสะบัดมือของเขา ลูกศรห่าใหญ่ที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้าก็พุ่งเข้ามาหนานกงอี้และอีกสองคน 

“ เจ้าพวกฝูงมด ! หาเรื่องตาย !”

ใบหน้าของหนานกงอี้ก็เย็นชา และเขาก็สะบัดมือของตัวเอง จากนั้นพลังที่แข็งแกร่งของเขาก็รวมกันกลายเป็นมือใหญ่ในทันที จากนั้นเขาก็ใช้มันคว้าไปที่ลูกศรทั้งหมดทันที  

จากนั้นไม่นาน…

เขาก็ขว้างลูกธนูทั้งหมดนั้นกลับไปที่กำแพงเมืองทันทีด้วยมือใหญ่ของเขา

ในชั่วพริบตา…

เสียงกรีดร้องต่อเนื่องก็ดังลั่นออกมาจากกำแพง

ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 725 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่   https://www.facebook.com/ReadGOS/ 
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น  ท่านอ่านถึงตอนที่ 115แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา  40 บาทเท่านั้น !