ตอนที่ 22 ข้ามาที่นี่เพื่อสมัครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ
ก่อนที่เขาจะมีเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เหมิงตงซิงก็กัดฟันแน่นและใช้โล่แสงสีทองเต็มกำลังเพื่อต้านทานหมัดของเจียงเฉิน
เงาหมัดสีเงินพุ่งเข้ามาทันทีและในชั่วพริบตามันก็กระแทกเข้ากับโล่แสงสีทองอย่างหนักจนเกิดเป็นแรงระเบิด
เสียงแตกดังขึ้นเบาๆและโล่แสงสีทองก็เริ่มแตกสลายในทันที มันเริ่มกลายเป็นสะเก็ดแสงสีทองเล็กๆกระจายออกไป
และร่างกายของเหมิงตงซิงก็พุ่งกระเด็นกลับหัวออกไปราวกับว่าวที่ขาดเชือก
หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงปั้งดังขึ้นและร่างของเหมิงตงซิงก็แถกับพื้นไปหลายเมตร
“เจ้า เจ้า……”
เหมิงตงซิงพ่นเลือดออกมาเต็มปาก และมองไปที่เจียงเฉินด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
ความแข็งแกร่งของยอดฝีมือขอบเขตพลังปราณบวกกับวิชาระดับลึกซึ้ง ช่างทรงพลังยิ่งนัก !
ความแข็งแกร่งเช่นนี้แข็งแกร่งกว่านักเรียนสายในบางคนด้วยซ้ำ !
ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้เป็นขยะจากตระกูลเจียงตามที่หลินยู่พูดจริงๆงั้นรึ ? ใครบอกว่าเขาคือขยะที่ต้องใช้เส้นสายเพื่อเข้าหลิงหยุนวู่ฟู่ที่กัน
“อึก… เชี้ย! นี่เหมิงตงซิงถูกหมัดซัดปลิวจริงๆงั้นรึ ?”
เมื่อเห็นเหมิงตงซิงถูกเจียงเฉินทุบตีเหมือนกับสุนัขที่ตายแล้ว ผู้ชมนับไม่ถ้วนต่างก็กลายเป็นตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
เหมิงตงซิง นักเรียนทองอันดับหนึ่ง โดนเด็กนิรนามที่อยู่ตรงหน้าตบล่วงจริงๆ…. !
เมื่อใดกันที่ตัวตนอันน่าเกรงขามเช่นนี้ปรากฏขึ้นที่คฤหาสน์ชั้นนอกของหลิงหยุนวู่ฟู่ของพวกเขา
“เหมิงตงซิง กลับไปบอกเจ้านายของเจ้าซะว่าถ้ายังมารบกวนข้าอีกหละก็ เราจะได้เห็นดีกัน ”
หลักจากใช้กำปั้นเพื่อแก้ปัญหาของเหมิงตงซิงเสร็จ เจียงเฉินก็เพียงเหลือบมองเขาเบาๆจากนั้นก็ออกไปจากลายประลองภายใต้การจ้องมองที่ตกตะลึงของผู้ชม
หลังจากออกจากจัตุรัส เจียงเฉินไม่ได้กลับไปที่บ้านของเขา แต่เดินตรงออกไปจากประตูของหลิงหยุนวู่ฟู่ไป
ในเมืองคังซาน ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเจียงและตระกูลหลินนั้นไม่เป็นมิตรกันแม้แต่น้อย
ตอนนี้เขาจัดการเจ้าเศษอาหารเช่นหลินหยางไปแล้ว แต่ว่าหลินยู่นั้นก็ได้ส่งสุนัขฉายานักเรียนทองอันดันหนึ่งของคฤหาสน์นอกมาสร้างปัญหาให้กับเขาต่อ
บางทีครั้งต่อไปหลินยู่อาจจะมาด้วยตัวเอง
ดังนั้น เจียงเฉิน จึงตัดสินใจหาวิธีสร้างความแข็งแกร่งของตัวเอง เขาจึงออกมาเพื่อหาซื้อส่วนผสมเพื่อกลั่นเม็ดยาขึ้นมากินเอง
มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะสามารถเพิ่มค่าประสบการณ์ได้อย่างมหาศาล ด้วยระบบการฝึกบ่มเพาะร้อยเท่าที่เขามีนั้นการอยู่เหนือเหล่าอัจฉัจฉริยะของหลิงหยุนนับว่าไม่ใช่เรื่องยากเลย!
หลังจากออกจากหลิงหยุนวู่ฟู่มา เจียงเฉินก็เดินไปรอบๆเมืองหลิงหยุนสักพักและจากนั้นก็เดินเข้าไปในร้านที่ชื่อว่าศาลาเปาตัน
“คารวะนายท่าน ยินดีต้อนรับสู่ศาลาเปาตัน ไม่ทราบว่าท่านต้องการสิ่งใดขอรับ?”
เจียงเฉินเดินเข้าไปในศาลาเปาตัน และเดินไปที่โต๊ะต้อนรับ เด็กสาวที่นั่งหลังโต๊ะก็เดินออกมาและยิ้มให้กับเจียงเฉิน
“ข้าไม่ได้มาเพื่อซื้ออะไร”
เจียงเฉินส่ายหัวและพูดต่อ “ศาลาเปาตันของเจ้ากำลังรับสมัครนักเล่นแร่แปรธาตุใช่ไหมหละ ข้ามาที่นี่ก็เพื่อสมัคร”
เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดของเจียงเฉินเธอก็ผงะไปครู่หนึ่ง
“ศาลาเปาตันของเรากำลังรับสมัครนักเล่นแร่แปรธาตุอยู่จริงๆ โปรดรอสักครู่ ข้าจะกลับมาแจ้งท่านอีกที”
หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวก็รีบวิ่งไปแจ้งผู้บริหารระดับสูงของศาลาเปาตันโดยที่ไม่ดูถูกเจียงเฉินแม้แต่น้อย
หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวก็พาชายวัยกลางคนอายุสามสิบกว่ามา
“อย่าบอกนะว่าเจ้าคือคนที่จะมาสมัครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ?”
ชายวัยกลางคนกวาดสายตามองไปยังเจียงเฉิน และใบหน้าของเขาก็ดูบิดเบี้ยวเล็กน้อย
แต่เจียงเฉินก็ตอบกลับอย่างเฉยมย “ใช่ ฉันมาที่นี่เพื่อสมัคร ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรือไม่?”
“หนุ่มน้อย ศาลายาเปาตันของเรานั้นกำลังรับสมัครก็จริง แต่อย่างน้อยก็ต้องเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหนึ่ง แล้วเจ้ามีตราของ นักเล่นแร่แปรธาตุระดับหนึ่งหรือไม่หละ?”
ชายวัยกลางคนโบกมือแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่อดทน: “เหอะ พวกที่ขนยังไม่ขึ้นหน่ะอย่ามาทำให้ข้าเสียเวลาเลยดีกว่า !
นิยายเรื่องนี้มีถึง 180 ตอนแล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่นกลุ่ม 1 มีถึงตอนที่ 50 ท่านอ่านถึงตอนที่ 23 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 1 ได้ด้วยราคา 27 บาทเท่านั้น !
