ตอนที่ 5 เจ้าของเหลือใช้
เสียงอันแผ่วเบาของเจียงเฉินทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นในจัตุรัส
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างราวกับว่าพวกเขาเห็นผี
พวกเขาทั้งหมดแสดงออกอย่างตกตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อในขณะที่พวกเขามองไปที่เจียงเฉิน
“ตาข้าไม่ได้ฟาดไปใช่ไหม ! เจียงเฉินท้าประลองเจียงหยุนหงจริงๆงั้นรึ !”
“ เจียงหยุนหงทะลวงเจ้าสู่ขั้นที่ห้าระดับทะลวงร่างกายเมื่อสามเดือนก่อนแล้ว คนที่แข็งแกร่งเพียงขั้นที่สองระดับทะลวงกายยังกล้ามาเพ้อเจ้อท้าทายเจียงหยุนหงงั้นรึ ?“
“เจ้าขยะนี่ดูเหมือนในหัว 80% จะมีแต่ขี้เลื่อยสินะ หาเรื่องตายแท้ๆ !”
“… “
“เจ้ากล้าสู้กับข้าไหมหละ?”
เจียงหยุนหงมองไปที่ท่าทางยั่วยุของเจียงเฉิน
เห็นได้ชัดว่าเจียงหยุนหงไม่คิดว่าเจ้าของเหลือใช้ตระกูลเจียงจะกล้ามาท้าทายเขาเช่นนี้ !
เมื่อคืนเขาก็เพิ่งกระทืบมันจนเหมือนหมาข้างถนนไปแท้ๆ
แต่เพียงแค่คืนเดียวเท่านั้นทำไมมันถึงได้กล้ามาท้าทายข้าเช่นนี้กัน ?
“เจียงหยุนหงหยุดลีล่าได้แล้ลงมาสู้กับข้าซะ “
เจียงเฉินยิ้มอย่างเย็นชา: “สิ่งที่เป็นของข้าเจียงเฉิน ไม่ว่าหมาหรือแมวตัวไหนก็แย่งมันไปจากข้าไม่ได้ !”
“เป็นขยะแต่กลับกล้ามาหยิ่งพยองต่อหน้าข้างั้นรึ ? ในเมื่อเจ้าหาเรื่องตายด้วยตัวเอง เช่นนั้นข้าก็จะทำให้เจ้าสมหวัง !”
หลังจากที่เจียงเฉินทำให้เขารู้สึกอับอาย เจียงหยุนหงก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมากราวกับว่าตอนนี้มีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในหัวใจของเขา
เขาตะโกนด้วยความโกรธและพุ่งไปข้างหน้าชกไปที่หัวของเจียงเฉิน
เมื่อเห็นเจียงหยุนหงลงมือกับเจียงเฉิน สาวกตระกูลเจียงหลายคนในจัตุรัสก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความสงสารออกมา
ความแตกต่างระหว่างขั้นที่สองและห้านั้นเป็นเหมือนกับท้องฟ้ากับพื้นดิน
พวกเขาต่างก็คาดเดาว่าเจียงเฉินจะต้องจบลงอย่างน่าสังเวชแน่นอนภายใต้หมัดของเจียงหยุนหง !
เจียงเฉินยังคงแสดงออกอย่างไม่แยแส เขาเพียงแค่กลายเป็นประกายแสงและหลบเลี่ยงหมัดของเจียงหยุนหงได้อย่างง่ายดาย
“ ข้า … ข้าชกเจ้าของเหลือใช้นี่ไม่โดนงั้นรึ?”
ในฉากนี้ เหล่าสาวกตระกูลเจียงหลายคนเองก็ตกตะลึงและดวงตาของพวกเขาก็แทบหลุดออกมาจากเบ้า
เกิดอะไรขึ้น?
เจียงหยุนหงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อเห็นว่าหมัดของเขาพลาด
บังเอิญแน่ๆ!
นี่ต้องเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!
“หมัดของเจ้าช่างเบาและเชื่องช้ายิ่งนักเมื่อเทียบกับระดับของเจ้า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลิงหยุนวู่ฟู่ถึงปฏิเสธเจ้า !”
แต่ในขณะที่เจียงหยุนหงกำลังคิดว่านี่เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นเอง เสียงที่หยอกล้อของเจียงเฉินก็ดังขึ้นในหูของเขาทันที
“ เจ้าบัดซบ!”
สีหน้าของเจียงหยุนหงก็กลายเป็นน่าหวาดกลัวในทันที
ด้วยเสียงคำรามเพราะความโกรธ เขาก็กระตุ้นร่างกายของเขาและโจมตีเจียงเฉินด้วยหมัดที่รวดเร็ว
ครั้งนี้เจียงเฉินไม่ได้ขยับร่างของเขาแม้แต่น้อยและด้วยคลื่นแสงที่ออกมาจากฝ่ามือของเขา หมัดของเจียงหยุนหงก็ถูกหยุดไว้
“ความเร็วของหมัดนี้นับว่าไม่เลว แต่ความรุนแรงนั้นกลับอ่อนแอเกินไป ไม่ใช่ว่าเจ้าบอกว่าข้าเป็นของเหลือใช้หรอกรึ ? แต่ดูเหมือนว่าเจ้าจะอ่อนแอกว่าข้าเสียอีกนะ “
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเจียงหยุนหงที่อยู่ใกล้ๆ เจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างดูถูก : ” จิ๊จิ๊จิ๊ …. เจ้าไม่ได้เก่งไปกว่าของเหลือใช้ด้วยซ้ำแล้วเจ้าคิดได้ไงว่าตัวเองมีสิทธิ์เข้าหลิงหยุนวู่ฟู่ ?”
“ นี่ … เจ้า … มันเป็นไปไม่ได้!”
เจียงหยุนหงมองไปที่เจียงเฉินอย่างเหลือเชื่อและเขาก็ดูเหมือนว่ากำลังตกตะลึงอย่างสุดขีด
วัสดุเหลือใช้พันธุ์นี้กลับหยุดกำปั้นของเขาได้อย่างง่ายดาย มันเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อเกินไป !
หมัดแรกที่เขาชกออกไปแล้วพลาดนั้น เขาคิดว่าเป็นเพราะความประมาทของเขา ดังนั้นเจียงเฉินจึงหลบได้
แต่หมัดที่สองนั้นเขาได้ใช้พละกำลังเกือบทั้งหมดชกออกไป
สิ่งที่ทำให้เจียงหยุนหงอยากจะอาเจียนเป็นเลือดมากที่สุดก็คือเจ้าของเสียนี้เพียงแต่ไม่หลบหมัดเขาเท่านั้นแต่ยังหยุดหมัดของเขาไว้ได้อย่างง่าย
เมื่อไหร่กันที่เจ้าของเหลือใช้ของตระกูลเจียงแตะต้องตัวเขาได้ ?
“วิชาฮวงผิงขั้นต้น , หมัดพยัคฆ์คำราม!”
เจียงหยุนหงที่โกรธเกรี้ยวก็ตะโกนออกมาพร้อมกับชกหมัดที่รุนแรงที่สุดออกไปใส่เจียงเฉิน ตอนนี้เขาดูไม่ต่างกับเสือที่กำลังวิ่งไล่ล่าเหยือเลย
นิยายเรื่องนี้มีถึง 50 ตอนแล้ว หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
