ตอนที่ 7 ก้าวผ่านวิชาระดับซวนผิง
”ไม่ ข้าไม่แพ้ ข้าไม่มีทางมอบเหรียญตราให้เจ้าเด็ดขาด !”
เจียงหยุนหงอาเจียนเลือดออกมาสองสามคำด้วยใบหน้าซีดเซียว เขาดูบ้าคลั่งอย่างเห็นได้ชัดราวกับว่าเขาไม่สามารถยอมรับความจริงตรงหน้าได้
เขาตะคอกกลับด้วยความเสียใจ เขาพลิกตัวและลุกขึ้นจากพื้นและเหวี่ยงหมัดของเขาไปที่เจียงเฉิน
“ไม่พอใจกับขนมปังแต่อยากได้สุราชั้นเลิศแทน!”
แสงเย็นวาบในดวงตาของเจียงเฉินและหมัดของเขาก็กำแน่นโดยไม่ได้ตั้งใจ
แต่แล้วมันก็แค่นั้น ก่อนที่เจียงเฉินจะได้ลงมือก็มีร่างที่น่ากลัวร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าและปราฏฏตรงหน้าเขา
มองไปที่เจียงเฉียนเหอที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาของเจียงเฉินก็หรี่ลงและเขาก็หัวเราะเยาะ: “อะไรกัน ผู้อาวุโสของตระกูลเจียงผู้สง่างามไฉนกลับมาขวางหน้าข้ากัน”
“เจียงเฉิน เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ”
เจียงเฉียนเหอมองดูเจียงเฉินอย่างลึกซึ้งจากนั้นมองกลับไปที่เจียงหยุนหง: “มอบเหรียญตราของหลิงหยุนวู่ฟู่ให้เขา !”
แม้ว่าเจียงเฉียนเหอจะต้องการให้หลานชายของเขามีโอกาสเข้าสู่หลิงหยุนวู่แต่ แต่ตอนนี้เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
หากเจียงเฉินตอนน้ยังเป็นขยะของตระกูลงั้นหลานชายของเขาตอนนี้ก็คงจะเป็นขยะมากกว่า
ตอนนี้เจียงเฉินได้แสดงศักยภาพที่จะเหนือกว่าเจียงหยุนหงให้เห็นแล้ว หากเขาปรามเจียงเฉินมากเกินไปเขาก็เกรงว่าคนในตระกูลเจียงหลายคนคงกระโดดออกมารับหน้าแทนและอยู่ตรงกันข้ามกับเขา
“ ไม่นะท่านปู่ ข้ายังไม่แพ้ ข้าเอาชนะมันได้แน่ ”
สีหน้าของเจียงหยุนหงก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
เพราะเจียงหยุนหงนั้นเป็นศิษย์อัจฉริยะของตระกูลเจียงมาตลอด
“พอเถอะ แพ้ก็คือแพ้ อย่ามาทำให้ข้าอับอายที่นี่เด็ดขาด!”
ใบหน้าของเจียงเฉียนเหอจมลงและเขาตะโกนอย่างรวดเร็ว: “มอบเหรียญตราของหลิงหยุนวู่ฟู่ให้เขาซะ นี่เจ้าไม่ฟังคำพูดข้าแล้วรึไง !”
เมื่อเห็นความโกรธของปู่ เจียงหยุนหงก็นำเหรียญตราของหลิงหยุนวู่ฟู่ออกมาด้วยท่าทีไม่เต็มใจ
เจียงเฉินคว้าเหรียญจากมือของเจียงหยุนหงแล้วเดินออกไปที่ประตูทางออกท่ามกลางสายตาผู้คน
เหรียญตราของหลิงหยุนวู่ฟู่อยู่ในมือเขาแล้ว ดังนั้นเจียงเฉินจึงวางแผนที่จะไปรายงายตัวกับหลิงหยุนวู่ฟู่โดยตรง
เขาได้ลงมือต่อหน้าสาวกตระกูลเจียงนับไม่ถ้วนในวันนี้เพื่อที่จะทวงคืนโอกาสที่จะเข้าหลิงหยุนวู่ฟู่ของตัวเองกลับมา
หากเขายังอยู่ที่บ้านในตระกูลเจียงใครจะรู้ว่าเจียงเฉียนเหอและเจียงหยุนหงจะแอบทำอะไรลับหลังเขาหรือไม่
แต่ถ้าเขาไปที่หลิงหยุนวู่ฟู่หละก็ เจียงเฉียนเหอก็คงไม่กล้าทำอะไรเขาแน่นอน !
คฤหาสน์ของหลิงหยุนซู่ฟู่นั้นตั้งอยู่ในเมืองหลิงหยุนที่ใจกลางเมือง คฤหาสน์หลิงหยุนอยู่ไม่ไกลจากเมืองคังซานเท่าไหร่นัก
หลังจากเดินเท้าเป็นเวลานานเจียงเฉินก็มาถึงหลิงหยุนวู่ฟู่
“ดิ๊ง! วิชากายระดับฮวงของคุณ วิชาก้าวเมฆไหล ถึงจุดสูงสุดแล้วและจะถูกเปลี่ยนเป็นวิชากายระดับลึกซึ้ง วิชาก้าวภูติแสง !”
“ในที่สุดก็ก้าวไปสู่ระดับลึกซึ้งซะที”
เมื่อฟังเสียงเตือนที่ดังขึ้นในใจของเขา เจียงเฉินก็รู้สึกดีใจมากในทันที
จากตระกูลเจียงจนมาถึงหลิงหยุนวู่ฟู่นั้น เขาได้ใช้วิชากายอย่างต่อเนื่องจึงทำให้ได้รับค่าประสบการณ์มามากมาย
ด้วยระบบฝึกบ่มเพาะ 100 เท่า วิชากายระดับฮวงขั้นกลางของเขา ก้าวดาวตก ก็ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับฮวงขั้นสูงกลายเป็น ก้าวหลิวหยุน ระหว่างทาง
และเมื่อก้าวหลิวหยุนของเขาได้พัฒนาจนอยู่ในสภาวะสมบูรณ์แล้วมันก็ได้ถูกเปลี่ยนไปเป็นวิชากายระดับลึกซึ้งซึ่งก็คือ ก้าวภูติแสง ได้สำเร็จ!
เพียงแค่เดินเขาก็เดินทางออกจากเมืองมาเท่านั้น วิชากายของเขาก็อยู่ระดับลึกซึ้งเสียแล้ว !
ศิลปะการต่อสู้ซวนปินนั้นทรงพลัง แต่มีจำนวนน้อยมากและยากที่จะฝึกฝน
ในขอบเขตทะลวงกายนั้นการที่จะฝึกฝนระดับลึกซึ้งได้นั้นแม้แต่ในหลิงหยุนวู่ฟู่ก็นับได้ว่าหาจากเป็นอย่างมากและส่วนมากก็จะเป็นอัจฉริยะที่ยากยะหยั่งถึง
ด้วยความแข็งแกร่งของเจียงเฉินที่อยู่ขั้นที่หกขอบเขตทะลวงกายนั้นหากเขาใช้ก้าวภูติแสงฟลพหฌ ความเร็วของเขาก็สามารถเทียบได้กับคนที่อยู่ขอบเขตทะลวงกายขั้นแปดหรือไม่ก็ขั้นเก้าเลยทีเดียว !
พลังของวิชาต่อสู้ซวนปินนั้นทรงพลังมากนัก!
“โอ้ นี่ไม่ใช่เจียงเฉินขยะของตระกูลเจียงหรอกรึ ? ดูเหมือนว่าขยะเช่นเจ้าจะอาศัยบุณของพ่อตัวเองจนเข้าหลิงหยุนวู่ฟู่ได้สินะ !”
ในขณะที่เจียงเฉินกำลังมีความสุขกับวิชาระดับสูงที่ได้มานี้เอง จู่ๆก็มีเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นในหูของเขา
นิยายเรื่องนี้มีถึง 57 ตอนแล้ว หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
