ตอนที่ 86 เขี่ยเจ้าให้พ้นทางก็ยังทำได้
เสียงที่ดูหยิ่งผยองของเจียงเฉินก็ทำให้ทุกคนหันมามองเขาราวกับเป็นคนโง่ทันที
หอการค้ารายพระจันทร์ เป็นหอการค้าที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรต้าเซี่ย ไม่เพียงแต่พวกเขาจะทรงพลังเท่านั้นพวกเขายังมั่งคั่งอีกด้วย
ในอาณาจักรต้าเซี่ยแห่งนี้ ไม่มีใครไม่อยากเป็นแขกพิเศษของหอการค้ารายพระจันทร์
แม้จะเป็นเพียงป้ายคำสั่งทั่วๆไปของหอการค้า แต่มันก็ยังนับได้ว่าเป็นป้ายคำสั่งที่พิเศษ
แต่เด็กที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาตอนนี้ลกบั…ดูถูกป้ายคำสั่งทองแดงของหอการค้ารายพระจันทร์อย่างนั้หน่ะรึ ?
“ฮ่าฮ่า…เจียงเฉิน ข้าว่าเจ้าคงสมองเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ”
ไป่ซีซวนยิ้มออกมาดูถูกเหยีดหยาด “เจ้ากล้าพูดว่าข้าไม่มีสิทธิ์เอาป้ายมาอวดอ้างต่อหน้าเจ้าสินะ ? เจ้าพูดเช่นนั้นแปลว่าเจ้ามีป้ายคำสั่งเงินใช่หรือไม่?”
เจียงเฉินทำเพียงตอบอย่างเฉยเมย “ถึงข้าจะไม่มีป้ายคำสั่งเงิน แต่ข้าก็สามารถลากเขี่ยเจ้าออกไปจากที่นี่ได้ !”
“เจียงเฉิน เจ้าช่างกล้านักที่พูดเช่นนั้นต่อหน้าข้า!”
ไป่ซีซนก็ยิ้มด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็มองเจียงเฉินอย่างสมเพช : “ข้าจะทำให้เจ้ารู้เองว่าวันนี้ใครกันแน่ที่จะถูกลากตัวออกไป !”
“เกิดอะไรขึ้น!?”
ตอนนี้เองทุกคนในห้องโถงก็กลายเป็นตื่นตระหนก
ทุกคนต่างก็มองไปตามเสียงที่ดังขึ้น จากนั้นพวกเขาก็เห็นชายวัยกลางคนที่กำลังค่อยๆเดินออกมาจากด้านในหอการค้าอย่าง
ชายวัยกลางคนคนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกล แต่เขาคือหวู่เจี้ยนหนาน ชายที่เป็นผู้จัดการของหอการค้ารายพระจันทร์สาขาเมืองหลิงหยุน
“ผู้จัดการหวู่ ท่านมาก็ดีแล้ว ข้ามาที่หอการค้าแห่งนี้ก็เพื่อขอซื้อหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกร ”
“ตามกฎแล้ว ข้าที่มีป้ายคำสั่งพิเศษของท่านจะต้องได้รับสิทธิ์เป็นคนแรกโดยไม่อาจปฏิเสธได้ “
“แต่เด็กคนนี้กลับยืนกรารที่จะสร้างปัญหาที่นี่ ฉะนั้นแล้วได้โปรดท่านช่วยขับไล่เขาออกไปด้วย ”
ไป่ซี่ซวนมองไปที่หวู่เจี้ยนหนานที่กำลังเดินเข้ามาและพูดกับเขาโดยตรง
“นายน้อยไป่อย่าพูดเช่นนั้นเลย หอการค้าเรานั้นถูกสร้างมาเพื่อทำธุรกิจ ตราบใดที่เข้ามาในหอการค้าของเราทุกคนล้วนแต่คือแขก ”
จากนั้นหวู่เจี้ยนหนานก็ยิ้มอย่างแผ่วเบา: “อย่างไรก็ตาม นายน้อยไป่นั้นมีป้ายคำสั่งพิเศษของหอการค้าเรา ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วท่านจึงมีสิทธิ์ก่อน ข้าจะให้คนนำหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรมาให้ท่านเอง“
หลังจากหวู่เจี้ยนหนานพูดจบ เขกา็สั่งให้พนักงานต้อนร้บหญิงคนนั้นนำวัสดุมาให้ไป่ซีซวน
“เดี๋ยว!”
ในตอนนี้เอง เสียงแผ่วเบาก็ดังขึ้นในหูของหวู่เจี้ยนหนาน
หวู่เจี้ยนหนานเอียงหัวเล็กน้อยและจ้องไปที่เจียงเฉิน “น้องชายคนนี้ ดูเหมือนว่าเจ้ามีอะไรจะพูดนะ”
“ถูกต้อง!”
เจียงเฉินหยักหน้าและก็กล่าว “หินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรนั้นข้าเป็นคนสั่งก่อน ท่านไม่อาจมอบให้เขาได้ !”
“เจียงเฉิน เจ้าไปกินดีเสือหัวใจหมีที่ไหนมาถึงได้กล้ามาทำตัวหยาบคายเช่นนี้ในหอการค้ารายพระจันทร์กัน !”
ไปซี่ซวงจู่ๆก็แสะยิ้มขึ้นและพูดดูถูก “เพียงแค่เจ้าคิดว่าจะไม่ขายให้ข้า แล้วคนอื่นจะต้องทำตามรึไง ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ?”
“ข้าบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าข้าจะทำให้เจ้าถูกขับไล่ออกไปเหมือนกับตอนที่หยานชิงซวนไล่เจ้าออกไปตำหนักชิงซวน วันนี้ ที่หอการค้ารายพระจัทร์แห่งนี้ เจ้าจะต้องถูกลากตัวออกไป !”
ทันที่เจียงเฉินพูดจบเขาก็หยิบป้ายคำสั่งทองคำที่ได้มาจากเยว่หยางโจวออกมา
เขายื่นป้ายคำสั่งทองออกไปตรงหน้าชายวัยกลางคนและชี้ไปที่ไป่ซีซวนอย่างเฉยเทย “ผู้จัดการหวู่ ข้ามีเรื่องจะถามเจ้า ด้วยป้ายคำสั่งในมือของข้า ข้ามีสิทธิ์ไล่เขาออกไปจากที่นี่หรือไม่ !”
หวู่เจี้ยนหนานก็จ้องไปที่ป้ายคำสั่งสูงสุดที่เจียงเฉินหยิบออกมาและความหวาดกลัวที่ไม่อาจปกปิดได้ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาทันที
ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้มีป้ายคำสั่งทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์ !
ตอนนี้เอง
หัวใจของหวู่เจี้ยนหนานก็กลายเป็นตกตะลึงสุดขีดและเหงื่อเย็นก็เริ่มไหลลงมาจากหน้าผากของเขา
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 350 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น มีถึงตอนที่ 100 ท่านอ่านถึงตอนที่ 101 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 49บาทเท่านั้น !
