ตอนที่ 93 ด้านบนสุดของรายชื่ออันดับหอหลิงหยุนต้องไม่ใช่ใครนอกข้า
”เด็กคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงได้โอ้อวดนัก เขาคิดว่าคฤหาสน์ชั้นในเป็นอะไร คิดว่าจะเข้าก็เข้าได้รึไง ”
“พี่ชาย เจ้าไปอยู่ไหนมา ? เจ้าไม่รู้หรือว่าเขาเป็นใคร? เขาคือ เจียงเฉิน ชายที่โด่งดังที่สุดในหลิงหยุนวู่ฟู่ในช่วงเวลานี้เลยนะ “
“ห๊ะ ! เป็นเขาเองรึ ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้น !”
เมื่อทุกคนมองไปที่เจียงและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดวงตาของเจียงเฉินก็จ้องไปที่แท่นศิลาสีน้ำเงินที่อยู่ข้างหอหลิงหยุน
บนศิลาสีน้ำเงินนี้ เจียงเฉินยังเห็นชื่อที่แน่นหนาเกือบร้อยชื่อ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชื่อสามชื่อด้านบนสุดของศอลา มีตัวอักษรที่ส่องประกายเบา ๆ และแวววาวออกมา มันดูเปล่งประกายเป็นพิเศษ
“นั่นคืออะไร ? รายชื่อที่อยู่บนศิลานั้นคืออะไรรึ “
“นี่คืออันดับรายชื่อของนักเรียนหลิงหยุนวู่ฟู่ที่ไต่อันดับในหอคอย !”
“หอคอยหลิงหยุนนั้นมีอยู่ด้วยกันสิบชั้น สัญลักษณ์ประจำตัวสำหรับนักเรียนคฤหาสน์ชั้นในนั้นจะอยู่ที่ชั้นสิบ ตราบใดที่เจ้าผ่านไปถึงชั้นสิบได้ เจ้าก็สามารถเป็นนักเรียนชั้นในได้ ”
“อย่างไรก็ตาม หอคอยหลิงหยุนนี้ก็สามารถสะท้อนศักยภาพของผู้ไต่หอคอยได้ในระดับหนึ่ง ยิ่งใช้เวลาในการพิชิตหอคอยน้อยเท่าใด ก็แปลว่ายิ่งมีศักยภาพมากเท่านั้น ”
“อาจกล่าวได้ว่า คนที่มีรายชื่ออยู่ในหนึ่งร้อยอันดับแรกนั้นคือเหล็กกล้า พวกเขาเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดเท่าที่หลิงหยุนวู่ฟู่เคยมีมา ”
ก่อนที่เหมิงชิงซูจะพูดจบ เสียงของเหมิงตงซิงก็ดังขึ้น
“อันดับนี้น่าสนใจดีแหะ”
เจียงเฉินเองก็ถามด้วยความสนใจ: “ข้าอยากรู้ว่าฉือซิงชือใช้เวลาเท่าไหร่กันในการพิชิตหอคอยนี้ เขาถึงได้มีชื่ออยู่อันดับบนสุดของศิลา ?”
“ฉือซิงชือนั้นเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ของหลิงหยุนวู่ฟู่เมื่อ 30 ปีกก่อน ว่ากันว่าเขาสามารถพิชิตหอคอยหลองหยุนได้ในเวลาไม่ถึง 10 นาที ”
“และตลอด 30 ปีที่ผ่านมา ก็ยังไม่มีใครเลยที่ลบล้างสถิติของเขาได้ !”
“เจียงเฉิน เจ้าไม่ต้องคิดจะไปเทียบกับฉือซิงชือหรอก เจ้าควรถามตัวเองดีกว่าว่าจะมีชื่อปรากฏอยู่บนศิลาหรือไม่ !”
เหมิงตงซิงเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม
“ดูสิ นั่หลี่เซิงเจี๋ย นักเรียนทองอันดับสอง เขาออกมาจากหอหลิงหยุนแล้ว”
“ว้าว… เหรียญในมือของเขาสมควรเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวของนักเรียนชั้นในสินะ !”
“ใช่ ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะทำได้ !”
ตอนนี้เอง นักเรียนนับไม่ถ้วนรอบๆหอหลิงหยุนก็มองไปที่หลี่เซิงเจี๋ยที่เดินออกมา ทุกคนต่างก็แสดงออกอย่างอิจฉา
เหมิงตงซิงที่เห็นว่าหลี่เซิงเจี๋ยที่อยู่ใต้เขามาตลอดประสบความสำเร็จในการพิชิตพอคอย เขาก็ไม่อาจนิ่งนอนใจได้อีกต่อไป
เขาเดินตรงไปยังทางเข้าของหอคอยหลิงหยุนทันที
ประมาณสิบห้านาทีต่อมาเหมิงตงซิงก็เดินออกมาจากหอคอยหลิงหยุนพร้อมกับสัญลักษณ์ประจำตัวของนักเรียนคฤหาสน์ชั้นใน
ฮึ่ม!
ตอนนี้เอง คลื่นพลังก็ผันผวนออกมาจากบนแผ่นศิลาที่อยู่ข้างๆหอหลิงหยุน
ชื่อที่ตระการตาก็ถูกร่างขึ้นทันทีที่ด้านล่างของศิลาอันดับ
“ฮ่าฮ่า… เจ้าเห็นไหม ข้าสามารถทิ้งชื่อไว้บนศิลาอันดับของหอหลิงหยุนได้ด้วย !”
เมื่อเห็นชื่อของเขาปรากฏขึ้นบนศิลา เหมิงตงซิงก็เหลือบมองไปที่เจียงเฉินและอดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความพอใจ
เจียงเฉินก็ทำเพียงขดริมฝีปากของเขา: “ไม่ใช่ว่าชื่อนั้นอยู่เกือบท้ายสุดของศิลาหรอกรึ ? มันมีอะไรให้น่าพูดถึงกัน !”
“ฮึ่ม เจ้าช่างน่าขำนัก!”
เหมิงตงซิงเยาะเย้ยและพูดว่า: “ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะสามารถทิ้งชื่อไว้บนศิลาอันดับของหอหลิงหยุนได้หรือไม่ “
“การทิ้งชื่อไว้บนศิลาจัเอันดับของหอหลิงหยุนก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องยากอะไรหนิ!”
“ไหนๆข้าก็มาหาอะไรเล่นแล้ว สงสัยคงต้องเล่นใหญ่เสียหน่อย”
เจียงเฉินเหลือบมองไปที่เหมิงตงซิงเบาๆและเสียงของเขาก็ดังก้องเข้าไปในหูของทุกคนทันที
“วันนี้ข้าจะทำลายสถิติที่ ฉือซิงชือ ทำไว้เอง!”
“จากนี้ไป หอหลิงหยุนแห่งนี้จะมีชื่อข้าอยู่บนอันดับสูงสุด!“
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 350 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น มีถึงตอนที่ 100 ท่านอ่านถึงตอนที่ 101 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 49บาทเท่านั้น !
